Po jakże długiej nieobecności na forum przybywam tutaj z kolejnym wierszem. Jedni pomyślą, że to całe nie wiadomo co, inni zrozumieją i zaakceptują. Zapraszam do oceny
Czarna flaga na szczycie ambasady
Każdy z wielkich, wodzem narady
ÂŻałoba wedle przelicznika...
Więc skąd ta krytyka?
Złodziej złapany już nie ucieka
Pięty oznaką cierpienia człowieka
Martwy z więzienia nie umyka...
Więc skąd ta krytyka?
Kolejne drzewa spadają z hukiem
Urzędnik niszczy papier z wydrukiem
Nie szkoda drzew a urzędnika...
Więc skąd ta krytyka?
Ludzie w skorupach, zapalny ląd
Co drugi trup, gdzie widać błąd
Fal czerwień człowieka przenika...
Więc skąd ta krytyka?
ÂŚwiat w jedną stronę spogląda bokiem
Grzyby po deszczu zmieszane z błotem
Ludzie parują, ziemia znika...
Więc skąd ta krytyka?
ÂŻelazne mewy po czarnym niebie
Człowiek na ziemi, Każdy w potrzebie
Człowiek proszący? Już nie ma. Znika.
Więc skąd ta krytyka?
Martwy czy żywy, obrać czas stronę
Kości przez wielkich na stół rzucone
Człowieka zimno na samą myśl przenika.
Więc skąd ta krytyka?
