Trudno nie powoływać się na "dawno umarłych ludzi", kiedy się opowiada o ideologii, którą oni wymyślili, a która - co ciekawe i niepojęte dla wielu - ewoluuje, zmienia się wraz ze światem, bo takie jest jej założenie, że wszystko się zmienia, wszystko płynie - i nie wyłącza z tej zmiany i płynięcia siebie samej. Duch jest jednak jeden i streścił go Mao Tse-tung:
"Marksizm zawiera w sobie tysiące prawd, które można streścić słowami: bunt jest usprawiedliwiony"
Kilka podstaw na początek.
Komunizm - to system polityczno-kulturalno-ekonomiczny, czy jak zwykli to nazywać dawniejsi marksiści (za Marksem zresztą): "formacja społeczno-ekonomiczna", który następuje po okresie socjalizmu, czyli okresie przejściowym od kapitalizmu. Wizja komunizmu (bo komunizm to nie kwestia 50 lat) została sformułowana w ogólnym zarysie, nigdy komuniści nie roszczą sobie umiejętności dokładnego przewidywania przeszłości odległej. Dlatego też skupiamy się na pierwszym okresie, okresie socjalizmu. Warunki przejścia do socjalizmu (czyli rewolucji) i kontynuowania rewolucji w socjalizmie - opracowują komuniści na podstawie nauki marksizmu.
Marksizm - to nauka. Nauka o warunkach wyzwolenia proletariatu, co de facto oznacza naukę o wyzwoleniu się człowieka w ogóle. I nie idzie tutaj o wyzwolenie anarchistyczne, czyli "róbcie co chcecie". To nie szlachecka złota wolność. Wolność jest zawsze dla kogoś w warunkach społeczeństwa klasowego, w warunkach społeczeństwa bezklasowego pojęcie wolności nie istnieje, bo nie jest potrzebne, kiedy wszyscy są wolni - nie ma wolności.
Marksizm składa się z 3 części składowych: materializmu dialektycznego, ekonomii politycznej i naukowego socjalizmu.
Materializm dialektyczny - zakłada, że wszystko da się wytłumaczyć w sposób racjonalny, posługując się rozumem, a jeżeli nie da się wytłumaczyć, to należy do takiego wytłumaczenia dążyć, nie zaś dawać wiary wytłumaczeniom nadprzyrodzonym. Materializm dialektyczny zakłada, że cała jesteśmy częścią obiektywnej rzeczywistości, która istnieje poza naszą głową, do której należymy. Materializm dialektyczny posługuje się metodą dialektyczną, która bada rzeczywistość, zakładając, że wszystko jej wewnętrznie sprzeczne i w stanie permanentnej walki. Rzeczywistość składa się ze sprzeczności, począwszy od poziomu atomu: plus i minus, do poziomu kosmosu: siła grawitacji i siła odpychania. Dialektyka zakłada także, że wszystko jest wzajemnie uwarunkowane i wpływa na siebie. Najlepszy wykład dialektyki dał Mao Tse-tung w pracy "W sprawie sprzeczności".
Ekonomia polityczna - jest to nauka ekonomiczna, badająca różnego rodzaju zależności pomiędzy podmiotami ekonomicznymi. Ekonomia polityczna bada czym jest towar, czym jest wartość, co to jest wyzysk, co to jest kapitał, kim jest robotnik, jakie są rodzaje pracy itd. itp. Posługuje się danymi matematycznymi, jednak nie to jest w niej najważniejsze. Najważniejsze jest badanie, w jaki sposób stosunek pomiędzy rzeczami jest odbiciem stosunku społecznego - stosunku pomiędzy ludźmi. Ekonomia polityczna posługuje się w swojej analizie ekonomicznej metodą dialektyczną, opisaną wyżej. Najwybitniejszą pracą w tej dziedzinie jest "Kapitał", Marksa.
Naukowy socjalizm - to socjalizm, który jest pozbawiony sentymentalnej czy mistycznej otoczki, to odkrywanie praw, rządzących społeczeństwem, których znajomość pozwala doprowadzić do rewolucji, a więc radykalnej zmiany społeczeństwa, postawienia go na głowie. Socjalizm naukowy jest więc nauką o klasach społecznych i roli w rewolucji, nauką o walce klasowej.
O ile więc materializm dialektyczny jest metodą badania, a ekonomia polityczna jest nauką o abstrakcie, to naukowy socjalizm jest najbardziej konkretny, odnosi się najmocniej do praktyki życia.
Przepraszam, jeżeli ktoś nie rozumie powyższego słownictwa, ale jeżeli tak jest, to jest jego problem, a nie mój. Jeżeli ktoś nie rozumie, co piszę, to jego zadaniem jest poznać temat i wtedy podjąć krytykę. Nie da się mówić o architekturze, nie używając nazw stylów (barok, rokoko, gotyk czy romańszczyzna) albo nazw poszczególnych elementów zdobniczych (pilastry, spływy, putto, tondo etc. itd.), tak samo nie można mówić o marksizmie nie używając słownictwa, dla marksizmu charakterystycznego.
Pytania mile widziane.
