Wesele Devristusa i Patty Morii [wyprawa fabularna]

[Dragosani]

- Przynajmniej nie mam włosów na plecach... - mruknął, tak na wpół do siebie wampir, gdy podszedł krasnolud, aby ich zagadać.
- Witaj, Domeniku - powiedział już normalnie. - ÂŻyje się wspaniale, jak zawsze. Przynajmniej na tyle, na ile można tak żyć w tak przesranym świecie.

[Nessa]

Tinuviel uśmiechnęła się do krasnoluda, który do nich podszedł. Nie było okazji, by mu się przedstawić, a nie miała okazji go wcześniej spotkać. Nie mogła być oczywiście świadoma, że podszedł do nich sam Domenik aep Zirgin, o którym (a szczególnie o alkoholu, który wytwarzał) tyle słyszała. Jednak zdecydowanie już go polubiła. W końcu tak czule zwracał się do Dragosaniego!
- Drasul nie jest już panem puszczy i kniei - zaczęła łagodnie wyjaśniać Devristusowi. Starała się dobierać słowa tak, by Konkordat nie wyszedł na jakąś sektę, a o to nietrudno. - Obecnie nikt nim nie jest, bo nie objawił się jeszcze nikt godny. Ale ogólnie rzeczy ujmując, to jest to pośrednik pomiędzy nami, a boginią. Taki nasz święty kierownik - uśmiechnęła się. Pytanie pana młodego nasunęło elfce dość niepokojącą myśl. Pan puszczy i kniei jest nim po kres swojego życia. Czyli Drasul jest martwy?

[Domenik aep Zirgin]

- Czyli mam rozumieć że ten cały konko... coś tam o którym słyszałem to cosik wincyj niż grupa starych zbereźników zbyt mocno kochających drzewka i sarenki? Ehh, zbyt długo mie nie było tutej...

[Nessa]

- Konkordat - dopowiedziała Nessa. Zupełnie nie uraziły jej słowa krasnoluda. W końcu zawsze lepiej, by ktoś lekceważył tę organizację, niż ją przeceniał. A tak mogłoby się stać, gdyby uznać ją za swego rodzaju sektę. - Do tego opisu można dorzucić jeszcze dużą ilość religii i mistycyzmu, ale trafione w punkt, panie krasnoludzie - zaśmiała się elfka. Znała opinię ogółu o Konkordacie, ale nie miała siły z nią walczyć. Lepiej robić swoje. Poza tym żarty to żarty. Byleby Progan nie słyszał.

[Domenik aep Zirgin]

- Ja tam nic do relygi ni mom, sam praktykuje pomagając innym... głównie tępiąc skurwysyństwo wszelakie panienko. Zupełnie jak Aragorn, igrał igrał i sie doigroł. - krasnolud dopił piwo sięgając po kolejne -

[Nessa]

- Zatem to najpożyteczniejszy sposób praktykowania religii - odparła, omijając zupełnie temat Aragorna. Jakoś dziwnym trafem wszystkie krasnoludy na tej wyspie były mu kompanami. Jednak długoucha nie chciała teraz rozmawiać o zmarłym. To wciąż była widoczna rana, choć już się nie jątrzyła. Liczyła, że może ktoś inny zabierze głos, bo gdy ona się wypowie, to radosny czar tego dnia trochę pryśnie. Lepiej martwych nie przywoływać.
Z alkoholu zrezygnowała zupełnie, bo wiedziała, że nie będzie mogła przez cały dzień i całą noc świętować z młodymi, którzy nie do końca byli tacy młodzi. A raczej Devristus nie był. W każdym razie wzywały ją obowiązki.

[Dragosani]

I nastała taka martwa cisza. Martwa zupełnie jak Aragorn. Taka, co kiedyś nie była ciszą, ale teraz jest, bo jest martwa. Jak Aragorn. Bo on był martwy i na pewno już nigdy nie zostanie wskrzeszony.
- Ehm... - odchrząknął Drago. Zerknął czy każdy ma coś tam do picia, nieważne czy alkohol, czy sok poziomkowy. Wstał, biorąc swój puchar. Krew niestety już skończył, więc pozostawało wino, czy coś tam.
- Więc chciałbym wznieść toast za młodą parę! Znaczy w sensie za Devristusa i Particię, a nie, że za parę wodną. Bo to byłoby głupie - zażartował. Odpowiedziała mu cisza. - Ehm, więc za zdrowie młodych! - zawołał i napił się w toaście.

[Domenik aep Zirgin]

- Za zdrowie starego dziada Devristusa i nie takiej już młodej ale nadal zgrabnej Patrici! Zakrzyknął krasnolud i upił kolejny już kufel piwa. Zastanawiał się gdzie podział się tort weselny.

[Nessa]

Długoucha uniosła jedynie swój kielich z uśmiechem. Tak wybitnych toastów nikt nie przebije. Tajemnicą natomiast było, co znajdowało się w jej kielichu. To, że nie chciała się dzisiaj spić, nie znaczyło, że nie może łyknąć sobie winka na ten przykład.
Niestety jej szampańska zabawa musiała szybciej dobiec końca i po jakiejś godzinie opuściła wesele, żegnając się z parą młodą i składając im ponownie życzenia. Obowiązki wzywały. A jakimiś magicznymi konkordatowymi sposobami jej koń o imieniu Koń czekał w pobliżu rezydencji hrabiego, więc szybko oddaliła się, słysząc jedynie delikatnie dźwięki muzyki.

[Dragosani]

Wesele jakoś mało było wesołe. Przynajmniej według Draga. Nie żeby narzekał, ale widział nieco bardziej radosne przyjęcia. No, ale nie każde musi udać się tak, jak to było zamierzone. Spędził tam jeszcze trochę czasu, pogadał z kim się dało, po czym pożegnał się i sobie poszedł. Konia swojego tu nie miał, ale przecież karoce, które przewiozły gości miały także za zadanie ich odwieźć, czyż nie? W kazdym razie wampir wrócił do stolicy.

[Domenik aep Zirgin]

Jak i Domenick, pogrzeby wyglądają nie raz weselej. Ale widoczniej tak bawią się wyższe sfery. Krasnolud wypiwszy jeszcze cztery piwa opuścił wesele.

[Devristus Morii]

Wyprawa zakończone