Epickie Starcie Tytanów

[Mohamed Khaled]

A'abiel dał odzyskać kontrolę nad ciałem właścicielowi. Mohamed, wiedząc w co wpakował go demon, nie był tym zadowolony. No ale cóż, czego się nie robi, by chociaż trochę zarobić? Zwłaszcza w obliczu wojny...
- Panowie, spokojnie. Po co mamy wszczynać walkę, jeśli możemy porozmawiać jak cywilizowani ludzie? Jak widzicie, złapałem jednego z tych prowodyrów, którzy przed chwilą rozpoczeli walkę na ulicy... Czyż to nie zasługuje na nagrodę?
Czekał na Rikkę. Miał nadzieję, że szybko się zjawi. Wtedy będzie mógł ich rozgromić i w końcu dobrać się do swojego celu. Oh, jak on tego teraz chciał. On? A może A'abiel?

[Rikka Malkain]

-Brednie! Co masz na ramieniu łajdaku?!-Krzyknął strażnik podnosząc wyżej rękę, w której trzymał lampę by rzucić na ciebie więcej światła. Drugą dłonią wskazał na twoją czerwoną opaskę. Cała grupa zdecydowanym krokiem ruszyła w twoją stronę.
-Na glebę, bez wygłupów!-Dzieliło was już tylko kilka kroków.

[Mohamed Khaled]

Jeszcze przez chwilę postanowił ich słuchać. Jeśli Rikka nie pojawi się w kilku najbliższych chwilach, zrobi im takie piekło, jakiego jeszcze nigdy nie doznali... A'abiel już powoli pchał się na zewnątrz, zwabiony myślami o tym, co stanie się z tymi kurwimi synami, jeśli nie przybędzie jego pomoc.
Posłusznie upadł na kolana i czekał na dalszy ruch.

[Rikka Malkain]

-Ha, proszę. Patrzcie jaki teraz się zrobił milutki.
Wszyscy stanęli przed tobą, a jeden przyłożył ci sztych do szyi. Inny schował broń i wyciągnął powróz, którym zamierzali cię spętać.
-Z tymi skurwielami tak zawsze. Ty nowy pewnie nie wiesz, ale nie dalej jak trzy dni temu mendy Wściekłego skradły z magazynu pod murami pięć skrzyń czystego srebra. Wyobrażasz sobie?!
-W czasie wojny? Ja bym całą tą hałastrę powiesił za zdradę stanu!
-Jeszcze zawisną, każden jeden.
Gdy człowiek ze sznurem obszedł cię dookoła, za plecami pozostałej czwórki pojawiła się postać. Rikka bezszelestnie zniżyła lot i wróciła do swojej normalnej postaci. Młody strażnik stojący teraz za maurenem chciał coś powiedzieć, ale zająknął się ze zdziwienia i wydał z siebie tylko coś w rodzaju słabego jęku. Gestem pokazał towarzyszom by się odwrócili.

[Mohamed Khaled]

W tym czasie, gdy wszyscy byli zajęci tym, by się wystarczająco szybko obrócić, Mohamed podniósł się z ziemi i uderzył głową prost w noc tego, który za nim stał.
Tymczasowo go ogłuszył, co postanowił skrzętnie wykorzystać. Uruchamiając zgrabnie mechanizm ukrytego ostrza, wbił je kilkakrotnie w ciało strażnika i odepchał go na bok, gdzie runął na jedną ze ścian. Nadal żył, choć poważnie krwawił.
- Nie chcieliście po dobroci, to teraz zobaczymy, jak będziecie kwiczeć, gdy wszystkich was zapierdole jak psów...

[Rikka Malkain]

Najbardziej wygadany i jednocześnie najstarszy stopniem strażnik w całej grupie wysyczał spod wąsa coś bardzo niemiłego i z wściekłością zaszarżował na Mohameda unosząc tarczę. Potężne pchnięcie wsparte całą masą mężczyzny wytrąciło maurena z równowagi i przewróciło. Kruk wylądował na plecach, tymczasem wąsacz zbierał się już wykonania pchnięcia mającego przygwoździć jego przeciwnika do ziemi. Rikka zaś doskoczyła do najbliższego mężczyzny nim ci zdążyli w pełni otrząsnąć się ze zdziwienia i z szybkością atakującej żmiji uderzyła go w gardło ostrzem wysuniętym z karwasza. Raniony charchnął paskudnie i zgiął się wpół zalewając krwią, nogi momentalnie się pod nim ugięły. Wampirzyca w ostatniej chwili zdążyła uskoczyć do tyłu o włos unikając cięcia jednego z kompanów zabitego. Zostało trzech zdolnych do walki strażników.

[Mohamed Khaled]

Poprawka! Zostało już tylko dwóch zdolnych do walki strażników. A nawet jeden!
Gdy został powalony na ziemię, przed oczyma przeleciało mu całe jego życie. Nie zamierzał jednak tak szybko się z nim żegnać, więc musiał naprawdę szybko działać.
Wyprowadził kop z prawej nogi prost w brzuch strażnika i odpychając go, wybił się z rąk w powietrze i wylądował na nogach. Lekko ugięte, gotowe do natychmiastowego uniku...
Katana poszła w ruch.
Strażnik nawet się nie spodziewał tego, w jaki sposób zginął. Nieudolnie próbując zablokować cios z miecza, niespodziewał się nadchodzącego uderzenia z karwasza.. Unosząc tarcze nad głowę, by zablokować katanę, odsłonił ważny element jakim było ciało.. Ostrze kilkukrotnie wbiło się w ciało.
Tarcza spadła na ziemię, człowiek zaczął jęczeć i powoli konać. Mohamed postanowił skrócić jego cierpienia i, obracając się na pięcie, skrócił biedaka o głowę. W dosłowności.
Krew trysła, światełko zgasło a sama głowa upadła na ziemię kilka metrów dalej.
Ruszył do ataku na następnego. Jednym z nich zajęta była Rikka, tym postanowił się zająć sam. Zaatakował od boku, ciął po skośnej, kończąc na obrocie i uderzając od dołu. Większość ciosów zablokował. No cóż, dłużej się z nim pomęczy... A może nie?
Skupił się i zadał cios. Jeden, drugi, trzeci... piąty... dziewiąty. Za dziesiątym razem trafił. Gładko, agresywnie, jak jeszcze nigdy.
Rozpruł biedakowi genitalia...

[Rikka Malkain]

Ostatni z oddziału zawzięcie nacierał na wampirzycę wyprowadzając jeden atak za drugim, czym zmuszał ją do ciągłego cofania się i stosowania coraz to wymyślniejszych uników. W momencie gdy mężczyzna chciał zrobić kolejny krok do przodu, Rikka kopnęła go trafiając bezbłędnie w kolano i tym samym przerywając serię ciosów. Korzystając z chwili wytchnienia, wyciągnęła zza pasa swój sztylet. Gdy strażnik zamachnął się i spróbował ciąć ją od góry, dziewczyna skrzyżowała swoje ukryte ostrze z klingą sztyletu i używając do tego obu broni pochwyciła miecz strażnika i odsunęła jego broń w bok. Jednocześnie rzuciła się do przodu i uderzyła mężczyznę barkiem skutecznie wybijając z równowagi. Zderzenie się z przeciwnikiem było jednak odczuwalne także dla niej. Rikka wykorzystała to i niejako odbijając się od strażnika poleciała tyłem na ścianę, którą miała za plecami. Ugięła w kolanie jedną nogę i odbiła się ponownie, tym razem od budynku, dzięki czemu z niemałą prędkością poleciała na przeciwnika celując sztyletem w jego szyję. Mężczyzna zdążył się jednak zasłonić tarczą i odrzucić od siebie rozpędzoną wampirzycę na bezpieczną odległość. Rikka syknęła gniewnie i ponowiła natarcie. Skoczyła do przodu szybko padając na kolana i unikając pchnięcia. Nie podnosząc się dźgnęła przeciwnika w pachwinę wykorzystując do tego ukryte ostrze i przetoczyła się w bok ratując swoją skórę przed kontratakiem. Strażnik z rozciętą tętnicą udową postąpił jeszcze kilka chwiejnych kroków po czym padł nie mając sił do dalszej walki. Powinien wykrwawić się za kilka chwil. W całym tym zamieszaniu na ziemię upadły wszystkie lampy jakimi dysponowali strażnicy, na szczęście błoto pokrywające ulicę zapobiegło wybuchowi pożaru. Uliczka znów pogrążyła się w ciemnościach. 

[Mohamed Khaled]

Podszedł do Kaspera i trzasnął go w brzuch z buta.
- Bierzemy to ścierwo, mam rozumieć? - zapytal Rikki. - Czy może wolisz go tutaj przesłuchac, a potem ulotnimy się w jakieś milsze miejsce? - mrugnął do niej i zaśmiał się cicho.

[Rikka Malkain]

-Bierzemy. Jeśli mowa o miłych miejscach, to znam jedno gdzie będziemy mogli się nim w spokoju zająć nie niepokojeni przez nikogo. Weź go na plecy.
Powiedziała zajęta starannym otrzepywaniem kolan z brudu jednocześnie kompletnie ignorując plamy z cudzej krwi na swojej koszuli i twarzy. Najwyraźniej to jej nie przeszkadzało. W duchu wampirzyca uśmiechnęła się widząc sponiewieranego szlachcica. Miała tylko nadzieję, że to co będzie jej miał do powiedzenia okaże się warte tygodni śledzenia, szpiegowania i całego szaleństwa dzisiejszej nocy.

[Mohamed Khaled]

Podniósł go na plecy, przewiesił przez bark i, na wszelki wypadek, zdzielił raz jeszcze po głowie, coby się nie obudził i nie zaczął krzyczeć. Popatrzył się na Rikkę i kiwnął głowa.
- Prowadź.

[Rikka Malkain]

Ruszyli więc dalej zabierając ze sobą nieszczęsnego przywódcę bandytów. Chociaż jeszcze przez jakiś czas słyszeli za sobą krzyki straży ścigającej rozproszonych przestępców, udało im się nie wpaść już na nikogo więcej i korzystając z kilku skrótów umknąć pogoni. Był środek nocy, w dodatku z wielu miejsc dochodziły odgłosy walki, co zniechęciło ewentualnych miłośników spacerów po podgrodziu do opuszczania domów. Rikka i Mohamed szybko opuścili dzielnicę biedoty nie rzucając się nikomu w oczu. Szli w stronę wzgórza świątynnego. Okolice Wielkiej Katedry były dobrze oświetlone, dlatego budynek robił niemałe wrażenie nawet o tej porze.

[Mohamed Khaled]

Nie czuł zmeczenia, mimo tego ze niósł roslego mezczyzne na plecach. Juz dawno nie czul takiej ekscytacji w czasie Kruczego zlecenia. Czul sie teraz wolny, nie zamartwial sie wojna toczaca sie na wyspie. Bylo tak dobrze...

[Rikka Malkain]

Rikka nie zmierzała jednak prosto do świątyni. Nieco wcześniej Kruki skręciły w kierunku miejskiego cmentarza. Wampirzyca zdecydowanie pchnęła bramę, a wrota prowadzące do prawdopodobnie największej nekropolii na wyspie uchyliły się z cichym skrzypnięciem. Zabójczyni szybko wśliznęła się do środka. Poczekała aż mauren wejdzie za nią, po czym zamknęła bramę. Idąc cały czas w głąb cmentarza, dwójka Kruków szybko zbliżała się do celu.

[Mohamed Khaled]

- To nazywasz tym milszym miejscem? - zapytal i zasmial sie cicho. Naprawde wyjatkowe miejsce. Tak.

[Rikka Malkain]

-Chyba się nie boisz? Mieszka tutaj przyjaciel, ale chwilowa nie ma go w domu. Myślę, że nie pogniewałby się gdyby wiedział że chcemy użyć jego lokum jako sali przesłuchań. Raczej nie.
Powiedziała uśmiechając się kącikiem ust. Stali teraz przed wejściem do sporych rozmiarów krypty. Wyglądało na to, że to jedna ze starszych tego typu budowli na cmentarzu. W środku było dosyć jasno. Paliło się kilka świec, w dodatku dużo księżycowego światła wpadało przez wykonany specjalnie w tym celu otwór w suficie. Rikka ominęła posąg skrzydlatej kobiety zajmujący centralną część pomieszczenia i kucając zaczęła szukać ukrytego za nim przełącznika. Znalazła go bardzo szybko, już nie pierwszy raz odwiedzała to miejsce. Szczęknął jakiś mechanizm. Zaraz po tym wieko głównego sarkofagu nieco się uchyliło. Wampirzyca podeszła do grobu i zsunęła z niego ciężką kamienną płytę. Wewnątrz, ku zaskoczeniu Mohameda, nie leżał żaden trup. Zamiast tego dostrzegł kamienne schody prowadzące głęboko pod ziemię.

[Mohamed Khaled]

- Uuu... Tajemna krypta? - zasmial sie.
Skierowal sie zaraz za Rikka, caly czas niosac Kaspera na plecach. Zaczal mu juz powoli ciazyc. No ale coz, czego nie robi sie dla kolezanki po fachu?

[Rikka Malkain]

Wampirzyca puściła maurena przodem, żeby móc zamknąć za nimi przejście. W mroku panującym pod ziemią Mohamed nie był w stanie dostrzec czubka swojego nosa, dlatego musiał bardzo uważać schodząc na dół. Później nie było lepiej, ale z pomocą Rikki jakoś udało mu się przejść przez korytarz nie potykając się o żadną z przeszkód na zaśmieconej podłodze. Czy właśnie nadepnął na czaszkę? Ciężko powiedzieć. Po krótkim marszu czekał ich pierwszy zakręt. Pierwszy, bo były jeszcze inne. Nawet gdy szli prosto, Mohamed czuł zmiany powietrza gdy mijali kolejne przejścia po obu stronach ściany. Korytarz, którym podążali, okazał się być częścią jakiegoś znacznie większego kompleksu. Po dotarciu do żelaznych wrót na końcu trasy, Rikka sięgnęła po lampę ze święcą spoczywającą nieopodal i korzystając z krzesiwa zapaliła knot odrobinę rozświetlając otoczenie.
-Inaczej się nie dało. Lepiej dla ciebie, żebyś nie wiedział dokładnie jak tu dojść. Bez ciebie byłoby mi dzisiaj ciężko, ale i tak wiesz już dużo. Ten przyjaciel... Nie spodobałoby mu się to, że wpuszczam tu człowieka.
Powiedziała otwierając podwoje. Znaleźli się teraz w okrągłej sali, której środek zajmował kamienny stół. Oprócz niego można też było tu dostrzec dwoje drzwi do innych pomieszczeń i drewnianą szafkę. Była całkiem nowa, wykonana przez jednego z bardziej znanych stolarzy Efehidonu, więc mocno kontrastowała z całą kryptą.

[Mohamed Khaled]

- Więc lepiej się śpiesz... - mruknął.
Siebie mogl kontrolowac. A'abiela juz nie..

[Rikka Malkain]

-W porządku. Połóż go na stole, trzeba go odrobinę otrzeźwić i zadać kilka pytań. Już nie mogę się doczekać.
Powiedziała podchodząc do szafki. Otworzyła ją. W środku było sporo ciekawych zabawek mogących znacznie ułatwić przesłuchanie.