Próba Siły #16 - Elrendar

[Elrendar]

-Lepiej tutaj zostań. I uważaj gdyby tamci wrócili. Mój głoś już powinnaś rozpoznać. Postaram się wrócić jak najszybciej z twoim tatą. Pogłaskałem małą po główce by potem ruszyć wskazaną ścieżką. Jeśli jacyś bandyci zamierzali okraść samotnego ojca i jego córkę to zdecydowanie należała im się jakaś nauczka. Pełnym duchem lecz nie ekwipunkiem wyruszyłem na poszukiwania młynarza.

[Evening Antarii]

- Dobrze- zakwiliła i poszła usiąść na łóżku. Przytuliła lalkę.
ÂŚcieżka była dość wyraźna, młynarz musiał tędy gdzieś ewidentnie chodzić. Może to były jakieś skróty? Elf doszedł do rozwidlenia, jedna droga prowadziła w prawo, druga w lewo. ÂŻadnych wskazówek, gdzie miałby iść, nie było. Tutaj widocznie mężczyzna nie zdążył dobiec, gdy go ścigano.

[Elrendar]

Dalszy brak śladów mężczyzny wydawał się dość logiczny. Jeśli uciekał to raczej nie szedł wprost po ścieżce by ułatwić zadanie napastnikom. Postanowiłem więc rozejrzeć się po okolicznych krzakach i lesie. Musiał być gdzieś w pobliżu.

[Evening Antarii]

W krzakach nic nie było. Bardziej rozsądniejsze było pójście którąś ze ścieżek.

[Elrendar]

Nic nie znajdując w pobliżu rozgałęzienia, postanowiłem udać się lewą ścieżką.

[Evening Antarii]

ÂŚcieżka była nieco zarośnięta. Elf zaczął jednak dostrzegać mokre plamy krwi w piachu i mocno podeptaną trawę. ÂŚlady były trudne do przeoczenia i chwilę później Elrendar odnalazł trupa mężczyzny leżącego twarzą do góry. Swoją drogą, twarz miał mocno pokiereszowaną. Ubranie na torsie całe było brudne od krwi. Wokół truchła latało pełno much. Nie żył kilka godzin...

[Elrendar]

Prawdopodobnie było to ciało młynarza, choć nie miałem całkowitej pewności. Uznałem, że warto będzie jeszcze sprawdzić drugą ścieżkę czy aby ci którzy to zrobili nie kręcą się w pobliżu. Sprawiedliwość musi dosięgnąć zabójców.

[Evening Antarii]

Elf dojrzał dwóch mężczyzn siedzących na pieńkach wokół zgaszonego ogniska. Mieli przy sobie sztylety. Właśnie coś jedli i czyścili swoje bronie.


2x Bandyta

[Elrendar]

//: Można wiedzieć w jakiej mniej więcej odległości są?

[Evening Antarii]

//Widzisz ich zza jakichś krzaków, oni ciebie jeszcze nie. Tak ok. 40 metrów

[Elrendar]

A o to i trafili się bandyci. Miałem chwilową przewagę w postaci ich nieświadomości, że jestem niedaleko. Postanowiłem więc działać szybko i dość ryzykownie. Chwyciłem lepiej tarczę, a miecz wyciągnąłem przed siebie sztychem. Bez żadnego ryku czy powiadomienia zacząłem morderczy sprint ku plecom pierwszego przeciwnika. Chciałem szybko przebić go ostrzem, by potem móc zająć się jego kolegą. Nie miałem na sobie ciężkiej zbroi lecz praktycznie pospolite ubranie to też nie robiłem za wiele hałasu a i nie utrudniało mi to biegu.

[Evening Antarii]

Ten, którego plecy widziałeś, zareagował. Wszak nie da się przebiec 40 metrów jakoś bardzo szybko.
Kolega ostrzegł go krzykiem. W jednej chwili obaj mieli w dłoniach swe sztylety. Ten, którego Elrendar zaatakował, wykonał unik w bok. Drugi zaczął szarżować na elfa. Był dosłownie 5 metrów od niego.

[Elrendar]

Trzymając blisko siebie tarczę uskoczyłem w bok przed szarżą bandyty i obracając się szybko ciąłem go ostrzem od uda przez plecy. Dobra klinga nie miała problemów z wgryzieniem się w ciało. Dodatkowo trafiła chyba w jakiś ważne naczynie krwionośne bo posoka pojawiła się momentalnie. Jednego powinienem mieć z głowy.

1x Bandyta

[Evening Antarii]

- Aaaa kurwa!- zaklął i zawył straszliwie. Rana na udzie nie była śmiertelna. Bandyta upadł i odczołgał się na bok. Zostawiał za sobą dużo krwi, ale wciąż żył i mógł się bronić.
W tym czasie ten drugi dopadł do elfa rozwścieczony atakiem na jego przyjaciela. Zaatakował elfa w głowę, Elrendar ma kilka sekund nim sztylet wbije się mu w czaszkę...

[Elrendar]

Ponownie wykorzystałem tarczę i błyskawicznie ustawiłem ją przed swoją głową. Jednocześnie rozgniewany pchnąłem ostrzem kawałek pod dolną krawędzią swojej osłony licząc że klinga wbije się w brzuch wściekłego bandyty.

[Evening Antarii]

Klinga drasnęła go tylko. Rana była podłużna, jednak bandyta pomimo bólu zaatakował jeszcze raz. Zrobił unik, obrót i celował w rękę elfa, by uniemożliwić mu trzymanie tarczy.

[Elrendar]

Natychmiast sparowałem jego uderzenie własną bronią. Nie czekając na dalsze reakcje przeciwnika, obróciłem się szybko biorąc silny zamach na mocny cios powierzchnią tarczy. Taki atak mógł dać mi potrzebną przewagę do wykończenia przeciwnika na dobre.

[Evening Antarii]

Bandyta wywrócił się, zajęczał.
- Daruj! O co ci chodzi właściwie?- niemal wył z bólu.

[Elrendar]

Butem odrzuciłem sztylet z dala od przeciwnika, a dla pewności przyłożyłem sztych miecz niemal do gardła.
-Zabiliście tego biednego młynarza. Jako, że i tak nie minie was sprawiedliwość to masz chwilę na ostatnie słowo. Twój kolega wykrwawiający się gdzieś tam również.

[Evening Antarii]

- Oszczędź! On nam był winien 500 grzywien od roku!