Zamach Idealny

[Imago]

Imago korciło podkraść coś z komnaty... No ale miał inne priorytety. To też skradając się, po cichutku podszedł do drzwi i przyłożył do nich ucho. Nasłuchiwał kroków i innych przydatnych dźwięków swymi wampirzymi uszami.

[Narrator]

Było cicho. I pusto, tylko pochodnie sie paliły.

[Imago]

Po cichu otworzył drzwi, raz jeszcze wyjrzał i wyszedł. Skradając się tak przez korytarze nasłuchiwał i szukał sali tronowej. Zakładał, byłaby w podobnym miejscu co w ta w Efehidonie.

[Narrator]

Z lewej strony z komntaty na końcu korytarza dochodziły głosy. Po Ghurucku, ale Imago zrozumiał dość by wiedzieć  ze trafił na cel.
- Ementaler... Chyba że jeden z dwóch osobników których bicia serc tam wyczuwał miał na myśli gatunek sera z Volrinu. No byłoby to nawet zabawne.

[Imago]

Co więc mógł zrobić wampir? Odchylił delikatnie maskę, odkorkował miksturę niewidzialności i wypił. Zasłonił twarz na nowo i gdy już zniknął, wychylił się. Wszedł po cichu do sali, niby szum wiatru. Uważając na swój dzień i odgłos kroków schował się i rozgląnął po sali.

[Narrator]

Był tam wódz Ghuruk i jakiś możny. Albo kochanek... Tak czy inaczej była to komnata niemal identyczna z poprzednią tylko bogatsza.

[Imago]

Tak więc Imago zakradł się więc w pobliże króla, optymalnie za niego i nasłuchiwał oraz czekał na odpowiedni moment. A może padnie na jakiś chytry plan?

[Narrator]

Jaszczury żywo rozmawiały po jaszczurzemu. Imago rozuniał tylko syki i...klekot? W końcu ten drugi wyszedł. Trzaskając drzwiami. To był ten moment.

[Imago]

W końcu!
Wampir wyjął z jednej z przegród pasa garotę, podkradł się jeszcze bliżej i... jednym płynnym ruchem zarzucił ją na gardło jaszczurzego monarchy. Była noc, czas wampira. Był więc znacznie silniejszy. I nie miał litości, ciągnąc za garocę naciągniętą na jego gardle. Bez litości. Ale też bez ani jednego słowa.

[Narrator]

Jaszczur zszedł. I wtedy... nic się nie stało. Bo niby co mogło teraz iść nie tak? Wampir mógł teraz spokojnie się ewakuować.

[Imago]

Zanim się jednak ewakuował...przeszukał zwłoki jaszczurzego wodza w poszukiwaniu kosztowności i rzeczy wartościowych.

[Narrator]

//Znajdujesz przedmioty o wartości 123 grzywien.

[Imago]

Kiedy wampir zabrał już rzeczy wartościowe, podszedł po prostu do okna i otworzył je. Najlepsza ewakuacją będzie wylecenie stąd.

[Narrator]

Nietoperz był już dobre 15 kilometrów od miasta, gdy nagle niebo za nim zrobiło się czerwone, wielka ognista kula i około 10 mniejszych szybko opadały na Parrakturis. Ostatnie co ujrzał przed utratą przytomności była tajemnicza postać na odległym wzgórzu i błysk oślepiającego światła. Szarpnięcie i poczucie niebytu...

Koniec...?