"Na umrzyka skrzyni"

[Elrond Ñoldor]

- Taa... Szkielety? Nie sądzę. Wiedziałeś że ich ciała to czysta magia? Podczas rytuału przemiany w komnacie obłożonej czerwoną rudą, która oczywiście tłumi magię, mają "wydostać się " ze swojego ciała. Mentor wycina ich serce, wkłada do pudełka i są nieśmiertelni. Nie można ich zabić. Nawet jeśli ktoś rozerwałby ich ciała na drobny mak, będą w stanie "utkać" z magii sobie nowe. Co o tym sądzisz? O takiej potędze?

[Lord Hejgen]

Był już ranek i Anims wstał. Zeszedł na dół wziął swoje jedzenie, usiadł przy stoliku i zaczął jeść. Po jedzeniu wyszedł na dwór, podszedł do swojego konia i napoił go.

[Hagmar]

W oczach chłopów malował się strach, niechęć i obrzydzenie. Z jakiegoś kąta padło "kurwa mać", ktoś inny splunął niemal pod nogi... Bali się... pytanie kogo bardziej.

[Gunses]

Gunses odetchnął z ulgą. Obrzydzenie i strach, nawet jeśli były w odniesieniu do Aragorna, pasowały Gunsesowi. Praktycznie zżył się z nimi. Podszedł do lady i rzekł
- Karczmarzu, podejdź no tutaj... Powiedz. Chcesz, abyśmy się tutaj zatrzymali?

[Malavon]

-Fascynujące. Ciało z czystej magii...jakąż potęgę musi posiadać taki lisz...

[Elrond Ñoldor]

- I tylko jeden słaby punkt. Materialne serce. Gdy je zniszczysz, możesz pokonać lisza nawet bez walki z nim. O ile je znajdziesz...

[Malavon]

-Czyli trzeba znaleźć dobrą metodę na jego ukrycie. A wiesz może czy ono wciąż aby bije? Czy jest martwe, a jedynie to że jest w jednym kawałku trzyma lisza przy życiu?

[Julian]

Poruszałem się wolno za całą grupą. Wódka spożyta w Mogulem źle zadziałała na mój organizm. Boje się, że resztki  alkoholu wypłyną z mojego przewodu pokarmowego tak szybko jak tam trafiły. Zaraz po tej myśli zasnąłem snem twardym jak skała. Po obudzeniu ze zdziwieniem stwierdziłem, że nadal jestem w grupie, a co gorsze jesteśmy obok karczmy. Nie, dziś już nie pije. Sięgnąłem do mojej kieszeni i zapaliłem fajkę. Od razu lepiej.

[Axel Ontero]

Jechałem z tyłu drużyny, jakoś nie lubiłem trzymać się z przodu. Czułem zmęczenie ale wolałem nie odpoczywać po drodze. Dojechaliśmy do karczmy, w pewnym sensie zmartwiłem się. W ostatnich dniach coś dużo piję. W bractwie piliśmy długo, później jeszcze ta wóda od Juliana. Na samą myśl o smaku tej dosyć nie dobrej wódki zemdliło mnie.

[Elrond Ñoldor]

- Szczerze mówiąc... Nie mam pojęcia. Jedyny Lisz, którego znałem jakoś nie był skory do pokazywania swojego "cacka". Mogę tylko snuć teorię. Wydaje mi się że jest ono w połowie martwe. Gdy mag staje się Nekromantą, jego mistrz przebija jego serce sztyletem ceremonialnym. Jest to nieodwracalne. Gdy stajemy się Liszem, wycina nam je całkiem. Do tego momentu wydaje mi się że musiało być ona na jakiś sposób żywe. Bardzo możliwe, że po prostu sama magia je przy życiu utrzymywała, a samo przebywanie "na progu" śmierci, umożliwia Nekromancie poznawanie coraz mocniejszych i mroczniejszych umiejętności i zaklęć. Taki wpół żywy stan serca wydaje mi się że utrzymuje się potem przez cały czas. Ale nie jestem pewny. To są tylko moje domysły...

[Malavon]

-Pierwszy raz słyszę o czymś takim i wręcz nie mogę uwierzyć. Cała wieczność na studiowanie wszelkich tajników i poznawanie coraz mroczniejszych sekretów magii, która nie jedno przed nami skrywa. Kuszące prawda Elrondzie? Pewnie dlatego nie jeden nowicjusz jak my, chce od razu podążać taką ścieżką...

[Hagmar]

Won mi stąd, plugawce. Dobrze radzę...
Chcemy tylko użyczyć promu.
No to bierta i precz, bo widłami pogonie!

[Lord Hejgen]

Anims pod wieczór wyszedł na pole, chciał się przewietrzyć wiec poszedł na spacer. Minęła 1 godz, a Anims wrócił do karczmy. Jak wrócił, poszedł na górę do swojego pokoju i położył się na łóżku.

[Elrond Ñoldor]

- Oczywiście! Tylko jest to długa i żmudna droga. Nauka teoretyczna jest podstawą. Praktyka? Nauka nowych czarów? To była nagroda.

[Lord Hejgen]

Jak zwykle Anims się nudził w karczmie. Postanowił że, spróbuje poćwiczyć utrzymanie miecza. Po 3 godz. machał mieczem jak dawniej. Powiedział - No kurwa coraz lepiej ze mną.  - potem poszedł z powrotem do karczmy.

[Malavon]

-Rozumiem, że kiedyś aspirowałeś to bycia takim liszem? Czy twoje słowa świadczą o czymś innym?

[Elrond Ñoldor]

- Tak. Kiedyś podążałem ścieżką Nekromanty. Rozumiem że nasz kodeks to potępia... Ale nie można wymazać swoich wspomnień, ot tak.

[Malavon]

-To oczywiste. Może trzymajmy się razem w razie niebezpieczeństwa. Ty masz nieco więcej doświadczenia, a ja jako tako mogę używać magii. Zawsze zwiększamy swoje szanse na zwycięstwo. Co ty na to?

[Elrond Ñoldor]

- Nie ma sprawy.

[Gunses]

Miecz Wampira wyskoczył zza pleców niczym wystrzelona kula ze strzelby. Ruch wręcz rozmywał się w oczach. Gunses zawdzięczał to faktowi, że był najbardziej zaawansowaną hybrydą jaką znał. Połączeniem wampira i demona.
- Kmiocie, jeszcze jedno takie słowo i będziesz szukać swych rąk na podłodze! - rzekł lodowato Gunses trzymając świetliste ostrze o centymetr od nosa karczmarza.