Test kruka #26

[Elis]

Nazwa wyprawy: Test kruka #26
Prowadzący wyprawę: Anette Du'Monteau
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Logiczne myślenie, chęć dołączenia
Uczestnicy wyprawy: Elis

-Jeden z moich znajomych w podgrodziu wspominał że potrzebuje pomocy. Pójdziesz do niego i sprawdzisz w czym rzecz. Nazywa się Aeldon i jest elfem.

-Niech będzie. Sprawdzę to, nawet od razu.
Elis skrzyżował ręce na piersi. Oby to wszystko było warte jego czasu.
-Powiedz mi gdzie go znaleźć i jak rozpoznać.

[Anette Du'Monteau]

-Zazwyczaj kręci się przy bramie podgrodzia. To blondyn z grzywką zaczesaną na bok. No i tak jak wspominałam nazywa się Aeldon.

[Elis]

Elis skinął głową. To mu powinno wystarczyć. Teraz musiał tylko odnaleźć elfa, dowiedzieć się w czym rzecz, i rozwiązać problem. Zrobił krok w tył i obrócił się w stronę jednej z bocznych uliczek odchodzących od zaułka. Zdaje się, że powinien ruszyć w tamtą stronę. Szedł. ÂŻałował, że nie ma jakiegoś porządnego płaszcza, najlepiej z kapturem. Po pierwsze, było mu dosyć chłodno. Po drugie, zdążył już przywyknąć do ukrywania twarzy. Może i tutaj na wyspie nikomu nie zdążył zaleźć za skórę na tyle, by wyznaczyli za niego nagrodę, ale ciężko wykorzenić nawyki. Z ulgą odkrył, że wybrał właściwą trasę. Z tego miejsca drogę do dzielnicy biedoty pamiętał już doskonale. Nawet ostatnio przechodził tędy kilka razy.

[Anette Du'Monteau]

Nie rzucałeś się zbytnio w oczy w tych okolicach, ponieważ wyglądałeś jak niemal każdy mieszkaniec tej dzielnicy. Przeszedłeś więc bezpiecznie i przysłowiową suchą nogą. Twoim oczom ukazał się widok wynędzniałej i cuchnącej ulicy głównej idącej niemal wzdłuż całej dzielnicy.

[Elis]

Podgrodzie. Czarujące miejsce. Gdyby zagłębić się dalej w głąb tego labiryntu śmierdzących i rozpadających się chat trafić by można do wyjątkowo paskudnej rudery, w piwnicy której swoje lokum zorganizował Elis. Tym razem jednak elf nie wybierał się do domu. Skierował swoje kroki w inną stronę. Gdy tylko podszedł pod najpopularniejszą bramę podgrodzia, zaczął się rozglądać. To o tym miejscu mówiła nowa śliczna przyjaciółka Elisa. Jeśli nie kłamała, a raczej nie miała po co, Aeldon musiał być gdzieś niedaleko. Elis oparł się o ścianę jednej z chałup i zaczął bacznie obserwować wszystko dookoła wypatrując blondyna. ÂŚmieszne, że większa część tych slumsów zamieszkiwali właśnie nieludzie. Tak przynajmniej się Elisowi wydawało. Zaś w tej konkretniej części dzielnicy sporo było elfów. Może jakiś rodzaj getta? Kto wie. 

[Anette Du'Monteau]

Niedaleko siebie zauważyłeś grupkę osób. Było tam trzech mężczyzn skrytych pod ciemnymi płaszczami. Dwaj z nich dość barczyści, natomiast ten ostatni raczej szczuplejszy lecz nadganiający to wzrostem. Gdzieś z pod jego kaptura wystawały kosmyki złotych włosów. Wysoki jegomość wskazał jakiś kierunek dwójce pozostałych i pożegnał się z nimi.

[Elis]

W jakiś sposób intuicja podpowiedziała Elisowi, że to właściwa postać. Pozostając w cieniu rzucanym przez chałupę, o którą się opierał, Elis zaczekał spokojnie aż dwójka dryblasów oddali się od domniemanego Aeldona na bezpieczną odległość. Dopiero wtedy odbił się od ścianki i dyskretnie zbliżył do drugiego elfa.
-Aeldon?

[Anette Du'Monteau]

-Tak, a o co chodzi? - spytał zwyczajnie.

[Elis]

-Podobno masz jakiś problem i trzeba ci pomocy. Straszny ze mnie wrażliwiec i nigdy nie potrafię przejść obojętnie obok kogoś, komu dzieje się krzywda. Dlatego wpadłem zobaczyć w czym rzecz.

[Anette Du'Monteau]

-Ach tak... - odparł. -Widzisz, ja mam podobnie. Mój dobry kolega ostatnio zaznajomił się z jednym krasnoludem. Brodacze rzadko wybierają towarzystwo elfów ale też widać jest inny. Zbyt inny...jednak niepokoi go więcej niż tylko to. Musisz udać się za bramy miasta. Jest tam niedaleko obóz moich ludzi. Rozejrzysz się po okolicy i pomożesz im nieco bo podobnież burdel straszny się zrobił.

[Elis]

-Tyle zamieszania o jednego karzełka?
Elis kpiąco uniósł brwi. W rzeczywistości jednak zadanie zaczynało go powoli ciekawić, a raczej jego rola w nim. Naturalnie nie dał tego po sobie poznać. W całą sprawę zamieszana była jakaś większa grupa. Bystry elf zwęszył właśnie jakieś nielegalne interesy i, co się z tym wiąże, możliwość zarobku większą niż początkowo myślał. Elis szczerze miał nadzieję, że dobrze zgadywał.
-Mogę się przejść. Gdzie konkretnie jest ten obóz? Aha, powinienem wiedzieć coś jeszcze?

[Anette Du'Monteau]

-Jeśli lubisz znać imiona to mój człowiek zwie się Velania. Obóz znajduje się jakieś dwa kilometry za bramą na północny wschód. Przed obozem jest niewielki mostek, który postawili miejscowi nad strumieniem.

[Elis]

Elis przytaknął skinieniem głowy. Trafi. Niespiesznie odsunął się od drugiego elfa i bez słowa ruszył we wskazanym kierunku. Dwa kilometry to całkiem blisko, spacer nie powinien zatem zająć mu dużo czasu. Szedł rzucając okiem na większość przechodniów i bacznie obserwując okolicę samemu przy tym starając się nie przyciągać niepożądanych spojrzeń. Patrzył, słuchał, zapamiętywał, nie wychylał się. Nic specjalnego.

[Anette Du'Monteau]

Biedaków w tych rejonach dostatek, więc swoim wyglądem nie zwracałeś zbytniej uwagi. Wokół toczyło się zwyczajne codzienne życie. Tutaj akurat drobny handel, złodziejstwo i hazard. Niektórzy z tej dzielnicy próbowali żyć według zasad moralnych ale w krótkim czasie przekonywali się, że to średnio możliwe. Krótki spacer zaprowadził cię za bramę miasta.

[Elis]

Na razie Elis nie spotkał na swej drodze żadnych przeszkód i liczył, że tak będzie póki nie dojdzie do obozu. Szedł dalej spokojnym krokiem. We właściwym miejscu skręcił na drogę prowadzącą na północny wschód. Nie minęło zbyt wiele czasu, aż zaczął wypatrywać strumienia. To musi być gdzieś niedaleko. Hmm... Velania to raczej elfie imię. Czyżby przez cały dzień przyszło mu pracować ze "swoimi"? Uśmiechnął się szyderczo. Nigdy nie czuł tych więzów łączących często przedstawicieli tej samej rasy, tej samej mniejszości.

[Anette Du'Monteau]

Twoje elfie uszy dobiegł w końcu dźwięk szemrzącej wody. W oddali dostrzegłeś przed sobą także niewielki mostek czy też kładkę z poręczami. Cała była drewniana i zachowana w nienagannym stanie. ÂŚcieżka prowadziła prosto do niej, a potem gdzieś skręcała w bok i zdawała się iść pod górkę.

[Szarleǰ]

//: Od ostatniej aktywności na wyprawie minął niemal miesiąc. Proszę prowadzącego o ustalenie z graczem terminu, w którym mógłby ją kontynuować, bądź jej podsumowanie i zakończenie do tygodnia czasu. W przypadku nie wypełnienia obowiązku prowadzący otrzyma karę pieniężną.

[Anette Du'Monteau]

Nagła burza i zawierucha spowodowała, że elf nie mógł dłużej pozostać poza murami miasta. Wrócił więc do niego bezpiecznie postanawiając przeczekać nieszczęśliwą pogodę.

Zadanie zakończone!

Podsumowanie: Elis po otrzymaniu zadania udał się w kierunku który mu wyznaczono, jednak złośliwa pogoda uniemożliwiła mu dalsze przygody. Wrócił więc do miasta, aby uniknąć nieprzyjemności związanych z zjawiskami atmosferycznymi.