Jeden, by wszystkimi rządzić

[Elrond Ñoldor]

// Tylko gdzie to teraz pisze. Na 97 stronie jakiegoś tematu?

- Aż dziw bierze, że nic nas jeszcze... A nieważne - powiedział zmieniając wypowiedź w połowie zdania. Lepiej nie wywoływać wilka z lasu. Mieli się w końcu poddać testowi, który podwyższy ich status, a nie wyżynać kolejne i kolejne potwory na które trafią. Nie tędy droga do poznania natury magii.
- Należy pamiętać, że takie portale mogą działać w dwie strony. A wtedy nie będzie ciekawie... Armia demonów pod Efehidonem, gdy wy będziecie atakować kontynent, nie będzie czymś, co chciałbym zobaczyć z okien mojego dworku, z kubkiem kakao w reku i kapciami na nogach.

[Isentor]

- Elrondzie takie portale mogą funkcjonować w obie strony, jak aktywujesz je z obu stron. Portal, który prowadzi z Ilusmiru na Valfden wyrzuca podróżnych w szczerym polu. Być może kiedyś znajdował się w tamtym miejscu jego odpowiednik. Co się z nim, stało? Trudno gdybać, zapewne został zniszczony w czasach świetności nieśmiertelnych.

[Rakbar Nasard]

- Zastanawiam się, Mistrzu, nad Okultyzmem. Czytałeś może zapiski, które przedstawiały bardziej zaawansowane możliwości tej sztuki? Z pewnością one istnieją i są większe, niż przyzwanie enta, choć ten do tej pory budzi we mnie zachwyt i szacunek.

[Elrond Ñoldor]

- Gorzej, jak znajdą u siebie jakiś kolejny teleport, którym można przenieść się na wyspę - mruknął.

[Isentor]

- O ile ten teleport będzie aktywny, dopiero wtedy im się do czegoś przysłuży. Może nie tyle co czytałem, co prowadziłem w tej kwestii badania.

[Rakbar Nasard]

- Doprowadziły one do czegokolwiek, o czym warto by wspomnieć?

[Isentor]

- Nie na tę chwilę.

[Elrond Ñoldor]

Elrond westchnął. Szarość zimowego dnia przerodziła się w mrok. W prawdzie w dżungli nie odczuwali ujemnych temperatur to i tak było nieznośnie podróżować, gdy za bardzo się nic nie widziało. Elrond zaczerpnął energii magicznej ze swojej duszy i wyciągnął dłoń przed siebie. Następnie wypowiedział słowa inkantacji:
- Elisash - energia magiczna wypłynęła z ciała człowieka i uformowała się pod postacią jasnej świetlistej kuli metr od niego. Posłał ją nad nich. Niech oświetla wszystko wokół.
- Nocni drapieżcy i bez tego już nas dawno wyczuli. ÂŚwiatło działa na naszą korzyć. Oślepia.

[Rakbar Nasard]

- A co do próby, poradziłbyś nam coś? Jest przewidziane jakieś stypendium dla najzdolniejszych uczniów? - drugie pytanie padło tak cicho, że gdyby Isentor nie chciał usłyszeć, to na pewno by nie usłyszał. - Ma to swoje plusy. Nikt nieproszony do wieży Mrocznego Paktu nigdy się nie dostanie - chociaż to mamy z głowy, przynajmniej częściowo.

[Elrond Ñoldor]

- Zawsze można wieszać wszystkich nieproszonych na pobliskich drzewach. Też by zaprzestali odwiedzin po pewnym czasie - uśmiechnął się. - ÂŻartuje oczywiście. Wieszać czy tam karać powinno się tylko tych co robią złe rzeczy niewinnym.

[Isentor]

- Pomyślimy Rakbarze. Czytałem kilka ksiąg na temat dracońskich prób żywiołów. Wymagają mistrzowskiego opanowania magii i zarazem bystrego wykorzystywania jej w różnych sytuacjach. Elrondzie raczej mało kto ośmieliłby się zapuszczać w głębokie rejony dżungli. Sądząc po gwiazdach jesteśmy już niedaleko.

[Elrond Ñoldor]

- Zostać pożartym można nawet na jej obrzeżu - powiedział.
- Tylko 'mistrzowskie opanowanie magii i zarazem bystre wykorzystywanie jej w różnych sytuacjach' jest zbyt ogólnikowe. Wiele ciężkich wypraw, na które wyruszyliśmy do tej pory tego wymagało. Mógłbyś podać jakiś przykład zadań jakie musieli wykonać dracońcy magowie?

[Isentor]

- Ciężko mi przywołać konkretne rzeczy z zapisu pisanego prozą, po dracońsku, z brakami w niektórych fragmentach. To co mógłbym wam powiedzieć, już powiedziałem. Pozostałe rzeczy będą waszym testem.

[Rakbar Nasard]

Rakbar pogrążył się w zamyśleniu czekając na dotarcie do tuneli. Przejmował się swoim testem; myślał nad tym, co może tam spotkać. Czuł się jednak przygotowany, a jego myśli opanowanie krązyły wokół nabytej przez lata wiedzy.

[Elrond Ñoldor]

- W takim razie nie pozostaje nam nic innego niż mieć nadzieję, że go przejdziemy.

[Isentor]

- To tutaj Rakbarze, jesteśmy na miejscu.
Nieco zdziwiliście się na słowa mistrza, krajobraz dżungli rozpościerający się przed waszymi oczami nie różnił się zbytnio od tego, który oglądacie od kilku godzin wędrówki. W miejscu, gdzie się zatrzymaliście nie było nawet żadnych pozostałości po dracońskiej architekturze.

[Elrond Ñoldor]

- Rozumiem że dysponujesz umiejętnościami, które pozwalają Ci na zobaczenia albo wyczucie magicznych anomalii czy innych podobnych rzeczy. My nic nie widzimy. Na co mamy patrzeć? - powiedział czarodziej. Zaczął przesuwać swoją kulą światła po okolicy, chcąc rozświetlić widok w miejscach, gdzie teoretycznie powinno być to czego szukają.

[Isentor]

Isentor zszedł z enta.
- Jest tuż przed nami, w tamtym zaroślach - wskazał. Wygląda jak większa nora jakiegoś dzikiego zwierzęcia. Tak naprawdę zamaskowaliśmy w ten sposób zejście do ruin.

[Elrond Ñoldor]

Elrond stanął tuż za nim.
- No rzeczywiście - podrapał się po głowie. - Czasami najprostsze sposoby są tymi najlepszymi.

[Rakbar Nasard]

- Ciemny tunel, zamaskowany... idealne legowisko dla życia w dżungli. - ent odstawił Rakbara na ziemię. - Trzeba uważać. Wchodzimy? - spojrzał na Isentora. - Mam nadzieje, że nie zastawiliście pułapek. - dodał powątpiewając.