Zachód Słońca

[Hallow]

- Już się przedstawiłem, ale z chęcią powtórzę. Podporucznik Hallow - ukłonił się ork.

- Czy mam przyjemność z Panem Darisem?

[Ibnnin]

- Tsa - mruknął niewyraźnie. - Czego dusza pragnie, ty orczy ochłapie? - pierwszą część rzecz jasna usłyszałeś, drugiej już nie. - Nie mam wiele czasu, zarządzanie południową stroną obozu nie należy do łatwych. Zwłaszcza, gdy ma się pijaków za straż.

[Hallow]

- Czy można porozmawiać na osobności? Nie przywykłem do tak wielkiej publiczności - Towarzystwo nie zachęcało go do rozmowy. Jedno nierozważne słowo i cały obóz będzie wiedzieć. Alkohol zawsze powodował, że ludzie stają się w mig za bardzo gadatliwy, a swoją obecność wolał zostawić jak najbardziej w tajemnicy.

[Ibnnin]

- Zbyszko, wpuść go - skierował swe słowa do tego najbardziej trzeźwego i najbardziej oddalonego od pijanych kompanów. Człowiek kiwnął głową w akcie zrozumienia i, wyciągając pękaty komplet kluczy, otworzył Ci małą bramkę w bramie. Droga do środka była otwarta.

[Hallow]

Hallow przekroczył próg drzwi ze sporym uśmiechem. Wszystko na razie się udawało, a niewielki blef nie był takim złym pomysłem. Przynajmniej ominął jakiś dziwny chrzest  .

//Liczę na chociaż niewielki opis otoczenia 

[Ibnnin]

Gdy tylko przekroczyłeś próg, oślepił Cię blask pochodni. Ta część placu była wyjątkowo dobrze oświetlona, może z powodu zamieszkania.
Plac był okrągły, o średnicy dwunastu metrów. Wszędzie w okół stały namioty w barwach Valfden, gdzieniegdzie walały się stojaki z bronią i butelki po alkoholach. Po Twojej lewej dostrzegłeś mały plac treningowy, na którym obecnie przebywały dwa małe szkraby, ćwiczące starymi drewnianymi mieczykami. Były umazane błotem, a i tak śmiały się i szturchały.
Dalej po lewej, w głębi, dojrzałeś jakiś stary dom, niemal całkowicie rozwalony - jakby... zniszczony od pocisku katapulty.
Po prawej zaś była arena. Niewielka i prowizoryczna, na której walczyli gladiatorzy dla uciechy reszty społeczeństwa. Obecnie stała pusta.
- Chodź tutaj - Daris wszedł do jednego z większych namiotów. Sądząc po zapachu piwa i pieczeni, była to obozowa karczma.

[Hallow]

Hallow nie zdziwił się na widok tej atrapy obozu. Jednak co łączyło to z dobrym obozem to to, że wszyscy mieszkali w namiotach. Jednak widok trochę go bawił, szczególnie te wszędzie walające się butelki po alkoholu. Ruiny pełną parą, tylko dziwne, że do takich miejsc wysyłają jeszcze dzieci.

Hallow wszedł do namioty kierując się za Darisem. Spodziewał się, że chociaż tam nie będą się walać na półprzytomni strażnicy.

// Czy jako item fabularny, nie związany potem z żadną nagrodą, a jedynie do lepszego aktorstwa i autentyczności mojej roli mogę posiadać notatnik z pisadłem(ołówek, pióro itp)?

[Ibnnin]

//Szczerze, nikt się nigdy o takie coś nie pytał Ale nie widzę przeciwwskazań.

Namiot karczemny był największym w obozie. Zaraz po wejściu dostrzegłeś stoliki przy "ścianach". ÂŚrodek był wolny.. No, może nie całkowicie. Tańczyło tam parę par do wolnej pieśni, którą zagrała para muzyków.
Daris prowadził Cię przez karczmę aż na tyły, na zaplecze, gdzie... otworzył kolejne drzwi, tym razem w podłodze. Zeszliście razem, potem kilkuminutowa wędrówka tunelem i znów wyszliście na powierzchnię. Znajdowałeś się w jakimś bogatym namiocie, którego wcześniej nie dostrzegłeś.

[Hallow]

- Skomplikowana droga, Panie Darisie. - powiedział rozglądając się po namiocie.

- Przejdę od razu do rzeczy, nie chce zabierać pańskiego jakże wartościowego i cennego czasu. Muszę się przejść przez północną bramę. - postawił sprawę jasno. Swymi oczami przewiercał swojego rozmówce, próbując w ten sposób wywrzeć na niego presję.

[Ibnnin]

- I co w związku z tym? - uniósł wysoko jedną brew, siadając na jeden z foteli i nalewając do szklanicy szkarłatnego trunku. - Czemu przychodzisz z tym do mnie? Oczekujesz, że dam Ci klucz? Wiesz, że nie ma nic za darmo?

[Hallow]

- Pańscy podwładni na pewno nie będą zadowoleni, że nie umie pan zapanować nad swoimi ludźmi, którzy upijają się w trupa - po wypowiedzianych słowach oderwał wzrok od Darisa i rozejrzał się za jakimś siedzeniem. Przecież nie będzie stał jak debil. Niech nie myśli, że jest kimś ważniejszym od Hallowa.

[Ibnnin]

Obok Ciebie leżał jeszcze jeden fotel, najwyraźniej przyszykowany dla wszelakich gości. Obok stała samotna butelka piwa, też najpewniej przyszykowana dla przybyłych.
Daris spojrzał na Ciebie wzrokiem którego poszczyciłby się sam Król i roześmiał się, szczerze i długo, jak szaleniec.
- Myślisz, że interesuje mnie zdanie podwładnych?
Zaczął gmerać w kieszonce na klacie, by po chwili wyciągnąć mały kluczyk.
- Tego chcesz. Nie dostaniesz tego jednak za darmo.

[Hallow]

Hallow wciąż stojąc spojrzał na Darisa z rozbawieniem.

- Kogoś nad panem na pewno zmartwiłyby takie złe wiadomości o tutejszej sytuacji, więc jeśli posada Panu miła to chyba powinien Pan dbać o dobrą opinie w ich oczach. - Hallow rozsiadł się w fotelu, który na pewno nie był do tego przystosowany. Jednak wielki ork jest dużym wyzwaniem dla takiego mebla, tudzież siedzenie na nim nie należy do najbardziej komfortowych sytuacji. Jednak ork nie narzekał i tylko znów rzucił wzrokiem na rozmówce, aby podtrzymać kontakt wzrokowy.

- Oczywiście w żaden sposób ja Panu nie grożę, tylko chce pokazać niemiłą możliwość, której zapewne oboje byśmy nie chcieli doświadczyć. Pańscy przełożeni w Atusel już węszą kogo tutaj nowego obsadzić w tych rejonach, aby mieć większą władzę. Polityka proszę Pana jest bardzo niebezpieczna. - Hallow nerwowo spoglądał na klucz, który z pewnością przydałby mu się, choć bardziej zależało mu na pozwoleniu przejścia przez drugie wejście, bo jednak kluczy było cztery, a pozwolenia potrzebował tylko od trzech osób.

[Ibnnin]

- Skąd jakikolwiek pomysł, że ktoś nade mną stoi? ÂŻe ktokolwiek stoi nad tym obozem? A może sami jesteśmy sobie panami i sami decydujemy o tym, co zrobić? A może jesteśmy z kontynentu i szpiegujemy dla Meaneba? Nie wiesz tego, więc żadne.. sugestie w związku z tym nic Ci nie pomogą - powiedział i uśmiechnął się perfidnie, widząc Twój wzrok skierowany na klucz. - Dam Ci prostą propozycję. Moi ludzie uwielbiają walki i picie. Zorganizujemy dwie dyscypliny. Zawody w piciu i walki. Jeśli uda Ci się je wygrać, klucz będzie Twój.

[Hallow]

Hallow milczał słuchając swojego rozmówcy z uśmiechem na twarzy. Bawiło go, że ten dorosły człowiek tak niewiele wie o życiu. Doczekawszy do końca wypowiedzi, rozpoczął swój monolog i serię pytań.

- Nikogo Pan nie ma nad sobą? Nikogo? - roześmiał się Hallow. - Mam w to uwierzyć?

- Ciekawią mnie pańscy inwestorzy, że nie boi się pan żadnego gniewu z ich strony. Tu nie dzieją się normalne rzeczy. - pochylił się trochę w stronę Dalisa - Mam naprawdę uwierzyć, że utrzymuje was ta garstka cierpiących, starców i kobiet z dziećmi, które spotkała po drodze do twojego obozu? - olał całkowicie sprawę zawodów, które uważał za ostateczność.

[Ibnnin]

Teraz to Daris był niemal rozbawiony tym, co ork próbował wskórać swoją dedukcją. Jak Ci orkowie są pospolici, pomyślał sobie, gdy spoglądał na przedstawiciela innej rasy. Te zielone pomioty z głębi lądów zawsze go denerwowały, ale musiał przyznać, że byli to najlepsi wojownicy jacy chodzili po świecie. Szał, który wpadał w nich w obliczu zagrożenia... Uff...
- Obóz ten założyłem wraz z trzema bliskimi przyjacielami i to ja jestem tutaj jednym z najważniejszych ludzi. Wyżej mnie nie ma nikogo, kto mógłby mi zagrozić - mięśnie mu nie drgały, oczy wydawały się mówić prawdę. Dostrzegłeś jednak przelotny błysk, jakoby Daris pominął coś, co mogło być całkowitą prawdą.

[Hallow]

- Mimo tego, że nikt tobą nie steruje jak marionetką to nie znaczy, że nie ma nikogo kto miałby nad tobą władzę. - Ork westchnął i poprawił się na fotelu, opierając się o oparcie. Fotel lekko stęknął zabijając chwilową ciszę.

- Jeśli mogę wiedzieć to jakie Pan czerpie zyski z tego obozu? Nie widzę tu żadnych handlarzy, żadnego rzemieślnictwa, a ludzi podczas pracy też żadnych nie widziałem. Widziałem tylko spitych strażników, którzy z nie wiadomo z jakich środków są utrzymywani. Naprawdę zadziwia mnie to wszystko.

[Ibnnin]

- To już Cię nie powinno interesować, orku - warknął, gdy wspomniałeś o utrzymywaniu strażników. - Dlaczego tu jesteśmy to nasza sprawa, z czego żyjemy to także nasza sprawa. Jesteś szpiclem? Szpiegem? Jeśli tak, to wypierdalaj i nie pokazuj mi się na oczy.
Bulwers mężczyzny zdradził, że miał coś do ukrycia, o czym nie chciał powiedzieć.
- Jak więc? Jesteś szpiclem i wypierdalasz, czy bierzesz udział w zawodach? Chyba potrzebujesz tego klucza...

[Hallow]

- Ork szpieg? - roześmiał się doniośle na cały namiot. - Naprawdę zabawne - powiedział przecierając ręką oko, na którym zawitała łza rozbawienia.

- Nie denerwuj się tak - mówił spokojnie z wciąż nieznikającym uśmiechem na twarzy. - Niech i tak będzie. Są jakieś zasady w zawodach, o których powinienem wiedzieć?

[Ibnnin]

- Jedna zasada. Jeśli oszukasz, wbijemy Ci kołczan strzał w plecy. Więc lepiej uważaj - warczał, wskazując na klapę w podłodze. - Moi ludzie czekają już w karczmie, możesz iść.