Jak sie maja sprawy w Draconii

[Patty]

- Witaj - przywitałam się uprzejmie, nadając mojemu głosowi nieco słodyczy - Przybyłam tu wraz z myrtańską delegacją, a jako że delegat udał się na rozmowy, zajmuję sobie czas tutaj - uśmiechnęłam się delikatnie.

[Isentor]

- Pochodzisz wiec z Myrtany? Moje biedactwo, wojna doprowadzila Twoj kraj do ruiny. Przyjmij wyrazy najszczerszego wspolczucia.

[Patty]

- Dziękuję. Nie da się ukryć, że mój kraj nawiedziło wiele nieszczęść - zrobiłam smutną minkę - Liczyłam, iż tutaj usłyszę jakieś dobre wieści, w Myrtanie niestety nie mogę na to liczyć.

[Isentor]

- O Pani! Nawet nasze wspaniałe miasto ucierpiało podczas wojny. Szkoda, by się rozwodzić nad tym tematem. Zbyt wiele trosk i smutków przywołuje on mej pamięci.

[Anette Du'Monteau]

Anette zaczęła krążyć między gośćmi. Co jakiś czas uśmiechał się uprzejmie i kiwała głową udając że mniej więcej wie kim są ci ludzie. Udało się jej dostać pucharek wina z którym teraz nie rozstawała się niczym z własnym dzieckiem. Podczas tego starała się wyglądać najlepiej jak potrafiła, choć dawno nie nosiła takich strojów.

[Devristus Morii]

Również Devristus ruszył w tłum ludzi zaproszonych na bankiet. Poprawił swoje ubrania i udał się w stronę bufetu po kielich wina, którego na tej imprezie było pełno.

[Patty]

- Masz rację, wybacz, że poruszam ten temat. Dzisiejsze czasy nie dają zbyt wiele radości, niestety.

[Isentor]

Isentor powrócił z narady, rozglądał się po sali w poszukiwaniu swoich towarzyszy.

[Anette Du'Monteau]

Anette dostrzegła króla, a jako że nie była zajęta zbytnio rozmową z kimkolwiek to zbliżyła się do niego. Wykonała zwyczajne dygnięcie i zaczęła rozmowę.
-Jak się mają sprawy Myrtany?

[Devristus Morii]

Elf rozmawiał z innymi uczestnikami na bankiecie. Od czasu do czasu również pokazał swoje umiejętności taneczne, które nie były najgorsze. W między czasie napił się również z Patty i Anette, które używały swoich kobiecych czarów by zdobyć informację. Gdy wszyscy się tak świetnie bawili w sali bankietowej pokazał się Isentor.

[Isentor]

Isentor odnalazł jedynie Anet i Devristusa.
- Trzymaj to. - Rzekł do dziewczyny przekazując jej kilka dokumentów upchanych w zdobioną kopertę. -Nie oddawaj tego nikomu pod żadnym pozorem. Jesteśmy obserwowani przez szpiegów. ÂŚmiem podejrzewać, że wiedzą już iż nie jesteśmy z Myrtany, na szczęście nie wiedzą skąd możemy pochodzić. Nie dawajmy im tej satysfakcji. Nie mogę nigdzie dojrzeć Patty. Gdzie podziała się ta dziewucha?

[Meaneb]

Szpiedzy Ardenosu działali szybko, do swoich działań wykorzystywali mroczną magię. Dzięki niezawodnej komunikacji wysłannik Meaneba był w stanie zawiadomić swoich kamratów o fałszywej delegacji z Myrtany. Na teren imprezy dostali się zabójcy z bractwa ciemności. W mistrzowski sposób wmieszali się w tłum osaczając swoje ofiary.


Devristus, Anete i Isentor byli zbyt skupieni na dyskusji, by zauważyć zbliżających się zabójców. Na każdego z delegatów przypadało po dwóch asasynów. Wmieszani w tłum próbowali zbliżyć się na tyle blisko, by zadać śmiertelny cios i położyć kres żywota wrogów Meaneba.

Patty skupiona na trunkach przy stole została namierzona przez zabójców, zbliżyli się do kobiety kulturalnie zagajając do rozmowy. Kobieta niczego nie podejrzewała.

[Isentor]

Do sali wpadł zdenerwowany służący, próbując się bezradnie przedostać przez tłum gości popędził w stronę Isentora. Kilka metrów od króla zdążył jedynie wypowiedzieć...
- Panie!
...nim został ugodzony sztyletem przez jednego z zabójców. Oczy gości zwróciły się na wykrzykującego młodzieńca. Z początku zebrani byli pełni pogardy dla kogoś kto zachowuje się tak grubiańsko na przyjęciu w obliczu tylu znamienitych gości, szybko jednak zdali sobie sprawę, że afront młodzieńca to błahostka przy mordercy, który stał nad jego truchłem z lepkim jeszcze od krwi ostrzem w ręku. Zbrodnia wywołała panikę wśród możnych, kupców i innych mniej lub bardziej ważnych osobistości. W wielkiej panice ludzie próbowali wydostać się z pałacu.

Szukanie udręczonych duchów w takim miejscu jak to zapewne spełzłoby na niczym, gdyby zabójca nie podsunął Isentorowi idealnego materiału dokonując mordu na służącym. Król spojrzał na ducha młodzieńca, który stał nad swym ciałem, z grymasem okrutnego bólu na twarzy. Nawiązując z nim więź przelał weń część swojej energii magicznej, wraz z nią przelał również odwagę i ogromne pokłady wściekłości. Następnie opętał go energią magiczną przepełnioną mroczną magią. Zaraził go, wypaczył resztki człowieczeństwa, które zastąpił nienawiścią i złem. Po czym rozkazał mu objawić się w tym świecie. Podsycając jego żądzę istnienia, dzieląc się z nim energią magiczną, nadał mu cel.
- Rozpraw się ze swoim mordercą!

[Anette Du'Monteau]

Anette schowała podaną kopertę pod suknią. Potem nastąpił kompletny zwrot akcji. Dziewczyna trzymała rękę przy jednym z nożów, które ukryła pod swym strojem. Nie podobało jej się, że tacy zabójcy zaskoczyli ją i towarzyszy. Zaczęła się rozglądać bacznie i pilnować się z każdej możliwej strony.

[Isentor]

Widmo przeszywało ciało zabójcy swymi szponami wpadając w coraz większy amok. Drugi z morderców polujący na Isentora wyskoczył w powietrze odbijając się od stołów, próbując zadać królowi śmiertelny cios sztyletem oberwał od mortokinezy. Anette spostrzegła, że mężczyzna ze sztyletem w ręku stoi tuż metr od niej. Niczego nie spodziewający się Devristus, który niezbyt czuwał nad sytuacją został raniony dwoma nożami rzuconymi przez zabójcę. Noże wbiły się głęboko na 10 centymetrów w klatkę piersiową raniąc lewe i prawe płuco. Patty nadal nie było widać. Być może już była martwa?

[Isentor]

- Aenye!
Isentor wywołał z dłoni zaklęcie błysku, które oślepiło wszystkich znajdujących się w zasięgu 5 metrów. Nie zważając na to, że oślepi swoich towarzyszy musiał zaryzykować, inaczej nie byłby w stanie uratować im życia.



//Jesteście oślepieni na następny post z walką lub godzinę w pozostałych sytuacjach.
//Nikt z was nie pisał mi o tym, że nie będzie aktywny. Rozumiem, że zaczęły się wakacje ale widać was na forum, nie widać was za to na wyprawie. Jeśli nie chcecie kontynuować ze mną zadania nie ma sprawy. Dokończę zadanie samemu, was zaś pozostawię w miejscu waszych ostatnich postów, sam na sam z zabójcami.

[Anette Du'Monteau]

Anette ostatnią rzeczą jaką widziała przed błyskiem był mężczyzna idący w jej kierunku z raczej niezbyt przyjemnymi zamiarami. Popłoch i chaos jaki zapanował przez to zajście zmusił ją do skoku w tył i rzutu jednym z noży na oślep. Jedyne czym się kierowała to była ostatnia pozycja na której widziała mężczyznę. Jeśli nie trafi jego to albo zginie, albo trafi kogoś. Jeśli natomiast jej się uda to być może przeżyje. W każdym razie porażka oznacza tu dla niej koniec.

[Isentor]

Anette nie dosięgła zabójcy swoim ostrzem, miast tego trafiła biednego Devristusa w lewe udo. Isentor wyciągnął przed siebie ręce, przystawił do siebie dłonie, z których po wypowiedzeniu inkantacji -Iaesh qiash xugro izani! wyleciał podmuch tchnienia śmierci trafiając wprost w klatkę piersiową oponenta Anette. Ciało nieszczęśnika zmaterializowało się w kupkę zgnilizny.


//Czekamy na to aż pozostali odpiszą czy lecimy dalej?

[Anette Du'Monteau]

//: Z Nifem nie wiem jak będzie bo jego widuje rzadko na czymkolwiek, a z Devem nie wiem. Możemy lecieć.

Po tym krótkim zaćmieniu dziewczyna mogła znów widzieć. Zobaczyła przed sobą masę, która kiedyś była człowiekiem. Chyba...Anette spojrzała na Isentora porozumiewawczo i chwyciła w dłonie kolejny nóż. Wzrokiem bez przerwy badała obszar wokół siebie.

[Devristus Morii]

//Miałem zajęty tydzień. Dzisiaj zaliczyłem ostatni egzamin i teraz tylko obrona.

Devristus poczuł wielki ból - w płucach i udzie. Skupił się i poczuł krew w swoim ciele, a następnie dzięki hemoglobinezie usprawniał jej przepływ aby się jej nie pozbywać. Z drugiej strony starał się wyczuć jakieś duchy, które moga pomóc mu w walce.