Kopalnia [praca]

[Lucjusz Vangraf]

Spacerując zauważyłeś krasnoluda z kilofem w ręce, pilnującego wejścia do jaskini. Gdy podszedłeś bliżej, usłyszałeś nawoływanie.
- Ej ty tam! Podejdź no bliżej, widzę że masz krzepę, nie chcesz może sobie dorobić? Wydobywamy tutaj rudy metali tak potrzebnych do kucia przeróżnych rzeczy. Niestety chłopaki nie dają już rady. Stawka godzinowa zaczyna się od 20 grzywien i rośnie. Jeśli przerobisz dniówkę i nie padniesz ze zmęczenia, mam na taką okazje bonus w postaci 40 grzywien. To jak, decydujesz się? Kilofy są w środku.

Zarobki:
1 godzina - 20 grzywien
2 godzina - 20 grzywien
3 godzina - 30 grzywien
4 godzina - 30 grzywien
5 godzina - 40 grzywien
6 godzina - 40 grzywien
                + 40 grzywien premii za przepracowanie 6 godzin w jednym dniu

Wymagania:
- W kopalni możesz pracować codziennie tylko i wyłącznie do 6 godzin. Co godzinę (z dopuszczalną odchyłką 10 minut) musisz napisać jak pracujesz, inaczej dostaniesz wypłatę za 1 przepracowaną godzinę. Post powinien zawierać co najmniej 3 linijki opisu własnej pracy.
- Chcąc się zatrudnić na dany dzień jesteś zobowiązany do napisania w tym temacie.
- W czasie pracy nie możesz znajdować się na zadaniach czy wyprawach. Również nie możesz przebywać w domach, zakładach czy sklepach innych graczy oraz w instytucjach takich jak np. Ratusz czy Skarbiec.
- Nie możesz pozyskiwać żadnych metali.

[Imago]

Praca w kopalni, gdzie słońce nie praży, była znacznie bezpieczniejsza od jakiegoś smażenia się na arenie. Złapał za kilof, ogłosił, że rozpoczyna zmianę i ruszył przez tunele kopalni, szukając jakiegoś "zacisznego", a raczej osamotnionego miejsca. Ostatnim, czego chciał, był jakiś obsrany krasnolud do towarzystwa. Krasnoludów nie znosił, nawet gdyby usychał, nie wypiłby jego krwi. Wampir splunął, wziął srogi zamach i łupnął w kopalni. Zaczął się srogi dzień łupu-łupu w kopalni. Zartat da, że będzie to soczyste sześć godzin.

[Imago]

Łupu-łupu-łup ciąg dalszy. Imago zrobił krótką przerwę, aby odsapnąć. Za dnia nie był tak wytrzymały, ani silny, musiał się więc oszczędzać, aby nie odpaść z pracy przedwcześnie. Po wypiciu kubeczka wody i chwili odpoczynku, krwiopijca otarł pot z czoła i złapał ponownie za kilof. Zamach i uderzenie. Bryłki posypały się na ziemię. Powtórka, kolejny zamach kilofa, koleje uderzenie, znów deszcz bryłek. Sztuką było uderzanie w taki sposób, aby kilof nie utkwił w żyle rudy. Wtedy to już kaplica, trzeba by się wtedy mordować z wyciąganiem go.

[Marduk Draven]

-

[Imago]

Wampir dołożył tak jeszcze kilka łupnięć swego kilofa, zsypując tym samym na ziemię bogatą i pożądaną rudę, która potem zostanie przetopiona i uformowana w sztaby. Z nich narodzą się bronie, stalowe, czerwone, czarne. Narzędzia pewnie też. Kto wie, może wampir kiedyś będzie walczył ostrzem, którego materiał pochodzić będzie z jego własnej machaniny kilofem? Na razie odstawił narzędzie i zaczął sporą łopatą zbierać i wsypywać swój urobek do wózeczka.

[Imago]

Wampir przerzucał tak swój urobek dużą łopatą. Bryłki zasypywały wózek, którego następnym celem miał być magazyn. Po chwili takowego wypełniania go, Imago odsapnął sekundę. Wciąż się oszczędzał. Dzień nie był i nigdy nie będzie jego porą.  Po zapełnieniu wózka, krwiopijca odłożył łopatę i zaczął prowadzić wózek. Było to dosyć wymagające, gdyż jego siły nie były zbyt duże o tej porze. Mimo wszystko, udało mu się tak dojechać w końcu do magazynu i wyładować swój urobek.

[Imago]

Bryłki wysypały się obficie do składu. Było przy tym dużo hałasu, a kopiec powiększył się troszeczkę, nieznacznie. Wampir zaczął drogę powrotną na swe miejsce. Przeprowadził wózek z powrotem, co było znacznie łatwiejsze, gdy nie był wyładowany po brzegi. Otarł twarz z potu, napił się wody, żałując, że nie jest ona krwią. Następnie złapał za kilof i zaczął łupać. Tunel znowu rozległo samotne łupanie kilofa o żyłę... czegoś.

[Imago]

Wampir dalej łupał. Tym razem robił to jednak o wiele oszczędniej, wolniej. Słabiej. Był zwyczajnie zmęczony. Miał do tego prawa. Pracował przez sześć godzin z małymi przerwami, w środku dnia. Pory, gdy wampiry są słabe, gdy są niczym mrówka wobec całego świata. Imago łupał więc tak słabiej, aż w końcu zaprzestał. Łopatą załadował swój urobek, którego było znacznie mniej, po czym zajechał nim do składu. Następnie zgłosił się po zasłużone pieniądze.

[Marduk Draven]

Wampir dalej łupał. Tym razem robił to jednak o wiele oszczędniej, wolniej. Słabiej. Był zwyczajnie zmęczony. Miał do tego prawa. Pracował przez sześć godzin z małymi przerwami, w środku dnia. Pory, gdy wampiry są słabe, gdy są niczym mrówka wobec całego świata. Imago łupał więc tak słabiej, aż w końcu zaprzestał. Łopatą załadował swój urobek, którego było znacznie mniej, po czym zajechał nim do składu. Następnie zgłosił się po zasłużone pieniądze.

- Oto Twoje 220 grzywien.

[Imago]

-

[Imago]

-

[Imago]

Pieniędzy znów było mało. Przydałoby się więc wykorzystać łapki i ciemności kopalni do łupania...Praca w kopalni, gdzie słońce nie zabije, była znacznie bezpieczniejsza od areny, czy tartaku. Ogłosił początek swojej pracy, najpewniej pełnej zmiany, złapał za kilof i powędrował w jakieś odludne miejsce, gdzie nikt nie będzie truł mu dupy. Gdy już odnalazł odpowiednią miejscówkę to nie zostało nic innego niż kopać. Rozpoczęło się wielkie łupanie.

[Imago]

Wampir na razie nie zamierzał robić sobie przerwy, toteż nie przerywał swej pracy. Ciągła monotonność uderzeń kilofa w żyłę bogatą w materiał mogła doprowadzić do znudzenia. To też przeżywał w tamtej chwili Imago. Znudzenie łupaniem. I co miało mu dać te walenie w rudę? Pieniądze, których zawsze i tak mu brakowało. Ale kto wie, może się to nawet zmieni? Trzeba tylko pomagać niektórym bogaczom z zawartością sakiewek. Na razie jednak, najważniejsze było wydobywanie surowca. Uderzanie z odpowiednią siłą. Rozmyślania będą miały swe miejsce innym razem.

[Imago]

Trzecia godzina przyniosła z kolei trochę zmęczenia. Pora roku nie należała do ulubionych pór wampira. Tak z samo z porą dnia, zwłaszcza, że dnie są dłuższe, a noce krótsze. Imago łupnął w samorodek jeszcze tak z kilka porządnych razy, po czym odłożył kilof. Otarł spoconą i brudną twarz, napił się trochę i przysiadł na chwilę na ziemi. Odpoczął trochę, wiedząc, że to ku większemu dobru i większej efektywności pracy.
Nie zajęło to więcej niż kilka minut. Wampir powstał, złapał za kilof i wrócił do łupania. Teraz od innej strony, pod innym kątem.

[Imago]

Przy którymś uderzeniu kilof wampir utknął w samorodku. Walczenie i próbowanie wyrwania go siłą nie dawały żadnego efektu, jedynie wyczerpując siły Imago. Krwiopijca przestał więc, odsapnął sekundę i zrobił to sposobem. Powoli, delikatnie obracając kilofem wyjmował go z żyły, aż w końcu całość znowu była wolna. Wampir zmienił kąt uderzania, wziął zamach i uderzył. Efekt był dobry, kilof gładko wydobywał materiał.

[Imago]

Ziemię zasypywały bryłki cennego kruszcu, podczas gdy cienio i nocnolubny wampir dalej wydobywał je kolejnymi, sprawnymi uderzeniami swego wiernego kilofa. Wiedząc, że kończy się powoli jego zmiana, wampir zignorował zmęczenie i jeszcze bardziej zintensyfikował swą pracę, uderzając szybciej i częściej, stając się niczym swoisty górniczy automat. Nie mógł co prawda tak zbyt długo robić, ale odrobina nie zaszkodzi. Chciał już dokończyć ten odcinek.

[Imago]

Przy szóstej oraz ostatniej godzinie pracy, wampirowi zostało już całkiem mało. Raptem kilkanaście machnięć kilofem. Nie było to trudne, toteż wampir pośpieszył z tym. Lecz nawet pomimo porządnego wyłupania, jego robota nie była skończona. Z pomocą łopaty załadował więc dość sporą całość swego sześciogodzinnego urobku i zawiózł ją do składu. Tam z kolei zostało mu już tylko wyładować wszystko, co też zrobił.
- To tyle - powiedział do zarządcy.

182g + 220g = 402g

[Marduk Draven]

Przy szóstej oraz ostatniej godzinie pracy, wampirowi zostało już całkiem mało. Raptem kilkanaście machnięć kilofem. Nie było to trudne, toteż wampir pośpieszył z tym. Lecz nawet pomimo porządnego wyłupania, jego robota nie była skończona. Z pomocą łopaty załadował więc dość sporą całość swego sześciogodzinnego urobku i zawiózł ją do składu. Tam z kolei zostało mu już tylko wyładować wszystko, co też zrobił.
- To tyle - powiedział do zarządcy.

182g + 220g = 402g

- Oto Twoja wypłata.

[Imago]

Kolejny dzień i znowu to samo. Imago stawał się powoli górnikiem. Ale pieniądz to pieniądz. Z reguły nie śmierdzi, a nawet jeśli, to wciąż pozostaje pieniądzem, co samo w sobie definiuje to, że jest warty całego zachodu. Pieniądz to droga wyżej i wyżej. Z tym mottem, wampir zszedł do kopalni, oznajmił początek swojej zmiany, wziął ze składu kilof i wybrał się na przechadzkę po tunelach, chcąc znaleźć odpowiednie stanowisko do roboty. Stało się to nader szybko, więc nie pozostało mu też dużo do roboty, prócz rozpoczęcia kopania.

[Imago]

Wampir na razie nie zamierzał robić sobie przerwy, toteż nie przerywał swej pracy. Nawet pomimo tego, że męczyło go okrutne zmęczenie, spowodowane porą dnia i ciężką pracą, on cały czas, zdeterminowany kopał, łupał i uderzał, rozsypując u swych stóp cenny kruszec, który uderzał o siebie, stukał i pukał. Dźwięk nudny, ale jedyny, procz odgłosu kilofa uderzającego o rudę. I tak cały czas. Wampira nużyło to już, ale nie mógł nic poradzić. Trzeba było łupać!

[Imago]

W końcu wampir przestał, choć tylko na chwilę. Odłożył kilof i napił się trochę, aby zaspokoić pragnienie oraz nawodnić organizm. To podstawa przy fizycznej, ciężkiej pracy. Następnie otarł twarz ścierką, uprzednio zamoczoną w wodzie. Dawało to ulgę i ochłodę jakiej potrzebował. Postanowił tak chwilę odpocząć, aby zregenerować siły. Trudno było nie usnąć ze zmęczenia, lecz udało się i po paru minutach wampir powrócił do pracy.