Test kruka #5

[Talia]

Czym prędzej udała się kulając w kierunku pucharu i wzięła go, schowała w swoim ekwipunku. Zaczęła przeglądać szafy i biurko w poszukiwaniu drogocennych wartościowych przedmiotów które można by zabrać i czym prędzej wynieść się z przybytku.

[Anette Du'Monteau]

W biurku odnalazłaś dwa srebrne pierścienie. Już chciałaś się zbierać, gdy doszły do twojego słuchu dziwne głosy z zewnątrz.

[Talia]

//z zewnątrz ale z mieszkania czy "z za okna"?

[Anette Du'Monteau]

//: Z za okna

[Talia]

Talia wiedziała, że niezależnie co tam się dzieje, czas zwijać manatki. Szybko schowała puchar i oba srebrne pierścienie. Minęła pokój z prezentami i kulejąc zeszła ze schodów i szła na tyły domu by wyjść tylnym wejściem. Oczywiście nasłuchiwała, czy aby ktoś jej nie przyuważył próbując wejść frontowymi drzwiami.

[Anette Du'Monteau]

Lekki harmider robili sąsiedni mieszkańcy twojej ofiary. Zaniepokoili się nieco dźwiękami, które doszły ich uszu, więc teraz stali w pobliżu. Jednak trzymali się z dala od posesji. Posłali po straż, która już tutaj zmierzała.
-Tutaj panowie strażnicy! To ten dom! Te słowa nie budziły w tobie dobrych emocji.

[Talia]

//Rozumiem ze są po frontowej stronie mieszkania? Wszedłem do mieszkania przez tylne drzwi wybijając szybę, zatem droga wolna rozumiem? Jeżeli nie to cofnij post.

Talia czym prędzej rzuciła się w tylne drzwi mieszkania, którymi wdarła się do środka i rzuciła w krzaki na tyłach posesji by ukryć swoją obecność, czym prędzej szukała płotu czy czegoś by móc nawiać na tereny kolejnych posesji i wedrzeć się na jakieś boczne uliczki i legalnie wyjść z opresji.

[Anette Du'Monteau]

//: Oni idą od frontu, ty jesteś na tyłach domu.

Mur z tyłu posesji miał koło 2,5 metra wysokości. Był nawet nieźle zbudowany. Gdy tak go badałaś, trafiłaś na coś nogą. Ból znowu się odezwał. Syknęłaś zirytowana i zaczęłaś się rozglądać. Ujrzałaś koło stopy metalowe ogniwo.

[Talia]

Chwyciła ręką za ogniwo i próbowała wyciągnąć. Miała nadzieję na jakiś fajny tunel albo tajny schowek właściciela posesji. Bogaty musi być, że taka chatka, a zwykły obywatel.

[Anette Du'Monteau]

Pociągnęłaś ogniwo, a za nim oczom ukazała się klapa. Prowadziła gdzieś w podziemia, lecz nie było dobre widoczności, więc ciężko było ci określi gdzie dokładnie. Dużego wyboru jednak nie było. Za sobą słyszałaś coraz wyraźniej kroki straży. Widocznie dostali się do domu i rozglądali w nim.

[Talia]

Nie mając wyjścia weszła do dziury i zamknęła delikatnie klapę za sobą by nie wzbudzić uwagi. szła podziemiami i rozglądała się za drugim wyjściem bądź zejściem w inne miejsce, jak kanały albo inne rzeczy, doskwierała z pewnością ciemność.

[Anette Du'Monteau]

Praktycznie nic nie widziałaś, ale tunel był dość mały i zdawał się prowadzić w jednym kierunku. Mogłaś w sumie tylko podążać drogą którą prowadził gdzieś w nieznane.

[Talia]

Nie mając wyjścia ostrożnie zmierzała w nieznanym kierunku, oczywiście uważała, by w nic nie uderzyć, oraz nie hałasować. Zastanawiała się w którą stronę prowadzi tunel (czy pod dom, czy za płot). Szła i szła mając nadzieję, na jakieś wyjście/przejście.

[Anette Du'Monteau]

Niedługo potem trafiłaś na koniec tunelu. Wyczułaś rękami coś w rodzaju stopni w ścianie naprzeciw ciebie. Widoczność nadal była średnia.

[Talia]

Wspięła się po spodniach do góry macając rękoma sufit by nie uderzyć się w swoją delikatną główke.

[Anette Du'Monteau]

Tam również była klapa. Nie była lekka ale dało radę ją otworzyć. Rozejrzałaś się wokół. Wszędzie widać było tylko gęste krzaki.

[Talia]

Wygramoliła się na powierzchnię, i delikatnie ostrożnie wyjrzała z chaszczy, chciała ocenić położenie i odległość od miejsca "zbrodni". Oraz szukała ewentualnej drogi wyjścia z dzielnicy w kierunku starego miasta. Szczególnie istotne było, czy wychodząc z danego miejsca wzbudziła by podejrzenie, gdyż piękne oczy i twarz młodej dziewczynki z pewnością budzi dużo zaufania.

[Anette Du'Monteau]

Znajdowałaś się na placu opuszczonej posesji. Naprzeciw ciebie stała jakaś niewielka stara rudera, a wokół rozciągał się mur. Ten jednak nie był w najlepszej kondycji. Wszystko było zarośnięte i podniszczone. Ciarki chodziły ci po plecach na widok tego miejsca.

[Talia]

Mała, niepozorna, przestraszona lecz ciekawska. Korzystając z cichego chodu pomknęła do starej rudery i chciała podejrzeć przez okna, czy jest rzeczywiście opuszczona, Czy też może ktoś tam jest.

[Anette Du'Monteau]

Zajrzałaś akurat przez wybitą okiennicę. W środku pełno było kurzu, pajęczyn i zniszczonych przedmiotów domowego użytku. Zdewastowane meble rozsiane były po kątach. Widocznie ludzie mieli jakiś powód żeby unikać tego miejsca.