Kwestia ceny

[Hagmar]

No bo jak sie wojuje po innych planetach... wymiarach znaczy sie to i sie wolniej rozchodzą Darlenicie. Ale problem pozostał Nivellen, i to kurwa wielki.

[Eric]

- Co masz na myśli? - zapytał poważniejąc nieco.

[Anette Du'Monteau]

-Sześciu podczas ucieczki, kiedy to znalazłem was na statku. Potem podczas ataku nie liczyłem. Ale na pewno było ich wielu. Możemy zatem uchodzić za Rzeźnicką Bandę z El-shia. - odpowiedział Aragornowi
-Oj magu. Gdybyś wojował z nami miał byś co wspominać. Obrona Kruczego Gniazda, bitwy z Zgromadzeniem, pojedynki z wilkołakami, wyprawy po najróżniejsze artefakty. Mumie, szkielety, demony, upiory, ludzie, orkowie...ta kompania napotkała już wszystko na swojej drodze. Jednak moje zasługi to dziecinne igraszki w porównaniu z twoimi czynami Aragornie. Nie mogę się równać.

[Hagmar]

Jeszcze Navarre, jeszcze. Imperium mam na myśli kurwa, oni też mają monolity...

[Eric]

- Niewątpliwie, Zeyfarze. Teraz pozostaje mi tylko słuchać waszych wspaniałych opowieści. Ale wiesz, przy obronie Kruczego Gniazda i bitwach ze Zgromadzeniem, to mi się akurat być przydarzyło - uśmiechnął się lekko - Nie ma co, wojaczka z wami panowie, to coś czego nigdy nie zapomnę.

[Hagmar]

Bo widzisz, wojaczka to sztuka a my są artyści "wybytni"...

[Anette Du'Monteau]

-Jak mówi znane przysłowie: "Każdemu kto jest w swojej sztuce mistrzem, należy wierzyć"

[Hagnar Wildschwein]

-W potrzebie nie odmówisz przecie..- krasnolud zaśmiał się. Powóz jednakowoż słabszy łeb miał od Domenica, bo, wstyd przyznać, począł się dość zataczać i z trasy prostej zbaczać... Zbaczanie wzmagało się z każdym łykiem miodu.

[Anette Du'Monteau]

-Może kiedyś uczeń przerośnie mistrza. Może twoje dzieci kiedyś będą czytać sposoby walki i taktyki opracowane przez Zeyfara Navarre, z Samotnych ÂŁowców. Przyjacielu, a może niedługo zacznę ich trening? Przynajmniej chłopaka. Wiem, że do córki byś mnie nie puścił. - mówił mauren śmiejąc się od ucha do ucha.

[Eric]

- Dziękuję, towarzyszu - odpowiedział z uśmiechem i chwycił baryłkę miodu. Powoli pochłaniał jej zawartość łapczywymi łykami. Starał się jednak nie być chamskim i nie wypić wszystkiego.
- Oj, z nas to prawdziwi artyści są, nie ma co...

[Arti]

// Elmo nie rozumie o czym gadacie... : (

[Eric]

// To niech Elmo popyta, to się rozmowa jeszcze fajniejsza zrobi

[Arti]

- Aerth nie rozumie o czym gadacie... - rzekł, robiąc smutną minkę.

[Eric]

- Przysiądź się synu, łyknij miodu, a wspaniałomyślny Diomedes opowie Ci o legendarnych dziejach Kruczego Bractwa. Zeyfar może ci opowiedzieć, jak to jebał dziewki na pustyni u siebie.

[Anette Du'Monteau]

-Bo widzisz Aerthcie...kiedy Aragornowi zachciało się pofiglować z Triss, dał upust swoim...pragnieniom. Potem przyleciał do nich bocian o imieniu Zeyfar i z wielkim trudem przywlekł małe dzieci, bliźniaki. Dziwnym trafem przyniósł je do biblioteki... - mauren przerwał widząc konsternację Aertha.
-Och, nie pytałeś o to? Cóż, musisz zatem wiedzieć, że wcześniej byliśmy znani jako Krwawe Kruki. Organizacja została uznana za nielegalną i byliśmy banitami w mieście. Potem pojawiliśmy się jako Krucze Bractwo i broniliśmy ludzi z Valfden przed bandytami, złodziejami i resztą rzezimieszków. Mieliśmy też problemy z niejaką sektą Gabriela Angelosa, o nazwie Zgromadzenie Angelosa. Jednak pozbyliśmy się ich już. Nie ma czym się przejmować. Po usunięciu tego problemu jesteśmy Samotnymi ÂŁowcami, a co robimy chyba wiesz.
Zeyfar spojrzał chwilę na Diomedesa.
-Dziewek się nie jebie i na pewno nie na pustyni. Wymaga się porządnego łoża jak i kobiety. Pamiętaj domorosły nowicjuszu: "To co wiecznie kobiece, pociąga nas wzwyż."

[Eric]

- Ot cała historia - mruknął na potwierdzenie - Ja do Kruków dołączyłem po tym, jak Aragorn wysłał mnie na wyprawę po monolit. Dużą rolę w zachęceniu mnie do przywdziania Kruczego pancerza odegrali Zeyfar z Domenikiem, dlatego tak miło wspominamy stare dobre czasy.

[Arti]

 - Nigdy nie lubiłem historii.. Ale przynajmniej rozumiem co i jak... Czy mi się wydaje czy robi się zimniej? - zapytał łowca. - Jaki to miód? Taki zwykły czy wzmacniany procentami?

[Eric]

- Głupie pytanie - odpowiedział. - Spójrz na Domenica - dodał, wskazując palcem wstawionego krasnoluda. Sam pociągnął łyka z baryłki

[Arti]

 - A miałem już nie chlać.. - prychnął sam na siebie. - Dajcie mi łyka bo zamarznę!

[Eric]

- Bierz, śmiało - powiedział przyjaźnie wysuwając do Aertha dłoń, w której trzymał baryłkę z miodem.