Filantrop zza grobu

[Isentor]

Devristusie najniższe poziomy są zaplombowane. Nie możemy ryzykować, że fala szkieletów zaleje nam tunele, bo ktoś chciał sobie potrenować. Isentor dotknął dłonią czoła. Podziemne kondygnacje mogą  być wybudowane setki metrów w głąb ziemi. Ten chram był niegdysiejszym archiwum, wybudowanym tuż pod miastem. W samym mieście odkryliśmy wiele szczątek, na ich podstawie możemy przypuszczać, że mieszkańcy ponieśli szybką śmierć. Jak dotąd żadnemu z uczonych nie udało się potwierdzić swojej hipotezy danymi. Najbardziej przychylna opinii magów jest teoria mówiąca o tym, że draconi w tym chramie, zostali zaatakowani przez broń biologiczną. Mamy mało danych na temat przebiegu wojny z przybyszami. Możemy jedynie spekulować. Chodźmy tędy - wskazał.

Nie wydawało się wam, że schodzicie do starożytnej, dracońskiej budowli. Zaraz po wejściu do chramu i zejściu w dół kamiennymi schodami wkroczyliście do jaskiń. Nie było tutaj monumentalnych rzeźb, pięknych zabudowań, tylko wszechobecna po horyzont lita skała. Mistrz opowiadał o tym, dlaczego przedsionek wygląda jak pustkowie.  Uczeni wykryli pozostałości po energii magicznej unoszącej się w powietrzu, pochodzącej najprawdopodobniej z ogromnej eksplozji. Dlatego nie można tutaj znaleźć pozostałości cywilizacji. Przynajmniej nie dziś, wszystko co się zachowało zostało już dawno temu wykopane i wyniesione z tych jaskiń przez poprzednich mieszkańców wyspy. Resztę zrobiła natura za sprawą korozji.

[Rodred]

Zaciekawiony szedłem zaraz za mistrzem. Od wejścia nurtowało mnie jedno pytanie.
- Jak to powstało? Za sprawą magii?

[Isentor]

Masz na myśli chram? To co pod nim zbudowano? Niestety świat nie jest taki piękny na jaki może wyglądać. Być może twoje stwierdzenie nie jest aż tak oderwane od rzeczywistości. Ale to głównie ciężka praca niewolników, nie ma się co w tej kwestii oszukiwać. 20 minut, tyle zajęła wam wędrówka po skalnym pustkowiu. Po wyjściu zza kondygnacji skalnej przeszliście do kolejnej, podziemnej jaskini.

Mistrz wskazał palcem zabudowania - o tym mieście mówiłem.


[member=26129]Rodred[/member] [member=268]Devristus Morii[/member]

[Dymitr Varcrat]

Rodred i Devristus nie czuli się najlepiej, od ponad godziny nie odzywali się do mistrza, wykazywali oznaki otępienia. Być może nie przywykli do podziemnych wędrówek, gdzie tlenu nie ma tyle co na powierzchni. Isentor zastanawiał się w czy byłby w stanie porzucić swoich uczniów, brał tylko najlepszych. Może lepiej pozbyć się słabych nim zrobią sobie nadzieję? - rozmyślał. Rozważanie na temat moralności przerwało mistrzowi echo rozchodzące się po jaskini. - Czekajcie! Czekajcie! Muszę wam coś powiedzieć!

[Rodred]

// Czekałem na post Deva ale chyba on nie ma czasu :/ Pamiętaj, że ja w sobotę wyjeżdżam.

Inny skład powietrza rzeczywiście mi trochę przeszkadzał. Szedłem w milczeniu rozmyślając o losie pracowników, którzy to budowali. Wtem z rozmyślań wyrwał mnie ten głos. Rozejrzałem się starając się zlokalizować źródło głosu. Zerknąłem na twarz mistrza starając się określić czy wie o co chodzi.

[Isentor]

O co chodzi? Kogo tu przywiało?



//Dev pisał, że może go nie być. Ty jesteś. Pamiętaj, że wątek jest krótki ale stracił przez was 2 dni.

[Rodred]

Na wszelki wypadek stanąłem w gotowości i trzymałem dłoń blisko rękojeści buławy.

[Dymitr Varcrat]

Mężczyzna podbiegł zasapany na tyle blisko aby było go słychać, pochylił się opierając na kolanach i głęboko oddychając zaczął mówić, co mu na sercu leżało.
- Mistrzu mam do was ogromną prośbę. Bardzo martwi mnie, że ekspedycja nie powraca. Nie ma ich dłużej niż zazwyczaj i bardzo się martwię. Jest wśród nich moja narzeczona - Anis. Jestem potrzebny na górze i tak źle zrobiłem tracąc czas na gonitwę za wami. Proszę mistrzu o dobre słowo dla mojej narzeczonej, upewnij się proszę o jej stan zdrowia. Będę bardzo wdzięczny za tę informację.

[Isentor]

I tak zmierzamy w tamtym kierunku. Możemy sprawdzić co z twoją narzeczoną - mistrz spojrzał na uczniów oczekując odpowiedzi, co oni o tym myślą. Jak ci na imię?

[Dymitr Varcrat]

Dymitr mistrzu. Wiem, że możesz mnie nie pamiętać ale byłem kiedyś na twoim wykładzie.

[Rodred]

- W porządku.  Przystałem do decyzji mistrza.
Uznałem, że wypada się przedstawić.
- Rodred.  Pozdrowiłem kiwnięciem Dymitra.
Oczywiście już się rozluźniłem.

[Isentor]

Wybacz Dymitrze ale spieszy się nam. Sprawdzimy co u twojej narzeczonej. Bywaj! Mistrz szybko obrócił się na pięcie i szybkim marszem ruszył w stronę miasta. Godzina drogi i będziemy na miejscu, pozostanie nam przejść przez tunele do niższych poziomów jaskiń, tych pod miastem.

[Rodred]

Ruszyłem natychmiast za mistrzem.
- Mistrzu, skoro już tu byłeś to dlaczego po prostu się nie prze teleportujesz?

[Isentor]

Ponieważ mam własny rozum. To ruiny, nie mogę być pewny tego, że nie doszło do obsunięcia się gruntu i miejsce mojej teleportacji zasypane jest głazami. Nie chce również znaleźć się w środku podpór dobudowywanych sukcesywnie przez ekipę archeologiczną. Mogę się teleportować i skrócić sobie drogę ale wtedy wy pozostaniecie bez przewodnika. Raczej nie dostrzegam zbyt wielu plusów w takim posunięciu. Nie podoba ci się wycieczka krajobrazowa?

[Rodred]

- Nie no lubię oglądać ruiny miast. Są takie... tajemnicze, dające do myślenia. Lubię po prostu rozważać wszystkie opcje nie zależnie od tego jak abstrakcyjne czy niedorzeczne się wydają. A co do widoków to oprócz miasta nie powiedziałbym, że cieszy mnie widok zmarłych tu robotników. Eh, muszę się w końcu przyzwyczaić.

[Isentor]

Wędrówka po skalnej drodze prowadzącej do miasta zajęła magom ponad godzinę. Przy pierwszych zabudowaniach stało wiele stołów wypełnionych odkryciami archeologicznymi. Nieopodal rozbito namioty, w których mieszkali uczeni odpowiedzialni za badanie starożytnego miasta. Aby zejść do archiwum musimy wejść do tuneli prowadzących na niższe poziomy. Rozejrzyjcie się po obozie. Ktoś powinien się tu kręcić o tej porze roku.

[Rodred]

- Dobrze.  Powiedziałem i ruszyłem między namioty.
- Wypytam też o tą ekspedycję.  Gdy już się między nimi znalazłem, zwolniłem kroku i zacząłem wołać.
- Jest tu ktoś?

[Isentor]

Nikt nie odpowiadał. Jedyne co usłyszałeś to nawoływania mistrza i Devristusa, im również nikt nie odpowiadał.

[Rodred]

Zacząłem zaglądać do namiotów szukając oznak obecności.

[Isentor]

W namiotach nie pozostał żaden z archeologów. Nie znalazłeś żadnych oznak pośpiesznego opuszczenia obozowiska, wszystko leżało na swoim miejscu i nie dojrzałeś żadnych zniszczeń otoczenia. Wyglądało to tak, jakby magowie opuścili obóz naturalnie, udając się na wykopaliska.