Kurwy, wino i domino!

[Anette Du'Monteau]

-Jazda wozem to tylko kwestia dłuższego czasu. Mi pasuje wszystko, dostosuje się. Decyzję postawiam wam.

[Adaś]

-Skoro ty się dostosowujesz, mnie się pomysł podoba. No to w takim razie wybieramy pomysł naszego smoczusia.-Powiedział zadowolony z decyzji jakie podjęli.-To co jutro o świcie proponuję wyruszyć. Ja w między czasie wszystko zorganizuje, a wy możecie się zabawić, czy tam na dachach postać.

[Zeleris Flamel]

- No to widzimy się jutro o świcie pod tą fontanną - podsumował Zeleris. Odszedł kilka kroków od murku fontanny. - Skoro ustalone, to ja lecę sobie. - Rozłożył skrzydła. - Muszę się napić. I coś zjeść, a potem się zobaczy. Do jutra! - pożegnał towarzyszy. Machnął skrzydłami i poleciał sobie gdzieś w miasto.

[Adaś]

Tak jak się umówiliście tak się stało. O świcie wyruszyliście spod fontanny, do wozu wcześniej załatwionego przez Adamusa. Nie czekając tam długo wyjechaliście. Trakt przez step był zadbany, dzięki czemu na wozie było bardzo wygodnie. Po siedmiu dniach relaksującej podróży ujrzeliście cel waszej podróży. Z oddali widzieliście miasto do którego zmierzało dużo ludzi...

[Zeleris Flamel]

Podróż byla o wiele wygodniejsza, niż przeprawa przez pustynię. Głównie dla tego, że Zeleris, jako najbardziej rzucający się w oczy, spędził jej wiekszą część ukryty w wozie, wyjadając zapasy i pijąc wino.
- Ale wiocha - skomentował, wychylając łeb spod plendeki, gdy dojeżdżali do celu.
- Rozumiem, że tu i załatwiamy sprawę ze smokiem i Nizioł robi swoje? - zapytał.

[Adaś]

-Ta przynajmniej mam taką nadzieję.
Powiedział smagając konie lejcami, aby przyśpieszyły trochę kroku. Byli coraz bliżej miasta, kiedy Adamus spytał:
-Zastanawiam się czy nie było by najlepiej się rozdzielić jakoś? Wiecie ja bym udał się z jednym z was do ratusza pod pretekstem założenia filii mojej i Arusiowej spółki. A drugi co by został zainteresowałby się w mieście czy nie słyszano gdzieś o smoku. Co jak co ale władze mogą niechętnie udzielać takiej wiedzy, a ludzie swoje wiedzą. Więc co o tym sądzicie?

[Anette Du'Monteau]

-Czemu nie. Ale ja jak pogromca smoka nie wyglądam, także byłbym mało wiarygodny w jego poszukiwaniach.

[Adaś]

-Ale z tego co wiem masz wyeliminować pewnego kapłana nieprawdaż? A gdyby tak upiec dwie pieczenie na jednym ogniu? Wiesz dostałbyś się do niego, grzecznie się dowiedział co wie. A później cichaczem byś go wyeliminował. Potem byśmy spotkali się w jakiejś karczmie i ewentualnie uzupełnilibyśmy wiedzę na temat jakiegoś smoka. Jeśli oczywiście zajdzie potrzeba taka. 

[Zeleris Flamel]

- Nie musisz być od razu łowcą smoków, aby pytać o takowego - dodał dracon do słów Adamusa. - Udawaj badacza... chociaż z miną jaką robisz obecnie to nie przejdzie. O, obieżyświata! ÂŻe niby słyszałeś coś o smokach i masz kaprys zobaczyć i dać się spalić - zaproponował.
- My i tak będziemy mieli trudniej. Użeranie się z urzędasami jest gorsze od zabijania smoków i demonów. - Spojrzał na zbliżające się miasto. 

[Anette Du'Monteau]

-mi to w sumie obojętne. Robię to za co mi płacą. Mam latać za informacjami o smoku, czemu nie. Zabić jakiegoś kapłana? Zwyczajnie popołudnie dla niektórych.

[Hagmar]

Wjechaliście do miasta.

[Zeleris Flamel]

W końcu wjechali do miasta. Było ono jakieś nijakie. Jakoś nic nie rzucało się w oczy, a przynajmniej nic nie było wartego wspomnienia i opisania.
- No leć do pracy, Mały - rzekł Zeleris do niziołka. Nie żeby go wyganiał. Po prostu chciał, aby mały zabójca miał więcej czasu na wykonanie zadania!
- A my tymczasem do urzędu się udamy. Mam nadzieję, że nie będzie kolejek, ani bab rodem z dziekanatu na Uniwerku z Efehidon... - Wzdrygnął się lekko.

[Adaś]

-Ano ÂŻeluś Wiatropędny ma racje. Najlepiej będzie jak się teraz rozdzielimy.-Powiedział w kierunku Blaze. Po czym wrócił się do dracona-To co idziemy do tego urzędu. Proponuje abyś pełnił rolę ochroniarza. Chyba że masz jakiś inny pomysł?

[Anette Du'Monteau]

Niziołek z radością się oddalił. Zaczął wędrować po uliczkach miasta. Jego oczy bacznie obserwowały każdy szczegół. Rejestrował w pamięci co mógł. Szukał też oznak jakichkolwiek miejsc kultu.

[Adaś]

Blaze:
Zawędrowałeś na plac świątynny. W okół znajdowało się parę mniejszych kapliczek, ale twoją uwagę przykuła ogromna świątynia w samym centrum tegoż placu. Było już po nabożeństwie południowym, więc ludzie (głównie starsi mieszkańcy miasta) wychodzili ze świątyni.

[Anette Du'Monteau]

-Przepraszam, kto jest opiekunem tej świątyni, czy też odpowiada za nią z racji swojej pozycji? - spytał jednego z przechodzących ludzi.

[Zeleris Flamel]

Dracon wyszczerzył się smoczo, gdy usłyszał propozycję Adamusa.
- No raczej. ÂŹle by o mnie świadczyło, gdybyś to ty robił za mojego ochroniarza! - Zaśmiał się szyderczo. - Tylko nie miej potem pretensji, jak się za bardzo wczuję w rolę i dam komuś po ryju za pozorny atak. - "Wyłamał" sobie palce dłoni, w bardzo miły dla ucha sposób, chrupiąc kośćmi. W sumie to nie miałby nic przeciwko takowej obronie. Nie miał jeszcze okazji, aby poćwiczyć nieco przypomniane sobie niedawno zaklęcia. Chociaż spalanie ludzi w środku miasta byłoby raczej nie na miejscu.

[Adaś]

//:Blaze:

-O tak chłopczyku, nasz Wielebny wspaniale opiekuje się naszą świątynią! Drugiego takiego nie znajdziecie, wspaniały kapłan z niego. A i biednym się zajmuje, kiedy w świątyni nie siedzi.
Odpowiedział ci zahaczony podstarzały, słabo widzący mieszczanin. 

-A tam po mordzie klep kogo chcesz. Bylebyś nie puszczał wiatrów w obecności tego całego gubernatora.
Odpowiedział w równie wyszczerzonym uśmiechu, stąpając krok po kroku w kierunku ratusza. A przynajmniej do odpowiednika tejże instytucji. Po dłuższej wędrówce, oraz przebijaniu się przez tłumy ludzi. Dotarli pod drzwi tegoż budynku.

[Zeleris Flamel]

- Nie znam jeszcze takich zaklęć - odparł, jakby nie załapał błyskotliwego żartu Adasia. Ruszyli. Zeleris szedł pierwszy, przed Adamusem. Torował drogę, przecierał szlaki i zwyczajnie roztrącał ludzi. Co prawda większość ludzi sama ustępowała mu drogi. Nikt nie chciał wpaść na coś, co przypominało połączenie smoka, demona i człowieka. Zelerisowi oczywiście bardzo to odpowiadało. W swym chorym zadufaniu w sobie, lubił to uczucie przewagi nad motłochem. W końcu dotarli jednak do drzwi. Tam dracon się zatrzymał. Złapał za klamkę i otworzył drzwi. Zlustrował wnętrze, węsząc zagrożeń. A co, ochroniarz w końcu! Gdy stwierdził, że wewnątrz nie czyhają wściekłe babcie i koty, przepuścił Adasia.

[Anette Du'Monteau]

Niziołek się zastanawiał, czy to na pewno tego człowieka ma zabić.
-A gdzie znajdę wielebnego? I nie wiesz czy jest ktoś kto chciałby krzywdy tego dobrego człowieka?