Stale sobą być? Cichy karczmarski zwiad w "Pod Uchem Trolla"

[Gunses]

//Dobra. Czas więc na kilka informacji.
//Marant v.3 ma na celu nauczenie graczy stylu gry podobnego do Marantu v.1. Czyli:- gracz pisze co robi, co myśli, co zamierza itp.- im większa aktywność gracza, tym szybciej toczy się akcja- gracz może dowolnie obcować z otoczeniem i używać interaktywnych przedmiotów (tzn, jeśli Opiekun doprowadzi was do domu i do niego wejdziecie to oczywistym jest, że są tam skrzynie, szafy, kredensy, stoły, krzesła itp) chyba, że Opiekun zaznaczy inaczej- gracz nie może wymyślać przedmiotów ważnych lub interakcyjnych na wyprawie (jeśli gracz otwiera skrzynie/szafę, nie może wpisać sobie tam jakiś wymyślonych rzeczy, np. miecza/zbroi itp)- gracz walczy z potworami/przeciwnikami kiedy otrzyma ich statystyki (jeśli nie dostaje statystyk musi wybrać, albo obchodzi przeciwnika/zwierze unikając go, albo próbuje się dogadać (ze zwierzakiem też można), albo atakuje (wtedy otrzymuje statystki).
- gracz musi używać narządu jakim jest mózg (Marant to nie strzelanka która polega na klikaniu PPM, Marant wymaga umiejętności ocenienia sytuacji i wyciągnięcia odpowiednich wniosków, przemyśleń itp)
- to Opiekun pisze o napotykanych po drodze lokacjach/NPC's/przeszkodach/przeciwnikach
- na moich wyprawach możecie używać '//' do zadawania pytań odnośnie kluczowych momentów rozgrywki, czy komunikacji między sobą (np. powiadomień o chwilowej nieobecności itp)
- jako, że dopiero Anims się uczy, musi czekać na moją akceptację podczas ewentualnej walki (opisujesz ruch przeciwnika, swój ruch, gdzie zadajesz cios, czym i takie ładne opisy, im lepsze tym większe prawdopodobieństwo, że trafisz przeciwnika).
- Możecie zabijać bez mojego akceptu, ale opisy walki muszą być zacne.


//Zapowiada się przepiękny dzień. Na trakcie co jakiś czas toczą się wehikuły kupców. Nie ma nawet najmniejszych zagrożeń. Zapowiada się, że dotrzecie na miejsce bardzo szybko (czyli kiedy sami uznacie za stosowne).

[Mogul]

//: Tzaro dziubuś

Wydawało się, że byli w połowie drogi. A jednak okazało się to tylko złudzeniem. Było bezpiecznie, nikt nie zaatakował, toteż Mogul znudził się. Prawie zasnął na koniu i wywalił się na ziemię. Na szczęście Tzaro w ostatniej chwili ocucił towarzysza wodą. Można było usłyszeć siarczyste bluźnierstwo, ale po ogarnięciu ork bez większych komplikacji uwierzył, że to nie był żart. Zbliżał się wieczór, niebo było nieskazitelnie czyste i widać już było pierwsze gwiazdy. Zrobiło się chłodno, jednak na szczęście w oddali mrugało światło. Z każdą kolejną sekundą małe punkciki przeobrażały się w coraz wyraźniejszy zarys karczmy. Oboje z członkiem bractwa ponaglili swoje konie. Chcieli już być w środku i zjeść coś ciepłego, popijając małe co nieco. Prawie by zapomnieli o swoim celu. Gdy już byli na miejscu, zeszli z koni, przywiązali je w odpowiednim miejscu i weszli do środka. Jak dobrze, że to miejsce znaleźlimy bez problemu.

[Axel Ontero]

// Jestem, jestem Ocianq

Droga minęła spokojnie, bez żadnych przeszkód. Nie było okazji do walki. Chciałem sobie powalczyć, znając Mogula to on pewnie jeszcze bardziej palił się do bitki. Dotarliśmy do karczmy. Przywiązałem konia nieopodal i ruszyłem do karczmy. Wszedłem do środka. W karczmie jak to w karczmach bywa, gwar, krzyki pijaków i podróżnych. Musimy tylko popytać okolicznych ludzi o sytuację na Wyrębach, ale dyskretnie. Mam nadzieję, że pójdzie łatwo. W karczmach zawsze się plotkuję więc na pewno ktoś coś słyszał. Trzeba tylko dobrze popytać.

[Gunses]

//W karczmie nic szczególnego nie zwróciło waszej uwagi. Karczmarz był tęgim człowiekiem. Kiedy weszliście rzucił okiem na Mogula, po czym szybko przeczesał wzrokiem biesiadników. Spojrzał ponownie na was.

[Axel Ontero]

Karczmarz ewidentnie nam się przyglądał. Czyżby znał nas? Choć raczej wątpię. Podszedłem do mężczyzny powolnym krokiem by dowiedzieć jaki jest powód tego, że się na nas gapi. Rzekłem do niego spokojnym tonem:
-Witaj karczmarzu, dlaczego nam się tak przyglądasz? Zrobiliśmy coś nie tak? Ja i mój orkowy przyjaciel- wskazałem na Mogula, który stał kawałek za mną- to tylko zwykli podróżni. Wyjaśniłem karczmarzowi. Może i nie była to jakaś bardzo dobrze przemyślana strategia by wyłudzić informację, ale zawsze coś.

[Gunses]

- Yyy... Zawsze patrze płochliwie na wchodzących do MOJEJ karczmy. To chyba normalne. Z niej utrzymuję siebie i rodzinę. A różni tu zaglądają - rzekł i po chwili wyłapał, że mówiąc o sobie i Mogulu Tzaro użył odmiany dla trzeciej osoby - Czemu tak dziwnie o sobie mówicie? Nie jesteśmy, tylko 'to'...?

[Axel Ontero]

-Ja nie widzę nic w tym dziwnego.- odpowiedziałem karczmarzowi bez wielkiego namysłu. Był to człek podejrzliwy więc temat zmienić musiałem.
-Rozumiem boisz się, to zrozumiałe. A kogo miałeś na myśli mówiąc "różni"?- chciałem się dowiedzieć jak najwięcej i spróbować zdobyć jego zaufanie. Może się to okazać przydatne.

[Gunses]

- Kręci się po gościńcach wiele takich co to lepiej im z drogi schodzić. Jak nie zbójcy w bandyckich łachmanach, to zbójcy z czerwonym słońcem na piersiach, jedni lepsi od drugich. Zgroza bierze...

[Axel Ontero]

-Czerwone słońce na piersiach a to ciekawe. A może wiesz o nich coś więcej? Chętnie posłucham.- powiedziałem ostrożnie do karczmarza, tak by nie wywrzeć wrażenia nachalnego człowieka.

[Mogul]

Bandyci, jak bandyci, wkurwiali, wkurwiają i będą wkurwiać. Lepiej piwa nalej, na sucho gadać nie będę. Mogul od razu okazał zainteresowanie, gdy usłyszał o zbójcach. To ci bandyci to jacyś niby specjalni? Dodał do słów Tzaro.

[Gunses]

- Ciszej, ciszej panie -  rzekł szybko na słowa Mogula o wkurwiających bandytach i rzucił strachliwym okiem na salę - Nie tak głośno, proszę was... A to kilka lat temu było o nich głośno. Wiele zła wyrządzili na tych ziemiach, bo to wszak w barona Aragotna ziemiach jesteśmy. Pobił ich pan Aragorn, że aż huczało ale widać, nie wszystek, bo na nowo jeżdżą, kupców wyrzynają, mordują ludzi po wsiach.

[Axel Ontero]

Mordują ludzi po wioskach, po tym jak karczmarz wypowiedział te słowa, od razu skojarzyłem sobie to z wsią Wyręby. Muszę wyciągnąć więcej z tego mężczyzny, ale przecież nie zapytam tak w prost Po chwili namysłu zagadałem do karczmarza, ale już o ton ciszej, jak prosił:
-Hmm... mordują ludzi po wsiach. A to ciekawe, nawet bardzo.- nachyliłem się bardziej w stronę karczmarza-
A może wiesz w których wsiach miały miejsce te straszliwe wydarzenia?-

[Mogul]

ÂŻeś to tak powiedział, jakby tylko mordowali. Nie gwałcili, nie plądrowali. Powiedział ciszej Mogul. Zastanawiał go, czy celowo ominął ten szczegół, czy jednak tylko zabijali. Widząc reakcje na jego głośny ton kontynuował.
Ludzie aż tak bojaźliwi, że nie chcą słuchać o tym?

[Gunses]

- Podróżni mówili, że włamali się do włodarza jednej ze wsi i zabili całą rodzinę - rzekł karczmarz, nie mając pojęcia o tym, w której wsi to się wydarzyło. Słysząc słowa orka spojrzał na niego dość srogim wzrokiem, jakoby na bandytę
- To oczywiste że plądrują, że palą, że grabią. Ale co to jest stracić złoto w porównaniu do utraty życia?

[Mogul]

No to zajekurwabiście. Z tymi słowami lekko huknął ręką w głowę Tzaro.
Czyżbyś chuju nie mówił przypadkiem, że to bezpieczna podróż? ÂŻe kurwa sprzedaż se ten magiczny towar bez koplikacji a ja jestem tylko dla towarzystwa. Jak sprzedaż te jebane świecidełka, to połowa moja. Mogul wpadł na pewien pomysł. Skoro rzucają się na kupców, to może zainteresują się nimi, a przynajmniej Tzaro. Pasowało to idealnie, bowiem miał ten na sobie kubrak wędrowca. W wiarygodności gorzej było z Mogulem. Wielki ork kupcem? Khan pomyślał i o tym, przecież on tylko miał być dla towarzystwa. Swoje słowa wypowiedział idealnie. Głośno i zachowując się jak ostatni kretyn, który zdradza fakt kim są. Do stereotypowego orka idiotę dopasował się idealnie Miał nadzieję, że Tzaro od razu połapał się jaki był jego zamiar. Powinien to zrobić, bowiem wcześniej rozmawiali, że jeśli zajdzie taka potrzeba, to będą grać. Zwrócili sobie uwagę, by uważali na to wzajemnie.Teraz czekać na reakcję Tzaro i innych ludzi. A nuż pośród biesiadników jest jakaś rybka.

[Gunses]

Większość biesiadników odwróciła się ku wam, ale podszedł tylko jeden. Pomysł Orka chwycił od razu,  haczyk został złapany. Mężczyzna był młody, nieźle przypakowany, nosił kubrak, dość poniszczony. Przy boku miał miecz. Na sobie miał też kilka świecidełek.
- A cóż to, panowie kupcy, szukacie może jakiegoś chętnego na wasz towar?

[Axel Ontero]

Auu.. czemu on to zrobił. Z początku myślałem, że ork uderzył mnie z nienawiści, dopiero po krótkiej chwili domyśliłem sie, że to cześć jego planu, dobrego planu, który może okazać się bardzo przydatny.
-Spokojnie orku,- zacząłem mówić z udawanym lękiem.- dostaniesz swoją dolę nie martw się! Jesteś dobrym ochroniarzem mej skromnej osoby, także zapłacę Ci jak tylko coś sprzedam, bez obawy. Tylko proszę nie bij mnie więcej. Nasza mała scenka wypaliła, ktoś połknął przynętę. Młody mężczyzna zagadał do nas, a jako, że miałem udawać kupca odpowiedziałem mu:
-A nie zaprzeczę. A co, zainteresowany jesteś?

[Gunses]

- No pewnie. Chętnie zaprowadzę was do moich przyjaciół, którzy już się z wami potargują. Oj, wierzcie mi, targować to oni się umieją - rzekł i wyszczerzył zęby.

[Axel Ontero]

Nie wiedziałem czy można zaufać temu mężczyźnie, ale musimy się dowiedzieć co się stało ze wsią Wyręby. Byłem tam widziałem te pustki, muszę się dowiedzieć co się tam stało. Rzekłem do mężczyzny:
-No dobrze, zatem prowadź, ja i mój duży przyjaciel podążymy za tobą.- Odwróciłem się do Mogula i delikatnym skinieniem ręki dałem mu znak, żeby poszedł za mną.

[Mogul]

Czemu, czemu on taki naiwny jest i łatwowierny? Mogul znał to spojrzenie, ten uśmiech. Facet wyglądał na wojownika, potargany kubrak i broń nie pasowały do kolesia, który miał znajomości. Coś tu Mogulowi ewidentnie nie pasowało. Na razie muszą wybadać co i jak. Złapał Tzaro za rękę. Spojrzał się na niego zrogim spojrzeniem a potem na nieznajomego.
- Widzę, że nie tylko ja umiem się targować. Ork zwinnie zaprezentował swoje bronie, podnosząc się lekko. Wyszczerzył też zęby w takim samym uśmiechu.
-Jestem Thrall i najczęściej jak gadam do innych to przywituje się i przedstawiam. Wyciągnął dłoń w geście powitalnym. Był uważny i skupiony na każdym ruchu nieznajomego. Oboje byli wojownikami, mieli jakieś doświadczenie w życiu, w przeciwieństwie do Tzaro. Jest jeszcze młody i nie zna tego okropnego świata. Oczywiście, Mogul nie twierdził, że mężczyzna jest zły, ale nie wolno byle komu ufać!