Rasher swe dziatki pozna - Epikur

[Κεαηυ]

Epikur kroczył spokojnie tą ścieżką, akurat zaczynało budzić się w nim pewne pragnienie. Próbował stawić mu czoła, lecz uległ. Zatrzymał się i odwrócił w stronę przeciwną do karawany. Po chwili dało się słyszeć dźwięk cieczy uderzającej o ziemię.
- Widzisz? Jak ty chcesz, to ja zawsze staję. - Mruknął bękart, po czym doprowadził się do porządku i ruszył, by dogonić pozostałych.

[TheMo]

Dogoniłeś. Nikt nie miał żadnych wątów odnośnie twojej potrzeby. To byli prości ludzie, co nie raz szczali po krzakach a nie arystokracja. Niestety, zaczęło się robić nieco chłodniej. No i jeszcze głód zaczął wszystkim doskwierać po takiej podróży.

[Κεαηυ]

Epikur widząc dość mizerne miny, swych współtowarzyszy podróży, podszedł do prowadzącego ich wszystkich mężczyzny i powiedział:
- Jak czujecie potrzebę odpoczynku, czy łakniecie strawy to można zarządzić krótką przerwę. - Starał się tym dać do wiadomości przewodnikowi, poprzez odpowiednią wymowę, iż nie życzy sobie takich nagłych przerw i ma nadzieję, iż się nie odbędą, lecz jak zwykle mu to nie wyszło, tym samym powiedział to całkowicie zwyczajnie, choć jego myśli były czarne.

[TheMo]

-Dobry pomysł. Słuchajcie kochani! Odpoczniemy chwilkę, napijemy się i coś zjemy.
I cały tabor stanął w miejscu. Mężczyzna podszedł do bagaży i wyjął z nich prowiant. Porozdawał po bułce, suszone mięso i po bukłaku z wodą. I gruszki na deser. Dla ciebie też była przygotowana porcja.

[Κεαηυ]

Epikur zabrał się za jedzenie. Bez chwili zwłoki spałaszował samą bułkę, by popić odrobiną wody, a na sam koniec zagryzł tą strawę gruszką. Zaś kawał mięsiwa postanowił zostawić na później, niekoniecznie do zjedzenia, przypomniała mu się pewna dywersja podczas walki z wilkami po prostu.
Czekał aż reszta skończy jeść, uważnie obserwując otoczenie.

[TheMo]

ÂŚcieżka, drzewa, krzewy i jeszcze trochę drzew. Takie otoczenie. Przynajmniej popodziwiałeś widoki i odpocząłeś. Jak i reszta. Wszyscy wstali i ruszyli w dalszą drogę.

[Κεαηυ]

Epikur kichnął potężnie, gdy przez nieuwagę podszedł zbyt blisko do konia, tym samym aktywując swe uczulenie. Po chwili podrapał się jeszcze po tyłku i z nudów zagadał do prowadzącego ich mężczyzny.
- Jakie macie plany? Rozumiem, iż zamierzacie jakoś żyć na poziomie, a szanse na to z pewnością są marne... Zbyt dużo uchodźców. - Spojrzał na kobietę wciąż użerającą się z dziatwą i pokręcił głową.
Sam nie wiedział, co go wzięło, że zaczął rozmowę. Jak tak dalej pójdzie to w niespełna dwa dni całkiem ocipieje. Umysł i ciało zgodnie twierdziły iż nuda powoduje utratę czujności.

[TheMo]

-Aj tam marne. Wyremontujemy miasto i będziemy żyć jak dawniej. Oho, czyżbyśmy się zbliżali już do Leamis? I dobrze, już nieco chłodniej się robi.[/i]

[Κεαηυ]

Super. Teraz nie dość, że nie było komu spuścić wpierdol, to jeszcze do ludzi idziemy. Pomyślał Epikur i przyspieszył kroku.
Wciąż starał się zachować uwagę i spokój, w końcu znając jego szczęście niefortunne wypadki zastaną go z opuszczonymi gaciami.

[TheMo]

Trafiliście do Leamis.

Otoczone brzozowymi lasami, małe miasteczko o tysięcznej liczbie mieszkańców, będące stolicą gminy która zawdzięcza swoją nazwę owej mieścinie, jest miejscem, w którym zatrzymują się kupcy, zmierzający do Bractwa ÂŚwitu i dalej do miasta Raschet. Swój lekki wzrost gospodarczy zawdzięcza nie tylko przejeżdżającym przezeń kupcom i rynkowi, odbywającym się dwa razy w tygodniu, ale również dzięki okolicznemu dracońskiemu chramowi, do które zjeżdżają archeologowie, uczeni, magowie, a także różnej maści awanturnicy, liczący na szybki zarobek.

-No, to ja pójdę załatwić nocleg w karczmie.

[Κεαηυ]

- Nocleg? Czemu nie. - Odpowiedział Epikur, lecz był jakby nieobecny duchem.
Słyszał trochę o tym mieście i ciekawiły go tutejsze atrakcje, być może nawet zawody pięściarskie się znajdą, a on chętnie spróbowałby w nich swych sił. Postanowił zapytać mężczyznę o jakiekolwiek krwawe atrakcje i tak też zrobił.
- Są tu jakieś zabawy dla mężczyzn? Pięściarstwo? Zawody w piciu? - Zagaił. - Przydałoby się na coś przeznaczyć wolny czas.

[TheMo]

-Dostaniesz wpierdol, uchlejesz się i kto jutro będzie nas prowadził? Odpowiedzialności człowieku.
Zostałeś zganiony przez mężczyznę, który oddał szkapy stajennemu i wszedł do karczmy. Jednak dalej byłeś wolnym człowiekiem i mogłeś poszukać rozrywek na własną rękę, albo porządnie wypocząć przed dalszą częścią podróży. Stałeś w centrum miasteczka i wybór należał do ciebie.

[Κεαηυ]

- A srał na to pies. Ważne by dotrwać do końca tej podróży... I to bez alkoholu - Epikur był wręcz wniebowzięty.
Rozejrzał się po placu, uważnie przyjrzał okolicznym budynkom i mieszkańcom, którzy się gdzieś spieszyli...
Jak zwykle nieustanny pęd za życiem. Czy nie lepiej sprawić, by życie pędziło za tobą? Pomyślał i postanowił mimo wszystko wypocząć, w końcu środki na to nie idą z jego kieszeni, więc nie wypada przepuścić okazji.
Tak rozumując udał się za uchodźcą, którego imienia za nic nie potrafił zapamiętać, a szczerze miał je gdzieś.

[TheMo]

Karczma jak karczma. Tu piją, tam jedzą. Gdzieś pomiędzy stołami lata kelnerka, a za ladą karczmarz rozlewa piwa. Tylko tam w nieco mniejszej skali niż w miastach. Na szczęście było sporo wolnych miejsc. Twoja grupa już zajęła jeden ze stolików.

[Κεαηυ]

Epikur rozejrzał się uważnie po wnętrzu. Wszechobecne świeczniki większą część budynku obejmowały w swym blasku, zaledwie parę miejsc pozostało skąpanych w cieniu. Pomiędzy ławami uwijała się dziewka barowa, roznosząc wszelkie zamówienia i robiła to naprawdę żwawo. Po całym wnętrzu rozchodził się zapach świeżej strawy oraz charakterystyczny aromat domowej roboty trunków, o swądzie spoconych ciał nie wspominając.
Przybysz rozglądał się uważnie, jednocześnie wciągając do swych płuc aromat typowy dla takich miejsc. Po chwili wahania udał się w stronę grupki, którą eskortował. Lawirując między stołkami i ławami, przeciskając się pomiędzy biesiadującymi gośćmi, wkrótce dotarł do reszty.
Wpatrywał się w nich zamyślony, sprawiając wrażenie mędrca tworzącego kolejną wzniosłą ideę, choć tak naprawdę wspominał pewną służkę, którą wychędożył w ubiegłym roku, a która w sztuce miłosnej była naprawdę biegła.

[TheMo]

Podróżni zajęli nieco większy stolik, by się tam zmieścić. Najmniejsze dziecko i tak siedziało swojej matce na kolanach. Dzięki temu były dwa miejsca wolne. Po chwili karczmarka, której na trzeźwo byś się nie skusił podrywać, przyniosła wam strawę i rozłożyła przed każdym talerz z breją z ziemniaków i biednym kawałkiem mięsa. Po chwili dołączył też i mężczyzna, którego sam prowadzący zapomniał imię i jest zbyt leniwy, żeby lecieć na poprzednią stronę i tego szukać. Wszyscy zaczęli spożywać strawę. Albo to coś, co tutaj nazywali jedzeniem. Po ich minach mogłeś wydedukować, że do najlepszych nie należy. Ale skądś trzeba brać siłę. Smacznego.

[Κεαηυ]

Epikur, widząc skwaszone miny swych współtowarzyszy podróży, mógł zrobić tylko jedno. Bez chwili zwłoki zajął ostatnie wolne miejsce przy ławie, stołek zachwiał się pod jego ciężarem, uważając by nie nadwyrężyć słabej konstrukcji umościł się w miarę wygodnie. Ponownie spojrzał na rodzinkę, wyglądało na to, iż strawa im nie smakowała za bardzo.
Bez wahania zaczął pałaszować swoją porcję. Po pierwszym kęsie wykrzywiło mu mordę, od dawna czegoś takiego nie jadł, a przynajmniej tam mu się wydawało. Widząc, iż wszyscy mają podobne nastroje, ale wypada zjeść by nabrać sił, bez wahania zaczął pałaszować. Na pokaz, perfidnie się oblizując.

[TheMo]

Po skończonym posiłku mężczyzna wyłożył na stół klucze.
-Udało mi się załatwić trzy pokoje. Dwa dla trzech osób, jeden dla dwóch. Jakoś trzeba będzie sobie poradzić.
Kobiety szybko zaklepały trójki i poszły na górę z dziećmi.

[Κεαηυ]

Epikura zmroziło widmo strachu... Tyle słyszał o demonicznych istotach zwanymi potocznie gender, jak i o najzwyczajniejszych pedałach także coś obiło mu się o uszy. Niemniej nie widząc innego wyjścia postanowił udać się do pokoju.

[TheMo]

Na szczęście, w pokoju były dwa osobne łózka. Chociaż tyle. Dodatkowo stolik z jednym krzesełkiem. Całość cisnęła się na dość niewielkim metrażu. A nawet udało się naprzeciw drzwi zmieścić okno. Pomimo surowych warunków wszystko było całkiem schludnie, a łóżka wygodne.