Rozproszeni

[Egbert]

Nazwa wyprawy: Rozproszeni
Prowadzący: Narrator/ Rakbar Nasard
Wymagania: zgoda prowadzącego
Uczestnicy: Melkior Tacticus, Egbert


Egbert zajął miejsce przy wskazanym przez Melkiora stoliku. Krzesło zaskrzypiało niebezpiecznie, gdy najemnik posadził na nim swoje wielkie cielsko. Dłońmi, przyzwyczajonymi bardziej do lania ludzi po pyskach niż do przeglądania papierków, zaczął otwierać swoje koperty. Robił to ostrożnie, żeby przypadkiem nie uszkodzić zawartości. Cała ta robótka zapowiadała się póki co nawet ciekawie. Element śledztwa i współpraca z komandorem będą niezłą odmianą po pracy jakiej rudobrody podejmował się w ciągu kilku ostatnich miesięcy. Głównie były to patrole i służba wartownicza, trochę czasu przesiedział też w Bastardo przepijając żołd i czekając na jakieś poważniejsze zadanie. No, i chyba w końcu się doczekał. 

[Melkior Tacticus]

Fakt, kompanii od dawna brakło poważnej pracy. Elf nie mógł na to nic poradzić, Inkwizycja się chyba skończyła, kontrakt na Vrih był dobry ale nudny, a do Revar... do Revar nikt nowy zbytnio jechać nie chciał, pieniądze były gówniane. Po za tym, Komandor rozważał odejście. Teraz jednak czytał listy.

[Rakbar Nasard]

//Egbert:

//W kopertach znalazłeś 3 karty z narysowanymi postaciami. Na tyłach każdego zdjęcia było napisane imię i nazwisko każdej z nich.


Ulari Irdun, mag żywiołu ziemi


Ulgor Errest, mag specjalizujący się w walce bronią białą


Julia Targillor, mag żywiołu powietrza

//Dodatkowo znajdujesz kartęczkę, na które napisane jest: "Znajdź ich i skieruj do Karczmy".






//Melkior:

//W kopertach znalazłeś 3 karty z narysowanymi postaciami. Na tyłach każdego zdjęcia było napisane imię i nazwisko każdej z nich.


Faira Eteler, mag żywiołu ognia


Malissa Hedring, wampir, mag żywiołu umysłu


Myca Arvingil

//Dodatkowo znajdujesz kartęczkę, na które napisane jest: "Znajdź ich i skieruj do Karczmy".

[Melkior Tacticus]

- Oho. Chyba wiem kto nas wynajął i po co. Znam a raczej kojarzę jedno nazwisko z listy. Faira Eteler, walczyła w bitwie o most na Amertodonie. Mówił cicho, jeśli to rzeczywiście Isentor im to zlecił, to mieli trudne zadanie. Bardzo trudne, elf nie miał nawet pojęcia gdzie zacząć szukać. - Jakieś sugestie gdzie zacząć szukać kogoś kto nie chce się dać odnaleźć, w obawie przed fanatykami?

[Karczmarz]

Karczmarz popatrzył dziwnie na Melkiora.
- A myślisz, mądralo, że gdyby oni wiedzieli gdzie szukać, to wynajmowaliby was? - rypnął nagle. - Skoro magów szukają, znaczy, problemy są i będą. Z doświadczenia wiem, że jak ludzi szukają to najczęściej sprawdzają miejsca, gdzie zaginionych znaleźć najprędzej. Na ten przykład, w zeszłym tygodniu żona męża szukała, bo do domu z tartaku nie przylazł. Przerywszy co, to do karczmy przeleciała i wszystkie burdele obleciała, i znalazła, ot co! - śmiał się rubasznie, aż rumieńców nabrał. - A miał chłopina guzów, jak wychodził...

[Melkior Tacticus]

Melkior w zasadzie mówił do Egberta... Ale jak widać karczmarz podsłuchał.- Nie mówiłem do ciebie karczmarzu. I uważaj na słowa. Rozmawiasz z Podskarbim Koronnym, nie chcesz chyba bym zajrzał do twoich ksiąg i dopatrzył się czegoś. Jeśli nie masz nic wartego dodania to przynieś dzban wina, migiem. Musze pomyśleć. Gdyby ufał Krukom poszedłby tam po informacje, ale im nie zaufałby nawet gdyby chodziło o zrobienie omletu. Burdele w ich przypadku odpadają, Isentor zabezpieczył swe ziemie magicznym murem więc tam ich na pewno nie ma... brak mi punktu zaczepienia...

[Karczmarz]

- Tak, tak, panie. - zaczął jąkać się karczmarz. Odwrócił się i poszedł do baru nalać wina. Nikt nie mógł przecież wiedzieć, że karczmarz ten, wyjątkowo niemiły w swoim rodzaju, pluje gościom do jedzenia, kiedy Ci mu się nie spodobają.

Po chwili karczmarz przyniósł wino i kieliszki gościom w izbie, postawił je na stole po czym odszedł na bok, czekając aż goście będą chcieli czegoś więcej.

[Egbert]

Egbert, tradycyjnie, nawet nie spojrzał na przyniesione wino. Chociaż wypić lubił, to w pracy alkoholu nigdy nie tykał. Całą swoją uwagę poświęcił pięknie malowanym kartom. Najemnik był naprawdę pod wrażeniem. Postacie na papierze wyglądały doprawdy jak żywe. Po odwróceniu kart na drugą stronę przeczytał imiona magów, bezgłośnie poruszając przy tym ustami. Jednocześnie słuchał słów Melkiora.
-Nawet czarodzieje muszą z czegoś żyć.- Powiedział drapiąc się po brodzie. -Nie mogą zarabiać na siebie magią, więc muszą zajmować się czymś innym. Co może robić taki czarodziej? Służyć ludziom jako kapłan? Medyk? Profesor na uniwersytecie?
Kombinował wielkolud.

[Melkior Tacticus]

- Na arenie w Atusel nadal leczy witalitka. Sjenka Vabial, więc nie ma problemu jak widać problemu z używaniem magii publicznie w dużych miastach. O. Spojrzał na karty Egberta, nalał sobie wina i wypił łyka. - Ulgor Errest, kojarze go z Gildii Magów. Właściwie to kojarzy go mój łeb... Odruchowo podrapał się po głowie tam gdzie za dzieciaka dostał kosturem, za podkradanie słodyczy. To były dobre czasy, i szkoda tego co motłoch zrobił. - Ktoś taki mógłby uczyć walki w wojsku. Popytajmy wpierw na uniwerku, nic innego mi do głowy nie przychodzi.

[Egbert]

Skinął Melkiorowi głową i zebrał swoje karty, po czym głośno odsunął krzesło i wstał od stołu. On sam ani trochę tych ludzi nie kojarzył. Jedynym magiem z jakim się kiedykolwiek zetknął był Merith, dosyć specyficzny elf. Rudobrodego ciekawiło, czy wszyscy czarodzieje są równie zrzędliwi. Jeśli los będzie mu sprzyjał, to niedługo się o tym przekona. Wprawdzie nigdy nie był na uniwersytecie, ale wiedział dobrze jak tam dojść. Ulokowany na starym mieście gmach uczelni rzucał się w oczy już z daleka.
-Magiczni mogą podejrzewać nas o niecne zamiary.- Nagle przyszło mu to do głowy. -Mamy jakiś plan działania, w razie gdyby nie zadziałała perswazja?

[Melkior Tacticus]

- Raczej powszechnie wiadomo że na mych ziemiach każdy kto podniesie reke na maga, straci ją. Mają u mnie protekcje, a straż i Bękarty mają rozkaz strzelać do każdego jebanego inkwizytora. Powiedział kładąc dziesięć grzywien na stole. - Po za tym, chwale się zabijaniem tych fanatyków gdzie mogę. Z nadzieją że Inkwizycja wpadnie do Bastardo na herbatkę... Perswazja musi wystarczyć. Prowadź.

8830-10=8820

[Egbert]

I Egbert poprowadził. Fakt, reputacja Tacticusa powinna im znacznie ułatwić zadanie. Tak Obieżyświat, jak i Uniwersytet znajdowały się na Starym Mieście, więc niedługo powinni dotrzeć na miejsce. Po wyjściu z karczmy, najemnik mimowolnie zarejestrował zmianę pogody. Jeszcze jakoś wczoraj, przedwczoraj, panowały niezłe upały. Dzisiaj było już trochę chłodniej, rano nawet padał zimny deszcz. To znak, że zaczynało się Atunus. Teraz jednak Egbert niewiele sobie z tego robił. Futro z wilka, które miał na sobie, skutecznie chroniło go przed ochłodzeniem. Poza tym, w mieście rzadko wiało. 

[Melkior Tacticus]

Za Egbertem zaś szedł Melkior. Na uniwersytecie nigdy nie był, choć chciał. Brak czasu i inne ważne obowiązki go od tego odwodziły. A niestety trochę ich miał, to zlecenie było miłą odskocznią.

[Rakbar Nasard]

Dotarliście do bram Uniwersytetu Valfdeńskiego. O tej porze obiekt był pełen żaków i nauczycieli, którzy gromadząc się grupki rozmawiali ze sobą, wymieniali się doświadczeniami i wiedzą.

[Melkior Tacticus]

Taa wiedzą i doświadczeniami, chyba z studenckich libacji alkoholowych. Tak czy inaczej po przekroczeniu bram uniwersytetu Melkior postanowił że zaczną od rektora czy tam dziekana. Toteż zbliżyli się do jednej z grupek studentów.
- Przepraszam że przerywam zapewne istotną dyskusję, ale szukamy dziekana, albo rektora. Czy kto tu jest najważniejszy.

[Rakbar Nasard]

- Pan nigdy nie studiował? - zapytał zdziwiony. - Widzicie ten wielki budynek z wysoką wieżą? Tam mieści się rektorat, w którym, jak nazwa wskazuje, urzęduje głowa naszej uczelni. - wyrecytował najpewniej jakiś prymus. - Dziekan natomiast zarządza poszczególnymi wydziałami, których mamy wiele, na przykład medyczny, lingwistyczny... - zaczął wymieniać dalej.

[Egbert]

Egbert nie miał pojęcia czym jest lingwistyka i średnio go to ciekawiło. Poklepał żaka po ramieniu i z aprobatą pokiwał głową, po czym minął go bez słowa i ruszył w stronę głównego budynku. Oby rektor był skłonny do rozmowy. Ważni ludzie lubili ustalać oficjalne godziny przyjęć, czasem wymagali wcześniejszej zapowiedzi. Rudobrody miał nadzieję, że nie każą mu wypełniać żadnego podania, czy innych papierów. Nienawidził takich pierdół.

[Rakbar Nasard]

Weszliście do pomieszczenia, w którym siedziały dwie kobiety, bardzo elegancko ubrane. Pokój był spory, jednak większą część zajmowały biurka, regały oraz szafy. Czuć było w powietrzu charakterystyczny zapach papieru i inkaustu. Jedna z kobiet bardzo szybko i z niebywałą wprawą coś przepisywała na maszynie. Druga natomiast coś czytała, najprawdopodobniej jakieś podatnie. Zaszczyciła was wzrokiem raptem na sekundę, by zacząć czytać dalej.

[Melkior Tacticus]

A to pewnie słynne "panie z dziekanatu". Ponoć najgroźniejsze istoty świata. Melkior miał nawet dobry humor, miał też nadzieję że jakoś strasznie nie wyglądają. - Dzień dobry, jestem Melkior Tacticus, Podskarbi Koronny, my do rektora. Nie byliśmy umówieni. To... pilna sprawa wagi państwowej.

[Egbert]

Rudobrody nie posiadał żadnych tytułów, które mogłyby sprawić że rektor przyjmie ich wcześniej, więc po prostu stanął u boku Melkiora. Przyjął przy tym klasyczną postawę ochroniarza. Ludzie siedzący w tym zawodzie nazywali ją czasem "staniem na Thorusa", albo "czarnuchem z bramy". Egbert nie miał pojęcia czemu. Trzeba jednak było przyznać, że ta poza miała w sobie jakiś element intymidacji.