Krwawe hordy III: Warownia kości

[Aurius]

-A więc jakaś klatka i fatum, co? Powiedz mi baronie, masz ty jakieś pojęcie o historii tego miejsca? Takie nieco większe i sięgające głębiej w historię. Chyba, że klatka tyczy się czegoś z waszej orczej historii.

[Mogul]

- Było to kiedyś więzienie, problem w tym, że lochy pod warownią mogą się rozciągać dosyć długo. Jednak zostało ono opuszczone, a raczej hmm wyczyszczone. Tak, wyczyszczone to chyba najbardziej odpowiednie słowo. Mieszkał tutaj kiedyś klan Dziennej straży. Przetrzymywani byli tutaj różnego rodzaju przestępcy, co jak na nasze zwyczaje jest dosyć dziwne. Skończyło to się wraz z masakrą, której dopuścił się jeden ze strażników. Wybił resztę, jak i każdą istotę w tym pomieszczeniu. Ocalał jeden ork, który zdołał zamknąć lochy, które służyły głównie przeciwko jakiemuś pojedynczemu obrzydlistwu.

[Aurius]

-Więc zjawie pewnie chodziło o to wspomniane obrzydlistwo. Nie widzę innej możliwości. Być może był to duch jednego z zamordowanych strażników, który zajmował się właśnie pilnowaniem tamtej celi, czy też klatki.

[Nawaar]

Kharim trząsł się jeszcze na widok zjawy, spojrzał po towarzyszach i w końcu dotarło do niego, co przekazał duch orka. - Uważam, że trzeba mimo woli zbadać te lochy, jak uważacie?.

[Mogul]

Udaliśmy się wprost do warowni. W samym budynku nie było nic ciekawego, zeszliśmy do ciemnych lochów. Pochodnie nie paliły się, najwyraźniej dawno z nich nikt nie korzystał.

[Nawaar]

- Ciemno i wali stęchlizną. Krasnolud zasłonił twarz. - Nauczyliście się, może zaklęcia światła?. Ja nie zdążyłem, a to ułatwiło by przejście. Zwrócił się do dwójki wojowników.

[Patty]

- Przypadkiem tak - odparłam i skupiłam energię. Zaklęcie było dość proste, więc i energii nie potrzebowałam za wiele - Elisash! - nad głową pojawiła mi się kula magicznego światła, rozświetlając mrok. Biła naprawdę mocnym światłem. Przez chwilę mrużyłam oczy, póki nie przywykły do tej specyficznej jasności - Teraz powinno być lepiej.

[Nawaar]

- ÂŚwietnie, od razu lepiej. Teraz tu, tylko wali stęchlizną, to ruszamy.

[Mogul]

- Chcę coś sprawdzić jeszcze. Wzbierając w sobie troszkę gniewu Mogulowi udało się zamanifestować na demonicznej ręce malutką iskierkę przeskakującą na palcu. Zbliżył on ją do głowicy pochodni, która buchnęła ogniem. - Woow. A jednak. Tworząc małe spięcie i dotykając suchszej strony pochodni ta zaczęła się palić. Zaczęliście iść przed siebie.

[Nawaar]

-Ciekawe, rzeczy potrafisz Baronie, będzie jeszcze widniej miło. Krasnolud ruszył, za towarzyszami.

[Mogul]

Zdawało wam się, że idziecie w dobrym kierunku. Czemu? Albowiem ponownie intuicja coraz bardziej dawała o sobie znać, powiało chłodem z nad przeciwka z przenikliwej ciemności. Ork porozpalał pozostałe pochodnie, by było o wiele jaśniej.

[Nawaar]

Cholera, co znowu. Zirytował się krasnolud, szybo dobywając kiścienia i tarczy, czekał na nadejście jakiejś poczwary z piekła rodem.

[Mogul]

Po wielu godzinach wędrówki, która trwała w nieskończoność doszliście do ostatnich drzwi. Znacznie się różniły od cel pozostałych, co było bardzo dobrym znakiem świadczącym, że jesteście u celu. Weszliście do środka trafiając na oświetlone pomieszczenie, a tam stał jeden z bandytów i mierzył do was bronią przerażony. Wtedy ściana się osunęła i grabieżca został przeszyty czarnym ostrzem pokrytym niebieskimi runami. Ciało w okół rany zaczęło lekko zamarzać, lecz  ostatecznie tego nie zrobiło. Jednak bandyta był martwy.
- Czuwaliśmy, mimo letargu, teraz.... przebudzeni! Odezwał się potężny głos zza bandyty. Ujrzeliście orka zakutego w czarną zbroję.

[Nawaar]

Krasnolud wychylając się, za tarczy ujrzał piękną scenkę śmierci bandyty i również działanie tego ostrza. Przydałby się taki oręż. Pomyślał w duchu, lecz zabrał także głos. - Kim jesteś? i kto was zbudził z letargu? jak wspomniałeś.

[Mogul]

Ork tylko spojrzał się na Kharima pół martwym wzrokiem, wypowiedział parę słów tylko znanych Mogulowi i ze ścian obok wyszło jeszcze dwójka takich kreatur.
- Poczujmy znów krew, bracia! Z lewej strony rzucił się na Mogula pierwszy ork, Khan jednak zablokował cios wardyną. Drugi zaatakował górnym cięcięm w Auriusa, a "przywódca pchnął mieczem w stronę Kharima.

3 x Nocna straż


//: pamiętajcie, że w statystykach macie podane jak zabić stworka, ale nie będę przyjmował opisów, gdzie ni z pupy decydujecie się na pchnięcie mieczem w serce, gdzie raczej często takie zabiegi nie mają miejsca. Także byście nie zostali poharatani radzę opisać niby zabójczy atak w inne miejsce i czekać dalej na mnie

[Nawaar]

Krasnolud zdążył, tylko krzyknąć do towarzyszy. - Przepraszam. W ostatniej chwili zablokował miecz, tarczą dało się usłyszeć tarcie obu metali, a kiścieniem uderzył w rękę, która trzymała miecz miał nadzieję, że atak wytrąci mu go z łap.

[Aurius]

Paladyn przemieścił się szybkim ruchem w tył unikając ostrza. Wyciągnął natychmiast przed siebie jedną dłoń, a drugą chwycił za tarczę. Skierował rękę w stronę przeciwnika. Skupił się na swojej energii oraz sile jaką dawała mu wiara w Zartata i jego dobro. -Izeshar! Zabrzmiała inkantacja. Nad dłonią Aurius powstał jasny pocisk, którym cisnął wprost w swojego przeciwnika.

[Mogul]

Kharim //: Ork wykonał manewr tak, że broń wypadła, ale tylko z Twojej ręki. Ta odleciała na trzy metry i jesteś rozbrojony. Wykonując pół piruet próbuje ciąć w Twoje ramie.

Aurius //: Strażnik próbował wykonać unik i został częściowo trafiony w prawe ramie. To spaliło się i ukazało bijące, niebieskie serce.

Mogul, //: Mogul świetnie się bawił, sprawdzał umiejętności przeciwnika, które były bardzo wysokie. Jednak zabawa się skończyła. Wykonując unik ciął swojego przeciwnika pozbawiając go głowy wardyną i doskoczył do rycerki (? xd) blokując uderzenie atakującego przeciwnika. Korpus bezgłowego strażnika podniósł się z ziemi i zaatakował orka, który zszokowany zablokował uderzenie demoniczną ręką.

[Nawaar]

Krasnolud zrobił wielkie oczy, kiedy jego broń poszybowała, ale nadal się nie poddawał i ponownie zablokował cios tarczą. Jednocześnie dobył toporka, za pasa i próbował ciąć martwego orka w brzuch.

[Aurius]

Aurius wykorzystał fakt, że jego przeciwnik został dość poważnie zraniony. Mężczyzna dźwignął swój miecz i wraził go wprost w odkryte serce potwora. Był to najbardziej newralgiczny punkt jaki w tym momencie widział paladyn. Włożył w ten cios sporo swojej sił oczekując pozytywnych efektów.