Stale sobą być? Cichy karczmarski zwiad "U Baby Jagi"

[Anv]

- Malarz. Phi - prychnąłem, po czym zawtórowałem śmiechem na średnich lotów żart jednego z mężczyzn.
- Myślicie, że wpuściliby mnie do Dona? Też bym chciał trochę i pogadać z nim.

[Gunses]

- Rączki musisz popytać. On pozwala nowym na wejście do Dona albo i nie.

[Eric]

- Ni chybi ekscentryk. ÂŻeby tyle złota ładować w jakieś wykopaliska. Opłaca się mu to w ogóle? Zwraca jakoś? - zainteresował się.
- Czy może raczej do jego finansowych rozterek nie macie dostępu?

[Gunses]

- Wiemy tyle, że to nie tylko u nas takie przewroty. Akcja toczy się na większą skalę, bo i to piraty z nim handlują, a i chłopaki od Serja czy Qeentino się z nim chyba zwąchały.

[Eric]

- Dziwna sprawa. Może to całe gówno, co leży zakopane w ziemi, ma jakieś specjalne właściwości? Sami wiecie, magia dracońska, te sprawy - pomyślał chwilę. Zaraz... Co jeśli ten cały malarz był sympatykiem Zgromadzenia? Może to on chciał być tym, kto odegrałby pierwszoplanową rolę w reinkarnacji tej organizacji. Przecież wcześniej również zajmowali się oni poszukiwaniem starych, potężnych artefaktów. Monolitów.

[Gunses]

- Ani chybi! Niekiedy są jakieś skrzynie, które otacza taka migocząca skorupka, że ni jak się tam dostać!

[Eric]

- Interesujące - zadumał się, mrużąc powieki. Nieobecnym wzrokiem wpatrywał się w wzbijający się w niebo ciemny, smolisty dym ogniska. Nagle wstał.
- Chodź Faust. Przejdziemy się do Rączki - mruknął i odpowiednio stonowanym spojrzeniem przekazał kompanowi, żeby się pospieszył.

[Anv]

- Też racja. Przejdziemy się. - skwitowałem i podniosłem, prostując kolana dłońmi, tak jakbym siedział tam bardzo długo.
- Gdzie znajdziemy Rączkę? - zapytałem jeszcze na odchodne.

//: Kto jak kto, ale Dyum... Ty? "Choć"? "Choć"?! Chodź!

[Gunses]

//Pojebało mi się. Rzecz jasna chodziło o Iana Viona. Zaczynają mi się zadania mylić.


- Pewnikiem u siebie - rzekł Torn o Ianie!

[Eric]

- Zatem chodźmy - ponaglił towarzysza i ruszył w znanym mu już kierunku, ku chacie obwarowanej przez kilku dobrze wyekwipowanych bandytów. Z pewnością Ian już wiedział o nich co nieco, żeby dobrze władać nawet tak niewielkim obozem, trzeba być cały czas na bieżąco.

[Anv]

Podreptalem więc za Diomedesem, widocznie zapamiętał on drogę. Od wejścia widać już było panów z mięśniami wypakowanymi ponad normę.
- Dobry. My do Iana. Jest? - zapytałem lakonicznie.

[Gunses]

- Tak, jest. Wchodźcie - rzekł ochroniarz.

[Eric]

Diomedes bez ceregieli przepchnął się przez niewielką straż osobistą Iana i po chwili przekroczył próg niewielkiej chatki, w której ciągle tkwił przyjemny zapach wina i pieczeni. Zresztą cały ten obóz wydawał się tak swojski, jak to miejsce.
- Witaj ponownie - mruknął, zastanawiając się czy człek piastujący tak wysoki stołek jeszcze pamięta takich szaraczków. - Przyszliśmy o coś zapytać.

[Gunses]

- A witajcie - rzekł Ian przeglądając leżące na stole kawałki kamiennych płyt, pokrytych pismem, jak wydawało wam się dość nieczytelnym dracońskim, drewnianych stronic - I jak? Zapoznaliście się z obozem? Bo z ludźmi słyszałem, żeście już się zapoznali.

[Eric]

- Tak, "pomyszkowaliśmy" nieco - wygiął wargi w leciutkim uśmieszku. - Ale nie ma dla nas zbytnio nic do roboty, goblinów się pozbyliśmy, reszta to interes wewnątrz obozu, a nie widzi nam się latanie z posyłkami. Chcielibyśmy lepszej roboty. Może znajdzie się coś u Dona? Chłopaki co nieco nam powiedziały, czym się zajmujecie. Myślimy, że nieźle byśmy się sprawili, nie chwaląc się oczywiście - tym razem odsłonił zęby, śmielej szczerząc się prosto w oblicze prawej ręki Dona.

[Gunses]

- Pomyślmy. Malkolm was chwali i to bardzo. Wyciągnąłem od niego, że chodziło o skradzioną skrzynkę z magazynu. Odzyskaliście ją. Sylifia mówiła o was same dobre rzeczy, wyręczyliście kobietę w dość nietypowej misji jak dla niej. To szlachetnie z waszej strony. Hakso mówi, że pomogliście mu przy podziale łupów. Dostał opieprz, że sam dupy nie ruszył, ale wszak wychodzi na to, żeście uczciwi i sobie do gniazda nie sracie! Wszak nie daliście nogi z pieniędzmi. Thor ma o was bardzo dobre zdanie. Jest świetnym wojownikiem i ma duży posłuch w obozie a to już o czymś świadczy. No i w końcu Rot zajął się wyrobem strzał! Nasz obóz na tym tylko zyska. Tak, możecie iść do Dona. Dam wam kilka listów, jeden z nich, o ten, jest listem polecającym. To taki glejt. Przyda wam się. Jak wyjdziecie ode mnie skręcicie w lewo i idźcie w górą tą półką skalną. Na samym końcu będą kamienne schody, a dalej zabudowana konstrukcja. Przed nią stoi kilku osiłków. Dajcie im ten list, to wpuszczą was do Dona.

[Eric]

- Dziękuję - odparł tylko i kiwnął Ianowi głową. Zabrał ze sobą Fausta i wyszedł, podążając zgodnie ze wskazówkami w lewo, potem w górę na półkę skalną. Wspiął się po rzeźbionych w kamieniu schodach i stanął przed konstrukcją obstawioną bandą osiłków. Bez słowa wyciągnął zza pazuchy odpowiedni list i wcisnął go w łapy jednemu z bandytów. Czekał, aż ten, czerwieniejąc na twarzy z wysiłku, zacznie odszyfrowywać pismo nadane przez Iana.

[Gunses]

Bandyta okazał się nader rozgarnięty.
- Kolejni od Iana? Właźcie do środka, tylko żadnych sztuczek - rzekł i przepuścił was. Przekroczyliście drewniane ogrodzenia. Była tam spora półka skalna i dwie jaskinie. Mniejsza, praktycznie wyżłobienie w skale ale mieściła tam się kuchenka, kilka krzeseł i stół, wiadra z wodą. Na półce zaś stało kilka pulpitów pod księgi, wielki stół z rozłożonymi na nim mapami i dokumentami. Kilka foteli, blaszana wanna, manekin do walki i strzelania z łuku. Na ziemi zaś leżał dywan. Wszystko było mieszaniną różnych stylów, no w końcu to bandycki obóz i taka różnorodność nie była niczym dziwnym. Tym kto was przywitał był Ork
- Wy od Iana? - spytał zaglądając do listu od bandyty - Podejdźcie no tu.

[Eric]

Szybkość, z jaką pierwszy bandyta odczytał (lub po prostu rozpoznał) treść listu wprawiła Diomedesa w niemałe zdumienie. Zerknął nań z uznaniem. Po skroniach opryszka nie spłynęła nawet jedna kropelka potu, a na twarzy nie było nawet śladu czerwieni! Widać ekscentryczny malarz zadbał o to, by jego interesu nie chronili pierwsi lepsi analfabeci. Choć nie wszyscy wyglądali na tak rozgarniętych. Na przykład ten ork, który właśnie ich zatrzymał. Te nieustające kontrole zaczynały robić się coraz bardziej irytujące i owe zniesmaczenie odmalowało się na twarzy Diomedesa w krzywo powściągniętych ustach i zmarszczonym nosie. Jednak słowa wypowiedziane przez zielonoskórego dawały nadzieję, że w końcu kres stanie się udrękom. Posłusznie powędrował we wskazane miejsce.
- Don często przyjmuje gości? - zagadnął.

[Gunses]

- Zależy co to za goście - rzekł wymijająco Ork - Jestem Rag-Rog. Osobisty ochroniarz Dona. Mam wam podziękować od Iana. Ian pisał ile zrobiliście dla obozu, mam tutaj list od niego - domyśliliście się, że Ian spisywał wszystko co usłyszał od ludzi w obozie na wasz temat i posłał to przed waszym przybyciem do niego - I Ian też wyznaczył odpowiednią nagrodę. Pomogliście Malkomlowi i Syfilii, Hakso i Thor o was się dobrze wypowiadali, a Rot, ten kleszcz, znowu wziął się do roboty! Brawo... Macie tutaj 100 grzywien... i... a macie jeszcze 50! Nieźleście się chłopaki spisali. Jeśli chcecie pogadać z Donem, to jest tam - wskazał wielką ręką na dłuższy tunel - Siedzi w swojej kwaterze.

//Otrzymaliście 150 grzywien.