Sierotka ma muszkiet

[Zeleris Flamel]

Zeleris zaś, właśnie wyciągał wiadro wody ze studni, aby gasić ostatnie płomyki. Słysząc słowa Adamusa, który tak ładnie prosił, musiał pomóc kompanowi. Z tym, ze nie znał zaklęcia, które mogłoby w tym pomóc. Oczywiście dla bystrego dracona to żadna przeszkoda. Tak więc wylał zawartość wiadra, czyli zimną wodę, prosto na łeb Adasia. Nie trzeba mówić, ze przemoczył go tym prawie, że do suchej nitki.
- Lepiej? - zapytał z uśmiechem niewiniątka.

[Adaś]

-Jeszcze wiadrem bym nie pogardził.-Powiedziałem otrząsając się z zimna.-Tylko bardziej na plecy bym wolał.
Dokończyłem, wiedząc że skoro wpadłem plecami do gnoju. To i one muszą być bardziej ubrudzone.

[Zeleris Flamel]

Dracon w pierwszej chwili chciał po prostu wrzucić Adasia do studni. Byłoby to całkiem zabawne. Z tym, ze był od uwalony gównem, co w studni mogło stanowić poważne zagrożenie biologiczne. Zeleris nie chciał mieć na sumieniu wytrucia gości karczmy. Jeszcze Aragorn by się o tym dowiedział i miałby pretekst do kolejnego procesu. Dlatego też podał wiadro Adamusowi.
- No to polewaj się gdzie uznasz za stosowne - powiedział. Sam odszedł. Podszedł do Yarpena, który szarpał się z Miltenem. Całkowicie zignorował ich sprzeczkę i wtrącił się jak gdyby nigdy nic.
- To co teraz? - zapytał o to, co zapewne ciekawiło każdego.

[Hagmar]

- Gówno ot co. Pół miliona poszło w pizdu. jestem w dupie bo wziąłem kredyt na wozy i konie. A nie zapłaciłem ubezpieczenia... Firma ojca Yergena też jest w dupie bo straty są w chuj duże. A wiesz jak to się na giełdzie i notowaniach odbije. Akcje spadną tak że byle chłop będzie mógł ich wykupić. Ej! A jeśli to był zamach? Na gospodarke Ekkerund?

[Nessa]

Pomaganie w gaszeniu pożaru nijak elfce nie szło i chyba bardziej przeszkadzała. Mężczyźni dzielnie radzili sobie z ogniem, więc ruszyła do krasnoludów i Zelerisa, wcześniej chichocząc radośnie z czyszczenia Adasia. W końcu kobieta zmienną jest. Raz może być nerwowa, a chwilę później radosna. A i lepiej się poczuła, widząc, że straty zostały poniesione głównie w przeciwnikach i żaden dzieciak, który przez przypadek się przypałętał, nie ucierpiał. Od razu lżej na sercu. Tylko krasnoludów szkoda.
Nie no, było słuchać strzały, ale to chyba Adaś, pomyślała gorzko o zamachu, nawiązując do pewnej zasłyszanej opowieści, i czekała ze smutną miną na dyplomatyczną odpowiedź dracona..

[Zeleris Flamel]

Dracon dyplomatycznie zamyślił się.
- Jeśli to był zamach, co w sumie jest dość prawdopodobne jak o tym pomyśleć, to powinniśmy jak najszybciej wyruszyć za tymi, którzy uciekli. Musimy złapać jednego z nich i porozmawiać z nim. Albo w sposób cywilizowany, albo też przy użyciu odpowiedniej ilości ostrych narzędzi. Trzeba by go wypytać o to kto dokładnie za tym stoi i gdzie się ukrywa. Wtedy, ze wsparciem z Ekkerund, należałoby przeprowadzić akcje odwetową. Tak, aby nikomu innemu nie przychodziły do głowy takie pomysły. A i może dałoby radę przynajmniej część strat odzyskać, jeśli mieliby tam coś cennego - zaproponował. W sumie taka akurat propozycja z ust dracona dziwić nie powinna.

[Hagmar]

- Ja na tereny Lithana nie ide. Pierdole nie robie.

[Nessa]

- To my możemy pójść - wyrwało się elfce.

[Hagmar]

- Powodzenia. Ja wracam do Ekkerund. Jak powiedział tak zrobił. Krasnoludy wzięły i się zabrały. Wkurzony Milten też zniknął, w trzasku teleportacji.

[Zeleris Flamel]

Dracon prychnął. Wkurzyła go reakcja krasnoluda. Najpierw marudzi a potem zwiewa! Spojrzał na elfkę dość ostrym wzrokiem, jakby nie był do końca przekonany co do słuszności jej pomysłu. Delikatnie mówiąc.
- No dobra... - zaczął. - Mamy iść na tereny tego całego Lithana, terrorysty, potężnego maga i świra, aby znaleźć sprawców ataku. I na dodatek pewnie na tym nawet nie zarobimy! - Chyba pomysł takiej wyprawy w trzy osoby zaledwie średnio mu się podobał. Ale nie należał do osób, które ot tak się wycofują.
- Jakieś pomysły od czego zacząć? - zapytał. - Od razu ruszamy za tymi zbirami, czy jeszcze coś tutaj załatwiamy?

[Nessa]

Długoucha spuściła głowę pod wpływem karcącego wzroku Zelerisa. Rzadko zdarzało mu się ją takowym obdarzać. No chyba, że chodziło o pieniądze. Po chwili podniosła głowę jakby w buntowniczej reakcji, do której na samym końcu nie doszło. Możliwe, że mężczyzna miał trochę racji. Szczególnie, że magowie wydają się być wyjątkowo zajętymi osobami, które nie mają czasu na bieganie po lasach za jakimiś typkami spod ciemnej gwiazdy. Muszą przerzucać karty w starych księgach, zbierać roślinki, rzucać pogardliwe spojrzenia i takie tam. Dodatkowo dracon może zbierał na coś. Jakiś ocieplacz na ogon na ten przykład.
- Nie możemy uznać tego za spacer? Wycieczkę krajoznawczą? - zaczęła niepewnie. W końcu wypada znać kraj, w którym się mieszka. - Zgarnąć konie i może niech jeszcze któreś z nas wybada, czy częściej zdarzają się tutaj takie odwiedziny armii chłopa z bronią. Różnie to bywa. Może wszyscy mają tu taki temperament - uśmiechnęła się blado i znowu wróciła do obserwacji swoich butów.

[Adaś]

-ÂŁadne buty!
Rzuciłem w kierunku nudy, otrzepując się do reszty z, jakby to delikatnie ująć, gówna. Po czym zbliżyłem się o trzy kroki do nich. Po czym powiedziałem zupełnie poważnym tonem, bez żadnych uśmieszków!
-Chłopy to to na pewno nie były. Zbyt dobrze byli zorganizowani. A ponad to mieli konkretny cel w tym ataku.-Tutaj wskazałem na tlące się jeszcze zgliszcza wozów.-Nie jestem pewny co do pomysłu wybadywania tej sprawy. Jest nas tylko troje. A nie wiemy ile ich siedzi po lasach. Nie wspominając o Lithanie.

[Nessa]

- A dziękuję - Nessa zareagowała jak typowa kobieta. Nie podniosła jednak głowy, a stanęła na jednej nodze, drugą unosząc leciutko i wywijając stopą na prawo i lewo, demonstrując swoje buty. Po chwili jednak z uśmiechem wróciła do poprzedniej pozy, choć już bez spuszczonego wzroku. - Tylko krasnali szkoda. Wiele jeszcze wody upłynie, nim się odkują. - Westchnienie Tinuviel nie było głośne, choć znaczące i szczere. Rzeczywiście było jej przykro z powodu Yarpena i gromady. Chociaż jej towarzysze mogli mieć rację. Szczególnie, że Adaś, powiązany przecież z krasnoludami, nie przejawiał brawurowej chęci wyruszenia w ciemno. - Z drugiej strony jest nas aż troje. Prawie - popatrzyła znacząco na dracona, odwdzięczając mu się za jego poprzednie spojrzenie - nie rzucalibyśmy się w oczy. Ale decyzja należy do was. Nie znam się na wojaczce. Ja tu tylko strzelam.

[Zeleris Flamel]

Zeleris uśmiechął się lekko, gdy dostrzegł zmieszanie elfki, wywołane jego spojrzeniem. Nie potrafił się długo na nią gniewać. Była urocza. Dodatkowym atutem był jej tyłek talent w łucznictwie. Dracon potrafił docenić taki talent.
- Nogi lepsze - dodał do słów Adamusa o butach. Ot tak jakoś. Zamyślił się nad tym, co powinni zrobić. W gruncie rzeczy i jemu nie widziało się specjalnie latanie po terytorium elfiego fanatyka, praktycznie bez większego sensu.
- Adamus ma sporo racji - powiedział w końcu. - Nic nie jesteśmy winni tym krasnalom. Sami się prosili o tę stratę. Powinni wjechać wozami do stajni, czy innej stodoły. Choćby po to, aby usunąć je z oczu gościom o lepkich paluchach, którzy pewnie i tutaj są - podsumował. Westchnął ciężko. Szkoda było, że spory zarobek przeszedł koło nosa. - Ale skoro i tak jesteśmy poza stolicą, to można by nieco poaęszyć za innym zarobkiem. Co wy na to, aby popytać tutaj, albo w jakiejś osadzie o "problemy" do rozwiazania? Bo, cholera, szkoda tak wracać z pustą sakiewką - zaproponował.

[Hagmar]

I wtedy nadjechało z 20 odzianych w czarne płaszcze z wyszytym złotym smokiem ludzi. Na czele tej gromady jechał Aragorn. - Kurwa, gorzej niż w raporcie. - zsiadł z konia i ruszył w stronę Nudy, Adasia i Zelerka, wydając reszcie rozkazy. - Zabezpieczyć teren, wysłać mi patrole na północ, co najmniej 20km. Witajcie, dostałem raport i przyjechałem najszybciej jak tylko mogłem. Jak to się stało co?

//Ja tu gościnnie jestem

[Zeleris Flamel]

Zjawienie się Aragorna ze Służbami było raczej niespodziewane. Aż dziw, że nie mieli czerwonych płaszczy i kapeluszy. Zeleris już nawet nie zastanawiał się, jak wielki to musiał być przypadek, iż akurat byli oni w okolicy.
- Po prostu - odparł dracon draconowi. Nie po dracońsku. - Tak gdzieś pięćdziesiąt ludzi zaatakowało karczmę. Najpierw odpieraliśmy ich, potem jednak wybili bramę. Jednak tę Miltenowi udało się zagrodzić ogniem. Z tym, że później wywalili drugą bramę i kilku wdarło się do środka. Mieli pochodnie, zmierzali akurat w stronę wozów z towarem. Zatrzymałem ich zaklęciem, lecz jeden z nich rzucił, czy wypuścił pochodnie, która spadłą akurat na wóz. Praktycznie niemożliwy zbieg okoliczności. Yarpen później klął na Khera, więc to chyba jego ludzie - opowiedział mniej więcej co się stało.
- Jeśli tak się zastanowić nad tym, to ciekawi mnie pewna kwestia. Skąd oni wiedzieli o transporcie? Czyżby ktoś z otoczenia Yarpena był zdrajcą? - Oskarżenie może było dość mocne, ale chyba nie tylko Zeleris o tym myślał. Wszak atak nie mógł być przypadkiem.

[Hagmar]

- Oleg sprawdź trupy. Maria! Zwiad. - dracon wydał jeszcze kilka poleceń. - Wiesz Zeleris, to może być i robota jakiegoś kupca Valfdeńskiego. Firma Yorgena ma monopol na broń i wynalazki krasnali stąd aż na wyspy Konfederacji w Tinrilecie, więc wiesz... to sprawa polityczna. - w tym czasie Maria zdjęła pancerz i na oczach wszystkich przemieniła się w wilkołaka mknąc w las na zwiady.
- Sir? Jeden z komandosów podał Aragornowi nadpaloną i obkrwawioną kartkę.
- Ooo, ciekawe. Mhm... Kurwa! To nie robota Khera, znaczy jego też ale... to nasi. Szlachta i kupcy.

[Zeleris Flamel]

- No tak, kupcy, ale skądś musieli wiedzieć o transporcie. Yarpen przecież głupi nie jest i nie rozgłaszał tego - odparł dracon. - Ktoś mógł sprzedać tę informację. Dobrze wiesz, ze to towar jak każdy inny. - Obojętnie obserwował przemianę kobiety. Spojrzał na kartkę, którą dostarczono Aragornowi. Zmarszczył brwi.
- Szlachta mówisz... - Prychnął. - W sumie to nie powinno nikogo dziwić. Można? - zapytał wskazując na kartkę. Sam był ciekaw treści.

[Hagmar]

- Masz, to rozkaz ataku wraz datą i podpisem jakiegoś Hansa. Pytanie kto z firmy zdradził? To nie nasza sprawa. Naszą sprawą jest dorwać tego havekara.

[Zeleris Flamel]

- Paskudne imię. Kojarzy mi się z brzydkimi babami - skomentował Zeleris, czytając kartkę z rozkazem. Oddał ją Aragornowi. Rzucił jeszcze spojrzenie w stronę Nessy i Adamusa. Nie wiedział, czy chcą się do tego mieszać, ale on zamierzał. Wszak nie było już to bezsensowne rzucenie się na niewiadomego wroga, tylko już w miarę zorganizowana akcja. No i istniała szansa na danie w pysk jakiemuś szlachetce, czy kupcowi. Zawsze jakiś plus. 
- Od czego najlepiej byłoby zacząć? Przecież nie będziemy pytać kupców w stolicy, czy znają Hansa - zapytał szefa Służb Specjalnych. Kto jak kto, ale on musiał się na tym znać.