Posterunek rycerzy zakonnych

[Gordian Morii]

- W sumie, macie rację. Idziemy. Straż!- zawołał i do pokoju wpadło dwóch uzbrojonych strażników.
- Wrzucić ich do paki i jedziemy do mieszkalnej. Podrzucimy tych dwóch do Aragorna.

[Elrond Ñoldor]

Ja, Elrond Noldor z Elanoi, baron Zarkos, Kanclerz koronny, Sędziego Sądu Królewskiego na Valfden

Informuję Jana z Dąbrowy, Komendanta Straży Miejskiej w Atusel, iż dnia 7 lipca ma przysłać do sądu oskarżonego Thora Odyna Groma ponieważ w tym dniu odbędzie się rozprawa oskarżonego. Ponadto podczas rozprawy powinni pokazać się oskarżyciele oraz świadkowie zdarzenia.

[Thor ibn Odyn Grom]

Thorowi znudził się już walc, więc zaczął tańczyć Break Dance, a tańcząc śpiewał:
- Mój jest ten kawałek podłogi,
Nie mówcie mi więc, co mam robić!
Gdy Thorowi znudziło się już taniec na swoim kawałku podłogi, zaczął on patrzec na kraty i obracać się w drugą stronę podśpiewując:
-Pojawiam się i znikam,
i znikam,
i znikam...

[Gordian Morii]

- Ej Ty tancerz. Wypad na wóz. Jedziemy do sądu. - powiedział strażnik kopiąc Cię pod żebra, gdyż gdy wchodząc do celi zauważył Cię śpiącego na podłodze.
- Normalni ludzie śpią na pryczach, ale co ja się będę Tobą przejmował... - dodał i zakuwając Ci ręce za plecami wyprowadził na ulicę, gdzie czekał wóz służący do transportu więźniów i skazańców.

[Thor ibn Odyn Grom]

Thor tak się ucieszył, że całą drogę do wozu, prze skakał, jakby był na łączce.

[Gordian Morii]

Straż przyprowadziła skazanego do karceru, po czym zdejmując z niego koszulę wyprawadzono maurena w samych gaciach na plac, gdzie zbierała się masa gawiedzi bardzo szczęśliwa z powodu, że będą mogi porzucać w skazańca zgniłymi warzywami.
Zakuto Cię w dyby.
- ÂŻarcie o świcie i zmierzchu.

[Thor ibn Odyn Grom]

Thor wstał z liczącej pozycji i wyprostował nogi, wystawiając je do tyłu, po czym zaczął rytmicznie machać nimi e rytm muzyki, która słyszał w głowie śpiewając tym samym:
-Bo ja tańczyć chcę,
Może nauczysz mnie, jak tańczy się?!

[Gordian Morii]

O poranku dostałeś ćwierć bochenka chleba i małe wiaderko wody. Strażnik rozkuł Cię, pozwolił wyprostować, wypróżnić i zjeść. Później znowu trafiłeś w dyby, by spędzić w nich kolejny dzień.

[Thor ibn Odyn Grom]

Thora w końcu oswobodzono, więc poszedł on po swój ekwipunek i wrócił do domu.

[Nawaar]

Po wielkiej przeprawie, przez ptasie gówno i takie tam. Długowieczny dotarł do posterunku straży, w nadziei że coś oni powiedzą na temat plagi. - Dobry wieczór. Piękna noc gdyby nie, te ptasie gówna prawda?. Próbował jakoś zagaić postawnego rycerza w płytowej zbroi. Silva czekał całą, noc na odpowiedź rycerza kiedy robale zalały miasto postanowił to również zgłosić. - Jako słudzy Zartata, co planujecie poczynić z plagami?.

[Funeris Venatio]

Rycerz oparty o sulicę strzepnął robaka ze swojego barku. Przyjrzał się uważnie dhampirowi, zmierzył go wzrokiem i znowu strzepnął robaka ze swojego barku. Tego samego robaka z tego samego barku. Uparciuch.
- To nie plagi, mości... obywatelu nieznanego imienia. Mamy atunus, ptaki migrują, zbliża się hemis. Zwierzęta cyklicznie odbywają swoje migracje, wędrując z miejsca na miejsce. Nie ma w tym nic niepokojącego. Możesz wrócić do domu.

[Nawaar]

- Czyli nic nie zrobicie. Rozumiem. Dhampir wyszedł z posterunku.

[Progan]

- Rycerze! - doczłapał się komendant - Coście? Nic nie zrobicie? Armia pod miastem...!

[Gordian Morii]

//: Ty mi komendantami nie steruj

Na posterunek wszedł, a właściwie wbiegł posłaniec z listem od samego marszałka. Pobiegł na samą górę garnizonu, gdzie mieściło się biuro Wielkiego Komtura i pukając w odrzwia wyrwał go z przedpołudniowej drzemki.
- Panie Komturze, list od Marszałka z bezzwłocznymi rozkazami. - powiedział wręczając komturowi papier.

- Co kurna? Mobilizacja sił? Przez jakichś popaprańców, co wyleźli z lasu? No nie może być. Ale rozkaz jest rozkaz. - to powiedziawszy wstał otworzył okno i krzyknął do siedzących na placu strażników, którzy mimo wszystko próbowali ćwiczyć.
- Bić na alarm! Wezwać wszystkich pod broń. Posłać gońców do wszystkich posterunków! Mamy kryzys, ruszać się ruszać! - gdy to powiedział na placu rozległ się dźwięk alarmowego dzwonu straży. Zaraz za nim w ruch poszły kolejne, jeden po drugim informując się o kryzysie. Konni gońcy rozwieźli rozkazy po wszystkich posterunkach miejskich a z okolicznych domów zaczęli wybiegać mężczyźni w pośpiechu dopinając mundury i pasy z mieczami.

[Mohamed Khaled]

Dobry... - odezwał się Kruk, wchodząc do pomieszczenia - Przyszedłem zapłacić grzywnę - kiwnął głową, wyciągając grzywny i kładąc na stole. - To by było na tyle, żegnam. - wyszedł z pomieszczenia.

445grz - 100grz = 345grz.

//Przepraszam, że dopiero dzisiaj. Ale nie zauważyłem postu Isa w wyprawie.

[Elrond Ñoldor]

- A ja coś wiem! A ja coś wiem! - szczebiotała mała dziewczynka biegając w kółko jednego z rycerzy zakonnych, który został oddelegowany do stania na warcie.

[Gordian Morii]

- Niech zgadnę, po mieście grasuje tęgi jegomość w czerwonym wdzianku z workiem prezentów na plecach? - odparł stojący na warcie strażnik, którego już nie jedno dziecko próbowało zrobić dziś w konia.

[Elrond Ñoldor]

- Mikołaj nie istnieje. Ale Pan dziecinny - pokiwała głową chyba z litości.
- Coś innego i to jest złe i brzydkie. Ale nie powiem. Najpierw chciałabym dostać grzywnę. Pan Mateusz sprzedaje ciepłe słodkie bułeczki na targu żebraków. Dzieci takie jak ja - wypięła się dumnie - dostają jedną za jedną grzywnę. Możemy zrobić interesa. No chyba że pan nie chce, ale wtedy ktoś może zginać! - zaczęła biegać w kółko i krzyczeć niczym zabijana osoba.

[Gordian Morii]

- Ciicho. - uciszył ją mężczyzna sięgając ręką do kieszeni wysupłał z niej trzy monety.
- Trzymaj tutaj nawet trzy i podziel się z przyjaciółmi, ale na przyszłość nie musisz zmyślać historii, że ktoś może zginąć. To... to nie ładnie tak kłamać. Wystarczy przyjść i poprosić. - odparł wręczając pieniądze dziewczynce.
- Ale skoro już zaczęłaś co takiego jest złe i brzydkie?
Z kiesy marszałka
266-3=263

[Elrond Ñoldor]

- Martwy człowiek, ale żywy - powiedziała bez mrugnięcia oka i jakiegokolwiek cienia strachu.
- Jak bawiłam się z Alicją w chowanego to schowałam się obok jednego domku. No i usłyszałam pukanie w drzwi. Tylko że nie od zewnątrz, tylko w środku! A to jest dziwne! No a że ja ciekawa byłam to podeszła i zajrzałam przez okienko. I wie pan co! - zrobiła minę, jakby miała zdradzić najmroczniejsze tajemnice Nekromanty Zbigniewa, który lubił wykorzystywać seksualnie swoje ożywione ofiary.
- Tam był jakiś Pan, ale taki inny. Przypominał jednego bezdomnego, który pokazał się na uliczce Pięknej, gdy śnieg po zimie stopniał. Fuj. A on był taki sam, tylko się ruszał. A chyba nie powinien. Prawda?