Kill dem oll!

[Gorn Valfranden]

Gorn bijąc się ze swoimi myślami podjechał do Funerisa i rzekł szeptem do niego- Nie chcę abyś mnie źle zrozumiał ale muszę podziękować ci za słowa w karczmie, Jeśli dałeś mi 2 szansę nie zmarnuję jej, jeśli nie to i tak dzięki za słowa. Jeśli będziesz chciał coś się pytać, Z chęcią ci odpowiem A następnie odjechał na parę metrów od Funerisa i czekał na wytyczne.




//Przed chwilą się skapnąłem ale już poprawiłem   

[Funeris Venatio]

- Nie znam Cię, nie znam sprawy, nie znam wyroków boskich. Jeżeli ty będziesz kompanem dla mnie, to ja będę kompanem dla Ciebie, Gornie. Tyle mogę Ci powiedzieć.

[Nawaar]

Krasnolud prawie zasypiał na kucu, ale kątem oka przyglądał się elfowi. Czuł w nim coś mrocznego, ale jeszcze nie wiedział jaką mocą dysponuję ów elfi mag. Dlatego Kharim miał lekkie obawy jednocześnie wierzył, że one szybko miną. Następnie odwrócił wzrok i dalej czekał.

[Funeris Venatio]

Wszyscy byli w trasie, na swoich wierzchowcach. Ktoś tam z tyłu powoził powozem o mocy dwóch koni ekkerundzkich. Moc, jaką nie pogardziłby nawet największy maniak wyścigów woźnic. Prawdziwa gratka.
Poeta zdzielił nieco Teklę obcasami butów, by przyspieszyła i dogoniła Devristusa. Skoro nic się nie działo, to może by zagadać?
- Mogę przeszkodzić, hrabio? - zagadnął niezobowiązująco do elfa.

[Gorn Valfranden]

W czasie gdy każdy miał jakąś czynność Gorn jadąc na koniu rozglądał się po okolicy.

[Hagmar]

Jeszcze w stajni Aragorn odpowiedział Devristusowi.
- Nie chodzi o pieniądze Dev, wiesz o co mi chodzi...

Kompania jechała sobie spokojnie.

[Nawaar]

Krasnolud delikatnie dotknął kuca w bok, a ten zrozumiał jego żądanie i ruszył powoli do przodu. Rytm w jakim odbijały się kopyta mogły zahipnotyzować. Dlatego Kharim kołysał się siedząc na koniu i rozglądał się, po okolicy i tak wiedział, że nikt z nim nie pogada, więc milczał.

[Funeris Venatio]

//Nikomu nie chce się gadać, nie oszukujmy się. Jeżeli nie masz tutaj nic zaplanowanego, to lećmy dalej.

[Hagmar]

//Dojedźcie tutaj http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Karczma_%22Pod_kozim_kopytem%22 ja ide spać

[Funeris Venatio]

Tego dnia już nikt nie miał ochoty na żadne pogawędki. Podróż przebiegała leniwie, wszyscy rytmicznie kołysali się w siodłach, oglądali okolicę, mierzyli się wzrokiem. Kharim sprawdzał Devristusa i miał baczenie na Gorna. Gorn miał baczenie na wszystkich, bo mało kto go w tym towarzystwie lubił. Devristus wydawał się mieć jakiś lekki, bądź wcale nie lekki, zatarg z Aragornem, który z kolei planował chyba kogoś zabić. Trudno było powiedzieć, ale minę miał nietęgą. Lucjan jechał z boku, udając, że go nie ma - i dobrze, jeszcze ktoś by do niego zagadnął, o zgrozo! Szeklana jakby nie było, wydawał się nieobecny.
Po bliżej nieokreślonym czasie cała kolorowa grupa, jadąc cały czas głównym szlakiem handlowym z i do Ekkerund, dotarła do następnej, większej gospody.
Szyld wymalowany na desce nad "bramą" wjazdową informował, że są w karczmie "Pod kozim kopytem".

[Nawaar]

Krasnoludowi czas przejazdu minął dość szybko. Mógł dokładnie rozejrzeć się na okoliczne tereny, co by nikt ich nie zaatakował od tak zwanego tylca. Oczywiście czasami kukał na Devristusa, a czasami na Gorna, ale powoli wszystko to przestawało go obchodzić, więc gdy dojechali do karczmy. Kharim pierwszy zszedł z kuca i przywiązał go do specjalnej barierki, a nie czekając na innych postanowił wejść do środka, przed drzwiami się zatrzymał i rzekł, żeby wargi i język rozruszać. - Wchodzicie, czy będziecie tak stać i patrzeć na budynek?. Następnie roztworzył drzwi speluny, które zaskrzypiały i usiadł, przy jednym ze stolików czekając na resztę kompani.

[Devristus Morii]

Do karczmy wszedł również Devristus, który podszedł do stolika przy którym siedział krasnolud.
Zauważyłem, że podczas jazdy tutaj często na mnie spoglądałeś. Podoba Ci się elfia uroda?
Po czym rozejrzał się po karczmie i szukał....

[Nawaar]

- Widzę, że znacie się na żartach. Krasnolud ściągnął hełm i położył go na stole. - Patrzałem się na Ciebie, bo nie wyglądasz mi na zwykłego elfa. Masz w sobie coś potężnego i ja to czuję, czym Ty właściwie jesteś?. Czyżby intuicja krasnoluda zaczęła działać, chyba tak, lecz nie chciał urazić swoim pytaniem maga. W sumie nawet nie musiał mu odpowiadać.

[Devristus Morii]

Jestem magiem i elfiem, więc pytanie czym jestem było nie na miejscu. Potężną w sobie mam magię, którą zapewne wyczuwasz poprzez nabyte w Bractwie umiejętności, więc mnie to nie dziwi. Rozumiesz wieloletnie praktyki i studiowanie ksiąg magicznych oraz perfekcyjna kontrola nad energią magiczną uczyniły mnie potężnym

[Nawaar]

- Wszystko dokładnie rozumiem. A jednak wyczuwam pomiędzy Tobą, a Aragornem dużą, nie ogromną różnice w waszych mocach. Widocznie musiałeś nabyć jej więcej, albo posiadasz większą wiedzę od niego, co nie zmienia faktu, że twoja moc może okazać się bezcenna, albo zgubna dla nas w nadchodzącym zadaniu. Dlatego, też na Ciebie spoglądałem, przez większość czasu. Chyba nie masz mi tego za złe?.

[Lucjan Vilfild]

Lucjan tymczasem odprowadził wierzchowca do stajni, odprawił nieco zdziwionego stajennego i sam zajął się zwierzęciem tak jak należało. Gdy już oczyścił go ze wszystkiego co zdołało przylepić się do niego w czasie podróży, nakarmił i napoił, wyszedł na zewnątrz. Spostrzegłszy beczkę z deszczówką podwinął rękawy i umył ręce, coby ich nie czuć było stajnią, koniem, lub czymś z tym związanym. Dopiero wówczas wszedł do karczmy by dołączyć do pozostałych. Wnętrze było całkiem bogate, widać właścicielom dobrze się powodziło. Vilfild był tutaj pierwszy raz, ale spoglądając dyskretnie na krasnoludów chroniących przybytek wierzył, że jest to jedna z najbezpieczniejszych karczem na trakcie. Mało prawdopodobne by ktoś tutaj wparował do nich z bronią przy posiłku, co już kiedyś mu się przytrafiło. Po drodze do stołu wychwycił z tłumu kelnerkę. Wysoka dziewczyna usługująca gościom wbrew wszystkim prawom natury nie była córką karczmarza, bo ten okazał się krasnoludem. Poprosił ją o wino.
-Bierzecie coś?
Zapytał siedzących przy stole towarzyszy podróży.

[Hagmar]

- Owszem Kharimie, Devristus jest potężnym magiem. Silniejszym ode mnie ale są pewne granice etyczne których ja nie przekroczę. Ale jednocześnie szanuję jego wybór. Powieddział siadając obok na ławie. - Poczekamy tu na Yarpena i jego ludzi. Dzika, bo trochę tu zabawimy.

//Jeśli oczekujecie zwykłej sieczki to źle trafiliście

[Nawaar]

- Ciekawe rzeczy mówisz Aragornie, nie którzy zrobią wszystko żeby osiągnąć większą moc. Nawet są wstanie zabić bogu ducha winnych ludzi i innych istot. Oczywiście krasnolud nie wiedział, co miał na myśli Aragorn mówiąc, o pewnych granicach etycznych. Jedynie, co mógł zrobić to się ich, tylko domyślać, ale kiedy usłyszał o jedzeniu mógł myśleć, tylko o tym. - Soczystego dzika nigdy nie odmawiam i z chęcią napiję się czegokolwiek.


// Myślałem, że ktoś zaraz wparuje z pistoletami w ręku, a tu lipa

[Lucjan Vilfild]

-Stół numer pięć, dzik raz.
Złożył zamówienie i przysiadł się do reszty.
-Właściwie to jak wejdziemy do tego siedliska demonów i innych paskud? Jedziemy do portalu w stolicy, czy zwyczajnie przejdziemy przez barierę?
Zapytał zmieniając temat na przyjemniejszy.



//Rozumiem w takim razie, że będzie niezwykła sieczka.  \m/

[Hagmar]

- Przejedziemy, nie chcę zwracać zbytniej uwagi, Bobry i inne ścierwa obserwują zapewne portal