Ulica Dragosaniego pogromcy Kagana

[Lithan le Ellander]

Noc w mieście nie była spokojna. Miasto rozbrzmiewało bowiem głosami tysięcy nocnych ptaków, skrzekami niezadowolonych dziennych władców przestworzy, a także krzykami i lamentem ludzi. Chociaż ptaki nikogo nie zaatakowały, ludzie atakowali je co chwila rzucając w nie czym popadnie, strącając tyczkami i odganiając ogniem. Ptaki znosiły się w powietrze, zataczały mały okrąg i siadały tam gdzie siedziały wcześniej. Wtedy to kolejni najeźdźcy zaczęli forsować mury i bramy miasta. Niezauważeni pod osłoną nocy. Zmarnowani ludzie powrócili do domów gdy robiło się widno. I wtedy…

Wtedy zjawiły się insekty. Jeden wielki szum zbudził ludzi. Szara jak dym chmura kłębiła się nad stolicą. Kiedy ludzie wyszli na zewnątrz, w powietrzu unosiły się miliony os, pszczół, szerszeni, much, komarów, bąków, motyli, ciem. Ludzie spojrzeli pod nogi na miliardy mrówek, pasikoników, kleszczy, skorków, pluskiew i innego robactwa, które przemierzało wolne pomiędzy ptakami tereny. Kiedy spojrzeli na inne domy, były oni usiane mozaiką pająków,  siadających rojami pszczół, szukających swego miejsca pomiędzy ptactwem. Chociaż ani jedna osoba nie została ugryziona na stolicę padł blady strach.

[Nawaar]

Wtedy podczas całego zamieszania, ulicą przechadzał dhampir robiąc obserwacje wiedział, że robale tak jak ptaki są kontrolowane, przy użyciu magii. Można łatwo to stwierdzić, dlatego że nikogo nie pogryzły oraz to, że ptactwo je jadło ich tak jak to mają w naturze. Silvaster nie mógł uwierzyć, co widzi. Pewnie oto chodziło Gunsesowi. Pomyślał i ruszył znów, do posterunku straży czekając na odpowiedź.

[Lithan le Ellander]

Kiedy pierwsza wiewiórka przebiegła po dachu jednego z zakładów rzemieślniczych nikt się nią nie przeją. Jednakże potem zaczęło się inne piekło. Wiewiórek, łasic, kun, gronostajów, szczurów, myszy i wszelkich innych mały ssaków były tysiące. Biegały po ulicach, skakały od straganu do straganu, przemykały po dachach. Doczekali się i tego. Bowiem drugiego wieczoru plag zjawiły się wszelkie inne zwierzęta. Lecz nie to było martwiące. Jesienna noc zapadła szybko.
- Lećcie po komendanta! - zawołał kusznik z wieży strażniczej patrząc na granicę za podgrodziem, na linię lasu. Podgrodzie oświetlone było ogniami pochodni, dalej zaś były same świecące w ciemnościach oczy.

Całe miasto zostało otoczone przez tysiące wilków, niedźwiedzi, cieniostworów, wiwern, jeleni, kretoszczurów, rotishy, sambirów, taru, wszelkich dzikich roślinożerców i mięsożerców. Całe miasto otoczone było niby armia stacjonowała pod jego murami. Słuchać było pomruki, wycia, ryki i inne dźwięki zwierząt. Wszystkie stały i patrzyły w miejskie mury.
- ÂŚlijcie po kapitana! Jesteśmy... OTOCZENI!

[Lithan le Ellander]

Wszyscy z przerażeniem wyczekiwali poranka i tego, co przyniesie on ze sobą. Nie sądzili, że zadziwi ich jeszcze noc. Nad miasto napłynęły bowiem fantastyczne chmury...

Były wysoko, były wielkie i groźne. Rozbrzmiewały groźnymi i potężnymi gromami, rozbłyskiwały setkami piorunów. Nie padało, wiało jednak. Wiatr spłynął do miasto. Wiatr o zapachu trawy, żywicy, rześki niczym górski potok, chłodny niczym górskie szczyty. Spokojny i przyjemny, dał wytchnienie miastu, które gnębił zaduch i smród. Orzeźwiający powiew wywabił ludzi z domów. Weszli między ciche zwierzęta i oddychali pachnącym powietrzem.

[Nawaar]

Dhampir stał i nie wiedział, co robić spoglądał najpierw na dzikie zwierzęta, a potem na jeszcze dziwniejsze chmury lub mgłę otaczającą miasto. Miał nadzieję, że ta sprawa zakończy się pokojowo gdy nagle nadeszli druidzi z konkordatu, wszystko zaczęło się jakby od początku. Czyżby wojna domowa?. Te słowa zalewały mu umysł.

[Progan]

Progan nie wiedział gdzie się podziać. Wracał właśnie z urzędu, gdzie został wezwany. Ogłoszono mu tam, że jego podanie, które włożył w sprawie wolnego stanowiska archonta zostało rozpatrzone. Po kilku miesiącach na wyspie jego wiara i święte życie zostało docenione. Został mianowanych archontem. Archont II Progan pomyślał. Nie wiedział gdzie pójść, nie wiedział co zrobić. Był szczęśliwy, radosny, pogodny. Usiadł na stopniu schodów jakiegoś budynku. Oparł łokcie o kolana. Patrzył na piękno ulicy.

[Gunses]

Trzech starych przyjaciół, których łączyło i pochodzenie i sukces jaki odnieśli w życiu przechadzali się po ulicy rozmawiając
- Krucjata przeciwko Nieśmiertelnym... Najwieksza kampania wampirza od czasu akcji Piątej ÂŚwiatyni! - rzekł wojskowy
- Kilkadziesiąt dni rozrywki! - zawołał kupiec
- Still better than twilight - dodał sławny bard w swoim bardowskim sloganie.

[Gordian Morii]

- Ludzie oraz nieludzie! Już jest! Już jest! Pierwszy numer Gońca Valfdeńskiego! Bierzcie, kupujcie i czytajcie! W środku numeru! Krucjata! Konstytucja! Tematy ludyczne! Ogłoszenia! Plotki! Bierzcie! Bierzcie! Póki jest! - krzyczał na całe gardło młody chłopak trzymający pod pachą nowe, jeszcze świeże egzemplarze Gońca Valfdeńskiego

[Gunses]

- Ludzie oraz nieludzie! Już jest! Już jest! Drugi numer Gońca Valfdeńskiego! Bierzcie, kupujcie i czytajcie! W środku numeru! Kotolandia! Wieści z kolonii karnej! Wywiady! Tematy ludyczne! Ogłoszenia! Plotki! Bierzcie! Bierzcie! Póki jest! - krzyczał na całe gardło młody chłopak trzymający pod pachą nowe, jeszcze świeże egzemplarze Gońca Valfdeńskiego

[Elrond Ñoldor]

- Poproszę jeden egzemplarz - powiedział Kanclerz podając gazeciarzowi pięć grzywien.
- Restauracja? Hmm... Trzeba będzie wpaść, Gordian niezłą reklamę sobie zrobił - powiedział do siebie wertując stronice.

Majątek: 1849 grzywien - 5 = 1844

[Dragosani]

Dragosani udał się na jedną z głównych ulic miasta. Tę nazwana jego imieniem. Nie był to chwilowy kaprys zrodzony z nadmiernego ego. Wampir miał po prostu... przeczucie. Szedł sobie pomiędzy ludźmi, obserwując ich, sama ulice jak i otaczającego ją domu.
Miejsce okrzyknięte na cześć dawnego ciebie pomyślał. ÂŻadne inne takie miejsce nie przychodziło mu do głowy. Przynajmniej nie w tej chwili. Więc szedł i obserwował. Badał. Szukał. Czegokolwiek. Niechaj symbol twej zguby odsłoni tajemnice powtórzył w myślach. Symbol zguby. Krzyż? Słońce? Tego nie wiedział. Szukał.

[Tajemniczy Jegomość]

Przechadzając się ulicą nazwaną twym imieniem, uwagę przykuł brukowy kamień z wyrytym krzyżem.

[Dragosani]

Wzrok Draga skierował się na jeden z kamieni brukowych. Ot, zwyczajny kawałek skały, jakich wiele w miastach. Prawie niczym się nie wyróżniał. Prawie. Wyryty był na nim krzyż. Symbol twej zguby pomyślał Antares. Czyli dobrze odgadł przekaz. W sumie nie był on też jakoś wielce trudny. Podszedł do kamienia i przyjrzał mu się. Trącił go stopą. Potem rozejrzał się, czy w pobliżu nie ma podobnych. Może stanowiły jakaś ścieżkę?

[Tajemniczy Jegomość]

Kamień był lekko poluzowany.

[Dragosani]

Dragosani rozejrzał się. Na ulicy było trochę ludzi, wszak był dzień, a i ulica jakąś boczna nie była. Po tym jednak uznał, że ma ich w dupie i kucnął przy kamieniu. Spróbował go wyciągnąć, oczywiście używając do tego demonicznej ręki. Kto wie, co mogło się pod nim kryć?

[Tajemniczy Jegomość]

Pod kamieniem znajdował się list...

[Dragosani]

Drago odłożył kamień na bok. Wziął list, który znalazł pod nim. Po tym wstał, aby nie kucać tak na ulicy i rozłożył kartkę w celu przeczytania treści. Przeczytał ją. Schował list, po czym podszedł sobie. Musiał się zastanowić nad jego treścią. Czyli musiał poświęcić się poszukiwaniom.

[Mogul]

Ork zaczął się przechadzać uliczką. Musiał przemyśleć, to co zrobi w jednej sprawie. Nie wiedzieć czemu instynkt kazał mu podjąć decyzję tutaj.

[Ragthar]

Dowiedziawszy się o owej dziwnej ulicy, Ragthar postanowił się tam udać i rozejrzeć. Cała długa ulica nosiła imię jednego z członków Mrocznego Paktu, lecz tu był znany bardziej jako bohater.

[Tajemniczy Jegomość]

Przechadzając się ulicą nazwaną imieniem Dragosaniego przykułeś swą uwagę do brukowego kamienia z wyrytym krzyżem.