Świt IV Ery (Wątek fabularny)

[Kazmir MacBrewmann]

- Pacierzy, wódki i przypadkowego chędożenia nigdy nie odmawiam. Odpowiedział.

[Rengar]

Rengar ukłonił się przed królem wasza królewska mość wybaczy młodzieniec wstał od stołu i udał się w kierunku wskazanym przez jaśnie nam panującego, parę kroków zbliżyło go do autora trunków, lorda MacBrewmanna. Parę razy na bankiecie usłyszał już jego imię, Kazmir.
-Witam lordzie, pozwolicie że się przedstawię, jestem Rengar, słyszałem iż jest pan producentem tego zacnego trunku, pragnę złożyć wyrazy uznania dla lorda oraz ludzi pracujących przy tym arcydziele, czy mogę zapytać gdzie jest produkowane ? zapytal być może zbyt nachalnie Kazmira.

[Kazmir MacBrewmann]

- A dziękuję, niestety nigdzie. To moje prywatne eksperymenta, udane ale to nie jest "to" co zwykłem podawać komercyjnie. Bo win nie produkuje. Piwo, wódka. To tak. Wina zaś robie okazyjnie, i no akurat okazja jest by zużyć zapas. Siadaj z nami.

[Rengar]

Rengar więc znalazł najbliższe wolne krzesło, nie wyglądało by kogoś podsiadl a kieliszek z resztką napitku miał jeszcze z poprzedniego stolika.
-Moj ojciec zajmował się produkcją win, miodów pitnych oraz innych napitków, więc co nie co wiem na ten temat, dostaliście miód bardziej że względów smakowych czy może bardziej dla walorów smakowych ? chociaż jego ojciec ze swoimi wyrobami daleko nie zaszedł tto nie było potrzeby tego mówić, chociaż Rengar faktycznie wiedział na ten temat nie mało.

[Kazmir MacBrewmann]

- W sumie to dka smaku, zostało mi go sporo po zrobieniu nieudanej partii miodu pitnego. No to co miałem zrobić, nie rozdam biednym bo biednym się tak nie pomoże. Wbrew pierdoleniu "postępowych" działaczy... no ale ten. Zrobiłem wino miodowe więc. Miało być na prezent dla poprzednika Melkiora ale o. Se abdykował, bo uznał że wampir nie powinien siedzieć na tronie Valfden. No... gdyby to nie był Dragosani, to tak. 100% racji. Ale Drago to ten rodzaj wampira że i do szabli i do szklanki.

[Marduk Draven]

W pewnym momencie do sali nagle wszedł pewien mąż. Rosły, wysoki i zabójczo przystojny, na oko mający między 20 a 30 lat, w rzeczywistości znacznie starszy. Ale tego nie wiedział nikt, prócz oczywiście tych którzy kiedyś go znali.
 Nosił on ciemną mithrilową zbroję płytową ze złotymi akcentami. Prócz tego okrywała go długa, obszerna i czarna peleryna.
Niektórzy by powiedzieli, że się spóźnił. Lecz widząc parę szarawych skrzydeł na jego plecach pewnie by wypluło te słowa. Stare przysłowie mówiło, że anioły nigdy nie pojawiają się ani zbyt wcześnie, ani za późno. Są zawsze na czas.

Gdy więc skrzydlaty jegomość pojawił się, wywołał niemałe zamieszanie, które on sam zignorował, idąc przed siebie, w stronę stołu biesiadnego.
- Niech nam żyje Król Melkior Tacticus - rzekł donośnym głosem jegomość, skłaniając głowę. Czarne długie włosy spłynęły po jego ramionach. - Czy zezwoliłbyś, Panie, na błogosławieństwo Zartata z rąk jego skromnego sługi? - zapytał z bliższej odległości.

[Adaś]

-To tak se myślę Kaziu że nasz nowy kolega, jak już ma doświadczenie to może by nam przyniósł buteleczkę ze stołu króla?-Zasugerował nim jeszcze krasnolud został zaczepiony, przez Rengara. I równocześnie wymownie spojrzał na chłopa.
-W ogóle jak się nazywasz, bo mi umknęło?

[Melkior Tacticus]

Kurwa Spock... jem serniczek. Pomyślał zakłopotany, nazywając Marduka tak samo jak ostatnie lata robił to Dragosani czasem. Odmówi, będzie skandal. Przyjmie błogosławieństwo to też będzie źle bo będą gadać że cośtam. Z drugiej strony, jest pierwszym którego spotkał taki zaszczyt.
- Oczywiście że tak. Wstał, wytarł usta by jakoś wyglądać. Podszedł do Marduka i nawet przyklęknął.

[Kazmir MacBrewmann]

- Cichaj Adaś, kurwa anioły nam króla błogosławić będą a ty mi tu o takich cielesnych pierdołach. Powiedział to jakże poważnie, nie klęknął bo by go już w ogóle zza stołu nie było widać.

[Adaś]

-A ja myślałem że to ja stary jestem...- Westchnął słysząc uwagę krasnoluda. Nie spodziewał się po nim, że na stare.. choć w sumie w jego przypadku to na średni wiek zrobi się taki bogobojny.

[Marduk Draven]

Dobra Marduś, tylko nie trąć skrzydłami zastawy...
Anioł położył kciuk prawej dłoni na czole Melkiora, kciuk lewej ręki powędrował zaś na jego pierś. Głęboki wdech. Trans.
- Zartacie, Panie światła, siewco sprawiedliwości, tępicielu zła, obdarz tegoż to męża, Melkiora Tacticusa, nowo wybranego króla Valfden swoją łaską. Niech będzie wilkiem zagryzającym zło tego świata, pasterzem prowadzącym ten piękny kraj. Niech jego umysł będzie czysty a serce prawe. I niech mój miecz mu zawsze służy. Powstań Melkiorze Pierwszy Tacticusie - było trochę dramatycznie, ale oj tam.

[Melkior Tacticus]

No i powstał. Było to nawet ciekawe zwłaszcza że jest arcyliszem. Ale Zartatowi to nie przeszkadza skoro Devristus brał ślub z anielicą, muszą być bardzo sobą zajęci skoro nie przyszli. Ekhm. Melkior już miał wracać na miejsce, zapraszając Marduka ale... coś zwróciło jego uwagę. Jakby zawirowanie powietrza spowodowane kiepską iluzją bądź miksturą niewidzialności. A może mu się zdawało.
- Chodź Marduke, usiądźmy.

[Marduk Draven]

- Za momencik - odrzekł anioł po czym sam klęknął. - Jestem sługą Zartat, ale ślubuję wierność Valfden i Tobie. Tak jak dawniej służyłem temu Królestwu, tak będę to czynił teraz, wraz z całym Bractwem Świtu. - rzekł i wstał dopiero po tym, zajmując miejsce blisko króla, ale także starego znajomego jakim był Kazmir.
- No, to co się działo przez te pół wieku? Jejku, to tak mało czasu... - spytał. Wszak był nieśmiertelny i nie postarzał się ani dzień.

[Melkior Tacticus]

- To zależy, znalazłem i zniszczyłem serce Meaneba. Gwarantując że z Otchłani nie wyjdzie, dzięki czemu Jego Cesarska Mość śpi spokojnie. Gdy to powiedział cesarz Ardenos skinął głową w geście uznania. - No odbudowałem starą sieć dracońskich teleportów, mam swoją Akademię Magii. No a co najważniejsze to to że mamy w Revar spokój i ani jednego niższego wampira. Możemy spoglądać spokojnie w przyszłość.
Nie aż tak spokojnie, są sprawy których tutaj wole nie poruszać, a i nie chcę siać paniki. To Marduke usłyszał już w myślach.

[Kazmir MacBrewmann]

- Adaś... znamy się tyle lat i nadal nie wiesz kedy jo sech żartujo a kedy nie. Musiał ja to zobaczyć bez odwracania uwagi. Podaj mie lepiej ciasta bo nie sięgam. Powiedział faktycznie nie dosięgając tacy.

[Marduk Draven]

- Widzę, że się nie obijaleś - anioł odpowiedzial podczas gdy używając telekinezy polewał sobie wina do kielicha. Wziął łyk na sporóbowanie. Dobre. Białe.
- Pamiętasz może tego nekromantę, którego spotkaliśmy w K'efir? - zapytał. - Quorthon się nazywał. Dopadłem go wraz z oddziałem paladynów i rycerzy. Już nie będzie sprawiać kłopotów. Zniszczyłem też jego laboratoria, więc nie powrócą tego jego koszmary.

[Melkior Tacticus]

- Trudno zapomnieć coś takiego. Ale to bardzo dobrze, oby jak najmniej takich nawiedzonych. Psują reputację porządnym magom. Dokończył sernika.

[Marduk Draven]

 - Tak. A poza tym, skoro planujesz kolonizację Ignis Terra, to pomogę portami na zachodzie - zaproponował. - Ten serniczek to z rodzynkami czy bez?

[Adaś]

-A może ukrywasz swój dewotyzm teraz?-Zapytał z szyderczym uśmieszkiem.-Może przez te wszystkie lata w końcu twa grzeszna dusza uległa nawróceniu?-Powoli i ciężko wstał, sięgając po duży talerz. Szybkimi ruchami, zanim krasnolud zacznie się sprzeciwiać, zaczął mu ładować po kawałku każdego ciastka.
-Wszak wiesz że światło Zatrata potrafi odmienić życie i nawet najgorszych mend. Tyle lat już się tułam po tym świecie, tyle już zyskiwałem i traciłem, nawet życie. Że w ogóle by mnie nie zdziwiło jakbyś wzół habit, pas cnoty i zaczął bogobojnie się modlić.
Na deser na krawędzi talerza, dorzucił mu kawałek owłosionej golonki.

[TheMo]

- Zwe się Themo, panie przemówczy.
Ledwo co się nieśmiało przedstawił, a tu do sali wparował osobnik ze skrzydłami. Coraz większą dziwy się tu pojawiają. Choć nie wiedział kim i czym jest to wydzielał jakąś dziwną aurę, która jeszcze bardziej go onieśmielała. Teraz na nogach jak z waty ciężko będzie podejść do królewskiego stołu i skubnąć butelkę wina.
- Mocium przemawiający, kim jest ta gołebiowa istota?