Operacja "Czerwony ÂŚwit" - Jesienna kontrofensywa

[Mohamed Khaled]

Miejmy nadzieje że nie! powiedział słysząc o smoku. Co chcesz na nich zrzucić sir. Deszcz ognia? Meteoryty? zapytał nie wiedząc że zgadł. Jeśli nawet Kher będzie miał smoka, to co? My też mamy... a raczej coś smoko-podobne. Ciebie dowódco. Uśmiechnął się lekko. Masz skrzydła, łuski tylko ognia brakuje.

[Hagmar]

- Ha! Pamiętam to doskonale. Tak, dawny generał zdradził. Zwiał mi w ostatniej bitwie... teraz go dorwe. - powiedział po czym spojrzał krytycznie na Kratosa. -Spuścimy im na łby wszystko co wymyślą magowie młody.

[Patty]

- Polowanie na smoka, to było coś - westchnęłam z zadumą, wspominając dawne dzieje - Dziwne, jak wspominam Sado to nie przypominał kogoś, kto jest w stanie zdradzić. Wiele można by mu zarzucić, ale nie zdradę. No nic, trzeba sobie radzić, a zdrajców tępić. Zwłaszcza, jak wszczynają rebelie.

[Hagmar]

- Rebelie wszczęła szlachta, Sada kupili za spore pieniądze. Naprawdę spore. Wiesz, Kher jest chory psychicznie... ma schizofrenie.

[Patty]

- Widać. Ale czego nie robi się dla pieniędzy - uśmiechnęłam się krzywo - No nic. Raczej długo już nie pożyje, mając taką armię u progu.

[Elrond Ñoldor]

- Sado był bogaty. Poza tym, dla osoby takiej jak on złoto nie było najważniejsze. W całym tym pieprzonym spisku biorą udział siły tak potężne, tak opływające w prastarą i mroczną magię, że w ogóle nie zdziwiło by mnie, gdyby Sado był po prostu laleczką na sznureczkach, a lalkarz po prostu wykorzystuje jego dawną pozycję i chorobę umysłową. I robi to genialnie, skoro nawet dawni kompanie od miecza, dziewek i piwska w to wierzą - przysłuchiwał się rozmowie zakonniczki i dracona od dłuższego czasu. To kobieta przykuła jego uwagę. Nie pamiętał kiedy widział ostatnim razy kobietę w płytowej zbroi. Nie znał jej.

[Korag]

Nie wiedzieć skąd dookoła krasnoluda zaroiło się nagle od rozmaitych żołnierzy, magów i lutnistów. -Wracając do bitwy... Wiemy może, czy należy się spodziewać jakichś niespodzianek od wrogich magów?-dopiero teraz dostrzegł w małym tłumie kobietę noszącą płaszcz bractwa -Witam, Korag syn Kergorna-przedstawił się -Chyba się nie znamy...-

[Anette Du'Monteau]

-Nigdy nie skończysz swoich podbojów, prawda Czarny Baronie? - odezwał się Blaze. -Jak to kiedyś może powiedział, zawsze znajdą się skurwysyni. A ty zapewne będziesz ich zwalczał.

[Gunses]

Gunses wszedł wszedł cicho do utworzonej karczmy, w swym płaszczu wmieszał się w ucztujące żołdactwo. Nasłuchiwał. Po kilkunastu minutach słychać było krzyki i wrzaski sprzed karczmy.

[Hagmar]

- Koragu synu Kergorna... - nie skończył, przerwał mu wrzask dobiegający z zewnątrz, chwycił za miecz i wybiegł z karczmy a za nim reszta.

[Mohamed Khaled]

Co jest? Wyciągnął miecze, szybko przecisnął się przez lud i wyszedł przed budynek...

[Gunses]

Przed karczmą stało trzech konnych. Obcych.
- Baronie Aragornie! - przemówił jeden - Pan zamku, Sado Kher, zaprasza Ciebie i Twą świtę dziś wieczór na ucztę! Honorowo i przy prawie!

[Hagmar]

- Przekaż temu... - ugryzł się w język, chciał powiedzieć temu skurwielowi coś w stylu: "Chędoż się psi synu, przyjdę tam i zarżnę jak wieprza", ale się powstrzymał. Bo mądry generał pokonuje wroga bez walki. - Przekaż swemu panu że przybędę.

[Gunses]

- Tak jest! Baronie, panowie - ukłonili się i odjechali.

[Mohamed Khaled]

Uczta? Zdrajca chce zaprosić największego wroga na kolację? Nieźle... - myślał. Ze swoją świtą? Hmm... Szkoda. Nie zaliczam się do tego. - dodał w głowię. Wsadził miecze w pochwy, i z smutkiem wrócił do karczmy. Nie dał po sobie poznać żalu, lecz musiał być wytrwały podczas bitwy. Jeśli Sado zaprosił Aragorna, znaczy że coś knuje!...
Siedział na swym krześle, i nucił.

[Aurius]

Zakonnik bez większych problemów zaobserwował cała sytuację. Wiedział teraz chociaż, że będzie się mierzył z ludźmi honorowego człowieka. Bądź też dość pokrętnego, aby próbować coś zdziałać przed walką. Aurius jednak był człowiekiem dobrej wiary i pokładał nadzieję głównie w pierwszej możliwości.
Mężczyzna podczas całego zamieszania dostrzegł również dwójkę, która prezentowała na sobie znany mu symbol. Zakonnik postanowił na początku podejść do kobiety.
-Panna Patricia de Drake? Jestem Aurius z Rivendare, nowy zakonnik. Zdążyłem już usłyszeć nieco na panny temat. Rzecz jasna dobrych rzeczy.

[Korag]

Korag oczywiście wybiegł przed karczmę razem z pozostałymi i wysłuchał wrogiego wysłannika. -Naprawdę?-zapytał, gdy posłaniec już się oddalił -Dowódca zamierza tam pójść?-zapytał Aragorna -Nie żebym się znał szczególnie na dyplomacji, ale coś mi tu mocno śmierdzi.-

[Devristus Morii]

Jeśli zaprasza to czemu by nie iść. To jest szansa dla nas, aby poznać nasz cel, ale także szansa dla przeciwnika, bo w końcu dowództwo bedzie w jaskini lwa.

[Patty]

Spojrzałam na bok, w kierunku mówiącego do mnie mężczyzny. Z początku nie zwróciłam na niego uwagi, widziałam emblemat Bractwa, ale nie miałam ochoty na zaczynanie znajomości, skoro byliśmy w jednej organizacji prędzej czy później i tak musiałabym z nim współpracować.
- To ja. A co tam ciekawego o mnie słyszałeś? - byłam ciekawa, na jakie cechy mojej osobowości zwrócono uwagę.

[Hagmar]

- Zakończę tę wojnę bez bitwy Koragu. Chcę byś poszedł ze mną Korag jako moja eskorta, wezmę też ciebie Dev, Blaze'a, Adamusa i Patricie. Reszta ma być gotowa na wszystko.