Gdy mrok spowija miasta.. - Kacper

[Mohamed Khaled]

To ja! Zwą mnie Murtagh. Siadajcie! Zaraz przybędzie reszta gości... spytał. U jego boku wisiał miecz - złowrogi, i nieprzyjazny dla ludzi.

[Arya]

Posłusznie usiadła przy stole, daleko od tronu. Jej wzrok spoczął na mieczu. Pewnie stoczył wiele walk - pomyślała. Wyczekiwała, co będzie dalej. Omawianie sprawy, czemu tutaj przybyli, zostawiła Kacprowi. Ona bowiem nie wiedziała nawet, czemu akurat tu się znajduje.

[Mohamed Khaled]

Do sali weszło kliku starszych, nie wiele od swojego pana ludzi. Każdy z nich miał miecz wykuty z innego materiału.
Dwóch z nich zasiadło po stronach Murtagha. Poznajcie proszę moich zastępców: Broma i Jeoda. Po czym klasnął trzy razy, i do sali weszło 2 młodych kelnerów z strawą. Może nie było to to, co widywano u baronów - ale wyżywić taką małą gromadkę to dało radę.
A więc mówicie, że przysłał was ten elf z miasta? Wiecie o co chodzi?

[KacperGraczPL]

Podobno u was dzieją się dziwne rzeczy...

[Arya]

Arya tylko przypatrywała się każdej nowej osobie, która się pojawiała w sali. Czekała na dalsze wypowiedzi zarządcy miasta. Skoro dzieją się tutaj dziwne rzeczy, chętnie temu zaradzi, jak tylko najlepiej będzie umiała.

[Mohamed Khaled]

Od kilku dni kilku z żołnierzy ginie, i następnego dnia wraca.. mówił to spokojnie... To co że straż ginęła, jak wracała? Mogli pójść na dziwki. Pewnie gdzieś się włóczyli, prawda? Problem jest w tym, że giną 20 min po powrocie. Na całym ciele jest pełno ugryzień, a nie są to ugryzienia zwierząt... Zawsze, w południe pojawiają się od zachodniej strony miasteczka... I to właśnie macie wyjaśnić.. popatrzył się na was. Wtedy do pokoju wbiegł lokaj.
Panie! Wracają! Murtagh rozszerzył oczy. Są ugryzieni?
Nie! jeszcze bardziej rozszerzył oczodoły. Wyślij wartowników!

[Arya]

Arya na myśl o tym, co mogło je pogryźć zadrżała. Nie miała szczególnie ochoty na zwalczanie tego problemu. Wstała od stołu i spytała się zarządcy:
- Coś jeszcze musimy wiedzieć, zanim wyjdziemy rozwiązywać ten problem? Poprawiła swoją broń, gotowa do natychmiastowego opuszczenia budynku.

[Mohamed Khaled]

Tylko jedno. Módlcie się, by to was jutro nie trzeba chować! Po czym odesłał was na plac...

[Arya]

Skierowała się na zachód miasteczka, wypatrując, co dokładnie się tam dzieje.

[Mohamed Khaled]

Gdy dotarliście na zachodnie strony, ujrzeliście 3 ludzi wlekących się z lasu. Wartownicy pobiegli im pomóc, i już po chwili w bramach ukazało się troje jegomości... Uścisnęli się, po czym zaczęli jakąś rozmowę.
Powtórzysz to dzisiejszego wieczoru? zapytał kapitan straży.
T..tak.. Po czym pomogli im dojść do ratusza..
Kiedy koło was przechodzili, jeden z nich mrugnął do Aryi okiem.. Zostaliście sami...

W tym czasie zaczęły się przygotowania do uczty. Nadchodziło popołudnie..

//Możecie robić co chcecie.. Daje wam wolną rękę.

[Arya]

Skrzywiła się tylko lekko, dostrzegłszy mrugnięcie okiem.
Co robić? Co się stanie? Wyciągnąć broń? A może lepiej uciec? - takie i podobne myśli chodziły jej gorączkowo po głowie. Położyła rękę na drzewcu topora, gotowa od razu go dobyć i zaczęła czekać na dalszy rozwój wydarzeń.

[Mohamed Khaled]

Nie długo czekaliście, bo zanim dotarli do ratusza, z lasu wybiegło 6 Bandytów z mięśniami Pudzianowskiego. Biegli na wioskę, czyli prawdę mówiąc - na was!

6/6 Bandyta z mięśniami Pudzianowskiego

[Arya]

Cholera. Czym prędzej zdjęła łuk z pleców, wyciągnęła strzałę i wymierzyła w najbliższego przeciwnika. Puściła cięciwę, jednak ręka jest zadrżała i trafiła przeciwnika pod prawy obojczyk. Nawet nie miała pojęcia, czy przebiła kolczugę. Wzięła następną strzałę i wystrzeliła, trafiając w udo innego napastnika. Teraz, gdy wrogowie byli coraz bliżej, odrzuciła łuk na bok, dobyła topora i tarczy. Osłoniła się i stanęła w pozycji bojowej, czekając na uderzenie. Przerażała ją perspektywa walki z tak rosłym przeciwnikiem.

[Mohamed Khaled]

Tamten trafiony w udo, pokuśtykał szybko za osłonę, i tam próbował wyjąć strzałę, lecz po tym zaczęła mu mocniej krwawić.
Przeciwnik trafiony w kolczudze dalej biegł. Kolczuga zamortyzowała strzałę, lecz i tak został ranny.
W tym czasie do ciebie doleciało już dwóch. Zamachnęli się swoimi mieczami, i natarli... Twoja tarcza zablokowała cios jednego, lecz drugi z przeciwników prawie do ciebie dotarł mieczem..

[Arya]

Ręka trzymająca tarczę zdrętwiała jej od siły uderzenia przeciwnika, jednak czym prędzej odbiła uderzenie miecza niezbyt zgrabnym ruchem topora. Wykonała od razu ponowny cios, skierowany w kark przeciwnika. Cały czas osłaniała się tarczą przed drugim wrogiem, czuła się coraz bardziej zmęczona, a siła przeciwników była niemal nie do pokonania. Zginę tu - myślała tylko.

[Mohamed Khaled]

Topór trafił w kark zabijając na miejscu, lecz ty poczułaś silny ból w tyle głowy. ÂŚwiat ci się zamazał, i runęłaś na ziemie...

Kilka godzin później...
Obudziłaś się w łóżku, przy którym siedział Murtagh, i jego najsilniejsi ludzie. Za oknem widać było że nastał wieczór, a i słychać głośny gwar z imprezy dało się. Miałaś jeszcze mroczki przed oczami.

[Arya]

Arya zaczęła mrugać oczami, próbując przywrócić im ostrość. Usiadła na łóżku, chwytając się za głowę.
- Co się stało?

[Mohamed Khaled]

Jeden z tych bandytów uderzył cię w głowę. Od razu ruszyliśmy na ratunek, przez co zginął jeden z naszych.. Brom... Dobry z niego był chłop, ale i tak już nic go nie trzymało na tym świecie... Napastnicy uciekli, a my zanieśliśmy cię tutaj i opatrzyliśmy... A! I Festyn się zaczął.. Na powrót ocalałych. Jak się przyszykujesz, to przyjdź na dół... Vrael opowie nam o tych porwaniach.. W końcu jako jeden z trzech przeżył.. Właśnie. Tamtych dwóch pozostałych dorwała gorączka, i umarli.. Jutro pogrzeb.

[Arya]

Przemyślała spokojnie to, co powiedział Murtagh. Odzyskała już w pełni wzrok, nadal jednak bolała ją głowa.
- To straszne... Zaraz, gdzie mój towarzysz? - spytała i zaczęła rozglądać się po pokoju.

[Mohamed Khaled]

Nie wiadomo... Podczas walki już go nie było... Pewnie gdzieś się ukrył, w jednym z domostw. Trzeba będzie poszukać.. Ale to jutro. Teraz przyszykuj się, i zejdź. Po czym wszyscy wyszli z pokoju, zostawiając Arye samą.

//Skoro się nie odzywa, zakładam że się gdzieś ukrył, lub uciekł...