I Krucjata Archonta II - Zamek Tysiąca Wież

[Hagmar]

- Oczywiście, ty przodem.

[Nawaar]

- Jak zwykle. Ech....... Dobra chodź. Odpowiedział i trzymając w rękach miecz ruszył dalej w raz z Aragornem.

[Gordian Morii]

//:Gutsław coś odpisze? Bo zaraz Inni odnajdą wejście i możliwość "ukrycia" skarbów zrobi pierdut.

//: Silvaster znalazłeś 10 grzywien.

Doszliście do końca korytarza, gdzie jak się okazało nie było już nikogo. Mogliście się wziąć za zabezpieczanie wejścia od tej strony, tak by w nocy nic nam do zamku nie wlazło.

[Patty]

Szukając szczęścia po korytarzach wampirzej twierdzy przypomniałam sobie o leżących ciałach wampirów. Nie chciałam, by tyle cennej krwi poszło na zmarnowanie, toteż zawróciłam i pobrałam z każdego ciała krew.

//Pobieram 45 litrów wampirzej krwi

[Nawaar]

Towarzysze biegli dalej, ale nic już im drogi nie zawadzało, co smuciło dhampirka. - No i to koniec naszej wycieczki Aragornie. Jednak trzeba, by coś zrobić. Proponuję zabezpieczyć teren do przyjścia reszty ludzi. Założę się, że oni nawet się nie ruszyli. To, co robimy? Zapytał gdy dotarli na miejsce.

[Hagmar]

//Opis terenu?

- Zabezpieczamy, czyli trza sprawdzić czy nic nam tu nei wlezie.

[Nawaar]

- Ano. Pójdę jeszcze trochę do przodu zobaczyć. Od tak dla pewności. Dhampir powoli szedł do przodu nie opuszczając ani chowając miecza. Musiał mieć pewność, że nic z przodu nikogo nie zaskoczy.

[Hagmar]

- Przypilnuje Ci pleców. Cholera wie co tu może być.

[Nawaar]

Dhampir kiwnął głową z aprobatą na słowa dracona. Teraz szedł jeszcze kawałek, przed siebie wzdłuż ciemnego tunelu.

[Funeris Venatio]

Funeris szedł tymi korytarzami i w ogóle. Zawołał do siebie Dragosaniego, bo to w końcu on tutaj jest wampirem i może lepiej wiedzieć jak zbudowane są wampirze twierdze. Wszedł wreszcie do jakiegoś pokoju. Ujrzał tam ciekawą scenę - otwarte przejście w ścianie i jakaś klatka schodowa. Zebrał troszkę energii magicznej i wypowiedział inkantację Elisash. Kula światła pojawiła się nad jego głową. Funeris rozejrzał się i... zszedł na dół.

//Idę do Gucia.

[TheMo]

Themo nużyło już czekanie aż inni zechcą się ruszyć i udzielić mu wsparcia. W końcu jest wojownikiem i sam potrafi o siebie zadbać. Odwrócił się tyłem do towarzyszy i ruszył w głąb głównego korytarza. Nie dbał o cel tej misji, o nagrody czy o kompanów. Jedyne co teraz miał w głowie to chęć walki. Ciśnienie niemal rozsadzało mu żyły, więc musiał je rozładować. Kroczył przed siebie z wyciągniętym zatrutym mieczem. Kto chce się załapać na siekankę niech idzie teraz, gdyż bękart nie zostawi nic żywego na swojej drodze.

[Gordian Morii]

//: Gunses ma ostatnią szansę na reakcję. Fun powoli schodzi po schodach, ale skrzydła trochę mu przeszkadzają.

Themo usłyszałeś syk po prawej stronie. Masz chwilę na reakcję.

[TheMo]

Po chwili wędrówki jego uwagę zwrócił złowieszczy syk. Z wyciągniętym przed siebie ostrzem odwrócił się w prawą stronę i poszedł kilka kroków do tyłu. Przyparł plecami do ściany, by nic nie zaszło go od tyłu. Silnie ściskał rękojeść miecza a każdy jego mięsień był napięty do granic możliwości. Wojownik był przygotowany na każda formę ataku. Uspokoił oddech i wyczekiwał źródła złowieszczego dźwięku. Jedną dłoń zdjął powoli z rękojeści miecza i wymacał swój srebrny sztylet. Upewnił się, że jest na swoim miejscu i łatwo go wyciągnie podczas walki i ponownie chwycił broń oburącz. Czekał.

//Mógłbyś mi jakoś nakreślić otoczenie? Byłbym wdzięczny.

[Funeris Venatio]

//Gordian chyba nigdy nie nosił anielskich skrzydeł, one nie przeszkadzają w niczym.

[DarkModders]

Jaszczur oczekiwał na przybycie ze zwiadu pozostałych kompanów z twierdzy. Z braku zajęcia usiadł pod ścianą biorąc sie za polerowanie swojej tarczy przed kolejnymi walkami.

[Gordian Morii]

//: Jak chcesz to zaraz Ci mogę postawić przed mordką ścianę.

Themo, znajdujesz się w korytarzu długim na jakieś 150 metrów. Odnoga, którą wybrałeś nazywając ją główną była jedną z trzech identycznych. Jej wymiary to około 14 metrów szerokości i ponad 10 wysokości gdyż resztę przysłania półmrok, pełno tu stalagmitów, stalaktytów i stalagnatów stylizowanych na rzeźby, gargulce, posągi i kolumny. Słowem od cholery różnych zakamarków. Gdzieś tam w oddali znajdował się Silvaster z Aragornem, którzy za zadanie mięli zabezpieczyć. Usłyszałeś tylko świst a w twój miecz uderzyła wardyna. Sekundę później przeciwnik się rozpłynął.

[Nawaar]

Dhampir nagle się zatrzymał gdy usłyszał dźwięk uderzenia stali. - Słyszałeś? Zapytał Aragorna dla pewności. - Ktoś jeszcze walczy, ale kto?. Silvaster odwrócił się w stronę dochodzącego dźwięku i zakrzyczał. - Ej! Kim jesteś do cholery!. Te słowa zadudniły w całym korytarzu, także nawet człowiek mógł usłyszeć.

[Nikolaj]

A Nikolaj zbierał te złote puchary i zbierał. Czuł, że uzbiera ich strasznie dużo, a ile dokładnie? O dziwo nie mógł odpowiedzieć na to pytanie, a liczyć przecież potrafił. To ile ich znalazł leżało po stronie tajemnej mocy, która podpowiadała im gdzie są, dokąd zmierzają albo z kim walczą... Bardzo podejrzana sprawa.

// Ile znalazłem tych złotych pucharów?

[DarkModders]

Jaszczur nie mógł tak siedzieć bezczynnie. Czekanie na towarzyszy było zbyt długie. Szeklan wstał z ziemi, podniósł topór i poszedł w głąb twierdzy rozejrzeć sie za czymś ciekawym i drogocennym.

[Gunses]

Gunses otworzył sobie żyły. Dosłownie. Posoka wyrwała się z żył. Nakierował strumień na wnękę w trumnie. Krew to potężna rzecz. Magiczna. Silna. Na przysięgach krwi opierają się słowa wielkich ludzi. Krwią żywi się magia. Krew może być skalana, święta. Krew w końcu może zrywać okowy kamiennego snu. Gunses odwrócił się od trumny. Szukał kamiennej stągwi. Stała tam, otworzył i nabrał do jednej z mis. Wrócił i wlał krew w otwór trumny obmywając ciało zmarłego.
- Ja Gunses Cadacus, ostatni władca wampirów na Valfden, powołują Ciebie, synu stworzony przez Ród Wampirzy abyś wyrwał swe ciało z letargu. Wzywam byś powrócił do świata, do swej Rasy! Ja to zrywam okowy twego Kamiennego Snu. Duszo Nieśmiertelnego, tyś była z tym ciałem połączona węzłem nierozerwalnym, przywróć umysł z zaświatów do ciała! Krwi z mej krwi, oto wzywam cię, abyś uderzyła swą mocą w żyły i ciało Nieśmiertelnego. Twe ciało, o Dziecię Nocy, wzywam do życia. Niech powstanie z Kamiennego Snu zrywając kajdany letargu. Oto wracasz do świata, na chwałę swej Rasy! Witaj Synu.
Po czym ponownie oblał jego ciało krwią. Pochylił się na trumną i rzekł
- Przejmij me wspomnienia i wykonaj rozkaz mój, jaki Ci nadaję. Oiberudaz'eti re'lset'ztesel moi'cet'hes daz'etielceti i poi noarset'zym oidazeljsetcetiu vaaelzet vaael vaaleardazarnoiel teselno prezetyberyteselker.
Po czym Gunses odszedł odwrócił się. Przejrzał skrzynie i kufry. Wziął największy i najobficiej wypełniony z nich i wyszedł z pomieszczenia zamykając za sobą drzwi.

//:Zabieram największą i najobficiej wypełnioną skrzynię.