Jest to bardzo króciutkie opowiadanie napisane przeze mnie dla przyjemności. Proszę nie oceniać go za fabułę itp., bowiem tej zasadzie nie ma. Bardziej jednak powinniście zwrócić uwagę na pomysł i stylistykę opowiadania. Jednakże uczynicie jak będziecie chcieli.
Dodam, że zdarzenie ma miejsce w Górniczej Dolinie zaraz przed pojawieniem się tam Bezimiennego.
Jak zawsze życzę miłej lektury.
Czarny mag po raz wtóry podszedł do wieczystej księgi o tytule ,,Mity i legendy” umieszczonej na równie starym piedestale i ją otworzył. Jego ręka odruchowo przewracała stronnice i nieomylnie zatrzymała się na stronie osiemdziesiąt trzy. Już siódmy raz Xardas zagłębiał się w tym tekście próbując perfekcyjnie zrozumieć to, co tam napisano. Jednak zanim przystąpił do czytania wybranego Terdera, spojrzał na wcześniejszy.
Terder 38
Ale Beliar nie znosił widoku światła i niszczył wszystko, co Innos stworzył. Ujrzał tedy Adanos, że w ten sposób nic nie może istnieć na świecie: ani jasność, ani mrok. Stanął, więc między swymi braćmi i próbował pojednać ich między sobą. Jednakże bez skutku. Ale tam, gdzie stanął Adanos, ani Innos, ani Beliar nie mieli żadnej władzy. W miejscu tym ład i chaos współistniały w harmonii.Tak o to powstało morze. A z morza wyłonił się ląd, a na lądzie powstało wszystko to, co żywe: rośliny i zwierzęta, wilki i owce, a na samym końcu powstali ludzie. Adanos cieszył się, ze wszystkiego, co wówczas powstało, a swą miłością darzył jednakowo wszystkie rzeczy. Ale gniew Beliara był tak wielki, że przemierzył on całą Ziemię, by znaleźć bestię. A gdy do niej przemówił, stała się ona jego sługą. Beliar tchnął w nią część swej boskiej mocy, by mogła zniszczyć całą Ziemię. Ale Innos podpatrzył czyn Beliara i przemierzył Ziemię, by znaleźć człowieka. A gdy do niego przemówił, ten stał się jego sługą. Innos tchnął w niego część swojej boskiej mocy, by mógł on naprawić szkody wyrządzone przez Beliara. Tedy zwrócił się Beliar do innej istoty, ale Adanos zesłał potężną falę, która zmyła ją z powierzchni Ziemi. Ale wraz z nią odeszły także drzewa i zwierzęta, więc Adanos wielce się zasmucił. I rzekł wreszcie do swych braci: nigdy więcej nie postanie wasza noga na mojej Ziemi, bo jest ona święta i pozostanie taka na wieki. Ale człowiek i bestia nie zaprzestali wojny na Ziemi Adanosa i płonął w nich gniew ich bogów. A człowiek pokonał bestię, która wróciła do królestwa Beliara. I zobaczył Adanos, że prysła równowaga między ładem a chaosem i zaklął Innos, by ten odebrał człowiekowi swą boską moc. A Innos w swej mądrości tak uczynił. Ale Adanos obawiał się, że pewnego dnia bestia powróci na Ziemię. Dlatego uprosił Innos, by ten zostawił część swojej mocy na Ziemi, aby pewnego dnia przywrócić ją człowiekowi. A Innos w swej mądrości tak uczynił.
Autor nieznany
Tekst ten był bardzo powszechny wśród magów w całej Myrtanie. Czarodzieje są zbyt bogobojni i przesądni, dlatego podczas przystępowania do szóstego kręgu magii jest wymagane znanie tego Terdera na pamięć. Problem był jedynie w tym, że istniało tylko pięć wydań tej księgi. Jedna znajdowała się na Khorinis, która znana jest z Górniczej Doliny i jej Magicznej Rudy. Kolejna była na południowych wyspach. Dwie następne na samym kontynencie... a piąty tomik jest w jego posiadaniu... Kupił go dawno temu od bardzo starego człowieka, który najwyraźniej chciał się go pozbyć. Tak czy inaczej, czarny mag był rad, że ją nabył. Teraz jego zadaniem było nauczenie się na pamięć Terderu 39, co już dawno zrobił, oraz rozszyfrowanie w pełni jego treści. A więc, jak zamierzał przedtem, zagłębił się w lekturze...
Terder 39
Póki zło próbuje wyprzeć dobro,
Tako dobro próbuje wyprzeć zło.
Pierwej powstanie bestia,
Później zaś człowiek.
Zmora powstanie z pięciu,
Nie zlęknie się niczego.
Zaś człowiek z połowy,
I lęka się wszystkiego.
Tak oto magia tknie głęboko siedlisko zła,
Bowiem to nie człek, lecz bestia winna pozostanie.
ÂŚwiat w świecie kontynentu zostanie zachwiany,
A to On ma wszystko odmienić.
Dobro przymierzy się ze złem,
Zło będzie uczyć dobro.
I tak siedlisko bestii przepadnie wraz z nią samą,
A jednostka uratuje setki.
Ostatnim tchnieniem przybędą zastępy,
Którym przewodzić będą zmory pod władzą Beliara.
Tak oto nastanie chaos,
A siedlisko zła stanie się miejscem krwi i pożogi.
Człowiek znów powstanie
Na rozkaz zła i dobra.
Zło kazać dobru będzie,
By zło wypędził.
A zło wypędzone zło przygarnie,
By złem siać większe zło.
Tak oto nastaną ciemne dni
Pod jeszcze ciemniejszym niebem.
Gdyż z siedliska zła wypłyną wszyscy,
A wśród nich kolejny.
Sprzymierzony tylko z najwyższym,
Potężniejszy niż niegdyś.
A wraz z nim kamień,
Który niechybną śmierć będzie zadawał.
Sługa szpony na dobro wystawi,
Dobro na zło okiem popatrzy.
Oko zaś w niemoc weźmie zło
I uratuje od zagłady Wybrańca.
Ale nic nie uratuje tego,
Co ma się wydarzyć niebawem.
Bowiem to, co miało się spełnić w świątyni ÂŚniącego,
Spełniło się w świątyni nieumarłego.
Autor nieznany
To już koniec. Opowiadanie napisałem specjalnie dla tego drugiego Terderu. Jak wiecie, Xardas mówi nam wiele ciekawych rzeczy, a my nie mamy głowy skąd się tego dowiedział (np. o armii ciemności).
Dlatego mam zadanie. Kto spróbuje przetłumaczyć na ,,ludzki" i zrozumiały język zdanie po zdaniu z Terderu 39? Pogratuluję komuś, jeśli domyśli się wszystkiego.
Tylko to tłumaczenie proszę pisać w stylu, jakim jest napisany ten Terder (czyli kawałek zdania, a po przecinku dalsza część pod spodem, itd.)
Pozdrawiam
Boba Fett
Ps. Racja, nie wspomniałem nic tam o Jarkendarze, ale już to poprawiłem. Oto oryginalny i pełny tekst.
