Próba cienia: Nocturnus

[Nocturn]

Nocturnus spostrzegł dwie kobiety, po czym skierował się ku nim. Przyglądał się im przez chwilę, następnie podszedł do stołu i położył na nim dwa miecze. Domyślał się, co ma zrobić, jednak nie był to powód do dumy.
- Dlaczego tu jesteście? - spytał z ciekawości.

[Isentor]

Niewiasta była przerażona, płakała próbując wydusić z siebie słowa
- Zostałam porwana! Jesteś jednym z nich?!




Wampirzyca była nieco bardziej opanowana.
- Zamknij się idiotko! Nie widzisz, że jest równie zdziwiony na nasz widok jak my na jego? Pewnie znalazł się tutaj przypadkiem. Uwolnij nas!

[Nocturn]

- Nie mogę...
Politowanie szybko przeobraziło się w fanatyczną nienawiść.
- Skoro taka jest wola mistrza, zrobię to!
Nocturnus chwycił srebrny miecz, po czym przebił nim serce wampirzycy. Druga kobieta zaczęła krzyczeć, jednak adept był bezlitosny. Podniósł żelazny miecz i przeszył nim niewiastę.

[Isentor]

Srebrny miecz palił skórę wampirzycy, jej serce ledwo co biło, nadal byłą jednak przytomna.
- Ty skurwysynie! Więc jednak jesteś od nich!
Krew niewiasty chlapnęła na posadzkę, dziewczyna wydarła się wniebogłosy.
- Nie zabijaj mnie proszę! Nie! Zostałam porwana! Nie! Mam już dość tortur!


//Pisz dokładniej, gdzie zadajesz cios.

[Nocturn]

Nocturnus milczał. Wyciągnął żelazny miecz z ciała niewiasty, po czym wbił go w serce kobiety.

[Isentor]

- Popierdoliło Cię? Zaszlachtowałeś właśnie jakaś naiwną i głupią dziewkę.

Kobieta przestała krzyczeć, szamotać się, zdawało się, że uszło z niej życie.

[Nocturn]

Adept pochwycił srebrny miecz i kilkakrotnie dźgnął wampirzycę w serce.

[Isentor]

Wampirzyca wiła się z bólu.
- Jesteś popierdolonym zwyrodnialcem. Po prostu mnie zabij!

[Nocturn]

Nocturnus miał już dość wampirzycy. Podniósł żelazny miecz i potężnym ciosem rozciął jej szyję. Dla pewności wbił srebrny miecz w serce, a żelazny miecz w usta wampirzycy.

[Isentor]

Wampirzyca, zalana krwią, poturbowana i rozpruta ale nadal żywa bluzgała na Nocturna.

[Nocturn]

Adept wziął żelazny miecz i zaczął nim uderzać w szyję wampirzycy. Po kilku cięciach głowa spadła na ziemię.

[Isentor]

Na Twojej drodze do dalszych korytarzy stały tylko żelazne drzwi z zamkiem.

[Nocturn]

Nocturnus wyciągnął z kieszeni mosiężny klucz, po czym próbował otworzyć nim zamek drzwi.

[Isentor]

Niestety klucz nie pasował do tego zamka.

[Nocturn]

Adept zaczął przeszukiwać ciała kobiet.

[Isentor]

//Twoje opisy są niedokładne, im mniej dokładny opis tym więcej mogę nad interpretować.

Nocturn nie znalazł niczego przy ciele wampirzycy, kiedy nachylił się do niewiasty, by przeszukać tylne kieszenie jej paska, ta jakby ożyła i wgryzła mu się w szyje odrywając spory płat mięsa. Na szczęścia nie przegryzła żadnej z arterii. Wypluła krew i zaczęła się szamotać.

[Nocturn]

Nocturnus kopnął zombie, dzięki czemu zyskał na czasie. Wziął żelazny miecz ze stołu, po czym potężnym atakiem rozciął głowę nieumarłej kobiety. Pozbawione życia ciało upadło na ziemię.

[Isentor]

//Kobieta była skuta łańcuchami, jeśli więc upadła na ziemię wnioskuję, że Nocturn przeciął stare kajdany zadając ciosy.

Z raną na pół twarzy, poprzebijania na klatce piersiowej, ale nadal żywa niewiasta stanęła na proste nogi. Wyciągnęła przed siebie rękę posyłając mortokinetycznym uderzeniem Nocturna o pobliską ścianę. Nieszczęśnik uderzył tak mocno, że niemal stracił przytomność.

[Nocturn]

Nocturnus resztkami sił wypowiedział inkantację.
- Izipash ipush!
Adept cisnął piorunem kulistym w kierunku kobiety. Pocisk trafił w głowę nieumarłej.

[Isentor]

Kobieta w ostatniej chwili teleportowała się obok. Czar Nocturna chybił.
- Myślałam, że porozmawiamy, uwolnisz mnie, a Ty po prostu postanowiłeś mnie zaszlachtować bez słowa.