Odrodzenie

[Samir]

- Po kolei zatem. Jesteś opętany czy po prostu wariujesz na stare lata i zaczynasz słyszeć głosy? - zainteresował się mauren. Na kobietach specjalnie się nie znał ani pod tym względem go nie interesowały to i nie był do końca pewien czy chce o tym słuchać. Ale głosy w głowie to co innego, mauren patrzył uważnie na Mohameda, obserwując reakcje. Wolał nie rządzić Krukami wraz z kimś, kto był potencjalnie niepoczytalny.

[Silion aep Mor]

Siedział przy stoliku pijąc powoli swoje piwo i paląc fajkę, przysłuchiwał się rozmowie. Coś słyszał, nie wiele, co prawda, ale tyle ile mu wystarczyło. Rozglądał się wokoło, odwzajemniał ciekawskie spojrzenia, zimnym, przeszywającym spojrzeniem, postacie natychmiast spuszczały wzrok z jego osoby.
W pewnym momencie kobieta wstała od stołu i spojrzała w jego stronę, odwzajemnił spojrzenie, tym razem zwykłe, takie jak dawniej.
Gdy odeszła pociągnął dymu z fajki i wypuścił małe kółeczko. Spuścił głowę w dół, spoglądając na swoje buty, było mu przykro. Smutno. Żałośnie. Odetchnął głęboko.
Siedział tak na stołku rozmyślając jeszcze dobre kilkanaście minut. Jego fajka powoli dogasała, lekki dymek tlił się z niej.
W końcu wstał, dopił piwo i skierował się do barmana niosąc ze sobą kufel.
- Jeszcze raz to samo. Do tego pokój na jedną noc. - odczepił jedną z sakiewek od pasa i rzucił na blat. Kilka monet wysypało się lądując na drewnie - Mam nadzieję, że wystarczy. - dodał.

26244 - 200 = 26044 grzywien

[Mohamed Khaled]

- Ani jedno, ani drugie - zaśmiał się gorzko. Opętany, a to dobre. - Podejrzewam, że to mój ukryty instynkt. Czasami wydaje mi się, że coś skłania mnie do takiego, a nie innego postępowania. Lata w Krukach wyzbyły ze mnie te głębsze emocje i nie wiem czemu tak jest. I ten mój głos... Hm... To jakby echo tych starych uczuć. - jego głos brzmiał tak jakby naprawdę w to wierzył.

Silion:
Karczmarz zgarnął grzywny i wręczył ci kluczyk.
- Przedostatni pokój po prawej

[Samir]

- Zycie, które wiedziemy, fach którym się paramy, to wymaga pewnej... hmm, szczególnej konstytucji mentalnej - powiedział po chwili, zapatrując się na pajęczynę w rogu pokoju - Naturalnym jest, że pewne odruchy czy myśli stopniowo zanikają. Większość ludzi musi nauczyć się z tym żyć. Istnienie tego głosu zaś nie jest, myślę, problemem, bardziej to jak mocno to na ciebie wpływa. Ty, twój trzeźwy osąd, czy te echa, dawne, niemalże wypalone uczucia, które gdzieś się jednak pod powierzchnią tlą? Co przemawia silniej? - Samir przeniósł spojrzenie na Mohameda i popatrzył przenikliwie.

[Mohamed Khaled]

- Ciężko stwierdzić. Nie mi stwierdzać które przeze mnie bardziej przemawia. To ty, wy, na podstawie mojego zachowania możecie to określić

[Silion aep Mor]

- Mówiłem byś podał mi piwo... Czy ja mówię niewyraźnie? - krzyknął.
Musiał na kimś się wyładować, padło na karczmarza. Gdy ten już grzecznie podał napój, wychylił go duszkiem po czym zabrał kluczyk i udał się do pokoju.
Otworzył drzwi, wszedł zamykając je za sobą. Rzucił swój sprzęt na łóżko po czym wlał wodę znajdującą się w beczkę przy ścianie do drewnianej balii po czym zanurzył się w cieczy.
Woda ponoć pozwalała zmyć z siebie stres. Z każdą minutą obcowania z nią, zdawał sobie sprawę z tego, że to bujda na resorach. Wyszedł na chwilę, wyciągnął z kieszeni płaszcza tytoń, nabił fajkę, odpalił.
Teraz siedział w wannie paląc tytoń i myśląc. Jak zwykle za dużo...

[Samir]

- Na razie trudno powiedzieć - odparł wymijająco i upił kolejny łyk swojego piwa. Jakoś przyjemnie dobrze mu wchodziło tego wieczora. Ot, taki miał najwyraźniej nastrój - Nie znam też cię, przyznam, za dobrze, nie pamiętam byśmy wcześniej razem współpracowali. Na razie wszystko idzie sprawnie, zobaczymy co słychać w grodzie i wtedy będziemy myśleć. A że czasem nachodzą cię różne dziwne myśli o przeszłości, cóż... Większość osób w naszym fachu je ma. Nie ja akurat, ale większość tak. To normalne. Chyba że to nie są zwykłe wyrzuty sumienia - spojrzał bystro na maurena.

[Mohamed Khaled]

- Raczej zwykłe - stwierdził po chwili namysłu. - Przyzwyczaiłem się już szczerze powiedziawszy. Choć czasem bierze mnie właśnie na takie rozmyślanie. Co by było gdyby... - zaśmiał się cicho i rozebrał, po czym położyl się do łózka i wpatrywał w sufit. - Czuję w kościach, że ta wyprawa to dopiero początek...

[Samir]

- Tak to zazwyczaj bywa...- zaśmiał się cicho Samir i dopił do końca swoje piwo. Kufel postawił pod ścianą, by go przypadkiem nie rozbić po nocy i sam wyciągnął się na posłaniu - Dopóki na tym zarabiamy to nie widzę problemów. A jak wdepniemy w gówno to cóż, trzeba się będzie ratować.

[Armin]

Kobieta paliła siedząc przy otwartym oknie. Spaliła zaledwie połowę, kiedy zapatrzyła się w przestrzeń przed sobą. Nawet nie wiedziała co przed sobą widziała. Wyłączyła się na pewien moment. Wróciła do świadomości, kiedy przez przypadek przypaliła sobie dłoń. Syknęła, po czym wyrzuciła papierosa przez okno. Poirytowana rozejrzała się po pokoju. Po chwili rzuciła kolejnym nożem w ścianę. Najpierw jednym, a po chwili drugim. Złapała również za sztylet, lecz on nie wbił się w ścianę, tak jak oczekiwała tego maurenka. Trafił on w wazon stojący na drewnianej szafce. W konsekwencji, przedmiot spadł na podłogę roztrzaskując się na małe kawałki.

[Silion aep Mor]

Zamyślony siedział w wannie, męczyły go powracające wspomnienia. Starał się z nimi walczyć lecz w tym starciu to one były ogromnym potworem którego nie mógł zwalczyć, przy nim był niczym mrówka, która przy każdym starciu była zadeptywana.
W pomieszczeniu śmierdziało dymem tytoniowym, fajka zgasła. Wstał, wytarł się po czym otworzył okno. Zaczął się ubierać gdy nagle usłyszał jakiś trzask w pokoju obok. Zaintrygowany ubrał się szybciej, wsunął ostrze na dłoń, noże w ich pochwy. Jedynie topór i kusze zostawił na łóżku.
Wyszedł szybko z pokoju trzaskając za sobą drzwiami.
Stanął przed drzwiami pokoju z którego dobiegł hałas, gdy zdał sobie sprawę, że to pokój kobiet. Rikki i Armin. Odetchnął głęboko, spojrzał w dół, chwyciło go chwilowe zwątpienie. W końcu jednak kilka razy mocno zapukał.

[Armin]

Armin westchnęła ciężko. Kucnęła, aby podnieść swój sztylet, lecz niefortunnie położyła rękę, przez co skaleczyła sobie dłoń. Z niegłębokiej rany poleciało kilka kropel ciemnoczerwonej krwi. Wtedy usłyszała pukanie do drzwi. Szybko złapała za sztylet, po czym podeszła do drzwi. Nie miała ochoty na jakieś podchody. Otworzyła drzwi zdecydowanym ruchem, lecz nie była przygotowana na taką wizytę.
- Silion? - zdziwiła się.

[Silion aep Mor]

Gdy drzwi stanęły otworem, a w nich stanęła "ona", chwilowo jego mózg jakby się zawiesił. Nie powiedział nic, szybko na szczęście się otrząsnął.
- Emm... Słyszałem jakiś trzask. Wszystko w porządku? - zapytał szybko, nie wiedząc zbytnio co ma powiedzieć.
Zauważył skaleczenie na dłoni, skierował wzrok z niego na jej twarz. - Zraniłaś się w dłoń. Co tutaj się stało? - dodał.

[Armin]

- Wazon spadł. - powiedziała krótko próbując zakryć drzwiami rzucone przez nią noże, które były wbite tuż obok framugi drzwi. - Wszystko w po... - nie dokończyła spoglądając na swoją dłoń. Zacisnęła ją ponownie. - Nie. - zebrała się na odwagę, po czym spojrzała na twarz krasnoluda. - Nie jest w porządku.

[Silion aep Mor]

- Chcesz porozmawiać? - zapytał patrząc się w jej oczy, w tym momencie nie obchodziły go tony myśli w głowie. Jak się powiedziało a trzeba było powiedzieć b.

[Armin]

- Chyba powinniśmy - odpowiedziała zamykając za sobą drzwi. - Chodź na zewnątrz. - powiedziała kierując się na dół, a następnie wyszła z karczmy. Na całe szczęście, nikt nie stał przed budynkiem.

[Silion aep Mor]

Tak więc czekała ich "poważna rozmowa", już zaczynał tego żałować, ale postanowił brnąć w to dalej.
Zszedł na dół i wyszedł na zewnątrz.
Nie odzywał się pierwszy, pozwolił jej mówić.

[Armin]

Maurenka wiedziała, że muszą przeprowadzić ze sobą rozmowę. Niestety, nie było to proste zadanie. O wiele łatwiej byłoby pokonać całą armię szkieletów, to z pewnością. Ktoś musiał zacząć mówić. Trafiło na kobietę.
- Więc... - próbowała zebrać myśli. - Ostatnimi czasy dużo się wydarzyło. - jakoś zacząć musiała. - Nie chciałam odchodzić. Ale nie miałam wyboru. Ja... Ja nic nie pamiętałam. - przeczesała dłonią włosy. - Kiedy się przechadzałam, w lesie, zostałam zaatakowana. Było ich za dużo. - westchnęła. - Szef bandy pytał mnie o sekrety Krwawych Kruków i o dokładne informacje na temat mojego ostatniego zleceniodawcy. Nie mogłam tego powiedzieć, dobrze wiesz, jakie zasady panują w organizacji. - spojrzała na krasnoluda. - Musieli mnie porządnie walnąć w głowę, bo nic nie pamiętałam. - powiedziała drżącym głosem. - Nic oprócz wspomnień rodziny i tamtej przeklętej wojny...

[Silion aep Mor]

Niezręczna cisza została przerwana pierwszymi słowami kobiety. Mężczyzna słuchał każdego z nich z wielką uwagą, te zaś wiele mu uświadomiły, nawet zrobiło mu się przykro słysząc jaki los spotkał jego dawną miłość. Nie miał o tym pojęcia, zielonego.
Podszedł bliżej jakby chcąc ją przytulić, lecz nie miał śmiałości tego zrobić.
- To przykre co się stało, nie miałem pojęcia, że przytrafiło Ci się coś takiego. To... okrutne. - powiedział ściszając głos - Chciałem Ci powiedzieć coś ważnego dla mnie... Ale to chyba nieodpowiedni moment na to... - przez chwilę bił się z myślami.
- Nie, nie będzie lepszego momentu... Armin, przepraszam. Byłem takim egoistycznym dupkiem, nawet gdybyś uciekła celowo, zrozumiałbym to teraz... Byłem zbyt zaborczy, samolubny... Życie mi za to odpłaciło. Zrozumiałem swoje błędy.

[Armin]

Kobieta po swoich słowach spuściła głowę w dół, jednak ponownie ją podniosła słysząc słowa mężczyzny. Nie trzeba było być telepatą, aby wiedzieć, że maurenka nie dowierza w to co właśnie usłyszała. Takiego wyznania, czy raczej przeprosin ze strony krasnoluda nie spodziewała się zupełnie. Minęło przecież tyle lat. Armin nawet nie wiedziała dokładnie ile.
- Silion... - powiedziała próbując przetworzyć w umyśle zaistniałą sytuację. - To racja, że czasem taki byłeś, ale nikt nie jest idealny. - westchnęła. - Ważne, że to zrozumiałeś. Ale nie należy żyć przeszłością, natomiast trzeba się z niej wysnuwać lekcje. - ponownie spojrzała w dół, tym razem na swoją lekko zakrwawioną dłoń - Jakiś czas temu to ja próbowałam cię zabić... Też powinnam cię przeprosić.