Wysuszeni myśliwi

[Isentor]

- Chodźmy w takim razie porozmawiać z myśliwym. Jeśli nie dopowie nam nic nowego proponuje odnaleźć tego wampira, na którego tak bluźnił.
Wyszliście ze świątyni. Na zewnątrz czekał na was myśliwy, kurząc fajkę.


//Przez cały weekend od południa jestem w pracy. Więc aż tak nie pójdziemy do przodu. Chyba, że Nif będzie aktywny rano i po północy.

[Gunses]

- Zagadkowa sytuacja - rzekł Gunses - Pierwszy raz widzę tak wysuszone ciało - a sam niejednokrotnie pozbawiał ludzi ich krwi, ale nigdy nie dosysał się aż tak bardzo
- Z tym kołkiem, to był dobry pomysł - rzekł, rzecz jasna kłamliwie, Gunses do myśliwego - Przebiliście ciało, czy może wbiliście kołek już w istniejącą tam ranę?

[Isentor]

- Panie nikt się temu ciału nie przyglądał. Jak tylko żeśmy zobaczyli, że ktoś upił z niego całą krew dla bezpieczeństwa przebiliśmy serce kołkiem. Drugi wampir szalejący po dżungli nam niepotrzebny.

[Gunses]

Gunses nie chciał mówić, bo i po co, że od ukąszenia człowiek nie zamienia się w wampira. Wieśniakom ta wiedza nie była potrzebna to raz, dwa i tak by wierzyli w to co by chcieli.
- Kto przebijał serce kołkiem? Jakiś ślepy, nie zauważył by rany, albo dajmy na to plam od krwi na ubraniu tego mężczyzny?

[Isentor]

- Torek, tam siedzi i kije ostrzy. Dopytajcie go o szczegóły. Ja przy tym nie byłem.

[Gunses]

- Powiedz mi jeszcze, gdzie znajduje się ten wąpierz? Gdzie swoje leże założył na tych bagnach według was?

[Isentor]

- Panie nigdy nie mówiłem o żadnych bagnach. W dżungli skurwysyn siedzi. Kilka kilometrów stąd na północ, w głąb dżungli trzeba się udać.

[Patty]

- To już sobie poradzimy, dziękujemy za pomoc - ruszyłam z resztą grupki do następnego człowieka, który widać mocno zajęty był ostrzeniem patyków - Witaj, jestem paladynem z Bractwa. Tyś jest Torek?

[Gunses]

- Widzę, że przygotowujesz się do chronienia swej osady przed wąpierzami? Nie lubisz krwiopijców, co?

[Isentor]

- Tak jam jest Torek. Witaj Pani i witajcie Panowie. Zajęty jestem, sprawę jakąś macie?

[Gunses]

- Podobno to ty uchroniłeś tego nieszczęśnika - Gunses wskazał ręką na kaplicę- przed nieszczęściem zamiany w wampira? Tyś to wbił weń osikowy kołek. Powiesz nam czy zauważyłeś na jego ubraniu ślady krwi w okolicy serca, albo przebite ubranie czy ranę? Wbiłeś kołek w istniejącą już ranę?

[Isentor]

- Tak to ja go znalazłem. Nie widziałem krwi na ubraniu ino wysuszone na wiór zwłoki. Szybko więc wbiłem w serce kołek. ÂŻadnych ran nie zauważyłem.

[Gunses]

- Dzięki - rzekł Gunses i wzruszył ramionami - Chyba trzeba będzie przejść się do tego wampira...

[Isentor]

Zacząłem iść w stronę dżungli, gdy oddaliliśmy się od uszu i oczu mieszkańców odezwałem się do towarzyszy.
- Gunsesie prowadź. Być może Twoja obecność wpłynie kojąco na zachowanie wampira.


//Chciałbym byście nie opisywali sami poczynań przeciwników i to co im się dzieje po waszej akcji, do czasu aż zniosę to ograniczenie. Dotyczy to umiejętności jak i walki, ataków.

[Gunses]

- Skoro tak twierdzisz - Gunses wątpił, aby to coś pomogło. Na każdym renegacie, wampirzym banicie, który opuścił mury zgromadzenia, albo wręcz do niego umyślnie nie przystąpił wisiała kara śmierci. Prawo rządzące rasą wampirów było w tej kwestii jasne i klarowne. Wampir renegat ma umrzeć. Gunses kilka razy odstępował od tego wyroku, stosując tak zwane prawo łaski. Najbardziej znane z tych przypadków to zastosowanie prawa łaski dla Setmre, Dragosaniego, Metztli i Vincenta. Chociaż... Ktoś w końcu zabił całą rodzinę Drago. Gunses wymownie milczał.
Mieczem co jakiś czas siekał jakiś uporczywy krzak zagracający drogę. Mimo zimy w dżungli panował jako taki ruch. Co jakiś czas wrzeszczały ptaki. Co jakiś czas wrzeszczało coś, czego nie byli pewni co to było.

[Isentor]

Przedzierając się przez gęstą roślinność dżungli dotarliście do niezarośniętego obszaru. Znajdowało się tam kilka pomniejszych krzaków, drzew. Spostrzegliście, że pod jednym z nich siedzi młoda elfka odziana w skąpą suknię. Nie reagowała na wasze wtargnięcie, jakby osłupiała wpatrywała się w ziemię.

[Gunses]

I to było coś co Gunsesowi się podobało. To że dziewczę było niewątpliwie piękne jak na wampirsze gusta, to też. Ale właśnie to, że elfy były bardzo naturalne i można je było spotkać wszędzie. Ta jednak przedstawiciela szpiczastouchych była widocznie nieobecna. Wampir nie znał żadnego zaklęcia ochronnego, no zresztą jak na bestię przystało, a elfka mogła ni stąd ni zowąd zacząć ciskać czarami jak z rękawa. Zdolne były elfy w tej kwestii. Wampir bezceremonialnie pchnął przed siebie Patty i Króla, niech sobie radzą.
- Haaalo? - zawołał zza pleców kompanii - Halo, elfko?

[Isentor]

Elfka powoli uniosła wzrok na Gunsesa. Wpatrywała się w niego bez słowa.

[Gunses]

- Rozumiesz mnie? - spytał Gunses, chyba musiał zaryzykować i dotknąć elfki, aby się przekonać czy może coś w niej nie siedzi, ale wolał jakoś się wcześniej upewnić, czy nie chce rozmawiać.

[Isentor]

Elfka wyciągnęła przed siebie ręce tak jakby chciała wziąć w objęcia wampira. Nagle szybkim ruchem obu dłoni rzuciła magiem na lewo, zaś paladynem na prawo, miotając nimi niczym szmacianymi laleczkami na odległość 10 metrów za pomocą mortokinezy. Isentor wpadł w krzaki uderzając się w głowę i nieźle haratając sobie niechronione części ciała cierniami. Patty uderzyła w drzewo tracąc na chwilę kontakt z rzeczywistością.

Opętana niewiasta

Opętana niewiasta zerwała się szybko do pionu krzycząc - heshar! Z jej dłoni buchnęły ogniste płomienie paląc wszystko przed sobą. Niemal dosięgały zaskoczonego obrotem spraw Gunsesa. Elfka zaczęła zbliżać się do wampira paląc wszystko przed sobą w zasięgu 5 metrów.