Pętla na gardle

[Dragosani]

Dzień może nie był odpowiednią porą do takiej akcji, więc należało improwizować. Ravnblod wszedł za celem do zaułka. Szedł względnie cicho, a przynajmniej starał się tak iść. Miał w tym dwa cele. Pierwszym było, rzecz jasna, podejście celu. Drugiem, w razie wykrycia, wytrącenie go z równowagi, chociaż nieduże, które mogłoby nieco zmniejszyć zdolności racjonalnego myślenia ofiary, chociaż na krótki moment. Tak więc kruczy adept wkroczył do zaułka, śledząc cel swego zadania. Przy okazji rozejrzał się po uliczce, sprawdzając czy nie ma w niej nic przydatnego. Na przykład, zupełnie przypadkowo, wozu zaprzężonego do konia, który mógłby pożyczyć. Albo starego prześcieradła i wózka, który mógłby prowadzić człowiek. Ewentualnie magicznego portalu, prowadzącego wprost do piwnic klienta, lecz w to akurat jakoś wątpił. W ostateczności zadowoliłby się liną, kawałkiem szmaty/worka i beczką.

[Anette Du'Monteau]

Niestety nic takiego nie było. Jedyne co zauważyłeś to pusta butelka po jakimś tanim winiaczu, którą zostawił podwórkowy koneser winogron. Twój cel doszedł niemal do końca zaułka i stanął. Spojrzał na słońce próbując się zorientować mniej więcej na temat czasu. Poprawił po raz kolejny włosy i westchnął.

[Dragosani]

A jakżeby inaczej pomyślał Severus, lecz nie zwolnił kroku. Będzie więc musiał spróbować wykorzystać tę drugą opcję. W sumie, gdyby się nie udało, można użyć tej innej opcji. Ravnblod podszedł jeszcze kilka kawałek, po czym po prostu złapał cel za ramię i odwrócił go, w ten sposób zwracając na siebie uwagę. Na twarzy przyjął minę osoby zatroskanej, która żyje z stresie.
- Jesteś - powiedział, jakby to cokolwiek tłumaczyło. - Chodź szybko... mój pan, znaczy Brinkle, oszalał! Chce zabić swoją żonę. Musisz jej pomóc! - Kruk miał nadzieję, że koncepcja rycerza w lśniącej zbroi przekona zalotnika.

[Anette Du'Monteau]

-Co?! Nie mogę sobie na to pozwolić! Jeśli ona wszystko wyśpiewa to trzeba wiać! Tak! To zdecydowanie jedyne wyjście! - mówił podniesionym z zaskoczenia głosem.

[Dragosani]

Hmm... pomyślał Sevuś, widząc szansę. Lecz musiał grać.
- Wiać? Oszalałeś? - zapytał zszokowany. - On zwariował i chce ją zabić! Wysłała mnie, jako, że w miarę ufa swojej służbie, abym cię powiadomił. Chcesz zostawić kobietę, która cię kocha? Ty parszywy psie bez honoru - zakpił w ostatnim zdaniu.

[Anette Du'Monteau]

-Pal licho honor! Chyba nigdy nie widziałeś co jest w stanie zrobić zdenerwowany mąż. Skoro służba jest taka wierna to niech jej pomoże. Ja się zabieram! - dodał na koniec i zaczął odchodzić z miejsca.

[Dragosani]

- Więc precz, pieprzony tchórzu. I nie pokazuj się więcej w tym mieście. Jak ja, albo ktoś ze służby cie tutaj zobaczy, pożałujesz, śmieciu! - wrzasnął Sevuś za odchodzącym zalotnikiem, tak aby nastraszyć go i zniechęcić do powrotu. Potem poczekał, aż ten odejdzie dalej, aby wymknąć się z zaułka i wrócić do domu swego klienta.

[Anette Du'Monteau]

-Patrzcie jaki chojrak! Rozkazywać to ja mogę tobie kmiocie i zrobię co mi się podoba. Mężczyzna splunął pod twoje stopy i wolnym krokiem oddalił się z miejsca. nie byłeś pewny czy spodoba się to twojemu klientowi.

[Dragosani]

//To chyba ja decyduję, czy moja postać jest czegoś pewna, czy nie

Severus spojrzał jedynie z pogardą na wielkiego panicza, mając nadzieję jeszcze go kiedyś spotkać. Nocą, w takim zaułku. Lecz teraz nie powinien go likwidować, więc jedynie wzruszył ramionami i odszedł z miejsca zdarzenia, będąc pewien, że zdoła tak opowiedzieć o tym klientowi, że ten będzie zadowolony.

[Anette Du'Monteau]

//: To tylko wolne sugestie

Droga powrotna nie zajęła ci wiele czasu. Kilkanaście minut spaceru i znów byłeś pod bramami niebieskiego dworku.

[Dragosani]

Kruczy adept podszedł więc do posesji i zagadał do tego samego strażnika, który pilnował bramy wcześniej.
- Witam, ponownie mam sprawę do twojego pana. Wpuść mnie - zażądał pamiętając, iż wcześniej wykorzystał posadę radnego, aby się tutaj dostać. Strażnik mógł to pamiętać.

[Anette Du'Monteau]

-Wejść - odpowiedział krótko i przepuścił cię dalej.

[Dragosani]

Kruczy adept wszedł więc na teren posesji i ruszył w kierunku drzwi. Gdy tam dotarł, otworzył je, po czym skierował się do miejsca, gdzie ostatnio rozmawiał ze szlachcicem. Nie spodziewał się go tam zastać, lecz miał nadzieję spotkać po drodze kogoś ze służby, aby owa osoba mogła powiadomić pana o jego przybyciu.

[Anette Du'Monteau]

Jednak znalazłeś szlachcica w tym samym pokoju gdzie wcześniej. Czas na rozmowę.

[Dragosani]

Severus wszedł więc do pokoju i zatrzymując się kilka kroków od klienta, skrzyżował ręce na piersi.
- Nastąpiły pewne zmiany - zaczął. - Przygotowania loszku nie będą potrzebne. Natręt nie wróci - wyjaśnił krótko. Nie miał zamiaru wchodzić w szczegóły.

[Anette Du'Monteau]

-Rozwiniesz myśl? Wybacz ale w myślach nie czytam. - spytał zniecierpliwiony szlachcic

[Dragosani]

- Zalotnik opuścił miasto i nie sądzę aby zamierzał wracać. Podobnie jak w naszych planowanych poczynaniach, zadziałał strach, brak własnej godności o ogólna zniewieściałość - wyjaśnił nieco dokładniej. Wyszczerzył się lekko. - Próbował zgrywać chojraka, lecz widać było, że ledwo trzyma się na nogach. Nie wróci - zapewnił na koniec. 

[Anette Du'Monteau]

-Nie jestem z tego zadowolony, pierwotny plan wydawał mi się lepszy. Z racji tego dostaniesz jedynie połowę umówionej sumy. Nie mam stu procentowej pewności, że on nie wróci. Nigdy nie wierzę samym słowom. Coś jeszcze ciekawego masz do powiedzenia?

[Dragosani]

- ÂŻe robienie z panem interesów to żadna przyjemność - odparował Severus. - Oraz, że brak zaufania dla kontrahentów jest cechą ludzi, którzy na takowe nie zasługują. - Wyszczerzył się paskudnie, wiedząc, że igra z ogniem. - Oraz, że to, iż żona pana zdradzała, było spowodowane także pańską winą. Teraz proszę o zapłatę. - Ravnblod nigdy nie darzył szlachty zbytnim szacunkiem. Szczególnie takiej, która swój tytuł odziedziczyła, a nie zdobyła poprzez własne czyny. I nie zamierzał tego ukrywać dłużej, niż musiał.

[Anette Du'Monteau]

-Proszę, do przyszłego nie zobaczenia. Po tych słowach Severus otrzymał worek, w którym było 55 grzywien.

Zadanie zakończone

Podsumowanie: Severus wysłany do szlachcica dowiedział się na czym polega problem, a po przemyśleniu zaproponował rozwiązanie. Po zgodzie szlachcica, ruszył w miasto, aby jego plany mogły się spełnić. Wykonanie jednak nie zadowoliło zleceniodawcy i Severus otrzymał jedynie połowę wynagrodzenia.

Talenty:

Severus - 2 Brązowe talenty
Otrzymujesz dodatkowo 50 grzywien