Forum Tawerny Gothic
Tereny Valfden => Dział Wypraw => Zakończone wyprawy => Wątek zaczęty przez: Kermos z Baźin w 06 Czerwiec 2015, 17:16:38
-
Nazwa wyprawy: Test kruka #24
Prowadzący wyprawę: Anette Du'Monteau
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Logiczne myślenie, chęć dołączenia
Uczestnicy wyprawy: Kermos
Kermos przytaknął i odprowadził wzrokiem pobratymca. Gdy już zostali sami zadał pytanie.
-Więc zostaje mi dzielnica obywatelska. Powiedz mi tylko gdzie jest ta ulica, gdzie jest ten dom. Gdzie jest ten człowiek co... Mam go odnaleźć.
-
-W dzielnicy obywatelskiej znajdziesz niewielki park. Ludzie tam często chodzą na przechadzki. Tam będziesz musiał znaleźć odpowiedniego człowieka. To czy go znajdziesz potraktuj jako wstęp do dalszej drogi. - uśmiechnęła się kobieta.
-
Turdnaszan nie odwzajemnił uśmiechu. Zwyczajnie odwrócił się i wyszedł z zaułka. Nie założył kaptura, by nie wzbudzać czyiś podejrzeń. Swe kroki skierował z rynku do dzielnicy obywatelskiej. Nie zapuszczał się w tamte okolice. Tym bardziej nie wiedział gdzie jest park. Zazwyczaj unikał skupisk ludzi. Teraz właśnie się tam kierował. Aby trafić szedł tam, gdzie zmierza większość napotkanych mu osób. Niektórzy uważają takie parki za dobre miejsce do spędzenia czasu z rodziną. Dlatego najchętniej szedł za rodzinami.
-
Owe rodziny nieco dziwnie spoglądały w stronę żaboluda idącego za nimi. Jedni byli nawet skłonni wezwać straż miejską, lecz chyba zrezygnowali z tego pomysłu w miarę jak się oddaliłeś. W parku dzielnicy obywatelskiej było sporo ludzi. Pogoda dopisywała, więc każdy chciał z niej jakoś skorzystać. Były dzieci bawiące się na trawie, dorośli rozmawiający na różne tematy, sprzedawcy próbujący opchnąć towary którymi były głównie różne słodkości dla najmniejszych. Był nawet pan w szacie, który zajął miejsce na ławce i dokarmiał okoliczne ptactwo rzucając okruszki chleba.
-
A Kermos nie lubił takich spojrzeń. Całe życie czuł nie na sobie i za każdym razem doprowadzało go to do szaleństwa. Jednak opanował się i powstrzymał przed zalaniem całej okolicy falą mroźnego powietrza, które zamieniłoby te upierdliwe rodziny w lodowe posągi. Jednak jeszcze gorsze były wrzaski bachorów biegających w kółko bez celu. Kermos zatęsknił za spokojem w wieży Mrocznego Paktu. Jednak było tam też nudno. A dreszczyk emocji pomaga wyrwać się z rutyny. Dlatego zaczyna robić rzeczy, których nigdy nie robi. Wśród nich jest też zaczynanie rozmowy z nieznajomymi.
-Witam. ÂŁadna pogoda, prawda?
Powiedział do mężczyzny dokarmiającego ptactwo. Poprawił szatę i usiadł obok niego na ławce.
-
-Tak. Dobra żeby trochę odpocząć i dokarmić te biedactwa. Każdy dba tylko o siebie i zapomina się o innych. A najbardziej cierpią ci pierzaści przyjaciele. Ludzie nawet nazywają je latającymi szczurami, zapominając że one widzą więcej niż oni sami. To przykre... - mówił człowiek
-
-Masz rację. Ludzie potrafią być okrutni dla innych. Sam tego doświadczyłem.
Wyciągnął dłoń przed siebie i telekinetycznym uściskiem złapał jednego z gołębi. Starał się mocno go trzymać, aby nie zaczął się wierzgać. Siedząc na ławce nachylił się i dotknął dłonią ziemi. Za pomocą siły umysłu przesunął schwytanego gołębia na swoją dłoń i wrócił do normalnej pozycji z ptaszkiem na ręce.
-Ciekawe, co taki gołąb może wiedzieć.
Rzekł nie rezygnując z telekinetycznego uścisku.
-
-Na pewno wie, że go boli. Ból to jedno z tych uczuć którego się nie zapomina. Zwłaszcza tym, którzy go wywołują. Puść go nim tacy którzy o nie dbają zrobią ci krzywdę. A wiem, że ich nie brakuje. Tylko kryją się po lasach czy górach.
-
-O ile mi wiadomo tu nie ma lasów czy gór z których wylatują strzały.
Przestał wytężać swój umysł i zwolnił magiczny uścisk, który trzymał gołębia. Ten gdy już nie czuł oddziaływania telekinezy na sobie rozwinął skrzydła i odleciał. Kermos opuścił dłoń.
-Ból fizyczny zawsze odchodzi. Gorzej z psychicznym.
-
-To tylko taka przenośnia. A podobno magowie są inteligentni... - skomentował. -Jeśli się o nim myśli. Są tacy, którzy żyją za szybko by się nim przejmować. Dla nich ból nie istnieje. Dla nich istnieje tylko drogą, którą idą.
-
-A co, jeśli cały czas szukam drogi którą mógłbym podążać?
-
-Może kiedyś ją znajdziesz, tak jak ja znalazłem dla siebie. Ale to zależy wyłącznie od ciebie.
-
-Jestem tylko turdnaszanem, który chce pozostać w cieniu i robić co mu się podoba.
-
-Cień to nie miejsce dla każdego. Niektórzy błądzą w nim po omacku przez długi czas. Inni zaś natrafiają na przeszkody. ÂŁatwo też z niego nie wyjść. Nie masz pojęcia co cię w nim otacza i dotyka.
-
-Uwierz mi, że odnajdę się w nim. Niczym kruk.
-
-Kruki to sprytne ptaki. Potrafią czekać cierpliwie przez długi czas. Dokładnie się wszystkiemu przypatrują i rzadko robią coś bez namysłu. Czemu sądzisz że jesteś podobny do kruka?
-
-Nigdzie mi się nie spieszy. Nie obchodzi mnie los innych. Nie lubię być w centrum uwagi. I jestem uważany za szkodnika.
-
Kermosa zaczęło poważnie irytować bezsensowne gadanie mężczyzny. Raz o gołębiach, raz o krukach. Raczej nie był z tych normalnych. A czas w jakim zbierał myśli był niemal równy wykluwaniu się małego gołębia z kruczego jaja. Nawet sam turdnaszan zaczął mieć dziwne myśli. Postanowił uruchomić część umysłu, która jeszcze nie szwankowała i użyć telekinezy. Mężczyzna od gołębi, kruków czy co tam jeszcze latało pod chmurami poczuł ucisk na swojej szyi. Bardzo mocny ucisk. Taki, który uniemożliwiał oddychanie, czy przepływ krwi do mózgu. Niedoszkolony mag wzmacniał go na tyle, na ile mógł.
-
Lekki podmuch wiatru zawiał w wasza stronę. Wokół szyi turdnaszana owinęła się smukła dłoń, delikatnie niczym babie lato. Byłby to przyjemny dotyk gdyby nie fakt, że towarzyszył mu zimny i obcy dotyk stali. Pod gardłem nieostrożnego maga znalazł się nóż. W tym momencie dotykał lekko krtani dając znać o swej zgubnej ostrości. Niestety postać go trzymająca nie była możliwa do dojrzenia dla Kermosa. Przez usta nieznajomego przebiegł uśmiech.
-
Metal, który dotknął jego szyi dał mu do zrozumienia, że koleś od gołębi nie jest tylko kolesiem od gołębi. Zwykłemu, szaremu człowiekowi nikt nie przyszedłby z pomocą w postaci noża na gardle potencjalnego napastnika. Kermos chcąc zachować swoje życie postanowił ustąpić. Mężczyzna w szacie ponownie mógł swobodnie oddychać. Turdnaszan nie zmienił położenia swojego ciała. Nie wykonał żadnego fizycznego ruchu. Czekał na rozwój wydarzeń.
-
Nóż zniknął równie szybko jak się pojawił, podobnie jak nieznana postać go dzierżąca.
-Masz jaja żabo, więc dam ci okazję do pokazania kim naprawdę jesteś. Nie wiem czy słyszałeś o "Wielkim" Maxie? Cóż, nazywają go tak nie na darmo. Max nosi przy sobie szczęśliwy wisiorek. Tak się składa, że ma on w sobie dość rzadki kamień, jednak właściciel nie jest na tyle rozgarnięty by zdawać sobie sprawę z jego wartości. Zdejmij wisiorek z karku Maxa, a wynagrodzę cię porządnie. Co ty na to?
-
Kermos obejrzał się za siebie, lecz nic nie zobaczył. Wzdychnął.
Ech, ta magia.
Przeniósł wzrok na mężczyznę od gołębi, którego dalej będzie tak nazywać.
-W końcu konkrety. Po pierwsze, jak mnie wynagrodzisz? Po drugie, gdzie znajdę tego Maxa? Po trzecie, jak go rozpoznam?
-
-Max lubi się rozerwać w dzielnicy biedoty, gdzie organizują walki na pięści za pieniądze. Tak jak mówiłem nie na darmo nazywają go wielkim. Poza tym też jest łysy. - odpowiedział. -Skapnie ci nieco pieniądza, oto jaka nagroda cię czeka.
-
Na twarzy Kermosa zagościł niewielki uśmieszek. W końcu pojawiło się ciekawe wyzwanie.
-Powiedz mi jeszcze gdzie organizują te walki, bym nie błądził po całej dzielnicy.
-
-Miejsca się zmieniają, tak żeby nie zostać wykrytym przez straż, więc będziesz musiał je znaleźć na własną rękę.
-
Kermos przytaknął. Zostawił mężczyznę samego z gołębiami i opuścił park. Udał się do dzielnicy biedoty. Najbardziej obskurny obszar w samym sercu kraju. Jego skórzane buty były całe w błocie już po kilku krokach. Jednak nie to było jego zmartwieniem, a znalezieniem odpowiedniej osoby, która mogłaby go wprowadzić w świat nielegalnych walk i hazardu. Liczył, że ktoś rzuci mu się w oczy, jak to się stało ostatnim razem.
-
Niestety w dzielnicy biedoty jakieś 80% społeczności wyglądało podejrzanie. Pełno złodziei, szubrawców i innego elementu. Trzeba było to znaleźć w jakiś inny sposób, tylko jaki?
-
Właśnie ten sposób był dość ciężki do znalezienia. Przynajmniej dla Kermosa, który większość problemów rozwiązywał szybko i brutalnie. I właśnie brutalnością chciał zwrócić na siebie uwagę, co nie jest najlepszy pomysłem, skoro chce pozostać w ukryciu. Ale zaćmienie trwało dość długo więc postanowił działać. Dlatego też szukał jakiegoś osiłka na którym mógłby pokazać swoje umiejętności walki.
-
W oddali zauważyłeś grupkę czterech mężczyzn. Jeden z nich najwyraźniej znalazł się w drobnych tarapatach, bo trójka pozostałych wyglądała raczej na wspólników. Jednak samotnik wysupławszy jakiś mieszek uratował się. Zapewne był winny im dług czy przysługę. Wyjątkowo zadowolona z siebie trójka zostawiła dłużnika i ruszyła ulicą w tą stronę gdzie stałeś. Po prostu kierowali się w tamtym kierunku. Dwójka z nich była raczej budowy pospolitego cwaniaczka, z kolei ten trzeci był już od nich zdecydowanie większy i silniejszy. Ewidentnie musiał być przywódcą.
-
Dama w opałach i dzielny rycerz ratujący ją z opresji. Z tym, że damą był jakiś nieporadny mężczyzna a rycerzem turdnaszan z trudnym charakterem. Ale co począć. Kermos miał nadzieję, że pakowanie się w taką sytuacje opłaci mu się. Dlatego też stanął w rozkroku na drodze tych osiłków i założył ręce na piersi. Posłał im groźne spojrzenie ze swoich wyłupiastych oczu.
-Oddajcie co nie wasze.
-
-Jak nie nasze. Ten szczur był mi winny grzywny za grę w kości. Nie znał umiaru w hazardzie to teraz ma. - niby tłumaczył się osiłek. -Zresztą co cię to obchodzi żąbulcu. Wynoś mi się stąd zanim moim kolegom znudzi się jedynie chodzenie obok.
3x Bandyta (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Bandyta)
-
Powieka Kermosa lekko zadrżała. W zasadzie to miał gdzieś ich wymówki skąd wzięli pieniądze. Nawet gdyby powiedzieli, że zasadzili je w ogródku i wyrosło drzewko z monetami puściłby ich. Ale wypowiedzieli o jedno słowo za dużo. Coś co przypomniało mu o niemal całym życiu, gdzie był wyśmiewany, wytykany palcami i ogólnie prześladowany z racji tego, że był rasy turdnaszan. Kiedyś coś w nim pękło i żywił do świata jeszcze większą nienawiść niż sam zaznawał. A takie traktowanie wyzwalało u niego najgorsze emocje. Jednak w Pakcie nauczył się je kontrolować. Przelał je wszystkie w magiczną energię. Chciał ją skierować prosto w osiłka, ale w porę się opamiętał i przypomniał sobie o dwóch pozostałych. Skumulował więc energię w dwóch dłoniach, które powoli unosił do góry, jakby chciał pokazać, że się poddaje. Jednak on nie miał takiego zamiaru. Wziął głęboki oddech i uspokoił umysł. Wściekłość pomagała zbierać energię, ale przeszkadzała w jej używaniu. Używając energii swej duszy uformował magię w kształt sopla lodu.
-Izosh! Izosh!
W jego uniesionych rękach pojawiły się sople lodu, które szybko posłał w dwóch stojących na skraju bandytów. Zimny pocisk przebił ich piersi, a matowy lód zabarwił się na czerwono. Wyglądało to pięknie, kiedy jeszcze ciepła krew topiła zimne sople i robiła w nich ścieżki niczym rzeka spływająca z gór. Jednak teraz nie było czasu na podziwianie. Został jeszcze trzeci. Jednak nie na długo. Zanim zdążył zorientować się z kim mają do czynienia już leżał na ziemi Został tam wyrzucony przez niedoszłego maga za pomocą kolejnego pocisku telekinetycznego. Kermos zdjął z pleców kostur i złapał go za sam koniec. Uniósł część zakończoną kryształem wysoko w górę, potem za plecy. Podszedł tak do leżącego osiłka i wykonał zamach z całej siły. Siła grawitacji i ciężar kryształu zrobiły swoje podczas kontaktu z czaszką bandyty. Ta roztrzaskała się chlapiąc wokół kroplami krwi i kawałkami mózgu. Turndaszan oblizał wargi na ten widok. Założył broń na plecy. Nadal kapała z niej czerwona ciecz robiąc kilka plam na szacie.
//Użyto: Sopel lodu, koncentracja, telekineza, zrównoważony potencjał.
-
Walki nie obyła się bez hałasu, a więc ktoś musiał to zauważyć. Było kilka takich osób. Jedyne co usłyszałeś z ich strony to niezbyt pochlebne słowa na własnym temat i przejawy lekkiego strachu.
-Pierdolona żaba! Wołajcie straż i paladynów! - mniej więcej tak wyglądały reakcje na całe zajście.
-
I tyle z prób działania po cichu. Starając się nie wpadać w panikę przykucnął przy osiłku z rozbitą głową. Szybko sprawdził, czy to aby nie poszukiwany przez niego Max zwany Wielkim. Nie miał czasu przeszukiwać kieszeni, więc spojrzał na jego szyję, czy nie był tam zawieszony wisiorek, który był celem jego zadania. Jeśli on tam się znajdował to zerwał go. Odwrócił nerwowo głowę, czy aby straż już nie nadbiega. Szybko podbiegł do ofiary nieistniejącej już bandy i szarpnął go za ramię.
-Widzisz co przez ciebie się stało? Teraz musimy uciekać!
I lekko popychając go telekinezą do przodu, sam zaczął uciekać prosto w jakąś boczną, ciemną uliczkę.
-
Zero reakcji ze strony prowadzącego od 15 listopada 2015 roku. Prowadzący zadanie dostaje karę w wysokości 500 grzywien, które należy uiścić w Ratuszu.