Forum Tawerny Gothic
Tereny Valfden => Dział Wypraw => Wątek zaczęty przez: Hagnar Wildschwein w 29 Listopad 2008, 19:35:48
-
Nazwa: Poszukiwania Nekromanty
MG: Mantos
Wymagania: Walka dowolną bronią w zwarciu IV
Ilość wykonujących: Trzech
Nagroda: brak
Wiało, pogoda była koszmarna. Krasnolud stał pod siedzibą Zakonu czekając na towarzyszy wyprawy.
(http://images41.fotosik.pl/26/95abd2c72c867510.jpg)
(http://images44.fotosik.pl/21/04ebfc625b2d27d8.jpg)
Ekwipunek:
1. Jaszczurzy topór IV
2. Valfdeńska Kusza 3
3.
4.
Nazwa broni: Valfdeńska Kusza 3
Zasięg: 150 metrów
Rodzaj: Kusza
Poziom wykonania: III
Opis: Stworzony z 50 sztuk drewna, ważący 2kg.
Nazwa broni: Jaszczurzy topór IV
Ostrość: 6
Wytrzymałość: 5
Typ: oburęczny
Rodzaj: topór
Poziom wykonania: IV
Opis: Wykuty z 40 sztuk żelaza i 10 sztuk drewna o zasięgu 1,2 metra, ważący 6kg.
Nazwa odzienia: Zbroja milicji
Rodzaj: zbroja
Wytrzymałość: 6
Ciężar: 5kg
Opis: Wykuta z 200 sztuk mosiądzu.
89x bełt z żelaza
wytrzymałość - 5
ostrość - 6
ciężar - 6
Umiejętności:
Walka bronią oburęczną
Walka brońmi miotanymi
Walka bronią jednoręczną
Specjalizacje:
Walka toporem IV
Walka kuszą III
Walka mieczem I
Walka sztyletem I
Ataki:
Celny strzał
Pchnięcie
Uderzenie klasyczne
Parowanie
Zaklęcia:
Atrybuty wyuczane:
Pozyskiwanie skór
Atrybuty rasowe:
+ niewrażliwość na zimno
- śmiertelność
- krótkowieczność
Przedmioty:
Pozostałe:
50 SZ
(Pardon, nie zauważyłem, że skopiowałem, dzięki za info)
-
(Chcesz ze sobą skrzynię tachać na wyprawie?)
-
Elf owinięty płaszczem szedł dosyć szybkim krokiem w kierunku siedziby skąd miał razem z towarzyszami wyruszyć na wyprawę w poszukiwaniu nekromanty. Gdy był już pod siedzibą zakonu zauważył Domenica który już czekał. Witaj przyjacielu. Wejdźmy do środka i puki jeszcze możemy korzystajmy z ciepła, wszak idziemy w góry a tam na to liczyć nie możemy- po czym otworzył drzwi i wszedł do siedziby zakonu aby tam czekać na dalsze instrukcje co do zadania.
(http://images35.fotosik.pl/22/b680d8410edd7312.jpg) (http://www.fotosik.pl)
(http://images24.fotosik.pl/281/fddeefb9c724f3ee.jpg) (http://www.fotosik.pl)
1. Krycz 3
2. brak
3. Ostrze Valfden 3
4. Sztylet zabójcy
Nazwa odzienia: Zbroja milicji
Rodzaj: zbroja
Wytrzymałość: 6
Ciężar: 5kg
Opis: Wykuta z 200 sztuk mosiądzu.
Nazwa broni: Krycz 3
Zasięg: 150 metrów
Rodzaj: łuk
Poziom wykonania: III
Opis: Stworzony z 50 sztuk drewna, ważący 2kg.
Nazwa broni: Ostrze Valfden 3
Ostrość: 6
Wytrzymałość: 5
Typ: jednoręczny
Rodzaj: miecz
Poziom wykonania: III
Opis: Wykuty z 40 sztuk żelaza o zasięgu 0,6 metra, ważący 6kg
Sztylet zabójcy
Ostrość: 6
Wytrzymałość: 5
Typ: jednoręczny
Rodzaj: sztylet
Poziom wykonania: III
Opis: Wykuty z 30 sztuk żelaza o zasięgu 0,2 metra, ważący 6kg.
Umiejętności:
Walka bronią jednoręczną
Walka broniami miotanymi
Specjalizacje:
Walka mieczem - poziom IV
Walka łukiem - poziom IV
Walka sztyletem- poziom III
Ataki:
Celny strzał
Atrybuty wyuczane:
Chodzenie po trudnych nawierzchniach
Hart ciała
Kondycja
Atrybuty rasowe:
+ długowieczność
- śmiertelność
98x strzała z brązu
wytrzymałość - 6
ostrość - 5
ciężar - 4
-
-Toć jeśli chcesz, wejdę. Pamiętaj żem Krasnolud, toteż zimno i góry mi nie straszne, a wręcz przyjazne...- - oświadczył Domenic po czym ruszył za towarzyszem wyprawy do środka budowli.
-
-Witam panów.
Noszony ekwipunek:
http://images41.fotosik.pl/13/0fb76f76652ed4e4.jpg
Nazwa broni: Ostrze Valfden 3
Ostrość: 6
Wytrzymałość: 5
Typ: jednoręczny
Rodzaj: miecz
Poziom wykonania: III
Opis: Wykuty z 40 sztuk żelaza o zasięgu 0,6 metra, ważący 6kg.
Nazwa odzienia: Zbroja milicji
Rodzaj: zbroja
Wytrzymałość: 6
Ciężar: 5kg
Opis: Wykuta z 200 sztuk mosiądzu.
Umiejętności:
-walka bronią jednoręczną
Specjalizacje:
IV stopień wtajemniczenia walki mieczem
Ataki:
-Klasyczne pchnięcie
-Blok górny
-Blok z odbiciem
-Pchnięcie
-Pchnięcie w tył
Atrybuty wyuczane:
-Wytrzymałość na ból
-Hard ciała
-Pierwsza pomoc
Atrybuty rasowe:
+ długowieczność
- śmiertelność
-
-A witaj, witaj... Dałeś na siebie trochę czekać... Teraz tylko wypratrywać Mantosa - powiedział uradowany przybyciem kramrata Domenic.
-
Po chwili na miejsce przybył Mantos
- Witajcie, zapewne wiecie jak wygląda sytuacja, nie mniej jednak przypomnę wam jakie jest wasze zadanie. Niedawno w okolicy pojawił się demon, ale nie zwykły. Bez problemu zrównał z ziemią całą wieś i o mało nie zabij jednego z zakonników. Starsza wioski sądziła że to ten sam potwór, który już kiedyś spustoszył wioskę. Ponoć został przyzwany przez grupę amatorów nekromantów. Oni jednak byli za słabi i nie udało im się nad nim zapanować. Zabił ich wszystkich oprócz jednego, który odesłał do spowrotem. Po całym zajściu zbiegł na północ, w góry. Macie go odnaleźć i wypytać o tą bestię. Jakieś pytania?
-
-Ja nie mam pytań, no dobra jedno... wiadomo dokładniej gdzie mamy szukać tego nekrofi...nekromanty?
-
- Nie, jest gdzieś w górach, ale sądzę że będziecie wiedzieć kiedy zaczniecie się do niego zbliżać. Wiem, że góry są wielkie kecz mam nadzieję że sobie poradzicie.
-
A więc w drogę towarzysze!- powiedział elf i razem z zakonnikami skierował się na północ.
/He he ta wyprawa wygląda jak epizod z Władcy Pierścieni. Legolas, Aragorn i Gimli wyruszają w góry w poszukiwani armii przeklętych. Prawie jak my też jesteśmy w trójkę elf, Aragorn i krasnolud:D
-
-Ura! Witaj przygodo! - ryknął krasnolud i razem pomaszerowali w stronę gór...
\\\ Tak masz rację, ale ja nie przestraszę się wejsć do jaskinii.
-
-Wiecie co? Jesteśmy w jednej organizacji a się nawet nie znamy, ja jestem Aragorn, kiedyś byłem..nie ważne kim. Może jakaś libacja po wyprawie co?
/Dwoje elfów nawet..
-
- Toć masz rację. Jestem Domenic, syn Zirgina. Przybyłem z odległych gór, gdzie wraz z rodziną mieszkałem od małego. Cały nasz szczep był osiedlony w tamtych okolicach. Aż nastał dzień kiedy na osadę padł cień. Mroczne stworzenie zła pogromiły obrońców szerząc śmierć i zniszczenie. Jeno ja się ostałem... Bez broni, wody, strawy ruszyłem przed siebie w świat nieznany szukać pomsty za ród... - powiedział z trudem Domenic.
-
Musimy się spotkać kiedyś po wyprawie. Proponuję u mnie niestety jeszcze nie teraz bo ostatnio coś krucho z pieniędzmi i nie maił bym was nawet czym poczęstować. Ja z Domenicem już się znam tylko z ciebie Aragornie nie miałem okazji poznać. powiedział elf z uśmiechem. Gdy tak szli i rozmawiali zaczęli zbliżać się do pierwszych pagórków.
//Ważne że Aragorn że elf to już mało istotne:D
-
Teren lekko nachylał się ku górze... Pokrzepiło to serca i myśli maszerujących.
Czy w pagórkach są złoża jakiegoś surowca? Rosną jakieś rośliny? Jest coś ciekawego?
<- do MG. Chodzi o to czy można coś ze sobą zabrać.
-
-Miło mi was poznać, opowieść o tym kim byłem wymaga innej atmosfery, macie rację z pieniędzmi jest krucho.
-
-Trzeba liczyć na zasobny barek nekromany hehe - rzekł uradowany krasnolud.
-
-Taa, jeśli uda się nam go zabić.
-
- Ano może tak może nie... Toć nie powiedziane było, że polec on musi. Przydatny być może w ponownym bestii schwytaniu... powiedział Domenic.
-
Właśnie Panie Aragornie. Musimy go znaleźć i wypytać o tego demona. Być Może będziemy go musieli nawet obronić.- rzekł elf.
-
-W sumie racja.
-
Od gór zawiał chłodny wiatr*. Chmury nie przepuszczały promieni słonecznych. Zbierało się na deszcz. Mijane drzewa były dowodami na zbliżanie się chłodnej pory.
- Mieć nadzieję musimy, że nekromanta sam się o nas upomnie w tych rozległych górach... -
*Nie mam nigdzie mapy terenu, toteż nie wiem jak jest z klimatem. Sugerując się północną pułkulą twierdzę, że idziemy w kierunku zimnym ;].
-
-Myślę że będzie nam dane spotkać się z jego sługami które mają za zadanie chronić go przed tym demonem. Niestety prawdopodobnie będziemy musieli go tych sług pozbawić.
-
-Taa, jak ja lubie walczyć z umarlakami.. Wole nie wiedzieć "CO" go chroni.
-
-Trza nam również uważać na heroicznych bandytów pozostających w górach. Taki demon to na pewno dobra osłona przed prawem i sprawiedliwością - wymieniał kolejnych przeciwników krasnolud.
-
Prawda Domenicu. Musimy uważać góry tuż tuż a z nimi nigdy nie należy sobie igrać. Trzeba zachować czujność. Zauważyliście że odkąd wyruszyliśmy nie spotkaliśmy się z żadnymi przejawami życia? Specjalnie obserwowałem niebo, nie zauważyłem ani jednego ptaka. Widać że nad okolicą zawisła groza cienia.- powiedział Gordian do swoich towarzyszy.
-
- Magia, psia mać! Coś wisi w powietrzu. Czekać tylko aż coś nas zza pleców chciało będzie ubić - powiedział krasnolud, sprawdzając czy topór i kusza łatwo da się dobyć oraz czy są w gotowości do walki.
EDIT:
Widze, że wyprawa stoi w miejscu. Napiszcie do mnie na gg jak ruszycie (jest podane na profilu, pisz nawet jak słoneczko się będzie wstydzić)
-
Witajcie Góry! powiedział elf po czym pokłonił się majestatycznym choć przytłoczonym cieniem szczytom. Panowie jesteśmy na miejscu. Teraz trzeba szukać jakichś oznak bytowania ludzi lub czegokolwiek.- zwrócił się Gordian do swoich zacnych towarzyszy.
-
I tak dzielni wysłańcy Zakonu maszerowali po wciąż podnoszącym się terenie. W coraz wyższych partiach gór było zimniej. Zapadł zmrok...
-
Stając na rozstaju dróg elf zwrócił się do swoich towarzyszy- Gdzie teraz? Prawo czy lewo. Zdecydujmy. Ja osobiście wybrał bym się na zachód bo tam coraz wyższe szczyty i będąc uciekinierem wolałbym ukryć się w bardziej niedostępnym miejscu. Bo z tego co widać zaraz na wschodzie zaczynają się już równiny. Ale zdecydujmy wspólnie..
-
-Sądzę podobnie jak i ty elfie. Na zachód góry są wyższe to i zimniejsze więc mniej atrakcyjne dla potencjalnych poszukiwaczy i górali-
-
A ty panie Aragornie co myślisz?-zapytał elf. Zresztą raz kozie śmierć jeżeli się pomylimy trudno. Idziemy na zachód.- powiedział z przekonaniem elf i ruszył w stronę z której wstało słońce.
-
Po godzinie marszu zaczął gwałtownie sypać śnieg. Nie widzieliście nawet czubka swojego nosa. Zamieć nasilała się. Ujrzeliście wejście do jaskini, nie było widać końca.
-
Schowajmy się tutaj bo zamarzniemy.- powiedział elf wskazując na jaskinię. Wyciągnijmy lepiej broń panowie bo nikt nie wie co może nas tam czekać.- rzekł i dobył miecza(Ostrze Valfden 3) za nim uczynili to jego towarzysze.
Weszli do jaskini...
-
-Zimno jak dla kogo, ale masz rację. Nic nie widać to i tak nic nie zrobimy- rzekł Domenic dobywając Jaszczurzego Toporu.
-
Lepiej uważać w tej jaskini może coś być.. Rzekłem dobywając miecza.
*Sory za nie obecność, miałem problem z kompem.
-
W miarę zagłębiania się w grotę, robiło się coraz ciemniej. Nagle usłyszeliście jakieś odłgłosy. Nim zdążyliście się spostrzec przed wami pojawiło się sześć mumii.
(http://www.taminglight.com/images/projects/ultima_x/images/mummy.jpg)
Nazwa: Mumia
Opis: Mumie to zmumifikowane ciała ożywione za pomocą czarnej magii. Ich ciała są odwodnione, wysuszone oraz owinięte starymi bandażami. Mumię od innych nieumarłych można odróżnić po tym, że wydziela zapach ziół i substancji użytych przy mumifikacji, a nie trupi odór. Porusza się wolno i chwiejnie. Występuje w grobowcach i starożytnych świątyniach.
Walka: Uderzenia rękoma
Nieumarły: Niepodatny na efekty wpływające na umysł, trucizny, uśpienie, paraliż, otumanienie i choroby. Nie wpływają na niego trafienia krytyczne i stłuczenia. Niepodatny na obniżanie wartości atrybutów, wysączenie energii. Ogromne obrażenia nie spowodują jego śmierci.
Technika: Mumia, aby zaatakować musi być być w bliskiej konfrontacji ze swoim przeciwnikiem. Stara się zapędzić go w tzw. kozi róg (pod ścianę itp.) z którego jej wróg nie będzie miał możliwości ucieczki.
Atrybuty: Nasłuchiwanie, ciche poruszanie,wrażliwość na ogień, potężne ciosy,odporność na ciosy
Wrażliwość na ogień:Mumia otrzymuje większe obrażenia od ataków opartych na ogniu
Trofea: brak
-
Starajcie się odrąbać im łby, tylko tak można zniszczyć orzywieńca. Jedna z bestii szła w moją stronę, dobyłem miecz, w momencie gdy mumia zaatakowała sam wykonałem atak[cięcie z prawej] odrąbując jej rękę, następnie szybkim ruchem odrąbałem mumi łeb[cięcie lewostronne]
-
No Aragornie mamy tych twoich nieumarłych. - rzekł elf wskazując mieczem na mumie. Pamiętajcie odcinajcie ręce i głowę, jak będą bezbronne utnijcie także nogi. Do ataku!- rzekł i podbiegł do pierwszej z mumii. Mumia zamierzała zadać cios ale dwa szybkie uderzenia miecza (Ostrze Valfden 3) pozbawiły ją jednego z ramion, które upadło na ziemię. Gordian zrobił szybki unik w lewo przed ciosem który mumia chciała zadać drugą ręką. Gdy wyczuł odpowiedni moment gdy ożywieniec podnosił rękę w górę w celu oddania kolejnego ciosu, elf był szybszy i ciął z całą siła w okolice łokcia. Ręka bardzo łatwo ustąpiła stali mumia nie mogła atakować ale szła cały czas na elfa. Nie zastanawiając się długo elf zamachnął się i uderzył w szyję pozbawiając mumię głowy. Potwór padł. No to pierwsza z głowy!- krzyknął Gordian do swoich towarzyszy którzy już szykowali się do pojedynku z resztą mumii.
5-1=4 mumii
-
Jedna z mumii uniosła rękę próbując zaatakować, byłem szybszy celnym cięciem[cięcie z prawej] odrąbując rękę a drugim ciosem pozbawiłem ją głowy.
zostały 3 mumie.
-
Panie Aragornie widać że to chyba twoi ulubieni przeciwnicy. Idziesz jak burza.- krzyknął elf do walczącego towarzysza. Elf spostrzegł że jedna z mumii próbuje atakować z prawej. Szybko doskoczył do niej i zadał cięcie. Miecz obciął prawą dłoń ożywieńca i rozciął bandaże na klatce piersiowej mumii. Cios ten nie zrobił jednak na mumii zbytniego wrażenia i już po chwili zamierzała się do ataku lewą ręką. Elf był jednak szybszy i zanim mumia zaatakowała Gordiana ten obiegł ją z prawej strony u uderzył mieczem w szyję odwracającego się potwora. Miecz jednak nie odciął całkowicie głowy więc elf zaatakował z drugiej strony. Tym razem cios był nie omylny, dało się słyszeć cichy trzask łamanego kręgosłupa i chwilę po tym głowa mumii potoczyła się w głąb jaskini. Elf przeszył jeszcze mieczem słaniające się bezgłowe ciało potwora i wrócił do swych towarzyszy czekając na kolejną ofiarę. Przydała by nam się pochodnia, ale że nie pomyśleliśmy trudno. Musimy sobie i bez niej dać rady.- powiedział w stronę towarzyszy.
3-1=2 mumie
-
Wole walczyć z żywymi. Zostały aby dwie mumie, zaatakowałem jedną z nich szybkim cięciem pozbawiając ręki, następny cios pozbawił mumii głowy.[Cięcie z prawej]
1 mumia
-
Gordian podbiegł do ostatniej mumii i z całą mocą uderzył w ramię. Słychać był trzask łamanej kości. Elf ponowił atak tym razem uderzył celniej trafił w staw odcinając prawe ramię mumii. Mumia uderzyła z lewej, Gordian miał czas tylko na to aby zasłonić się mieczem. Ręka mumii uderzyła w ostrze. Gordian nie czekając na ponowienie ataku uderzył w nogę mumii raniąc ją dosyć konkretnie. Mumia zacharczała i znowu próbowała dosięgnąć Gordiana ręką tym razem elf jednak odskoczył i ręka uderzyła powietrze. Gordian wykonał duży zamach i wyprowadził poziome cięcie atakując brzuch ofiary. Mumia nic nie robiła sobie z tego ataku tylko dalej zaczęła zbliżać się do elfa. Ten jeszcze raz zadał cios tym razem trafił pozbawiając mumię głowy. Heh trochę się zmachałem ale przynajmniej droga wolna i mamy pewność że zbliżamy się do celu.- rzucił do towarzyszy
Zostało 0 mumii
-
Od wejścia biegł krasnolud, który został z tyłu jako zabezpieczenie przed górskimi napastnikami i innymi wrogami.
-Oooo... jakie ziołowe zapachy, cieszę się, że zupke gotujecie, ale... O cholera! Nic dla mnie nie zostawiliście?! - żartobliwie żalił się kompani gdy ujżał pokonane mumie.
EDIT: Pisało martwe mumie, mumia wyjściowo jest martwa więc chciałem sprecyzować, bo przecież nie da się drugi raz czegoś zabić.
-
Wiesz panie krasnoludzie jest takie porzekadło "Kto późno przychodzi, ten sam sobie szkodzi" trzeba było się ruszyć a nie szukać nie wiadomo kogo tam na zewnątrz w taką śnieżycę.- rzucił elf niby umyślnie się drocząc.
//"Mumie to zmumifikowane ciała ożywione za pomocą czarnej magii" więc chyba można takiego dziada zabić:D
-
-Niech Ci i tak będzie. Spalmy to ścierwo, bo kto wie, może ten magus przeklęty znów je do sług swych przywoła... - rzucił inicjatywą Domenic.
-
Mam propozycję podcinajmy nogi i zróbmy sobie z nich pochodnie bo za chwilę to na mumie trafimy jak wpadniemy w jej objęcia, przez przypadek oczywiście.
-
-Chwali się, chwali. Rwijmy więc kulasy i ruszajmy w głąb jaskinii. - rzekł krasnolud i po chwili cała brygada wyposażona po 3 kończyny mumii ruszała drogą w ciemnośc rozjaśnianą bladym światłem ich prowizorycznych pochodni.
-
Nagle wśród ciemności zauważyliście światło. Podeszliście bliżej. To było ognisko, w miarę posuwania się dalej było widać oraz więcej szczegółów pomieszczenia. Ujrzeliście prowizoryczne łóżko i poczuliście odór gnijącego mięsa. Nikogo nie zobaczyliście. Aż nagle do waszych uszu dobiegło chrząknięcie spod stosu skór.
-
Gordian powoli podszedł do łóżka i lekko trącił ręką kogoś kto leżał nimi przykryty. Hym-chrząknął Kim jesteś?- zapytał i oczekiwał na odpowiedź.
-
- J.. ja, a mumie? Co z nimi? Jak tu weszliście? - powiedział roztrzęsionym głosem
-
-No jakby Ci to wytłumaczyć...mumie gryzą piach, wąchają kwiatki od spodu etc.
-
- Uff, to dobrze, pojawiły się tu tydzień temu, nie mogłem stąd wyjść, ale co was sprowadza w góry? Myślałem, że do śmierci już nie zobaczę nikogo przyjaźnie nastawionego.
-
-Szukamy...Zaraz wpierw powiedz kim Ty jesteś.
-
-Gadaj! Jeno nie kłam bo jak piwo kocham podzielisz los mumii! - negatywnie nastawiony do kmiota krasnolud wpadał w pasję.
-
Domanicu! Cóż za maniery!- trzepnął ręką w głowę krasnoluda elf. Niech nasz przyjaciel sam powie kim jest i dlaczego mieszka tutaj sam. Oraz oczywiście czy nie wie skąd mogły wziąć się te mumie?- powiedział łagodnie elf.
-
-Jak to skąd? Sam je przywołał - burknął prawie niesłyszalnie krasnolud właściwie sam do siebie. Wyostrzył zmysły, rozejrzał się po pomieszczeniu gotowy do odparcia ataku.
Tylko psiakrew czego się mogę spodziewać... - pomyślał Domenic.
-
- Jestem... znaczy byłem alchemikiem, znalazłem się ty, ehh, długa historia. Mumie przylazły parę dni temu, ukryłem się i nie wychodziłem z jaskini. Myślałem, że tu umrę z braku pożywienia, aż zjawiliście się wy. Wybaczcie mi, ale może nie macie jakiegoś mięsa przy sobie? Jestem bardzo głodny.
-
Niestety nie mamy przy sobie nic. Sami dawno nic nie jedliśmy oprócz kilku jagód, które znaleźliśmy w lesie. Opowiedz nam swoją historię a potem wyjdę i może upoluję coś. Nie zauważyłeś tu jakichś zwierząt? Bo my niestety po drodze niczego oprócz wilków nie spotkaliśmy. -powiedział elf
-
I Jego mumi... pomyślał Domenic coraz bardziej niecierpliwiąc się i wręcz niepokojąc o najbliższe chwile.
-
Gordian, cos mi tu śmierdzi, nie podoba mi się coś ten gość Powiedziałem szeptem.
-
Dlatego nie kazałem żebyście odkładali broń. W razie czego wiecie.
-
-Dlaczego mówisz, że byłeś alchemikiem? Porzuciłeś to dla innego procederu? - licząc na ujawnienie się rozmówcy zadał pytanie krasnolud.
-
- Zamilcz krasnoludzie! Nic o mnie nie wiesz. - krzyknął ale uspokoił się od razu - Moje dzieje to długo historia, usiądźcie - powiedział wskazując na kilka większych kamieni
-
Mów proszę słuchamy, powiedz jeszcze przed kim ukrywasz się w górach? Zapewniam cię że jeżeli coś ci grozi to pomożemy albo nawet zabierzemy do Elfidon tam zawsze znajdziesz jakieś mieszkanie i spokój.- rzekł elf i usadowił się na kamieniu
-
-Dziękuję- (chodź to słowo wyraził przez zęby) -Postoję...-.
-
-Ja też postoję...
-
- Kiedyś w dawnych czasach byłem spokojnym alchemikiem nie szukającym niczego prócz normalnego życia. I wtedy... wtedy porwano moją żonę a ja znalazłem nazajutrz list, w którym napisano że jeśli chcę ją zobaczyć jeszcze żywą muszę uwarzyć, 10 mikstur siły oraz zręczności. Zrobiłem to co chcieli i zaniosłem im je do pewnego dziwnego miejsca, daleko w górach na północy. Był to jakby krąg rytualny, a przy nim... - tutaj staruszek zatrzymał się na chwilę biorąc oddech - stało tuzin postaci, o strasznych maskach. Mnie pobili i wyrzucili po za krąg, bo mysleli że nie żyję, i wtedy wtedy oni zaczęli wymawiać, swoje inkantację... trwało to długo... sam nie pamiętam ile tam leżałem, ale gdy dotarłem tam wieczorem oni kończyli nad ranem. Po całej nocy nad ranem przyszedł jeden z nich, z długą brodą i z największą maską przedstawiającą kozła. Wziął dwie kobiety i kilku farmerów po czym zabił a ich krew wylał na ten ołtarz i wtedy przełamał swój kostur i krzyknął jakiś czar... sam nie pamiętam jaki, w każdym razie otworzył się coś w rodzaju portalu i wtedy wyszła stamtąd ten demon. Gdy wyszedł poczułem się niezwykle osłabiony i wtedy przyszły mi dziwne myśli do głowy. Chciałem zabijać, wydawało mi się że to robię... w każdym razie ten demon wyszedł i zabił ich wszystkich. Tak, zabił wszystkich z byli potężnymi magami. Widziałem jak ich rozszarpywał, jak ich rozszarpywał a potem dziwnym promieniem wchłaniał ich ciała. A raczej duszę... gdy wchłonął duszę jednego z nich ten po prostu padał na ziemię martwy. Ich główny kapłan, jednak wyrzekł kilka słów i demon zniknął. Po prostu. Rozpłynął się, a on sam odszedł zostawiając wszystkich kapłanów martwych. Ja doszedłem do siebie po dłuższym czasie i jakimś cudem wróciłem do miasta. Przez wiele lat starałem się o tym zapomnieć, gdy miesiąc temu przyszedł do mnie on... ten nekromanta. Pamiętam jak wypowiadał jakieś słowa, po czym odzyskałem świadomość tutaj będąc pilnowanym przez mumię.
-
Mówisz, że ten nekromanta przyszedł do ciebie. A powiedz mi skąd wiedział że ty jeszcze żyjesz? I oczywiście podstawowe czy nic nie powiedział?- zapytał elf patrząc prosto w oczy alchemika.
No i jeszcze jedno nie wiesz gdzie mógłbym znaleźć tego nekromantę? A przynajmniej powiedz czy wiesz jak ma na imię?
-
-Wszystko fajnie, ładnie, a teraz mów jak się tu znalazłeś i od kiedy tu jesteś. Jeno bez bredni- (tutaj krasnolud wyraźnie zaprezentował topór) -Bo jak widzisz nastroje mamy nie tęgie - całkowicie nie wierząc w słowa "alchemika" rzekł Domenic.
EDIT:
Tak teraz rozmyślam;
MG: Opisz mi wygląd alchemika. W jakim jest stanie fizycznym.
-
Alchemik jest wychudzony, słaby. Ma siwe włosy i jest prawie łysy. Jego twarz zdobią liczne zmarszczki
- Odłóż ten topór! - powiedział przestraszony starzec - zabierzcie go odemnie! Zaczynam mieć wątpliwości co do waszych zamiarów
-
Nie bój się dobry człowieku. Proszę odpowiedz na moje pytania a na pewno nic ci się nie stanie. Gwarantuje ci że gdy pomożesz na znaleźć tego nekromantę zaprowadzimy cię do miasta i tam będziesz mógł dalej spokojnie żyć. Myślę że nasz przywódca z chęcią przyjmie cię do naszego Zakonu i tam będziesz mógł ważyć dla nas różne wywary. Oczywiście jeżeli będziesz miał ochotę z nami iść powiedział elf do starca kładąc mu rękę na ramieniu po czym odwrócił się do Domanica i skinieniem głowy nakazał mu opuścić topór. Niem mniej jednak sam cały czas trzymał swój miecz podpierając się nim.
-
Domenic bardzo niechętnie opuścił broń lecz dopiero teraz gdy Gordian odsłonił alchemika myśl o tym, że mówi prawdę zaczęła świtać w jego głowie. No dobra, ale jak to jest jego cholerna iluzja? Lepiej mieć się na baczności - pomyślał krasnolud.
-Ekhem, nie mam cie zamiaru przepraszać alchemiku, lub kim tam jesteś, ale przyznaję, że o głodzie słusznie prawisz... - rzekł niezbyt szczęśliwy krasnolud -Ale lepiej odpowiedz na pytania Gordiana, wiesz, tak dla własnego dobra... - tutaj Domenic przybrał bardziej stanowczy ton.
-
-Uspokój się Domenic, nie bądź taki nerwowy. Wiem że Ci tyłek z głodu ściska ale nie przesadzaj.
-
-Aragornie, pozwól na słówko rzekł krasnolud do elfa
-Słuchaj, nie wydaje Ci się dziwne, że on jeszcze żyje? Jest tutaj w górach, pewnie się ukrywa. Mumie to były jego strażnicy... To jest jedna z moich tez. Może i mówi prawdę, ale wszystko jest możliwe. - rzekł na osobności Domenic do Aragorna.
-
-Jest to dziwne, ale gdyby był nekromantą już byśmy gryźli piach...
-
- Skąd wiedział, że żyję? Ano jak wróciłem do miasta to on jeszcze tam był, ukrywał się przed ludźmi, którzy chcieli go spalić na stosie za jego czyny. To on ponoć unieszkodliwił tego demona. Po co wrócił? Hmm, chyba dlatego że tylko ja i on znamy miejsce gdzie był ten krąg rytualny.
-
-Może mieć swoje powody. Z resztą nic nie jest pewne, ale moja niepewność i brak zaufania jest na miejscu jak sądzę. - powiedział na osobności do Aragorna krasnolud.
-Załóżmy, że mówisz prawdę. Powiedz co ty tutaj robisz i czy jesteś w stanie nam coś więcej powiedzieć o tym nekromancie i demonie, he? - Domenic dręczył alchemika pytaniami.
-
- Przecież mówię że to ten nekromanta mnie tu przyprowadził! Skąd mam niby wiedzieć więcej o tym demonie? Widziałem go tylko raz!
-
-Nie unoś się alchemiku! To nie ty dyktujesz warunki lecz my! Mów co wiesz o nekromancie i o tym gdzie moze się znajduje! Kiedy ostatni raz go widziałeś, co mówił? - wyraźnie nie wytrzymywał sytuacji krasnolud.
-
Dobrze więc, skoro wiesz gdzie znajduje się ten krąg to prosiłbym abyś zaprowadził nas tam. Mam zamiar porozmawiać z tym nekromantom. Na pewno też po drodze znajdziemy coś do jedzenia. rzekł elf do alchemika. Jeżeli jesteś możesz to chodźmy tam od razu. Masz weź okryj się tym oddasz mi później -powiedział Gordian i wręczył alchemikowi wilczą skórę aby okrył się nią gdy będą szli.
-
- Co? Nigdy! Nie pójdę tam. Po co? By mnie zabił? ÂŻyczę powodzenia, ja nigdzie się stąd nie ruszam.
-
ÂŻe Ci tak powiem drogi alchemiku, współpracując z nami dłużej pożyjesz- z szyderczym uśmiechem wycedził Domenic.
-
Umówmy się. Ty zaprowadzisz nas w okolice kręgu a my w zamian odprowadzimy cię do Efidon i powiemy nekromancie że ty o nim już nigdy nikomu nie wspomnisz oraz że oczyścimy jego imię jeżeli nam pomoże. Zgoda?- elf próbował przekonać staruszka.
-
-A jeśli Mistrz Zakonu się zgodzi będziesz mógł ważyć mikstury dla nas.
-
- Nie, nie idę z wami! - powiedział i zaczął się odsuwać od Domenica - Wolę umrzeć szybko , niż powoli w agonii - Powiem wam gdzie to jest, ale zostaję tutaj
-
Dobrze. Zostaniesz tutaj i poczekasz aż będziemy wracać. Potem zabierzemy cię ze sobą do miasta. Zgoda? zapytał elf. Po czym dodał Opisz mi od razu drogę do tego starożytnego kręgu.
-
-Kręcisz kmiocie! Gubisz się w wyjaśnieniach... nie tłumacz się nerwami! Gadaj gdzie jest krąg, nekromanta! Mów co wiesz bo moje nerwy już nie wytrzymują! - krasnolud całkowicie gotowy by wykonać cięcie krzyczał do alchemika.
-
Alchemik nie wytrzymał napięcia. Zaczął się trząść i wybiegł z jaskini. Natychmiast zniknął w zamieci. Uciekł wam.
W rzeczywistości to ja nie wytrzymałem debilnych tekstów Domenica ;/
-
-No i widzisz Domenic co żeś narobił, teraz to sobie możemy szukać tego nekromanty...
-
-A jednak dziadunio szybko biegał...- - rzekł troche podejrzliwie krasnoldu.
///No wiesz, podejrzenia i zachowanie było chyba normalne. Mi osobiście wydał się niezwykle dziwny ten alchemik.
-
\\\\\Ok rozumiem, że mogło Ci się nie podobać co pisałem, ale wiesz, kończyć to mogłeś troche bardziej realistycznie (szczególnie jeśli moje teksty są dla Ciebie mało realistyczne), bo:
Alchemik jest słaby etc., ledwo mówi
Jest otoczony, toteż takie coś nie wchodzi w grę*
*Jeśli dał rade = magia = miałem słuszne podejrzenia.
-
(Ja mam gdzieś te twoje podejrzenia. Dziadziunio się przestraszył i zaczął uciekać, mogliście go dogonić ale zniknął w zamieci to tyle i teraz się nie tłumacz bo właśnie spieprzyłeś zadanie, to tyle)
-
-Kamraci! Jak widzicie sytuacja zmusiła nas to znalezienia innego sposobu na znalezienie nekromany. Tak czy siak musimy stąd wyjść... .
Jak nic nas nie spotkało po drodze to jaka jest pogoda na zewnątrz? Są ślady alchemika? Coś szczególnego?
-
Pogoda się nieco poprawiła, a co za tym idzie widoczność również. Po przejściu około 100 metrów zobaczyliście ciało leżące w śniegu.
-
Grupa podeszła do ciała w śniegu. Zobaczyli...
-
...że jest to alchemik który uciekł, wyraźnie za daleko nie zaszedł.
-
-Gordian, Aragorn! Chodzcie tu szybko! Jest jak jest, ale musimy go wnieść do jaskinii! - rzekł Domenic okładając ciało alchemika wilczą skórą. Nie może przecież umrzeć od zimna! Jak ktoś go ma zabić to tylko ja bo mnie... - tutaj urwał swoje rozważania w myślach dochodząc do wniosku, że są w beznadziejnej sytuacji, a alchemik jest chyba jedyną osobą mogącą im pomóc. O ile nie robi z nas głupców...
-
A mówiłem nie tak ostro przyjacielu, nie tak ostro. Teraz miejmy nadzieję że nam się ocknie bo z tego co widzę to krucho z nim.- rzekł elf do krasnoluda wnosząc ciało alchemika do jaskini. Towarzysze ułożyli starca na wilczych skórach i podsycili dogasające ognisko resztkami szczątków mumii.
-
Krasnolud nasłuchiwał oddechu i sprawdzał czy otumaniony alchemik daje jakieś oznaki życia.
-Ostro, nie ostro kamracie, ale przynajmniej mamy 99% pewności, że nie jest tym, którego szukamy...-
\\\Na to chyba nie trzeba jakiegoś skilla?
-
Po dwóch godzinach alchemik otworzył oczy
- Co się sta... - zdążył tylko zacząć i natychmiast krzyknął - Nie! To wy. Zostawcie mnie!
-
-Spokojnie, chcemy jedynie byś nam powiedział gdzie jest krąg rytualny, a i najmocniej przepraszam za krasnoluda...
-
-Ekhem... no ten... teraz już Ci wierze, ale uwierzę ci jeszcze bardziej jak odpowiesz na pytanie mojego kamrata- - rzekł krasnolud wpatrzony w alchemika.
-
- Ehh, no dobrze. Powiem wam. Jak mniemam jesteśmy po zachodniej stronie gór. Idźcie na północ i poszukajcie ścieżki pomiędzy dwoma szczytami. To niedaleko stąd, widziałem je kiedy pogoda się trochę poprawiła. Idźcie nią, aż dojdziecie do jej końca, skręćcie w lewo. Jeśli pójdziecie prosto jakieś 100 metrów a potem wejdziecie w ukryte przejście na prawo dojdziecie do tego kręgu który znajduje się na wielkim klifie. Jednak uważajcie, ta droga jest wielce niebezpieczna, czai się na niej wiele potworów. Mam nadzieję że wam pomogłem.
-
Wielkie dzięki za wskazanie drogi. Zaczekaj tu na nas przyjacielu. Wrócimy po ciebie bodź tego pewien. po czym ukłonił się starcowi zarzucił skóry na plecy i ruszył w stronę wyjścia jaskini. Kompania za mną!- krzyknął wesoło i wszyscy zgodnie pomaszerowali według wskazanych przez alchemika wskazówek.
-
- Tylko wróćcie po mnie! - krzyknął do wychodzącej z jaskini trójki
-
Nie obawiaj się! Tylko znowu nie próbuj się zabić!- krzyknął elf i ruszył górską ścieżką pokrytą dosyć dużą warstwą śniegu.
-
-Trzymaj alchemiku! - rzekł Domenic zostawiając alchemikowi 3 skóry, które taszczył na plecach.
-Niech ci służą! Wrócimy po Ciebie to spowrotem je zabierzemy, lecz teraz nie są mi potrzebne. W końcu jestem krasnoludem -dziarsko i na swój sposób powiedział krasnolud po czym ruszyli w góry zgodnie ze wskazówkami alchemika.
-
Doszliście do końca ścieżki między dwoma szczytami.
-
-Alchemik kazał iść w lewo, towarzysze...-.
-
Tak jest Domanicu idziemy w lewo. A jeszcze jedno wyciągnijcie broń. Wszak alchemik wspominał coś o różnych bestiach które mogą się tutaj na nas czaić- zauważył elf i dobył swojego miecza.
-
-Idziem, idziem! Rozglądajta się za tym wejściem co tu być miało... - powiedział Domenic.
-
Szliście prosto, co chwile zapadaliście się w śniegu. Było cicho, zbyt cicho. Nagle ze śniegu wyłonił się jakby ogromny wij. Rzucił się prosto na Gordiana, ale ten dzięki szybkiej reakcji elf zdołał uniknąć śmierci. Potwór ponownie skrył się pod śniegiem.
(http://img138.imageshack.us/img138/4429/remorhazku2.jpg)
Nazwa: Rohmoraz
Opis: Rohmoraz to niezwykle przebiegła bestia. ÂŻyje w zimnym klimacie zakopany w śniegu. Gdy poczuje nawet najmniejszą wibrację na powierzchni białego puchu to czeka bez ruchu aż niczego niepodejrzewająca ofiara wpadnie w jego sidła.
Walka: Atak ostrymi kłami, wykorzystując własny ciężar.
Technika: Rohmoraz wykopując się ze śniegu momentalnie rzuca się z góry na ofiarę wbijając jej kły (bądź jak kto woli specyficzne rogi) w plecy bądź klatkę piersiową, po czym najzwyczajniej wciąga nieszczęśnika pod linię śniegu gdzie w spokoju konsumuje ofiarę.
Atrybuty: Duża szybkość, ciężar, wyczuwanie drgań, efekt zaskoczenia gdy wyłania się ze śniegu, wrażliwość na gorąco, nasłuchiwanie, zauważenie, potężny atak.
Trofea: Róg 3x (niezwykle twardy i ostry, nadaje się na ostrze sztyletu), kolce grzbietowe.
-
-Osz kurwica mać! Cóż za szkadardna bestyja! Uwaga na co stąpacie! -
\\\Jaka jest pogoda? Piszę, bo nie wiem czy można wzniecić ogień.
-
Panowie było blisko ale się udało. Weźcie spokojnie ściągnijcie broń. Gdy znowu się pojawi strzelajcie. Mam plan. Pojedźmy tylko spokojnie do tej ściany. Weźcie sobie po kamieniu. Czytałem że ta bestia reaguje na drgania jeżeli znowu wyskoczy z tego śniegu rzucajcie jak najdalej byle nie w nią. Powinna wtedy się odwrócić w tamtą stronę a wtedy strzelajcie ale na bogów celnie.- powiedział szeptem Gordian i zaczął powoli iść przy ścianie. Ha panie Domanicu coś widzę że przeszła ci ochota na jedzonko. cicho zaśmiał się elf.
//Jak wygląda ta cała ścieżka/droga po której się poruszamy?
-
Ma jakieś pięć metrów szerokości, i widać tylko śnieg, żadnych kamieni. Niebo jest czyste, dobra widoczność. Potwór zaatakował ponownie, wyłonił się ze śniegu tuż obok Domenica, złapał go w paszcze. Krasnolud szamotał się ale Rohomoraz trzymał go mocno i znowu spróbował się schować w śniegu. Wiadome było, że jeśli zniknie im z oczu, już nie zobaczą swojego towarzysza żywego.
-
O nie potworze mojego towarzysza to ty nie dostaniesz.- krzyknął elf. W stronę bestii. I ruszył w jej stronę.Korzystając z tego że krasnolud trochę ważył i bestia nie mogła go unieść przez co trzymała łeb dosyć nisko, elf z całej siły uderzył tuż za głową Rohomoraza. Elf usłyszał chrzęst pękającego chitynowego pancerza bestii...
//Zabiłem albo chociaż ciężko zraniłem napastnika?
-
Oszołomiony Rohomoraz wypuścił z paszczy Domenica i szybko schował głowę w śnieg. Po chwili znowu nie było go widać... Krasnolud był ranny, ale i wij porządnie oberwał.
-
No, Domenicu mamy szczęście w nieszczęściu. Miejmy nadzieję że więcej nie wyjrzy z tego śniegu bo wtedy już nie ręczę za siebie. -powiedział Gordian odwracając się do miejsca w którym zniknął wij. Musisz iść podziękować królowi za tą zbroję bo gdyby nie wojna z orkami mielibyśmy tutaj trupa a tak to przynajmniej żyjesz obeszło się jedynie na tych ranach miejmy nadzieję że nie ma złamań. Aragornie przyjacielu słyszałem że ty znasz się coś na medycynie podejdź i sprawdź co z nim. -rzekł elf do Aragorna który z mieczem gotowym do ataku wypatrywał wija. W razie czego ja się nim zajmę. -rzekł klepiąc po ramieniu elfa który klękał przy rannym krasnoludzie.
-
-Chędożony w rzyć wij przeklęty! Niech ten śnieg będzie jego grobem na wieki! A tobie dzielny Gordianie za ratunek dziękuję, nadzieje mieć musze, że odpłacić się móc będe! - rzekł mocno poturbowany, leżący na ścieżce krasnolud.
\\\\Nie tak jedzonka jak to, że ten wij ciepła nie lubi.
-
Po dłuższej chwili, kiedy nastroje się nieco uspokoiły znowu pojawił się wij. Wyłonił się ze śniegu ale tylko was przewrócił. Szykował sie do ataku...
-
Gordian szybko powstał z śniegu i po raz kolejny ruszył na wija. Tym razem musiał jednak stawić czoła paszczy uzbrojonej w ostre zęby. Gordian podbiegł do Rohomoraza z lewej strony, wyczekał na moment gdy tez zaatakuje i gdy głowa wija była już niebezpiecznie blisko elfa uderzył w nią mieczem celując między ślepia bestii.
-
Rohomoraz uniknął ciosu elfa po czym szybko pochwycił go w paszczę. Elf był zbyt słaby żeby się wyrwać, miecz wypadł mu z rąk.
-
Podbiegłem do stwora atakując najmocniej jak potrafiłem i....
*zrobiłem mu coś[potworowi]?
-
i gówno mu zrobiłeś (co to wogle za opis O.o)
-
Elf wiedział że jest w nieciekawej sytuacji czuł że zbroja już długo nie wytrzyma więc musi działać. Sięgnął po sztylet i wbił go jak najgłębiej mógł w ślepie napastnika.
-
-Ty plugawa bestyjo!- krzyczał krasnolud po czym w krwawym szale rzucił się nań. Pchnął w szyję.
///O ile jestem na tyle trzeźwy by atakować.
-
Wij wypuścił z paszczy elfa na wskutek sztyletu wbitego w oko. Topór przeciął brzuch potwora, upadł na śnieg. Jeszcze żył ale się wykrwawiał.
-
No to teraz my jesteśmy górą! -rzekł elf pomału podnosząc się na nogi ze śniegu. Na szczęście zbroja przetrzymała próbę przegryzienia przez co elf był tylko trochę poturbowany. Gordian zaczął rozglądać się za mieczem, po chwili miał go już w ręce i zmierzał w kierunku Rohomoraza. Bestia próbowała jeszcze ugryźć elfa ale ten nie pozwolił jej na to. Podszedł do bestii, wysoko uniósł miecz i wbił go prosto w łeb wija ostatecznie kończąc jego żywot. Wyciągnął jeszcze tylko sztylet z oka potwora który został tam po ostatnim ciosie. No koniec przygody z przerośniętym insektem.- cicho powiedział sam do siebie. Po czym zwrócił się do Domanica- Przyjacielu pozwól tu i weź tą swoją siekierką odrąb łeb temu plugastwu. Miałem zrobić to sam ale jako że ty jako pierwszy mogłeś poczuć jego ząbki nie mogę odmówić ci tej przyjemności.
-
-Dzięki kamracie- rzekł krasnolud czyniąc honory.
-
Dobrze panowie ruszajmy dalej, czas spotkać się z tym nekromantom. Już chyba jesteśmy blisko. Idźmy prawą stroną i szukajmy tego wejścia powinno być niedaleko.- powiedział elf i zaczął powoli podążać prawą stroną ścieżki szukając czegoś szczególnego co mogło okazać się przejściem o którym mówił alchemik.
-
Znaleźliście ukryte przejście zasypane śniegiem, przeszliście przez nie, a waszym oczom ukazał się kamienny krąg z ołtarzem pośrodku.
-
Panowie teraz spokojnie, wiecie że ten nekromanta może nas zabić więc nie wywierać na nim zbytniego nacisku. Szczególnie ty Domenic. Najlepiej będzie jeżeli ja z nim porozmawiam będzie że tak powiem najbezpieczniej.- rzekł do towarzyszy Gordian zbliżając się do kręgu. Po czym przystanął w niedalekiej odległości i zawołał: Szlachetny magu wyjdź i chciej porozmawiać z nami wysłannikami Zakonu ÂŚwitu.- po tych słowach zamilkł i czekał na odpowiedź.
-
Nagle zza waszych pleców usłyszeliście
- Nareszcie jesteście, spodziewałem się was
Odwróciliście się i waszym oczom ukazała się zakapturzona postać nekromanty
-
Witaj, panie. -elf ukłonił się w stronę nekromanty. Jestem Gordian, członek Zakonu ÂŚwitu, razem z moimi towarzyszami przebyliśmy długą drogę aby cię odszukać i prosić o pomoc. Czy zgodzisz się nas wysłuchać? - zapytał elf patrząc cały czas w stronę maga.
-
- O ile się nie mylę chodzi o demona. Mam rację?
-
Tak właśnie w jego sprawie przychodzimy. Czart zniszczył nam jedną całą wioskę a my postanowiliśmy go powstrzymać. Słyszeliśmy również od starszych tej wioski całą historię przyzwania złego ducha i postanowiliśmy prosić Ciebie o łaskę. Jeżeli nam pomożesz możesz być pewny że zasłyniesz nie jako ten przez którego demon się pojawił ale ten który uratował ludzi przed nim. Jeżeli mógłbyś dać nam wskazówki jak wygnać go, ale już na stałe to będziemy ci bardzo wdzięczni i przyrzekamy że i ty zostaniesz za to wynagrodzony-odpowiedział elf