Semper Fidelis Ad Mortem- Zawsze wierny aż do śmierci

[Nessa]

- Upita armia bezpieczeństwa nam nie zapewni - odpowiedziała krasnoludowi długoucha, choć nie mówiła do końca poważnie i nie chciała go urazić. - Chociaż wszystko jest dla ludzi... Krasnoludów i całej reszty ras. A niesamowite to o tyle, o ile pan generał bardzo pewnego dracona w swym usposobieniu przypomina, Severusie - uśmiechnęła się Nessa, nie wiedząc co powiedzieć. - A może po prostu baron był krasnoludem ze skrzydłami sięgającym powały.

[Dragosani]

- Słyszałem, że w północnych krainach ludzi, żyli wojownicy, którzy przed bitwą pili i odurzali się czym mogli. ÂŻeby nie czuć strachu i bólu. Nazywano ich berserkami - stwierdził Severus, na elfie słowa o pijanych armiach. - To tak, jako ciekawostka do tematu. - Oparł się o burtę barki
- Chodzi o Aragorna? - dopytał się i przyjrzał badawczo krasnoludowi. - Cóż, nie znałem go długo jako dracona, ale mogą być pewne cechy wspólne.

[Hagmar]

Brodacz uśmiechnął się na słowa elfki. Panienka nie widziała chyba pijanego krasnoluda, i gwarantuję że nie obaczy po za Ekkerund. A po miodzie lepiej strzelam. O. Dokończył i wypił to co pozostało w dwu litrowym gąsiorku, a pozostało niewiele. Co do berserkerów zaś, powiem że walczyć z takimi prawdopodobnie będziem. Tyle że z orkami, bowiem zgromadzenie tych szkoli tych skurwysynów w ilościach godnych małej armii.

[Iddeous]

- Uhuhu, no to nie powinno być nudno na tej wyprawie.- wtrącił Iddeous. - Tylko proszę płyńmy szybciej, ten rejs to dla mnie udręka.- jęknął. Nienawidził podróży wodnych. Z całego serca. Miał nadzieję, że nie był z tym sam na tej barce.

[Dragosani]

Ravnblod spojrzał na narzekającego Iddeousa z uśmiechem, zdradzającym nikczemne plany, kotłujące się w jego głowie. Podszedł do niego i klepnął go po ramieniu.
- Udręka? Przecież to nic takiego. Płyniemy sobie na kupce drewna, zmontowanego nie wiadomo czym. Aż dziw, że się jeszcze nie rozpadło. Poza tym samo płynięcie męka nie jest. Pomyśl co czuje ktoś, gdy się topi. Pogrążasz się w toni wodnej i zaczyna brakować ci powietrza. - Spojrzał w dół, w wodę przez burtę. - Heh, pewnie nie jeden topielec tam na dole leży i jest objadany przez ryby - stwierdził. - No i jeszcze to chwianie, które nie pozwala zapomnieć, że jesteśmy na wodzie. Prawo, lewo, prawo, lewo i tak bez końca. Jadłeś obfite śniadanie przed rejsem? Jeśli tak, to wybacz, ale... - Odsunął się poza zasię ewentualnego pawia.

[Iddeous]

- Dla Ciebie może i być obfite, ale raczej nie zjadłem dużo. Mam jeszcze trochę rozumu, żeby rzygać za burtę, a nie w twoją twarz.- z żartobliwym sarkazmem odparł rozmówcy - Nie wiem czy to co mówisz jest prawdą, czy po prostu se jaja ze mnie robisz. Ale masz rację, zachowaj bezpieczną odległość. Dla Twojego i mojego zdrowia.- rzekł i zaczął wpatrywać się w porośnięte brzegi rzeki. Po chwili podparł twarz rękami, i zaczął kląć ze złości.

[Gunses]

- Nie rzygać w obecności hrabiego i barona! - pouczył Gunses ze swojej skrzyni

[Hagmar]

Właśnie kurwa. Stwierdził rzeczowo Garir.

[Nessa]

Jednak gdyby ktokolwiek słuchał barona czy też hrabiego, to nigdy nie stwierdziłby ich tytułów. Niektórzy kloszardzi mieli więcej ogłady. Lecz to nie zaprzątało głowy elfki, która starała się oderwać myśli od niewygodnego środka transportu. Usiadła na pokładzie gdzieś z boku, a nie znała się na barkach, więc nie potrafiła określić jak nazwać "barkową burtę", o którą się oparła. Rzecz jasna za czysto nie było.
- Co to się stało się, że nagle tylu członków Zgromadzenia wyrosło spod ziemi? Swego czasu byłam na wyprawie z nie tak świętej pamięci Aragornem i mówił, że ściga niedobitki niedobitków.

[Gunses]

- Zejdźcie no tutaj... Będzie się lepiej gawędziło...

[Adaś]

Kruk wciąż oparty o reje, nie zwracał uwagi na to co działo się na okręcie. Ignorował to, był pogrążony we własnych  trochę ponurych myślach. Ale jego spokojne rozmyślanie zakłócił dźwięczny głos elfki. Elfki która zadała bardzo interesujące pytanie. Pytanie które w tym czasie znaczenie ma dość ważne. Kruk zaczął rozmyślać na ten temat, trochę się nagłowił nim postanowił odpowiedzieć, choć pytanie najprawdopodobniej było skierowane do wszystkich:
-Widać nikt tego nie wie prócz jaszczurki. Aragorn musiał być zbyt pewny siebie, aby przeoczyć tak ważną sprawę jak rośnięcie zgromadzenia w siłę. Szczerze powiedziawszy wydaje mi się że tylko on wiedział co się szykuje. Gdyż swego czasu wysłał mnie do Marcham na przeszpiegi, aby dowiedzieć się co tam się dzieje. Jak się okazało zgromadzenie miało tam swój przyczółek, w którym werbowali chłopów.
Kruk kiedy tylko skończył swoją wypowiedź, odwrócił się z powrotem w kierunku rei,  aby powrócić do swych myśli.


//:Jeśli nie będziecie mieć nic przeciwko w najbliższym czasie przeskoczymy do przodu z podróżą.

[Dragosani]

Słysząc marudzenie wampirzego potomka swojego poprzedniego wcielenia, Severus tupnął nogą o pokład, tak aby usłyszał to wspomniany Gunses.
- To ty chodź tutaj. Blady jesteś, opaliłbyś się trochę - odparł głośno, aby wąpierz usłyszał. - To chyba wygodniej i szybciej by było, niż cała reszta miałaby schodzić pod pokład, gdzie jest ciasno. - Severus oczywiście wiedział, i to z pierwszej ręki, że wyjście wampira na słońce nie byłoby dobrym pomysłem. Ale przecież wrednym trzeba być.

[Eric]

- Przebranie tej... buu-ki... jak mniemam nie gwarantuje ochrony przed śmiercionośnym słońcem? - zapytał z współczuciem.
- Znam to uczucie. Na wakacjach nieźle sobie skórkę przypaliłem. Byłem czerwony jak rak. Przez jakiś tydzień nie miałem ochoty na bliższe spotkania ze słońcem - uśmiechnął się wrednie. - Choć w twoim przypadku problem zdaje się mieć diametralnie inne podłoże... - dodał i wspiął się po drabince na pokład, gdzie ciągle niezakłócenie panowało słońce.

[Hagmar]

A ja pójde pod pokład! Miodu i innego dobrodziejstwa poszukać. Jak powiedział tak zrobił i po chwili znikł w czeluściach ładowni.

[Arti]

- Czym jest to całe Zgromadzenie przeciw któremu udajemy się w wyprawę? - rzucił pytaniem Aerth Ra. Zdawał sobie sprawę ze swojej ignorancji, ale dotarł na wyprawę w chaotycznym biegu i nie miał czasu na pobranie żadnych informacji.

[Hagmar]

//Sto razy było mówione na tej wyprawie. 

Barka sunęła dość szybkim tempem po rzece. Minęły cztery nudne dni, które spędzaliście na błahych rozmowach, grach,  doglądaniu koni które znajdowały się pod pokładem, oraz szlajaniu się po pokładzie. Z jednego końca barki na drugi, i tak w te i wewte. Ale w końcu czwartego dnia już mocno po południu byliście prawie u kresu swej żeglugi. Pozostało wam około 10 godzin żeglugi, do celu.

[Nessa]

Nawet nie zielona elfka wyszła na pokład, by zaczerpnąć powietrza. Miała już dosyć tej łajby, jednak starała się to ukrywać.
Wśród kompanii szły głosy, że już są blisko celu, więc Nessa zaczęła się rozglądać za kimś, kto mógłby podać jej szczegóły całej akcji. W końcu trzeba się przygotować.

[Arti]

Na pokładzie znajdował się Aerth i siedział po turecku, spoglądając raz na horyzont, a raz w bezkresną toń wodnej głębi. Spojrzał za siebie i ujrzał Nudę. Piękna towarzyszka wyprawy i "Krucza Siostra". Ra zawsze podziwiał jej urodę, jak zawsze przy tej okazji wspominał sobie legendy o urodzie elfów. Może były troszkę przerysowane, ale nie da się ukryć, że Nuda przewyższała urodą najładniejsze panny rasy ludzkiej.
 - Witaj Nudo - rzekł z nadzieją, że elfka go usłyszy. Nie chciało mu się krzyczeć by nie wyjść na jakiegoś nieokrzesańca.

[Eric]

Diomedes zaś potulnie drzemał sobie pod pokładem przykryty kocem, który wcześniej posłużył hrabiemu Cadacusowi jako przebranie. Mimo wątpliwych walorów estetycznych było pod nim na tyle ciepło, by móc popaść w błogi sen nawet leżąc na powierzchni kilku beczek i częściowo desek podpokładu. Papuga, która nie odstępowała go na krok, siedziała na posterunku tuż obok boku Diomedesa i czujnie obserwowała przestrzeń wokół niego. Wierna i lojalna niczym pies. Ptasi pies!

[Adaś]

Spod pokładu nagle wydrapał się krasnal Yarpen. Niósł on pod pachą pustą beczułkę po miodzie, którą bez ceremonialnie wyrzucił poprzez burtę. Kiedy dokonał się ten jawny czyn wandalizmu i zaśmiecania środowiska, przemówił tak aby wszyscy go słyszeli, równocześnie drapiąc się po tyłku:
Pódźcie wszyscy pod pokład. Radzić będziemy nad planem co go żeśmy go wymyślili we trzech.
Po skończeniu swego jakże krótkiego monologu, wziął kolejną beczułkę miodu, pod pachę i zszedł podpokład.