W rój nietoperzy

[Samir]

Nazwa wyprawy: W rój nietoperzy
Prowadzący: Dragosani/Narrator
Wymagania: zgoda prowadzącego
Uczestnicy: Samir, Imago


- Trochę chyba będziemy się rzucać w oczy, byle dziki wampir nie biega w takich ładnych skórach - powiedział Samir, wskakując na siodło. Wciąż cieszył się nowymi zdolnościami i potencjałem jaki zapewniały. Poklepał rumaka po karku, ten bowiem uprzednio zarżał niespokojnie, nieprzyzwyczajony widać do przemiany swojego pana, znajomy dotyk jednak szybko go uspokoił.

[Imago]

- Wcale nie musimy być byle wampirami. Może uchodźcy z Ekkerund? Albo coś w ten deseń. Otworzyliśmy oczy i chcemy zabić słońce, czy coś - powiedział. - Zmieniając temat, zgaduję, że sam wiesz kto cię zmienił. Dostaleś jakiś zapas krwi?

[Samir]

- Naszego miłościwie panującego władcy nie znasz? Pewnie że nie- odpowiedział na pytanie o krew, istotnie bowiem żadnej nie posiadał- Miałem na oku uroczą wdówkę z sąsiedztwa, ale już przyjechałeś, a we troje to już tłum. Musi na mnie poczekać.

[Imago]

- Łatwiej byłoby ci nie mówić mi o tym - mruknął. - Mam w domu kilka litrów, możemy podjechać, to Ci dam. Polecam zainwestować w małe fiolki i naukę upuszczania krwi. 

[Samir]

- Taki jest plan, po prostu nie było czasu na naukę - odparł Samir, kierując wierzchowca ku drodze do domu Imago. Wolał się zaopatrzyć na drogę niż być zmuszonym łapać wiewiórki w lesie. A czuł lekkie osłabienie, nie pożywiał się od czasu swojego pierwszego posiłku - Weźmy zatem krew i jedźmy na północ, daleka droga przed nami.

[Imago]

Imago przez długi czas nie miał luksusu fiolek i upuszczania krwi. Dopiero jakiś czas temu nabył tę umiejętność oraz niezbędne narzędzia. Dotarli do jego domu, to też Imago zszedł z konia i przywiązał go do płotu. Wszedł do mieszkania, żeby po chwili wrócić z litrową butelką wypełnioną czerwoną cieczą. Zamknął dom. Wręczył flakon Samirowi.
- Nie mam niestety więcej fiolek, musizz sobie poradzić na razie z flakonem - powiedział i wsiadł na swojego konia.- Ruszamy?

//przekazuje Samirowi litr krwi trolla. W domu zostaje 16 litrów krwi trolla.

[Samir]

- Dzięki, przyda się - powtrzymał się od wypicia sporej ilości krwi, jako dobro ekskluzywne musiało być reglamentowane. Przypiął zamaist tego butelkę do pasa i spojrzał zza maski na Imago - Jestem gotów.

[Imago]

- No to jedziemy. Nie ma co zwlekać - Imago ściągnął lejce. Poprowadził konia w stronę północnej bramy. Droga przed nimi daleka. A cel ważny.

[Samir]

Koń wampira szedł równym, miarowym krokiem, przyzwyczajony już do przemiany swojego jeźdźca, co cieszyło Samira, wolał nie oddawać rumaka do rzeźni. Ponownie poklepał wierzchowca po karku i sięgnął do juków, gdzie przytroczone były dwa kołczany nowych bełtów.
- Przypomniało mi się, przed wyjazdem zleciłem wykonanie srebrnych bełtów. Jeden kołczan jest dla ciebie - odpiął pakunek i rzucił go Imago.

Przekazuję:
Kołczan
30x
Nazwa amunicji: bełt ze srebra
Rodzaj: bełt
Ostrość: 18
Wytrzymałość: 30

[Imago]

Imago złapał kołczan. Skrzywił się pod maską. Srebro nie było jego ulubionym metalem, lecz w obecnej sytuacji wręcz konieczne. Odpiął swój kołczan i włożył go w juki. Założył nowy.
//Przyjmuję:

Kołczan
30x
Nazwa amunicji: bełt ze srebra
Rodzaj: bełt
Ostrość: 18
Wytrzymałość: 30

[Narrator]

I tak jadąc w atmosferze wampirzej przyjaźni Samir i Imago opuścili Efehidon, kierując się traktem na północ, w stronę Revar. Pierwszy dzień jesieni przywitał ich zaskakująco ciepłą, przyjemną dla ras odżywiających się kaszą i piwem, nie krwią. Słońce przygrzewało niczym w Astas, w mijanych wsiach chłopi oddawali się żmudnemu procesowi młócki zebranych plonów. Jadąc stałym tempem wkrótce dwa wampiry opuściły Efehidon i wjechały do gminy Hardor.

[Imago]

Wampir Imago jechał w głównej mierze w milczeniu. Jego pancerz chronił go od morderczych promieni słońca. Dobrze że maureński krwiopijca także go miał.
-   W sumie... jak twoja transformacja? - spytał kompana. Był tego ciekaw od momentu, w którym dowiedział się o wampiryźmie Samira. Sam Imago nie miał szczęścia.

[Samir]

- Ciężko... boleśnie - powiedział zamyślony Samir - Ale spodziewałem się tego, nie ma nic za darmo. Nie podjąłbym jednak innej decyzji, chociaż może zmienię zdanie po kilkuset latach życia i picia krwi - zaśmiał się cicho - A jak ty się przemieniłeś? Nigdy nie wspominałeś.

[Imago]

- Bo nie był to taki luksus z pancerzem, czy pomocną dłonią, niestety - odrzekł. W jego głosie nie czuć było pretensji. - Drago ci pewnie mówił, że są dwie drogi na zostanie wampirem. Ja miałem tą drugą. Zabił mnie wampir, członek lub sojusznik kruków - wyjaśnił. - Od tamtej pory szukam go, tak jak szukam mordercy rodziny.

[Samir]

- Gdy to się wszystko skończy, to jest gdy ten cały wampirzy motłoch zostanie rozbity, można na niego zapolować. Im mniej szalonych wampirów na ulicach i drogach Valfden tym lepiej. Plus, psuje mi reputację - Samir uśmiechnął się zgryźliwie. Pod maską oczywiście. Nie mógł jeszcze przywyknąć że postronni nie mogą podziwiać jego zniewalającej urody.

[Imago]

- Z chęcią. Najlepiej zabrać go na pogadankę do naszego władcy ciemności - odrzekł. - Tylko od kiedy masz chęć polować na gorsze elementy wyspy? Wątpię by była to heroiczna pobudka. To nie w twoim stylu. W kruczym stylu - doskonale wiedział, że jest wyjątkiem wśród Krwawych Kruków.

[Samir]

- Nie jest - zgodził się wampir - Ale przejmując Kruki przejąłem też pewne... obowiązki. A jednym z nich jest właśnie zajmowanie się takimi szalonymi wampirami, nie możemy sobie pozwolić by takie osobniki grasowały na Valfden. Żaden w tym heroizm, raczej przyziemny pragmatyzm. Spełniamy pewną rolę, zadbałem o to byśmy nie zniknęli z powierzchni ziemi, a w zamian trzeba czasem poświęcić czas za zero zysku. Nie każdy z nas może być tak prawy jak ty - Samir spojrzał z pewną dozą rozbawienia na Imago.

[Imago]

Imago nie widział rozbawienia na twarzy Samira. Wszak oboje nosili maski zasłaniające oblicza. Wyczuł jednak o co chodzi maurenowi.
- Nie ma nic heroicznego w tym co robię. Ulice, a raczej cała wyspa wymaga czyszczenia. Robię co trzeba - odrzekł. - Straż ich zamyka, a oni w końcu wychodzą, ja uderzam i upewniam się, że już nigdy nie wstaną - wyjaśnił. - A co do tego wampira, z tego co pamiętam był blondynem. Ale nie pamiętam zadupia, na które wyruszyłem do niego. Może Arivel by pamiętała, albo jego imię.

[Samir]

- Weźmie się zatem Arivel na spytki, prędzej czy później go znajdziemy. Zabawne swoją drogą będzie pożywić się na wampirze, klasyczne niemal przejście z łowcy do zwierzyny.

[Imago]

- Kanibalizm pełną parą - powiedział, po czym prychnął krótkim śmiechem. Ściągnął wodze, gdyż koń przyśpieszył za bardzo. - Ciekawe jak źle jest na tej północy - mruknął w zamyśleniu.