Forum Tawerny Gothic
Tereny Valfden => Dział Wypraw => Zakończone wyprawy => Wątek zaczęty przez: Euthnoelfhijnd w 13 Styczeń 2022, 10:45:58
-
Uczestnicy: Euthnoelfhijnd
Prowadzący wyprawę: Melkior
Euthnoelfhijnd udał się do portu, gdzie oczekiwał na niego, Bękartów Rashera pod dowództwem Komandora Yarpena aep Thora, i wybranych przez niego 300 kolonizatorów, okręt "Pięść Rashera" przeznaczony do misji przez Celie Tacticus.
-
Port Atusel był jak każdy port. Tylko duży. Bardzo. Elf rozpoznał Yarpena od razu, co trudne nie było z racji iż był jedynym krasnoludem w zasięgu wzroku. Zaś statek... statek był fregatą. Złośliwy powiedzą że to zabytek, zabytek potrafiący nieźle ugryźć.
- O, pan Euthnoe. Witam, wszystko niemal gotowe.
-
- Witam serdecznie Panie Yarpen. - Euthnoelfhijnd podszedł do krasnoluda dowodzącego Bękartami Rashera, schylając lekko głowę w geście szacunku. - Moi ludzie są już na pokładzie. Kiedy skończy się załadunek fregaty możemy ruszać. - dodał po chwili.
-
Weszli po trapie na pokład. - Mhm. Ja to podziwiam pana, rozumiem elfy kolonizujące cokolwiek zielonego ale Ignis Terra? My krasnoludy byśmy nie patrzyli na warunki, wzięli pierwszą z brzegu góre, saperzy i górnicy w tydzień by się dokopali do czystej podziemnej wody, żarli byśmy jaskiniowe grzyby i byłaby kolonia raz dwa. A tu? Przeca my wieziemy kilka ton gleby uprawnej. Ja już rzech by wolał Doral wydrzeć piratom.
-
- Widzi Pan. My się tak naprawdę wiele od siebie nie różnimy. Dlaczego krasnoludy tak łatwo by się dokopały do wody i jadły grzyby? Dlatego, że wierzą, iż by się to udało i mogą pokazać innym, do czego są zdolne. Tak samo my elfy wierzymy w to, że jeżeli nam się uda, będziemy mogli kultywować nasze tradycje. Mamy różne cele, ale taką samą wiarę w ich słuszność i możliwość realizacji. To jest to, co nas łączy. Tak uważam. - odpowiedział Euthnoelfhijnd.
-
- Wiara to jedno. Skończono załadunek, sprawdziwszy wszystko kilka razy. Statek wypłynął. Spokojnie, bez zbędnych ceremonii i wścibskich dziennikarzy. - Wiedza to drugie, technologia trzecie. To co mam na myśli to raczej... czas jaki zajmie wam budowa. I to nie istotne kto ile żyje, dla nas obu rok czy dziesięć to tyle samo. Czyli fizycznie nic. Tylko że biorąc pod uwagę warunki na Ignis Terra, budowa pod ziemią ma więcej zalet niż tradycyjna budowa w pierwszych latach. No ale już jest ustalon wszystek.
-
- Prawdę mówiąc, na ten moment trapi mnie zupełnie coś innego. Mówi się, że narasta napięcie polityczne wokół Ghuruk. Być może szykuje się wojna z tym państwem. Czy sądzi Pan, że to może zaszkodzić naszej wyprawie: bezpośrednio lub pośrednio? - Euthnoelfhijnd spytał krasnoluda, pokazując zmartwienie w wyrazie twarzy.
-
- Nu, może. Pośrednio bo kawałek Starych Ziem był ich. Możemy spotkać ich zwiadowców. A pewnym jest tego jak tego że mamy Czwartek dzisiaj. Ale, Melkior sam jeden może wojne skończyć ruchem ręki i wypowiadając jedno zdanie.
-
- Nie wątpię, że może. Pytanie, czy chce. Jego Królewska Wysokość jest bardzo tajemniczy. Może mieć różne powody, dla których nie chce doprowadzać do tak radykalnego rozwiązania. - zaczął mówić Euthnoelfhijnd. - Nie wiem, czy mam tutaj dobre rozeznanie, ale mam trochę wrażenie, iż zamieszanie wokół Ghuruk może doprowadzić również do przetasowań w świecie przestępczym. A jeżeli mam rację, to może być trudno przewidzieć, jak intensywnie będziemy się stykali z piratami. - dodał po chwili zmartwionym tonem.
-
- Wcale. Powiedział z uśmiechem oznaczającym że ylf zaraz sam się uśmiechnie - Melkior opłacił piratów z tak zwanej Trójcy. To Ghuruk musi się obawiać piratów oraz kaprów. O tym że zarządzono już w dniu zamachu embargo na Ghuruk pan nie wie?
-
- Nie...? - Euthnoelfhijnd zaczął mówić zdziwiony i pewien wątpliwości. - Ostatnio rzadko przebywałem w stolicy. Celem przygotowania kolonizacji musiałem udać się do elfickich wiosek, no i oczywiście tutaj - do Atusel. - dodał po chwili.
W momencie, kiedy skończył wyjaśniać swoją nieobecność w stolicy, Euthnoelfhijnd usłyszał wezwanie od jednego ze swoich elfickich towarzyszy. Prowadzili krótki dialog w języku elfickim. Po zakończeniu rozmowy, towarzysz Euthnoelfhijnd'a odszedł, zaś sam elf odwrócił się z powrotem do krasnoluda i powiedział do niego:
- Otrzymałem informację, że wśród załogi krąży plotka, iż wobec zamieszania politycznego z Ghuruk swoją flotę w pobliżu ich portów wysłał Ilusmir. To tylko plotka, czy coś jest na rzeczy? A jeżeli więcej niż plotka, to czy to zmienia nasze plany?
-
- Jestem żołnierzem dłużej niż istnieje Valfden, zawsze spodziewam się problemów i komplikacji. Jak w bitwie Pod Psim Stolcem... stare dzieje. Bardzo. Co do kwesti ewentualnej wojny, Melkior uważa wojnę za głupią. Nu, jo sie zgodze. Ale inni niekoniecznie. Więc zamiast posyłać rozkazem nowe młode pokolenie, woli dać wolno ręke tym co chcą sami z siebie walczyć. Jeśli jednak Ghuruk choćby zacznie gromadzić wojsko, tedy on sam jeden zatopi okręty jaszczurek jeszcze w portach.
-
- Uspokoiłeś mnie. Dziękuję. - odrzekł Euthnoelfhijnd. - Dobrze, że póki co nie zanosi się na to, aby Elanoi przystępowało do konfliktu. To by bardzo skomplikowało sytuację. Obawiam się, że wówczas sporo członków mniejszości elfickiej w Valfden dążyła do przystąpienia do wojsk Elanoi. Mogli by próbować się przedostać do Elanoi zarówno z samego Królestwa, jak i kolonii. Tym bardziej mam nadzieję, że Ty również nie słyszałeś, aby Elanoi czyniło jakieś agresywne lub ofensywne ruchy polityczno-militarne. - dodał po chwili, wyrażając swoje kolejne obawy.
-
- Od swego istnienia Elanoi tylko raz powiększyło swe tereny, po upadku asteroidy, a tera? Elanoi nima tyla wojska
co by atakować Ghuruk. Po za tym, Ghuruk to w sumie okupuje ziemie dawnych Wolnych Miast i marchii, i setek małych państewek. Elanoi musiało by walczyć i z Ghuruk i z miejscowymy.
-
- Mój drogi towarzyszu, myślę że zapominasz, iż elfy są mistrzami wykorzystywania na wojnie dyplomacji. W żadnym wypadku nie spodziewałbym się, aby Elanoi przystąpiło do wojny jednocześnie przeciwko Ghuruk i miejscowym. Raczej postaraliby się porozumieć z miejscowymi, aby z jednej strony pomóc im odrestaurować dawne państwo, a z drugiej uzyskać dzięki temu uprzywilejowane szlaki handlowe do morza. Jednocześnie, jeżeli rzeczywiście w wojnie brałby również Ilusmir, to Elanoi mogłoby chcieć wykorzystać okazję przyłączenia do sojuszu o znacznej przewadze militarnej, aby osiągnąć pierwsze od wieków, jak słusznie zauważyłeś, zwycięstwo i zabezpieczenie interesów elfickiego ludu. - Euthnoelfhijnd dokonał analizu geopolitycznej zachodniej części kontynentu.
-
- Nie cierpie polityki dlatego. To nie na moją głowe. Jestem najemnikiem, nie analizuje po co walcze. Ważne kto i ile płaci.
-
- A nie jest to wiedza, która jest istotna z punktu widzenia planowania walki? - dopytał Euthnoelfhijnd.
-
- Nie. Czy to wojna o kobiete, czy o zasoby, to zamki sie oblega tak samo. Kazali mi ochraniać ylfią kolonie, ochronie. Polytyczne i osobiste powody mnie nie ynteresują
-
- Rozumiem. Ale czy sytuacja polityczna w Ghuruk nie ma znaczenia, jak liczni mogą być nasi wrogowei podczas wyprawy? I ilość przeciwników nie ma znaczenia dla strategii? - Euthnoelfhijnd nadal nie do końca rozumiał tok rozumowania Yarpena aep Thora.
-
- To są dane strategiczne, co innego. Chodzi mi o to że nie jest istotne po co jest ta kolonizacja. Nie obchodzą mnie pobudki i cele Melkiora czy pańskie. Mam rozkazy, dane wywiadu, i to mi starczy.
-
- Przepraszam, źle się wypowiadałem. - powiedział Euthnoelfhijnd w momencie, w którym zrozumiał, dlaczego nie mógł porozumieć się z Yarpenem. - To konkretyzując, co dane strategiczne uzyskane przez wywiad mówią o sytuacji geopolitycznej Ghuruk, Ilusmiru i Elanoi? - po chwili doprecyzował pytanie.
-
- A masz pan dostęp do informacji tajnych? Bo nie wydaje mnie się, nie mogę powiedzieć.
-
- Nie mam. Choć nie mogę zrozumieć tej decyzji. Powinienem mieć dostęp do dokumentów, od których może zależeć bezpieczeństwo kolonii. Aczkolwiek oczywiście wszelkie werdykty Jego Królewskiej Mości uważam za święte i niepodważalne. - Euthnoelfhijnd odpowiedział Yarpenowi, czując jednocześnie złość i frustrację wewnątrz siebie, jako że uważał, iż utrzymywanie przed nim tajemnicy co do informacji wywiadowczych o sytuacji geopolitycznej w sferze, która może odnosić się do skuteczności kolonizacji, uniemożliwia mu w pełni swobodne i racjonalne podejmowanie decyzji.
-
- Ja odpowiadam za bezpieczeństwo, to moja szefowa dała na to ciężkie pieniądze. Pan panie Euthnoelfhijnd ma tym zarządzać, wie pan tyle ile musi wiedzieć w danej chwili. Krasnolud poszedł do swych obowiązków. A statek płynął dalej.
-
Euthnoelfhijnd skierował się do swoich elfickich towarzyszy. Kolejny tydzień podróży stanowił dowód, że jego obawy nie sprawdziły się. Pomimo plotek, jakie do niego dochodziły, nie doszło do wybuchu wojny, w którym brałoby udział Ghuruk, Ilusmir i Elanoi. Koncentracja floty Ilusmiru przy portach Ghuruk nie wpłynęła na przebieg wyprawy, gdyż statek, którym płynęli, nie był przedmiotem zainteresowania ilusmirskiej marynarki. Potwierdziły się przy tym słowa Yarpena, że Melkior zadbał o to, aby na szklaku podróżniczym wyprawy nie znajdował się ani jeden statek piracki. Największym problemem podróżników był olbrzymi sztorm, który objął obszar morza, na którym się znajdowali 3. dnia wyprawy. Jednocześnie wyśmienita koordynacja i dyscyplina Bękartów Rashera, którą reprezentowali ochroniarze misji kolonizacyjnej, pozwoliła na tyle szybko zmobilizować i ukierunkować wysiłki kolonizatorów, że zarówno zabezpieczyli oni cały prowiant, jak i samych siebie, dzięki czemu sztorm ostatecznie okazał się dla nich nieszkodliwy. W taki oto sposób płynęli przez tydzień, gdy na horyzoncie zaczął się objawiać jasnozielony, surowy ląd.
- Bracia i siostry! Dotarliśmy do naszego nowego domu! - krzyknął Euthnoelfhijnd, gdy zobaczył powierzchnię wyspy, do której zbliżał się statek. Gdy kolonizatorzy to usłyszeli, wszyscy wydali z siebie wielki okrzyk radości. Grajkowie sięgnęli po swoje instrumenty i zaczęli na nich grać radosne pieśni, do których niektórzy przedstawiciele elfickiej społeczności zaczęli entuzjastycznie tańczyć.
Euthnoelfhijnd, przechodząc pomiędzy rozradowanymi współbraćmi, podszedł do Yarpena, celem ustalenia szczegółów przybicia do brzegu:
- Szanowny Yarpenie, jako odpowiedzialnego za bezpieczeństwo wyprawy, uprzejmie proszę Cię o udzielenie informacji, w jaki sposób będzie przebiegało przybicie do brzegu i rozpoczęcie kolonizacji? - zapytał.
-
- Ten tego... Kapitanie Jelcyn! Pan wyjaśni.
-
- Panie Euthnoelfhijnd, dopłynięmy tak blisko jak się da, potem łodziami do brzegu dobije pierwsza grupa. Gdy założycie obóz będziemy myśleć o budowie pomostu. Odparł starszy siwy człowiek.
-
A statek był blisko by na tyle by można było wyraźnie dostrzec uroczy krajobraz.
- Uroczo... Skomentował widok z burty statku.
(https://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/d/d8/Lokacje_Wyspa_Popiolow_1.jpg)
-
- Rozumiem. I oczywiście się do tego zastosujemy. - Euthnoelfhijnd zapewnił kapitana o pełnym zaufaniu kolonizatorów do sposobu prowadzenia przez niego misji. - Jednocześnie muszę dopytać, czy przewidujecie państwo wysłanie jakiejś ochrony zbrojnej wraz z pierwszą grupą, na wypadek gdyby się okazało, że jednak ktoś tutaj zamieszkuje i kolonizatorzy będą musieli podjąć walkę? - po chwili dopytał, zastanawiając się nad bezpieczeństwem ludzi.
-
- Tak, to oczywiste że tak.
-
- Dziękuję! - powiedział zdecydowanym, choć wdzięcznym, tonem Euthnoelfhijnd.
W tym samym momencie obrócił się w kierunku kapitana, do którego zwrócił się:
- Kapitanie! Uprzejmie proszę o informację, kiedy statek podpłynie na maksymalną odległość od wyspy.
Decydując, wobec konieczności podjęcia kilku szybkich decyzji, że wysłucha odpowiedzi kapitana w trakcie wydawania kolejnych poleceń:
- Pierwsza grupa kolonizacyjna! Do łodzi! - Euthnoelfhijnd wydał polecenie podległym mu elfom, które miały być kolonizatorami. Już wcześniej pierwsza grupa 300 elfów została podzielona na 10 30-osobowych grup. Każdy elf znał swoją przynależność, w związku z tym wydana komenda była dla wszystkich zrozumiała.
Widząc, że kolonizatorzy zastosowali się do jego polecenia, Euthnoelfhijnd obrócił się z powrotem do Yarpena aep Thora, ponownie lekko uniżając głowę na znak szacunku:
- Uprzejmie proszę o przydzielenie ochrony pierwszej grupie kolonizacyjnej i wydanie rozkazu, aby wraz z moimi ludźmi przygotowali się do wypłynięcia na wyspę. - powiedział do dowódcy ochrony.
-
- Pan se jaja robi? Koloniści zejdą na ląd dopiero po rekonesansie. Sierżancie Vaclaw, drużyna Bóbr i Czkawka na ląd. Sierżancie Ivanow, zwiad z powietrza! Ryknął, sam idąc do łodzi. - No, panie Euth, wsiadaj pan. Flage se wbijesz.
-
Zwiad z powietrza? Niby czym? Z ładowni na pokład wyprowadzono dwa smokowate stworzenia. To była część ładowni tylko dla Bękartów, toteż była to nieco niespodzianka. Drakeny dosiedli jeźdźcy i odlecieli. Zaś zwiadowcy byli już w łodziach.
(https://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/e/ee/Bestiariusz_wierzchowiec_draken.jpg)
-
- Wystrzelimy petardę gdy będzie bezpiecznie. No i wypłynęli, Pięść Rashera zacumowała w delcie jakiejś rzeki. Zwiadowcy dotarli do brzegu po lewej. Kazmir wysłał obie drużyny by zabezpieczyć teren. Zszedł z łodzi i no... w zasadzie to nic. Bo nic nie było. Tylko woda w rzece nawet czysta.
- Pusto coś.
-
- Czy istnieje możliwość dokonania lotu przez całą wyspę? - biorący udział w rekonesansie Euthnoelfhijnd zapytał się o możliwe rozwiązanie wątpliwości odnośnie zasiedlenia wyspy.
-
Krasnolud wystrzelił flarę oznajmiając że można zaczynać przysyłać cywili. - Tak, no nie jednorazowo. Nie pamiętam jak daleko one mogą latać, w zasadzie rzadko ich używamy. To powojenna nowinka z Vrih, aż dziw że nikt wcześniej na to nie wpadł. No dobra. Moja rola poniekąd skończona, teraz wasza kolej panie Euthnoelfhijnd.
-
Euthnoelfhijnd, uzyskując informację od Yarpena o zakończeniu rekonesansu, wydał polecenie wysłania łodzi z pierwszą grupą kolonizacyjną. Gdy zauważył, że jego elfi pobratymcy przystąpili do wykonywania jego polecenia, zwrócił się ponownie do Yarpena:
- Moi ludzie zaczną w tym miejscu budować podwaliny nowej osady. Z czasem będą do nich dołączać kolejne grupy kolonizacyjne. Jednocześnie, jeżeli nie jesteśmy w stanie na jeden rzut zweryfikować, czy wyspa jest całkowicie bezpieczna, to jaki jest plan, aby etapami dokonać jej zbadania? Czy Państwo się tym zajmą? - dopytywał.
-
- Moi ludzie są od tego, po za tym. Można tu jedynie trafić na wyblakłe kości po demonach, polecam zbierać, muzea i prywatni kolekcjonerzy nieźle płacą za to. Do jutra wyspa zostanie zbadana z powietrza. No, to ten. Ja się zajmę pilnowaniem czy nas piasek nie zaatakuje... Zażartował.
-
Euthnoelfhijnd zapewniony przez Yarpena, iż zbada on z resztą Bękartów Rashera, czy na wyspie nie znajdują się zagrożenia dla nowopowstałej kolonii, w tym zwłaszcza czy nie znajdują się na niej niezidentyfikowane osady inteligentnych stworzeń, zwłaszcza humanoidów, przystąpił do konkretyzowania zadań, które należało zrealizować w związku z rozbudową kolonii.
- Moeltheijnd, ty z 5 elfami zbudujcie pierwsze szałasy, aby nasi mieli gdzie się schronić! - wydał pierwszy rozkaz.
- Athrasand, ty z kolejnymi 5 elfami rozpocznijcie budowę palisady! - po chwili wydał kolejne polecenie.
- Zaultheltart, niech 10 elfów razem z tobą zacznie przygotowywać brzeg pod przypłynięcie tutaj transportującego nas okrętu!
- Vilij, pozostał elfy niech razem z tobą zaczną pierwsze prace związane z użyźnianiem gleby wobec osady.
Po chwili Euthnoelfhijnd stanął pośrodku tej części lądu, która miała się stać nową osadą i przemówił donośnym głosem do wszystkich, którzy już przypłynęli na wyspę.
- Niniejszym ogłaszam powstanie osady Muilheuirjhand - pierwszej kolonii Królestwa Valfden.
-
Yarpen zaś zajął się stawianiem namiotów dla ochrony.
-
Euthnoelfhijnd przez kolejne 5 dni nadzorował rozbudowę osady Muilheuirjhand. W tym czasie na wyspę przepłynęło wszystkie 10 drużyn pierwszej grupy kolonizacyjnej, czyli cała obecna społeczność kolonii w liczbie 300 elfów. W tym czasie rozbudowano drobne szałasy zapewniające całej społeczności schronienie przed deszczem, a także zbudowano prowizoryczny spichlerz, w którym można było schronić przed warunkami atmosferycznymi zapasy, które przywieziono z Królestwa Valfden. Domy oraz spichlerz zostały otoczone palisadami i drobnymi wieżami, z których pojedynczy strażnicy elficcy, zabrani przez Euthnoelfhijnd do kolonii, patrolowali potencjalnych zagrożeń. Ponadto nieopodal głównej części osady, a zatem tej otoczonej palisadą, rolnicza część kolonizatorów zaczęła przekopywać szerokie połacie ziemi, aby wprowadzić do niej żyzną glebę, która pozwoli na rozpoczęcie na tym obszarze działalności rolniczej. Największym zmartwieniem Euthnoelfhijnda oraz reszty kolonizatorów był brak drzew w pobliżu osady, a także związany z tym brak zwierzyny, który utrudniał zabezpieczenie się w postaci zapasów drewna i mięsa na wypadek utraty przywiezionych z Valfden zapasów. Brak ten został jedynie częściowo zrekompensowany organizowanymi połowami na morzu i sieciami zarzucanymi w pobliżu brzegu, aby możliwe było wyłapanie ryb i innych stworzeń wodnych nadających się do jedzenia.
Euthnoelfhijnd czekał jednocześnie na powrót Bękartów Rashera, którzy mieli poinformować, czy znaleźli na terenie wyspy lasy i zwierzęta, które mogłyby posłużyć jako lokalne źródło pożywienia, a także czy na wyspie znajdują się jakieś inne, niezidentyfikowane dotychczas, społeczności i struktury państwowe, które mogłyby zagrażać bezpieczeństwu kolonii. Ponadto, celem kontynuowania misji, Euthnoelfhijnd chciał również uzyskać aktualne dane dot. wyspy celem stworzenia aktualnej mapy nowej kolonii.
-
Krasnolud i elf spotkali się w namiocie Yarpena.
- Tak jak mówione było, absolutne zero roślinności, zwierząt. Znaleźliśmy ślady bytności piratów u ujść kilku rzek. Nic dziwnego, zajebiste miejsce na uzupełnienie wody czy ukrycie łupów. Powiedział. - Wina? Zaproponował i nalał też elfowi. - Ale to nie problem, mape pan otrzyma wkrótce.
-
Euthnoelfhijnd wziął od Yarpena naczynie z winem, z wielką przyjemnością wziął łyk, i zwrócił się do rozmówcy celem doprecyzowania informacji:
- Nie jest to problem w tym znaczeniu, że na ten moment nic nie trzeba robić, czy też musimy poczekać na odpowiedni moment, żeby ten problem zakończyć, a jeżeli to kiedy i jak?
-
- To zależy, nie wiem jak pan jest obeznany z polityką... specyficznego kalibru. Popił wina. - Piractwa się nie wyeliminuje, można ograniczyć. Tłukłem ja piratów prywatnie i na kontraktach 25 lat. Wiem co mówie. Jest w Valfden Rada Piratów, albo grasz wedle ich zasad albo wypadasz z gry. To tak zwani "nasi" piraci. No i jest Doral, z nią jest problem. To niby anarchia, ale to bzdura. Na Doral są całe republiki pirackie, kupieckie i tak dalej. Tego lądu nikt nigdy nie podbił. Przejechały się na tym Myrtana, Varrok, Ilusmir. Kurde nawet Torgon. Tak więc, polityka "piratów" i wobec "piratów" to niestety skomplikowana rzecz. Ponad moją wypłatę. Nie ma się czym martwić. Kolonia może nawet zarobić na tym. A o to chodzi Pancernemu Wiewiórowi, o zyski. Mnie w sumie też, zainwestowałem w ten projekt.
-
- Aż dziwi mnie, że Jego Królewska Mość nie postanowił nigdy zorganizować wyprawy wojennej na Doral. Być może, w związku z rozpoczętą kolonizacją, należałoby mu to zasugerować...? - Euthnoelfhijnd podzielił się z Yarpenem swoimi przemyśleniami o przed chwilą usłyszanym statusie piratów na globie.
-
- To by była masakra, po obu stronach. Nie mówiąc o stratach w wyniku okupacji. Król nie będzie prowadził polityki podbojów w których zginą kolejne pokolenia Valfdeńskiej młodzieży. Za co? Kawałek wystającej z wody skały? Pański militaryzm wpędzi pana do grobu.
-
- Pyta się pan za co? Za wieczysty spokój na morzu i większą swobodę tejże młodzieży w podróżowaniu. A przecież nie trzeba by prowadzić kosztownej okupacji, skoro można by zaanektować te terytoria i podporządkować sobie. Aby zapanował tam względny spokój potrzeba by zapewne sprowadzić osadników wiernych Jego Królewskiej Mości, którzy przemieniliby lokalną społeczność w patriotyczne społeczeństwo. - Euthnoelfhijnd wyraził odmienny pogląd na temat racjonalności militarnego rozwiązania konfliktu z piratami.
- Natomiast nie jest to w tej chwili w mojej gestii. Tak więc, będąc świadomym swoich obowiązków, proszę o ocenę, czy Pańskim zdaniem organizatorzy kolonii powinni dokonać jeszcze jakiegoś zabezpieczenia, czy też spokojnie można organizować transport pozostałych grup kolonijnych, aby jak najszybciej użyźnić glebę na wyspie i zapewnić kolonii możliwość stałego funkcjonowania? - dodał po chwili, mając świadomość, iż hobbystyczne zainteresowanie polityką i wojskowością nie powinno mieć negatywnego wpływu na przebieg jego misji.
-
- Nie, kolonia zabezpieczona. Teraz czekamy na zaopatrzenie.
-
Euthnoelfhijnd, słysząc słowa Yarpena, odetchnął z ulgą i wziął głęboki łyk wina. Udało się! Kolonia założona. Nie stwierdzono, aby czyhały na nią bezpośrednie niebezpieczeństwa. A zatem najtrudniejsze zadanie wykonane. Obecnie pozostaje spokojne nią zarządzanie i realizacja interesów Królestwa Valfden. Euthnoelfhijnd był jednak pewien, że zdyscyplinowana i zhierarchizowana społeczność elficka podoła takiemu zadaniu. Wszyscy muszą po prostu sumiennie wykonywać obowiązki, począwszy od niego samego.