Tajemniczy wir

[Elrond Ñoldor]

- Moguś! - zawołał widząc krew.

[Zeleris Flamel]

Mag zmarszczył brwi.
- Jakoś nie wydaje mi się, aby to był Czerwony... - mruknął dracon. - Co widziałeś? - zapytał wampira.

[Mohamed Khaled]

Zawsze powtarzam! Gdy coś idzie po dobrej drodze, zawsze musi się spierdolić...

[Isentor]

Gunses zobaczył jakieś dziwne obrazy, których nie mógł sklecić w jedną całość. Usłyszeliście wysoki pisk, dobiegał z krzaków. Isentor zeskoczył z konia, zszedł z głównej drogi do lasu. Nagle zapadła cisza. Z zarośli wybiegł umazany w krew garguli demon, zdezorientowany i otoczony przez tylu przeciwników nie wiedział co ma robić.

[Zeleris Flamel]

- Król? Co ci się stało? - zapytał nagle Zeleris, widząc demona, który wylazł z krzaków zaraz po tym, jak Isentor tam wszedł. Rzecz jasna żartował. Uznał, że taki żart pasuje do sytuacji.

[Gunses]

Gunses miał już łuk i strzałę w ręku, napiął, wycelował w łeb demona. I czekał...

[Isentor]

- Zabij to ścierwo do cholery!

[Mohamed Khaled]

Heshar Anash! wymówił. W ręce powstała mała kula ognia, którą pocisnął na demona. Zdezorientowany demonik został trafiony, i padł na ziemie fajcząc się.

[Malavon]

Malavon czekał gotowy z zaklęciem na ustach. Wtedy usłyszał polecenie Isentora. Mag ognia jednak go wyprzedził.

[Gunses]

Gunses w tej samej chwili wypuścił strzałę. Grot wbił się głęboko w czaszkę. Demon płonąc padł i zdechł.

[Isentor]

Isentor udał się w zarośla, z których wybiegł garguli demon. Odnalazł w nich truchło matki taru, została zabita w obronie leża, w którym smacznie spały cztery szczeniaki. Mag ostrożnie owinął młode taru w płaszcz.

[Mohamed Khaled]

Ooo! Jakie słodkie! patrzył na maluchy. Splunął na demona. Matka tych szczeniąt nie żyła przez niego.

[Gunses]

Gunses podszedł do Isentora chowając łuk do nosidła i spojrzał
- To młode taru - zauważył - Psowate o bardzo czułych zmysłach. ÂŚwietni myśliwi, samotnicy. Są też pojętne i szybko się uczą - wiedział o nich trochę. Jako myśliwy podczas polowań czasami je spotykał.

[Malavon]

-Ciekawe stworzenia. - rzekł elf przyglądając się małym. -Powinniśmy się nimi zająć mistrzu? Mal głaskał jednego, który najwidoczniej czuł przy nim zapach kota.

[Devristus Morii]

Jakie slodkie powiedzial elf na ich widok.

[Isentor]

- Wracajmy do paktu. Szkoda porzucać takie istoty na pastwę losu, zbyt dużo demonów się tutaj kręci, w związku z tym chciałbym wręczyć po szczeniaku najbardziej zaangażowanym w wyprawę.

[Mohamed Khaled]

Wsiadł na konia (z którego zsiadł przed czarem), i powolnym truchtem ruszył...

[Gunses]

- Powinniśmy dać je na wychowanie kapłankom Ventepii, te kobiety znają się na wychowaniu i tresurze wszelkich stworzeń. Tak byłoby dla tych szczeniąt najlepiej. Kiedy dorosną - mówił wsiadając na konia - mogą bardzo pomóc swemu towarzyszowi, zwłaszcza w lesie. 

[Isentor]

- Chciałbym wręczyć po chowańcu Devristusowi, Elrondowi, Gunsesowi i Zelerisowi. Jak tylko wrócimy do paktu udajcie się do miasta do kapłanek Ventepii. Po tygodniu tresury oddadzą wam szczenięta. Będziecie się nimi opiekować nim dorosną, wtedy będą mogły walczyć u waszego boku.

Taru

//Chowańce

[Gunses]

- Dziękuję, mistrzu - powiedział Gunses który upatrzył sobie już szczeniaczka