W pogoni za szczurem

[Anette Du'Monteau]

Anette wzięła lejce od dzieciaka. Poklepała konia po pysku i po chwili wylądowała na jego grzbiecie. Dziewczyna nosiła się bardziej po męsku więc nie miała problemu z jazdą w normalnej pozycji. Kiedy się usadowiła, wyciągnęła rękę do Arii i pomogła jej wsiąść.
-Po prostu trzymaj się mnie i będzie dobrze. - powiedziała i ruszyła z wolna.

[Aaria Kruczowłosa]

Wsiadłam na konia i usadowiłam się za Anette, chwytając się jej mocno. Gdy ruszyłyśmy zagadałam do kruczycy. -Jeszcze się nawet sobie nie przedstawiłyśmy. Jestem Aaria.

[Anette Du'Monteau]

-Anette Du'Monteau. - przedstawiła się dzieląc uwagę między towarzyszkę i konia. -Co słychać?

[Aaria Kruczowłosa]

-Co, co słychać? Nic takiego. Po prostu już trzeci raz w krótkim odstępie czasu jadę do Mirt wykonywać jakąś robotę. To już się robi nudne. - Pomyślałam, że mojej towarzyszce udziela się po prostu mój zły nastrój.

[Anette Du'Monteau]

-Serio? Co poradzić. Służba nie drużba. Ja byłam w paru różnych miejscach. No i nie wspominając o wycieczce w celu usunięcia mgły. Zarobiłam wtedy odłamkiem zaklęcia w rękę. Na całe szczęście nie ma ani jednej blizny.

[Aaria Kruczowłosa]

-Mi tam blizny nie przeszkadzają. - Odpowiedziałam skrótowo. Jakoś nie za bardzo miałam ochotę na pogawędki. Chciałam tylko jak najszybciej dotrzeć na miejsce i wykonać swoje.

[Anette Du'Monteau]

Anette widziała że jej towarzyszka nie była chętna do dłuższej pogawędki. Skupiła się więc na jeździe i okolicznych krajobrazach. Cała natura powoli przechodziła w stan uśpienia. Wszystko znów znikało by później odrodzić się na nowo.

[Canis]

Jechaliście i jechaliście, problem był w tym, ze wasza podróż się nie mogła skończyć. Roland ostrzegł was, ze na drodze jest wóz, a go już nie było. Nigdzie nie widzieliście śladów, by cokolwiek się wydarzyło na szlaku. z oddali widzieliście już napis wjazdowy do miasteczka Mirty.

[Anette Du'Monteau]

Coś mi tu nie gra. Anette podniosła się w siodle i zaczęła rozglądać po okolicy.

[Canis]

Nocne niebo przyćmiewało możliwość spojrzenia gdzieś dalej. Natomiast Mirty świeciło bijącym blaskiem i światłem z domów w oddali. Sam szlak był jakże pusty i bezdźwięczny.

[Aaria Kruczowłosa]

-Cóż... Wozu chyba tutaj już nie ma. - Zauważyłam oczywisty fakt. --Może podjedziemy do "Dziarskiego Kaczątka"? Tam powinni coś wiedzieć na ten temat.

[Anette Du'Monteau]

-Chyba nie mamy wyjścia. Tylko jakbyś z kimś gadała to nie przekombinuj. Nie znają nas wszyscy tutaj co nie znaczy że mają poznać. I ruszyły na koniu w kierunku Mirt.

[Aaria Kruczowłosa]

-Ja tu już prawie swoja. Tyle razy tu jestem, że niedługo chcąc, nie chcąc będę tutaj rozpoznawana. Powiedziałam to, chyba tylko dlatego aby zaznaczyć, że to miejsce zaczyna mnie nudzić. Zachowywałam się trochę jak mała dziewczynka, ale w głębi serca nią właśnie byłam, więc kompletnie mnie nic nie obchodziło.

[Canis]

Wjechałyście do miasteczka Mirty, dojechałyście, gdzie chciałyście wewnątrz niego.



Niewielka wioska licząca 200 mieszkańców. Wioska jest położona mniej więcej na wschód od Bractwa ÂŚwitu - (5 godzin pieszo idąc szlakiem), w Hrabstwie Kevan, dystrykcie Peran, gminie Kallar . Miejscowość ta można by powiedzieć, że jest "samowystarczalna". Posiadają własną karczmę "Dziarskie Kaczątko", mieszkańcy zajmują się uprawą roli, pojedyncze osoby zajmują się zielarstwem, myślistwem. Miejscowość jest otoczona z jednej strony lasem, z drugiej są pola uprawne mieszkańców. Jest to piękna, urocza wieś, w której nie jeden człowiek chciałby dożyć starości w ciszy i spokoju. Nieopodal wioski w lesie, znajduje się stary cmentarz, pozapadane groby, zniszczone kapliczki... rzadko odwiedzany i nieużywany obecnie do pochówków, jednak jako że znajduje się w lesie, myśliwy oraz zielarz, często zachodzą w pobliże na poszukiwania.

[Anette Du'Monteau]

-Skoro tak to w porządku. Chodźmy zatem do karczmy.

[Aaria Kruczowłosa]

Nie miałam na razie nic do powiedzenia. Rozglądałam się po wiosce oglądając mijane przez nas domy. Na razie coś strasznie nudna była ta misja. Wszędzie cicho, nudno, ponuro. Wozu na dodatek nie ma. Miałam nadzieję, że wkrótce się to zmieni. Najpierw trzeba było jednak odbyć pewne rozmowy w karczmie i dowiedzieć się, co my właściwie mamy zrobić.

[Anette Du'Monteau]

Anette znalazła w końcu karczmę i bez zbędnych słów wkroczyła do niej.

[Canis]

Ach ta woń... odetchnijcie teraz pełną piersią, ale weźcie takiego macha do pięt... Co wam to przypomina? Bo nos przeciętnego człowieka wyczuwa tutaj nutę brutala walczącą z mocarnym bukietem samczej pachy. Gdyby zapachy miały kolory to na tej sali dominował by brąz.  Jednym z odźwiernych był krasnolud, spojrzał na was i zwrócił się do kumpla.
- Takie to żem na plecach mioł.
- Ale nie blond, stary!

Odwracając się spojrzałyście na krasnoluda... co to? na brodzie? Widziałyście wy kiedyś tyle juchy na zaroście? Istna masakra... Co kolejny element w karczmie to jeszcze lepszy. Był wśród nich człowiek z amputowaną dłonią, a w miejscu dłoni nakładka ze stalowym hakiem. W kącie karczmy siedział okropny niziołek, a na jego plecach stało kilkanaście szczurów. Uderzające podobieństwo tego człowieka do twarzyczek szczurów, tylko mniej owłosione. Jedynym kto wyglądał tu dosyć normalnie był dobrze ubrany w nielichy strój, spasły mężczyzna. Po chwili podszedł do was karczmarz, a był nim człowiek z hakiem. Przystawił Anette hak do piersi i gburowatym tonem, lecz starającym się brzmieć dosyć gustownie, na siłę starał się być miły, lecz dobrej etykiety nauczonym nie był.

- A wy czego tu panice? - Powiedział od razu poznając Aarię.

[Aaria Kruczowłosa]

A ja - jak to ja od razu musiałam coś palnąć. -Widzę, że stały schemat tu macie. Moglibyście go od czasu do czasu zmienić, coby tak nudno nie było. Chciałybyśmy się zobaczyć z naszymi znajomymi. - Rozejrzałam się po sali i dostrzegając pana Szczurka pomachałam mu radośnie.

[Anette Du'Monteau]

Anette natomiast odtrąciła hak i wytarła swoją skórzaną zbroję.
-Trochę kultury wobec kobiet...