Jedna krótka historia

[Elrendar]

Nazwa wyprawy: Jedna krótka historia
Prowadzący wyprawę: Funeris Venatio
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: brak
Uczestnicy wyprawy: Elrendar

Po ostatniej wyprawie odwiedzałem wszelkie zakątki miasta, jednak nie było widać niczego co by zapewniło mi zatrudnienie na dłuższą chwilę. Dorywcze pracę w tartaku czy na patrolu może i były jakąś metodą, lecz na dłuższą metę zaczęły denerwować. Tak więc przemierzałem dalej ulice i place Efehidonu.

[member=25821]Funeris Venatio[/member]

[Funeris Venatio]

Wiatr wiał raczej nieprzyjemny, chłodny i wciskający się w każdy zakamarek ciała niepokryty odzieniem. Niedawno przestało padać, ulice miasta pokryły się warstwą lepkiego błota wymieszanego z uryną i odchodami wszelkiej maści. Nie każda ulica w stolicy była brukowana, nawet takie królestwo jak Valfden nie mogło sobie pozwolić na porządne utwardzenie każdej jednej najmniejszej uliczki. Elrendar przemierzał właśnie jedną z nich, starając się natrafić butem na szerokie deski położone wzdłuż traktu, mające dać jakiekolwiek oparcie. Nieliczni przechodnie spieszyli się do swoich spraw, uciekali do swoich chatek, sklepów czy oberży. Elf znajdował się właśnie niedaleko podgrodzia, idąc ścieżką przy murze otaczającym tę dzielnicę miasta. Stanął właśnie na rozdrożu, mogąc iść tylko w lewo lub w prawo. Z lewej, od zachodu, widział wyraźnie zarys wyłaniających się straganów dzielnicy kupieckiej, gdzie handlowano wszelkim możliwym towarem. Na wschodzie zaś, wąską uliczką o kiepskim stanie, można było dojść... No właśnie, gdzie?

[Elrendar]

Nie raz byłem na straganach kupców i placach handlowych. Zawsze miło było pooglądać wszelkie towary jakie oferowali kupcy, jednak przy takim stanie kieszeni jak mój stawało się to jedynie smutną rzeczywistością jak pora roku, która właśnie trwała. Zdarzało mi się w przeszłości odwiedzać wiele nieznanych miejsc, to też ruszyłem wąską uliczką na wschód. Cieszyłem się, że moje obuwie jeszcze nie jest w tak złym stanie by uniemożliwiać mi spacery w podobną pogodę.

[Funeris Venatio]

Elf ruszył przed siebie. Zapewne starał się omijać największe błoto, jednak nie zawsze się to udawało. Jego buty już po kilku chwilach oblepiły się nieprzyjemną warstwą, cuchnącą, o naprawdę odrażającym kolorze. Brnął jednak dalej, gdyż już nie było powodu zawrócić. Elrendar przebył może dwadzieścia, może trzydzieści metrów, gdy na końcu uliczki, drugie tyle przed sobą, ujrzał postać. Była do niego odwrócona tyłem i czaiła się na rogu jednego z budynków. W dłoni miała sztylet, wyłaniający się z ciemnego rękawa koloru brudnej zieleni. Postać miała kaptur narzucony na głowę, w kolorze takim samym jak reszta ubrania. Wysokością nieznajomy dorównywał zapewne elfowi, lecz trudno to było określić z całą pewnością na podstawie tak krótkich i niedokładnych oględzin. Wiadome było jednak to, że owa postać na kogoś czyhała. I doczekała się naprawdę szybko. Elf złowił tylko pojedynczy ruch ręki, sztylet mignął i zatopił się w ciele jakiegoś niewysokiego osobnika. Ten runął na błoto, twarzą w dół. Morderca wydobył sztylet i obrócił się. Spojrzał prosto na Elrendara.

[Elrendar]

Na zabudowania raczej nie zwracałem zbytniej uwagi, jako że musiała ona być skupiona na odpowiednim stawianiu kroków. W pewnym momencie przede mną zaczęła się rozgrywać dziwna scena. Po chwili cała sytuacja była jasna. Niestety nie udało mi się zapobiec samemu zdarzeniu. Ale nie chcąc żeby to uszło bandycie płazem, chwyciłem za tarczę i ruszyłem wprost na niego chcąc go jakoś ogłuszyć i zatrzymać kawałkiem żelastwa.

[Funeris Venatio]

Morderca nie czekał jednak na Elrendara, aż ten miłościwie przybędzie i się z nim rozprawi. Wymruczał pojedyncze, niezrozumiałe z tej odległości słowo, przymknął zabitemu powieki i czmychnął przed siebie. Biegł szybko, sprawnie, z gracją wymijając różne przeszkody na swojej drodze. Przemierzył około czterdziestu metrów, gdy skręcił gwałtownie w prawo, wpadając za jeden z budynków.

[Elrendar]

Nie zamierzałem odpuścić pogoni. Obserwowałem każdy ruch jaki wykonywał napastnik. Miałem zamiar siedzieć mu na ogonie póki go w końcu nie dorwę. Wytężyłem swoje siły i biegłem dalej w ślad za nieznajomym.

[Funeris Venatio]

Elf dopadł do zakrętu, gdzie zgubił z oczu napastnika. Między odcinkiem muru skręcającym w prawo, a wspomnianym wcześniej budynkiem znajdowała się niewielka ścieżka, jak się szybko okazało, w całości wybrukowana szarawym kamieniem. A to wszystko dlatego, że po niecałych dziesięciu metrach stał około dwumetrowy, szeroki portal przed licem muru. Zakratowany, z dwoma skrzydłami drzwiczek z grubych prętów, które broniły wejścia do miejskich kanałów na tym odcinku. Nie trudno było zauważyć, że gruba i masywna kłódka spinająca zazwyczaj wejścia była otwarta. Nie zniszczona, przepiłowana pilnikiem, czy stopiona zaklęciem. Po prostu otwarta. Gdzieś tam w środku, na końcu prowadzących w dół schodów, słychać było umykające kroki.

[Elrendar]

Ech kanały. Z deszczy pod rynnę chciałoby się powiedzieć. Nie zastanawiając się długo dalej ruszyłem za napastnikiem. Dziwiło mnie jednak, że dokonał tylu rzeczy tylko żeby zabić tamtego faceta. Coś musiało być na rzeczy, a ja chciałem się tego dowiedzieć. Teraz też byłem już za daleko żeby sobie odpuścić. Zszedłem do kanałów ku dalszemu pościgowi.

[Funeris Venatio]

Pod ziemią było raczej ciemno, śmierdziało i trąciła niewyobrażalną, lepką wilgocią. Nieco światła dawały rozstawione co jakieś trzydzieści, czterdzieści metrów pochodnie, które jakimś widocznie magicznym sposobem nie gasły w tym środowisku. Oświetlały jednak tylko punkty terenu o promieniu może dziesięciu metrów, pozostawiając po drodze kilka nieprzyjemnie czarnych plam. Podłoże lepiło się od uryny, śmieci, kału i wszelkiej maści rozłożonych organicznych i nieorganicznych odpadków, które mieszały się z błotem spływającym z powierzchni. Samo podłoże poza tym, że było śliskie i cuchnące, zdawało się raczej twarde, bez większych uskoków czy załamań, więc nie było obawy, że elf gdzieś wpadnie i już nie wyjdzie. Poza tym tunel biegł od razu w prawo, a potem lekko opadając kierował się na wprost. Gdzieś tam po drodze były pojedyncze zakratowane przejścia, z tego co można było dojrzeć. Elrendar nie widział asasyna, ale słyszał jeszcze jego nikłe echo, gdy ten potknął się niefortunnie o chyba jakiś zaplątany w kanałach garnek.

[Elrendar]

W tych warunkach wzrok nieco zawodził i nie był tak bardzo przydatny jak pozostałe zmysły. Skupiłem się więc na dźwięku kroków, które wydawał uciekinier i mknąłem przed siebie. Starałem się też skupić na słuchu ponieważ dotyk czy zapach nie był tutaj nazbyt przydatny, a wręcz mógł tylko utrudniać. Zacisnąłem zęby i żołądek. Skręciłem wraz z tunelem w prawo. Poczułem nagle jak schodzę nieco niżej, lecz pościg trwał dalej nieprzerwanie. Musiałem go złapać.

[Funeris Venatio]

Co jakieś trzydzieści, trzydzieści pięć metrów, znajdowały się zakratowane przejścia w prawo lub lewo głównego tunelu, lecz wszystkie były na tę chwilę zamknięte. Było to widać wyraźnie, gdyż właśnie przy nich znajdowały się źródła światła, które pozwalały cokolwiek tutaj zobaczyć. Elf nadal słyszał uciekiniera przed sobą, przez krótkie chwile mógł nawet dostrzec jego sylwetkę w migotliwym blasku. Po niedługim biegu najeżonym niepewnością, Elrendar dostrzegł, jak postać przed nim zatrzymuje się i majstruje coś przy jednej z kratowanych bram. Asasyn znajdował się jakieś pięćdziesiąt metrów przed elfem, po prawej stronie tunelu kanałów miejskich.

[Elrendar]

Znów chwyciłem za tarczę wraz z mieczem i ruszyłem szybkim biegiem w kierunku zabójcy. -Stać! - krzyknąłem w jego kierunku wciąż pędząc ku niemu. Ostrze było już gotowe do ataku, a tarcza trzymała się pewnie w dłoni gdyby trzeba było się obronić przed niespodziewanym ciosem.

[Funeris Venatio]

Elf już po chwili, gdy pokonał ledwie kilka metrów, usłyszał zgrzyt metalu uderzającego o metal. Uciekinier przedostał się na drugą stronę. Po chwili, gdy Elrendar znajdował się nie dalej niż dwadzieścia metrów od niedawnej pozycji zabójcy, do jego uszu dobiegł dźwięk przywodzący na myśl przesuwanie jakieś ciężkiego przedmiotu. Oczywistym było, że nie widział nic, co działo się za załomem muru wyściełającego miejską kanalizację. Pozostawało to dla niego tajemnicą i jedynie mógł snuć domysły.

[Elrendar]

//: Nie mogę dalej iść?

[Funeris Venatio]

//A dlaczego nie? Chodziło o to, że nie widzisz, co się tam stało. Tak przecież napisałem.

[Elrendar]

//: Nie byłem pewny.

Zabójca irytował mnie jak nikt przedtem. Za te nerwy i jawny brak chęci poddania się, udałem się w kierunku dziwnego dźwięku, zaraz za załom kanału. Podejrzewałem, że mogło się tam kryć wyjście na powierzchnie.

[Funeris Venatio]

Im bliżej elf był, tym był bliżej. Tak, zaiste. Elrendar zbliżał się systematycznie do miejsca, gdzie zniknął uciekinier. Znalazł się całkiem szybko w świetle pochodni, ujrzał wyraźnie otwartą kratę, pokonany zamek. Spojrzał w prawo, we wnękę, i nie dojrzał zupełnie nikogo. Tunel był całkiem wyraźnie oświetlony ową pochodnią na przeciwległej ścianie. Miał jakieś siedem, może nawet sześć metrów długości. Kończył się licem muru, gładkim, bez żadnych wyraźnych na pierwszy rzut oka wypustów, wnęk, studzienek czy kratek na powierzchnię.

[Elrendar]

Byłem nieco zdezorientowany ale nie chciałem się poddawać. Zacząłem dokładnie badać dłoniami powierzchnie muru. Przyglądałem się także wszystkim elementom, które trafiały w moje dłonie.

[Funeris Venatio]

Na samym końcu korytarzyka, tuż przy podłożu, woda jakby nieco chlupała. Trudno było określić co tam dokładnie się znajduje, ale po kilku sekundach elf zdał sobie sprawę, że tam musi być jakaś dziura, bo cały ten szlam, bród i śmieci tam po prostu wpływają. Jakby pod mur.