Zupa z goblina

[Nikolaj]

ÂŁadnie pachnie - zaciągnął się aromatem. Wprawdzie był wampirem i nie potrzebował takich rzeczy, ale po prostu lubił jeść i sprawiało mu to przyjemność.
- Mówisz, żeś Hobgoblin. Intrygujące, zważywszy na fakt, że mamy na gobliny polować. Czemu Cię tak nazywają?

[Jiroslav]

A zleceniodawca uprzedzał, że dla znachorki trzeba zrobić wszystko! Czyżby w skład tego wszystkiego wchodziło dostarczenie mięsa niziołka? Myśl mrożąca krew w żyłach, jednak zadanie to zadanie... Nie! To by przecież było stanowczo zbyt łatwe!

[Mogul]

- A jakaś stara wiedźma tak mnie nazwała i tak zostało. No nic, teraz wystarczy upiec to mięsko. Poczekajcie chwilkę. Położył kroolika nad kominkiem.

[Nikolaj]

Nikolaj uniósł brwi.
- Ot tak po prostu? nie podpadłeś jej czymś? - zaśmiał się.

[Mogul]

- Aaa, takie głupie utarczki. Nie kazała mi polować w tym lesie, hęę. Co, podejrzewam, że przyszliście tutaj po zwykłe gobliny, a tu się okazało, że macie zabić mnie, prawda? I teraz nie wiecie co począć pewnie? Mam pomysł, załatwcie to stare babsko, zapłacę wam dwa razy tyle. W między czasie mięso powoli się piekło.

[Nikolaj]

- Heh. Mieliśmy polować na gobliny, nie na niziołków - powiedział i z szybkością jaką dawała mu noc i jego Wampirza natura, wycelował załadowaną cały czas kuszę w niziołka i wypalił w jego twarz, zanim ten zdążył mrugnąć.
- Co nie zmienia faktu, że zlecenie właśnie się zmieniło. Króliczka? - zapytał Jiroslava.

[Jiroslav]

-Chętnie.-Powiedział automatycznie niczym golem. Wszystko działo się tak szybko, że nie zdążył niczego przedsięwziąć. Mrugnął zauważalnie i przesunął nogę, by nie pochłonęła jej rosnąca kałuża z krwi niziołka. Wstał i zaczął go przeszukiwać. -Patrz no, jak to się czasem śmiesznie układa.-Rzekł sprawdzając kolejną kieszeń.-A... Z tym mięsem to była przenośnia? Lepiej wziąć ciało na wszelki wypadek, może będzie chciała zrobić z niego zupę, czy coś.-

[Nikolaj]

- Weźmiemy go, lekki, poniosę - powiedział ściągając królika z rożna, by się nie spalił. Połamał go na pół. Jedną część podał koledze.
- Przydałoby się dobrze przeszukać ten dom. Trofea, bronie, złoto...

[Jiroslav]

Królik, jak to królik, był chudy i starczyło ledwo na trzy kłapnięcia szczęką, mimo to był całkiem smaczny.-Racja, w dzisiejszych trudnych czasach trzeba samemu zadbać o swoją małą premię. Chociaż sto grzywien, za jeden strzał to i tak całkiem nieźle. W dodatku nie mój.-Powiedział i sprawdził pierwszą szafkę.



//Znalazłem coś przy niziołku?

[Mogul]

Zdążyłeś znaleźć dziwnie wyglądający flakonik z czaszką na nim i zrobiło Ci się kolorowo przed oczyma i padłeś na podłogę. Nikolaj widząc to, zamarł w pół ruchu z otwartą gębą.

[Nikolaj]

- O kurwa - zamurowało go. Spojrzał na kroolika. Następnie na Jiroslava. Ponownie na kroolika. Odrzucił go od siebie.
- To będzie ciekawie - powiedział. Następnie znalazł jakieś szmaty, owiną nimi flakon tak by go nie dotknąć, bo nigdy nic nie wiadomo i schował za pazuchę. Zaczął przeszukiwać pomieszczenie, bo doszedł do wniosku że skoro jest trucizna, to musi być gdzieś antidotum. ÂŚpieszył się, nie było czasu.

[Mogul]

Chodziła tobie z niewiadomej części umysłu jedna myśl - po co zabójcy antidotum? Nie znalazłeś nic ciekawego w pomieszczeniu, a otwierając różne szafki zamurowało Cię ponownie. Większość była wypełniona podobnymi flakonikami.

[Nikolaj]

Zawsze mógł niechcący dolać sobie do herbatki, skoro pełno się tego tutaj wala. Ehh to nie ma sensu. Z trutką w kieszeni, niziołkiem na jednym ramieniu i staruszkiem na drugim, popędził ile mu pozwalała wampirza siła, wprost do chatki wiedźmy.

[Jiroslav]

Nieprzytomny Jiros mamrotał coś pod nosem leżąc na ramieniu wampira, jednak nie sposób było go zrozumieć. Po chwili zamilkł całkiem. Kto wie, co mogło się teraz dziać w jego głowie?

[Mogul]

Trafiliście do babci
-Ohh, wy gówniarze jedni, gówniarze. Czekajcie chwile.

[Nikolaj]

- Chciał nas otruć ten pierdolony Goblin - powiedział zrzucając truchło.
- Taką miksturą - pokazał flakonik. - Mój kumpel chyba umiera, pomożesz?

[Jiroslav]

Jiros cały zadygotał aż, zupełnie jakby chciał potwierdzić słowa Nikolaja. Faktycznie nie wyglądał najlepiej.

[Mogul]

Staruszka powąchała zawartość butelczyny, poszperała troszkę i znalazła odpowiedni flakonik. Wlała całą zawartość do ust Jarosława. Ten wygiął się w pół z bólu jaki go uderzył, odzyskał przytomność.


//: jesteś osłabiony, nie możesz praktycznie się ruszać

[Nikolaj]

- Niech Ci bozi w dzieciach... Eee... Dziękujemy - kopnął niziołka. - O tego truciciela chodziło?

[Jiroslav]

-Uoooh...-Stłumił dłonią beknięcie, otarł pot z czoła i zamrugał kilka razy. -Chyba... Chyba już widzę... A, wszystko w porządku.-Potrząsnął głową i zamrugał raz jeszcze. -Gdzie mój...? Ah, tutaj.-Wziął do rąk swój drewniany kostur. Podpierając się na nim, udało mu się jakoś wstać. -Dziękujemy. To już będzie wszystko, czy trzeba zrobić coś jeszcze?-