Napełnianie skarbca

[Istedd]

- Zaprawdę dziwnie, że otruto go w domu. Wielce i ja nad tym boleję. - odparł nieco teatralnie i przyłożył do serca dłoń. Westchnął cicho.
- Podobno nielegalne. - rzekł Istedd i mrugnął niezbyt przekonująco do swego rozmówcy.
- Cóż ja teraz mam począć? No co? Miałem dostarczyć i nie wiem teraz gdzie dostarczyć.

[Hagmar]

Ja Ci tego nie kupię, wole waniliowe kadzidełka. Te wasze jadą bagnem. Ale... w mieście na południu bawi kompania orczych korsarzy. Może oni...

[Istedd]

Istedd kiwnął głową na znak, że zrozumiał. Podziękował, pokłonił się sztywno i udał się do stajni. Odebrał stamtąd swego konia i udał się na południe. Raz jeszcze sprawdził położenie bagiennego ziela. Było całe i zdrowe. O ile mogło być zdrowe...

[Hagmar]

A mogło być zdrowe, w sensie że roślina, nie palenie tego. Wiozłeś dobry gatunkowo towar, choć nie mogłeś tego wiedzieć. Trzy godziny jechałeś ścieżką przez dżunglę aż w końcu dojechałeś do Kaiko. Jedynej mieściny na wyspie, samo miasto zbudowano w podobnym stylu architektonicznym co zamek. Nie interesowało Cię jednak orientalne centrum miasta, twoim celem był port i tamtejsza karczma. Nie wiedzieć czemu wszystkie dzielnice portowe są niemal takie same. Pełne awanturników, pijaków i przedstawicielek najstarszego zawodu świata.

[Istedd]

Długa podróż jęła dokuczać mu jedynie w kość ogonową. Klął dość mocno marudząc pod nosem na dole dolnej części pleców. W końcu jednak ucichł oglądając zabudowanie miasta. Wydało mu się całkiem spokojne, choć jak zawsze w takich przypadkach miasto miało swą złą stronę. I do niej właśnie się udawał. Poszukiwał karczmy kierując się zarówno wzrokiem - poszukując skupisk mend, słuchem - nasłuchując kumulacji pieśni przy piwie oraz węchem - wszak karczmy zawsze pachną uryną, moczem i piwem. Bynajmniej te, w których kiedyś bywał.

[Hagmar]

I trafiłeś tak na karczmę, sądząc po zapachu i dochodzących zeń dźwiękach nieznanych Ci pieśni pijackich, bo nazwy przybytku nie mogłeś odczytać.

[Istedd]

Istedd westchnął niezbyt zadowolony z faktu, że jednak znalazł karczmę. Nie wiedział dlaczego. Po prostu chciał jak najszybciej sprzedać to dziadostwo i wrócić do ciepła swej kwatery. Wszedł do środka uprzednio wierzchowca oddając do stajni.

[Hagmar]

Wnętrze było typowe dla portowych spelun, przy jednym z stołów siedziała kompania orków.

[Istedd]

Chcąc nie chcąc podszedł bliżej orków. Dosiadł się doń bezceremonialnie. Choć byli więksi, pewno również potężniejsi i bardziej śmierdzieli Istedd w tej chwili nie widział innego sposobu na pozbycie się bagiennego ziela.
- Witajcie, przyjaciele. Nie jesteście zainteresowani pewnym zakupem? - zapytał ściszywszy głos.

[Hagmar]

Hę? Co Ty możesz sprzedać Ghurakowi człowieku. Największemu i najtrfadniejszemu z Korsarzy? Gówno chyba. Reszta trzy osobowej kompanii ryknęła śmiechem.

[Istedd]

W odpowiedzi zwęził nieco usta. Przeczekał celną salwę śmiechu wymierzoną w jego skromną osobę. Nie było to wiele, powinien wszak przybyć i tego oczekiwać po orkach. Wyciągnął zza pazuchy połowę towaru. Postawił go dyskretnie (zasłaniając swym ciałem z jednej strony) na stole.
- Przednie bagienne ziele, Ghuraku. - rzekł i uśmiechnął się szczerze.

[Hagmar]

ÂŚmierdzi bagnem. Ork sprawdzał paczkę uważnie. Wyjął jeden listek i zawijając w pergamin zapalił... W miarę... choć paliłem lepsze, wezmę co masz.

[Istedd]

Istedd uśmiechnął się szelmowsko widząc, że bagienne zioła odpowiadają orkowi. Problemem była jednak cena. Nie wiedział na ile oszacować wartość paczki. Zastanawiał się krótko gdyż nie chciał, by jego rozmówcy zauważyli brak doświadczenia.
- Co oferujesz za to? A raczej... ile? - zapytał.

[Hagmar]

100 za wszystko co masz.

[Istedd]

- Sto? Nie. Co najmniej sto pięćdziesiąt. - powiedział twardo. Czas przyszedł więc na handlowanie się.
- To dobry jakościowo towar, puścicie mnie z torbami! - jął lamentować.

[Hagmar]

Ghurak skinął na towarzyszy. Wstali od stołu i sięgnęli po broń. Nie ma mowy, weźmiemy sobie sami.

3x Ork:
Broń 1:
Nazwa broni: Pałasz bandyty
Rodzaj: miecz
Typ: jednoręczny
Ostrość: 14
Wytrzymałość: 6
Opis: Wykuty z 55 sztabek mosiądzu o zasięgu 0,9 metra. Jego ostrze jest mocno wyszczerbione, i widać ślady pęknięć.
Wymagania: Walka bronią sieczną [50%]
Broń 2:
Brak
Broń 3:
Bak
Broń 4:
Brak

Nazwa odzienia:

Nazwa odzienia: Kubrak bandyty
Rodzaj: brak
Typ: strój
Wytrzymałość: 1
Opis: Uszyty z 100 kawałków lnianego płótna.
Wymagania: Używanie zbroi miękkich

Statystyki postaci

Specjalizacje:

Umiejętności nabywane:
*Walka bronią sieczną [50%]
*Używanie zbrój miękkich

Umiejętności rasowe:
*Mięśniak
*Kamienna skóra

[Istedd]

- A bodaj was chędożyła koza! - wymamrotał i cofnął się prędko prawie potykając się o stołek. Towar ostał na stoliku, ale nie on był teraz najważniejszy. Istedd szybko wyciągnął swój miecz i cofnął się w tym samym momencie o krok. Wnet uderzył w jednego towarzysza orków. Nie miał czasu, musiał wyjść z inicjatywą jako pierwszy. Tak też postarał się uczynić. Wiedział, że niewielkie rozmiary karczmy mogą być mu przydatne, a krępować orczych wojów.

[Hagmar]

Ghurak gestem zatrzymał swoich kompanów, sam zaś chwytając pałasz oburącz zaszarżował. Miejsca było mało, uciekać czy walczyć, oto pytanie.

[Istedd]

Istedd znowu się cofnął, kiedy dowódca zatrzymał swych towarzyszy. Stanął mocno na obu nogach. Pozostawał prosty wybór: uciekać lub walczyć. Co do pewności przeżycia w drugim wypadku był wątpliwy. Stanął jednak dumnie i czekał na nadejście wroga. Wystawił miecz w linii do przeciwnika, by w razie czego pchnąć go ostrzem. Nie obawiał się w tej chwili, gdyż śmierci nie wziął pod uwagę.

[Hagmar]

Herszt też czekał, aż znudził się i zaatakował z prawej strony, próbując cięcia.