Ulica Dragosaniego pogromcy Kagana

[Hagmar]

Przechodzący obok patrol straży usłyszawszy krzyki natychmiast przybiegł na miejsce.
- Co je... O kurwa. - strażnik głośno przełknął ślinę. - Stachu, idź po ekipe. Trzeba to posprzątać. To już druga dzisiaj... Ktoś coś widział?

[Gunses]

- Mężczyznę, dość dobrze dbudowanego, młodego, nietutejszy. powiedział ktoś

[Hagmar]

- Nietutejszy... A umielibyście go dobrze opisać? I w którą stronę poszedł.

[Adaś]

kiedy tylko wyszedłem z willi Aragorna, udałem się w kierunku swojego domostwa. Spacerowałem sobie spokojnie wdychając smród rynsztoków, kiedy zobaczyłem pewne zbiorowisko. Z czystej ciekawości zbliżyłem się do strażników oddalających tłum od czegoś. Zbliżyłem się do jednego wyglądającego na dowódcę i spytałem:
-Co się tutaj dzieje?

[Hagmar]

- Trup sir. Zmasakrowane zwłoki. To chyba resztki głowy... Sądząc po tym jak zginęła śmiem twierdzić że to wilkołak zrobił. W tym samym czasie przyjechała ekipa "sprzątająca".

//Ide spać, nie spalcie miasta w tym czasie.

[Gunses]

- Wysoki, dobrze zbudowany, ciemnowsłoy, z brodną... Nie wiemy gdzie poszedł, ale kręcił sie tutaj godzinę przed znalezieniem ciała

[Adaś]

-Ciekawe..-Powiedziałem sam do siebie, po czym zbliżyłem się do zwłok, nim zaczęto je zbierać. Faktycznie wyglądały jakby to była robota jakiegoś wilkołaka. Tylko skąd w mieście pojawił się wilkołak? Zadałem sobie pytanie w myślach. Kiedy skończyłem się przyglądać resztką, podszedłem do strażnika i zadałem mu pytanie:
-Wiecie coś o ofierze?
Aż nagle usłyszałem rozmowę jakiegoś strażnika z mieszkańcem, który coś widział. Zbliżyłem się kawałek do niego i nim strażnik zdążył mi odpowiedzieć, zapytałem owego mężczyznę(?):
-A jakieś znaki szczególne widzieliście? Choćby głupi tatuaż albo bliznę?|

[Gunses]

- Zwykły mężczyzna, chłopak wręcz. Miał na sobie strój farmera! O! Toć to dziwnie, bo zimno straszne.

[Adaś]

-A nic nie mówił? Nikogo nie zaczepiał?

[Gunses]

- Niee panie, nic szczególnego. Gadał normalnie. Tylko mówił coś o tym, że mało jedzenia w zimie w górach.

[Adaś]

Dziękuje możecie odejść.
Po czym sam również odszedłem, aby udać się do Atusel

[Lithan le Ellander]

- A Ty to kto? - elf wkroczył w uliczkę nagle, za nim szybkim krokiem szedł Cetoe Rethris. 10 metrów przed nimi wilkołak właśnie rozrywał ciało jakiegoś rybaka aby dobrać się do serca i wątroby. Widząc dwójkę osób zawarczał i rzucił się na nich. Lithan jednym ostrym spojrzeniem uderzył go telekinezyjnym impulsem i posłał go na ziemię, tak, że tamten aż zaskamlał. Cetore podskoczył do niego, chwycił za kudły
- Z jakiego klanu jesteś? - warknął i zaczął okładać go pięściami, których ciosów nie powstydziłby się zawodowy bokser.
Lithan sondował wtenczas jego umysł. Cetoe zakatował swego krewniaka na śmierć.
- Coś się dowiedziałeś?
- To Biały - rzekł Lithan i tak zdzielił Cetoe Rethrisa, że tamten aż poleciał na ścianę - Miałeś z nim to załatwić!
- Wybacz... Udam się do niego jeszcze raz
- Nie zawiedź mnie tym razem! - syknął elf. Odeszli w mroki pogrążonego w zimie miasta pozostawiając dwa trupy.

[Hagmar]

- Zgodził się? Zapytał krasnolud wychodzącego Vernona.
- Taa. Mało kto go zna więc pójdzie mu łatwo. Inni są zajęci.
- Yep. Tak swoją drogą. Widziałem Nesse "Nude" Tinuvriel. Kręciła się w pobliżu domu Seva.
- No i?
- To że nie ma go od dawna? A po tej wpadce z Lithanem... Szef nadal nic nie wie.
- Lepiej dla nas Yarpen. Po za tym... Chodź. Opowiem Ci na miejscu.

[Korag]

Ostatnimi czasy słyszało się plotki o atakach wilkołaków w Efehidonie, jednak Korag ze swym srebrnym mieczem nie czuł się aż tak odsłonięty. Tak więc po kilku minutach przedzierania się przez zaspy w bocznych uliczkach dotarł wreszcie na ulice Dragosaniego. ÂŚniegu nie było znowu aż tak dużo, ale w tych wszystkich mrocznych zaułkach nikt nawet nie myślał o tym, by go gdzieś odgarniać. Zaczął wypatrywać swojej zleceniodawczyni.

[Lithan le Ellander]

Zmieniła swój strój na skórzany ciepły ubiór podróżniczy. Wiadomo było, że udaje się gdzieś.
- Jesteś. A więc podejmujesz się zadania.

[Korag]

-Oczywiście.-Nie spodziewała się go! Nagle nabrał przekonania, że tajemnica którą przesiąknięta jest do cna ta sprawa może być jeszcze mroczniejsza niż zakładał. Co za tym idzie, zadanie będzie trudniejsze niż się z pozoru wydaje. Ale czy kiedyś coś okazało się łatwiejsze?-Co dokładnie mam zrobić?-

[Lithan le Ellander]

- Udasz się we wskazane miejsce i przekażesz rozkaz: 'wydobycie możliwe, do dzieła.' Zapamiętasz? Krasnali rozpoznasz słowami 'przeżyć każdy może' w odpowiedzi powinieneś usłyszeć 'każdy kto zechce'. Drugą parę pozdrów słowami 'pozdrowienia dla dzielnych z gór', powinieneś usłyszeć 'bo i ich nie zapomnieli zapisać'. Jeżeli ktos będzie miał dla Ciebie misję, to wykonasz ją. Pamiętaj abyś dostawał pisemne potwierdzenie każdego z wykonanych zadań. Inaczej nie będzie nagrody. Dowiem się, jeżeli Ci się uda i Cię znajdę.

[Korag]

-Zapamiętam.-Powiedział i zaczął się zastanawiać. Tajne hasła i zawołania? Już czuł się jak jakiś szpicel. -Wyruszę natychmiast. Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy.-Dodał na koniec.

[Progan]

Progan przechadzał się po jednej z głównych ulic miasta Efehidion. Zastanawiał się nad jej nazwą. Ulica Dragosaniego pogromcy Kagana... Hmm... Ciekawe kim był Dragosani i kim był ten Kagan... zastanawiał się. Ulica ciągnęła się kilometrami, przy niej jak grzyby po deszczu otwierane były zakłady i kramy. Progan oglądał wyroby tutejszych rzemieślników i asortyment kupców.
- Przepraszam? Gdzie znajdę kowala? - zapytał
- Idź pan dalej, przy skrzyżowaniu dróg stoi tablica na zamówienia. Może pan napisać co pan potrzebuje, ktoś moze się podejmie... - rzekł zapracowany krasnolud stojąc przy kowadle i ocierając pot z czoła dłonią, w które trzymał młot.
- Dzięki, panie - powiedział Progan i poszedł dalej. Odpowiednią tablicę znalazł dość szybko.

[Lithan le Ellander]

Potem o tych wydarzeniach było głośno przez wiele dni i nocy, każdy powiem nie widział czegoś takiego wcześniej, wieczór był to dziwny i zwiastował nadejście nowego, ale najpierw...

Najpierw przyleciały ptaki. Niebo przysłoniła wielka chmura, wielka, ruchoma, kolorowa i krzycząca. Kołowały wrzeszcząc nad stolicą, aż spadły w dół. Nie starczyło im dachów, słupów i baszt. Siadały na kramach, na chodnikach, na wozach, na bydle. ÂŻadne nie usiadło na człowieku, niemniej jednak były wszędzie i wszystkie. Morskie mewy, kormorany, albatrosy i inne... leśne sowy, puchacze, jastrzębie, jaskółki, dzikie gołębie, dzięcioły, sikorki, wróble, gęsi, czaple, łabędzie, dzikie kaczki i inne... egzotyczne flamingi, papugi, tukany, kolibry, pelikany. Ludzie wpadli w popłoch. W strach. Bowiem ptaki zawładnęły każdym skrawkiem przestrzeni.