Test kruka #39

[Mathilda]

//Załóż temat w dziale wypraw
Nazwa wyprawy: Test kruka #39
Prowadzący wyprawę: Arivel
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Logiczne myślenie, chęć dołączenia
Uczestnicy wyprawy: Mathilda

-Więc co ciekawego możesz mi zaproponować? - spytałam nieznajomą. Nie wyglądała na kogoś szczególnie przyjaznego. Ktoś mógłby wziąć ją na pierwszy rzut oka za damę do towarzystwa ale one zachęcały do poznania siebie, a ta tutaj bynajmniej.

[Arivel]

W istocie, Arivel nie była damą do towarzystwa, choć w razie potrzeby potrafiła się w nią wcielić.
- Przejdźmy się - powiedziała i zaczęła prowadzić cię zaułkami efehidońskiego rynku - Opowiedz mi coś o sobie. Chęć zarobku oczywiście widzę i doceniamm ciekawa jestem tylko tego czego ty oczekujesz. Jak daleko jesteś w stanie się posunąć by zarobić? - kobieta spojrzała na ciebie przenikliwie.

[Mathilda]

-Podejrzewam, że mimo wszystko wychodzisz poza swoją norę i wiesz co nieco o świecie. A w tym o kradnoludach. Jesteśmy twardsi niż skała i dwa razy bardziej uparci. Mój tatko jest znanym sztygarem  i zawsze czuł się zawiedziony mną w tym temacie. Chce mu pokazać że się myli i obierając swoją drogę jestem w stanie także coś osiągnąć. Mało czego się boję i niewiele mam tutaj do straty. Wyznałam nieznajomej małą część swojej historii i problemów.

[Arivel]

- Wiem więcej niż może ci się wydawać - odpowiedziała z lekkim uśmieszkiem Arivel - Miło spotkać krasnoluda czy krasnoludkę która nie chce sobie zapylać płuc w kopalni albo tracić życia na walenie młotem w kowadło, to byłaby strata potencjału. Niemniej... spójrz - kobieta wskazała na prosty budynek z szyldem przedstawiającym kupkę przypraw - Właściciel tego sklepu płaci nam za, powiedzmy, ochronę. Ostatnio jednak spóźnia się z płatnościami. Chcę byś się tą sprawą zajęła i te pieniądze odzyskała. Zalega nam już prawie sześćset grzywien, przynieś mi je a dostaniesz z tego odpowiedni procent.

[Mathilda]

-Taki układ mi pasuje. Stoi. Zaraz się tym zajmę. Lekko splunęłam na swoją dłoń i wyciągnąłem ją w kierunku kobiety. Był to wszem i wobec znany gest dobicia interesu.

[Arivel]

- Stoi zatem - powiedziała Arivel i z lekkim wahaniem uścisnęła twoją dłoń. Znała oczywiście gest, ale wyraz jej twarzy sugerował że nie jest fanką - Leć zatem, odzyskaj moje pieniądze.

[Mathilda]

Miałam już ułożony pewien plan w głowie, więc dziarskim krokiem poszłam w stronę sklepu. Otworzyłam drzwi jak zwyczajny klient i zaczęłam się rozglądać po towarach sprzedawcy. Jako, że były nim przyprawy i niektóre z nich dość mocno zaznaczały swoją obecność w moim nosie to nie dałam rady powstrzymać kichnięcia.

[Arivel]

- Na zdrowie! - rozległ się donośny głos z drugiego pomieszczenia. Chwilę później za kontuarem pojawił się sprzedawca, rosły mauren. Uśmiechał się szeroko, odsłaniając duże, białe zęby, zaś nietypowo proste dla jego ludu włosy były zaczesane do tyłu. Odziany był jednak typowo po valfdeńsku, w bawełniane spodnie i koszulę - W czym mogę szanownej klientce pomóc? Doradzić, może coś już zapakować?

[Mathilda]

- Właściwie to tak. Próbowałam kupić parę rzeczy w innym sklepie ale niestety sprzedawca stracił nieco towaru. Mówił, że to przez Bena. Słyszałeś o Benie Młocie? Gadają, że to jakiś bandyta, który zdobywa sobie wpływu wśród kupców. Choć zdobywa to łagodne określenie. Kojarzysz młynarza Żwirka? Ponoć kręcił z jednym takim Muchomorkiem. Cóż jak Ben się o tym dowiedział to przemielił Żwirkowi coś więcej niż ziarno. Nie był to ładny widok. Na mieście teraz mówią że szuka odrobiny przypraw dla urozmaicenia...Szkoda, że tamtci nie mieli jakiejś solidnej ochrony. Bo ty masz, prawda? Nie chcę znów szukać sklepu...

[Arivel]

Początkowo mauren uśmiechał się przyjaźnie, rad z sympatycznej klientki. Wraz z jej kolejnymi słowami jego radosna mina stopniowo zanikała a przy ostatnich słowach wyraz twarzy był już śmiertelnie poważny, nawet lekko przestraszony.
- Nie podoba mi sie to co pani insynuuje. Proszę opuścić mój sklep - powiedział nerwowo, ewidentnie szukając czegoś ręką pod blatem.

[Mathilda]

-Nie polecam podnosić ręki na krasnoluda, który od parunastu lat używa ciężkiego sprzętu w kopalniach. Postaram ci się wyjaśnić to nieco prościej. Ci którzy w tym momencie zapewniają ci ochronę, są wyjątkowo wyrozumiali. W porównaniu z innymi tutaj to dżentelmeni. Jeśli wolisz rzecz jasna to możesz układać się z lokalnymi watażkami. Ci jednak będą walczyć o swoje względy bez przerwy. Rozszarpią ciebie i Twój interes jak wataha wilków, która dorwała jagnię. Więc ostatnia szansa. Jaką będzie twoja odpowiedź? Mówiłam całkiem poważnie nadając swojemu tonowi tyle siły i przekonania ile się dało. Miałam nadzieję że ten idiota jednak pomyśli racjonalnie i odda pieniądze.

[Dragosani]

WYPRAWA ZAMKNIĘTA Z RACJI NA BRAK AKTYWNOŚCI