Konwój z bronią dla armii

[Thor ibn Odyn Grom]

Thor zaczął patrzeć na dwóch towarzyszy, których nie poznawał ani z wyprawy związanej z mgłą, ani z plotek ludzi.

[Nawaar]

- Widząc ich miny mógłbym stwierdzić, że i tak byśmy zginęli. Choć muszę przyznać, że twój tatulek umie zachować zimną krew. Mimo wszystko twierdzę, że nic nie zdołaliby poradzić. Wszak sam mogłeś ocenić ich zachowanie, bo byłeś tam razem z nami.

[Progan]

Progan podrapał się w lewą dłoń, coś go zaswędziało. Pomyślał o tym, że w końcu coś dzieje się w okół niego. Na stałym lądzie nie mógł o tym nawet pomarzyć. Teraz siedział wraz z kompanią, która uwolniła legendarne królestwo z mgielnych oparów i widziała walkę dwóch prehistorycznych stworzeń. Wiedział, że dobrze trafił.
Nie był stary, miał trzydzieści kilka lat, ale był sprawny i silny mimo swojej mentalnej ścieżki rozwoju. Młodzieńcze szaleństwa nigdy nie zaprzątały mu głowy, był stateczny i spokojny, przez co miał mało przyjaciół w młodości, jednakże ludzie chwalili jego sumienność, szczerość i pracowitość. Jego żona zmarła na ospę kilka lat temu. Nie zanosiło się, aby szukał drugiej.

[Thor ibn Odyn Grom]

Thor widział zamyślonego Progana i nie mógł się powstrzymać, by się o to nie spytać, więc odczekał chwilę i powiedział - Nad czym tak myślisz? - Chwilę po tym pytaniu, przypomniał sobie, że nie przedstawił się i dopowiedział - A tak właściwie, nazywam się Thor, chociaż słyszałeś to pewnie podczas naszej rozmowy.

[Progan]

- Słyszałem - rzekł Progan zwracając się do nowego rozmówcy - Miło mi poznać, jestem Progan - odrzekł i skinął mu głową, gdyż przełażenie po jadącym wozie by się przywitać mogłoby się źle skończyć. Po chwili uznał, że powinien odpowiedzieć na zadane pytanie, chociaż mogło być ono tylko zagadaniem do rozmowy
- Tak, na ogół dużo myślę i analizuję. W gruncie rzeczy myślałem o tym, że bogini dobrze mnie pokierowała do waszego królestwa. Coś się w końcu dzieje.

[Thor ibn Odyn Grom]

Ja tu już chwilę jestem i dla mnie to raczej rutyna - powiedział Thor z uśmiechem

[Progan]

Progan odpowiedział mu również lekkim uśmiechem, bo i co miał mówić. Nie było co dyskutować.

[Melkior Tacticus]

Konwój tym czasem opuścił stolicę i około 17:00 przekroczyli most na rzece Amertodon (czy jakoś tak)

[Nawaar]

Elf rozejrzał się dookoła podziwiając tereny, przed nim zanim i z boku zwłaszcza skupił się na rzece, która mogła symbolizować płynący i uciekający czas, a zarazem spokój i harmonię, której ostatnio brakowało. Dlatego, że ciągłe wojny, walki wykańczały pobliskie tereny jak i zwierzynę otaczającą tą wyspę, która dopiero teraz pozna co to terror i być może zagłada. Jednakże Nathaniel odtrącił te myśli, by skupić się na obecnym zadaniu albowiem chciał je jak najszybciej zakończyć. - Ile będziemy jechać tak na oko?.

[Melkior Tacticus]

//Kto mądry oceni w ile 3 wozy pokonają 300km?

[Progan]

//30 godzin bez przerw.

Progan zapytał
- Ma ktoś fajkę?

[Melkior Tacticus]

30 godzin bez przerw.
- Ja mam, trzymaj Proganie. - odparł krasnolud podając człekowi fajkę.

[Nawaar]

- Hymm... 30 godzin bez przerwy. Myślę jednak, żeby jakąś przerwę zrobić blisko zajazdu. Co pani i panowie na to?.

[Melkior Tacticus]

- Czy ja wiem? Prowiant mamy, przed nami kilkadziesiąt kilometrów równin w sumie, no i jest ciepło mimo iż to koniec lata.

[Progan]

- Dzięki wielkie! - zawołał ucieszony, wytarł ustnik, wsadził fajkę w usta i zapalił*. Zaciągnął się dymem w czeluścia płuc. Wypuścił kłęby szarego aerozolu.
- Hmm... Jeżeli to konwój z bronią dla armii - rzekł i wziął bucha - to możliwe, że przyjdzie na się załatwiać z woza.


*ktoś miał krzesiwo i jakiś pergamin...

[Nawaar]

- Tak, tylko zasugerowałem. Dla mnie możemy jechać te 30 godzin, a nawet więcej.

[Melkior Tacticus]

- - Chciałbym jak najszybciej dojechać do Ekkeru... Yrapen o mało nie spadł z wozu gdy ten wjechał w jakąś głębszą kałużę szarpiąc gwałtownie i... utknął.  - No kurwa mać!

Melkior i reszta oczywiście musieli też się zatrzymać dość gwałtownie. No cóż, utknęli po środku niczego.

[Nawaar]

Zajebiście. Pomyślał elf, kiedy wóz wpadł w dziurę omal nie zrzucając krasnala. Teraz musieli coś wykombinować razem, bo inaczej nigdzie nie ruszą. Nathaniel wyskoczył z wozu i chciał ocenić sytuację na chłodno. Wrócić nie ma, po co a stojąc i czekając narażają się na atak bandytów czy innej cholery. - Wysyłamy kogoś na piechotę, po pomoc?.

[Progan]

Proganowi średnio to pasowało. Ponad dzień na wozie, w trasie. Nie było mu to po nosie, jednakże najął się aby zarobić, nie mógł stawiać warunków. Wtem wehikuł zatrzymał się. Progan wstał, rozejrzał się. Nie lubił takich akcji. Konwoje były częstym atakiem zbójców, a na taką ewentualność on nie był przygotowany. Szybko zeskoczył z wozu. Stojąc na nim, był łatwym celem dla strzelca.
- Może przepniemy konie z innego woza?

[Gordian Morii]

Ale zapierdalamy. Chciało się powiedzieć. Lecz niestety nie było to tożsame z prędkością wozów, a raczej ilością postów. Jechaliśmy na wozie i fajnie nam wszystkim było. Usiadłem sobie wygodnie gdzieś z tyłu i uładając się, a właściwiej rzecz ujmując "moszcząc" ziewnąłem w zaciśniętą pięść.
-Jakby coś to wołać, może się troszkę zdrzemnę. Będę czuwał w nocy, za kogoś tam.

//: Kto doszedł podawać nicki.