Test zaufania Oriona

[Orion]

Orion po wyjściu z siedziby był lekko nieswój. Czy to było zwątpienie? A może strach? Chwilę stał zamyślony, następnie wyruszył przed siebie pewnym aczkolwiek trochę chwiejnym krokiem.

Portret:



O Mnie:
Orionnel Patticko urodził się Ildenorze, niewielkim mieście zamieszkanym wyłącznie przez elfy. Jego ojciec był jednym z trzech władców tego miasta. Dorastał w dobrobycie razem z młodszym bratem Syrrinnolem. Chodził do najlepszej szkoły dla dzieci arystokratów gdzie uczono go tradycji i historii elfów, geografii oraz rzeczy praktycznych jak strzelania z łuku, bądź rzucania sztyletami. Uczył się przeciętnie jak każde elfie dziecko w jego wieku, jednak miał swoją mocną stronę i to było właśnie łucznictwo. Napinał cięciwę tak mocno, że specjalnie dla niego sprowadzili wzmocniony łuk spoza granic Ildenoru.
Gdy Orionnel był już prawie dorosły i zbliżał się jego koniec nauki w szkole, nastał tragiczny dzień dla miasta elfów. Orki. Pech chciał, że ich trasa podboju w głąb kontynentu przechodziła właśnie przez Ildenor. Noc rozświetliły płomienie, a ciszę zakłóciły krzyki kobiet i dzieci oraz ryki bezwzględnych orków. W tę straszną noc Orionnel stracił matkę, ojca, brata, przyjaciół i tylko on jeden przeżył pogrom, dzięki Syrrinnolowi, który zamknął rwącego się do walki brata w piwnicy domu. Całe szczęście nikt z najeźdźców nie odnalazł Orionnela. Przeżył w piwnicy trzy dni bez jedzenia i wody, gdy znaleźli go ludzkie wojska.
Po tym wydarzeniu Orionnel długo podróżował i doskonalił swoje umiejętności łucznictwa polując na dzikie zwierzęta. Dopiero po dwudziestu pięciu latach znalazł stałe miejsce do zamieszkania w małej wiosce Marr, gdzie dołączył do leśnych elfów, którzy walczyli o prawa dla swojej rasy. Tam zaczęli na niego mówić Orion. Elf dorósł i zmężniał, aż  usłyszał w karczmie ciekawą opowieść…

Ekwipunek:



1
Nazwa broni: Uderzenie wiatru
Rodzaj: łuk
Zasięg: 50 metrów
Precyzja: 40%
Opis: Wykonany z 50 kawałków drewna.
Wymagania: Walka bronią dystansową [50%]
Cena: 40 sztuk złota

2
- brak
3
- brak
4
- brak

Odzienie:

Nazwa odzienia: Strój mieszczanina
Rodzaj: zbroja miękka
Typ: strój
Wytrzymałość: 6
Opis: Uszyty z 100 kawałków bawełny.
Wymagania: Używanie zbrój miękkich
Cena: 50 sztuk złota


Umiejętności rasowe:
Dziecię Nalasa
Dziecię lasu 
Sokole oko 
Potencjał magiczny

Umiejętności nabyte:


Specjalizacje:

 Walka bronią dystansową 50%
 Używanie zbrój miękkich

[Anette Du'Monteau]

Wyszedłeś na najbliższą trasę prowadzącą do lasu. Była końcówka jesieni. Tak jak porozrzucane złote i krwiste liście, wiatr miotał na wszelkie strony, tak teraz również próbował to zrobić z Tobą. Parłeś jednak dalej. Wiedziałeś iż musisz sprostać zadaniu jeśli chcesz zostać właśnie w tej organizacji.

[Orion]

Las, który chwilę temu był jeszcze malutkim gąszczem krzaków, rósł i rósł aż w końcu Oriona otoczyły potężne wierzby, klony i dęby. Wyostrzył teraz wszystkie swoje elfie zmysły, aby nie przegapić zwierzyny. Jego wzrok reagował na każde poruszające się źdźbło trafy, a węch wyczuwał odchody jelenia kilkadziesiąt metrów dalej.

[Anette Du'Monteau]

Nagle gdzieś kilkadziesiąt metrów dalej usłyszałeś dziwny, skrzeczący dźwięk. Rozum podpowiadał ci, że to może być ów bażant.

[Orion]

Elf obszedł krzaki w odpowiedniej odległości. Wyjrzał zza drzewa na miejsce gdzie przed chwilą słyszał dźwięk.

[Anette Du'Monteau]

Twym oczom ukazał się wielobarwny ogon. Teraz byłeś już niemal pewny, że to właśnie ten ptak. Na całe szczęście zwierzę cię nie dosłyszało i wciąż było na swojej pozycji.

[Orion]

Powoli i bezszelestnie jak tylko się dało, Orion poszedł kawałek dalej i przykucnął. Delikatnie sięgnął po łuk na plecach oraz strzałę. Jak zwykle napiął cięciwę jak tylko mocno się dało. Wstrzymał oddech i i strzelił.

[Anette Du'Monteau]

Gdy strzała pomknęła w stronę krzaków furkotanie ustało. Usłyszałeś natomiast ryk bólu i wiązankę przekleństw.
-Psia mać! - dochodziło od strony chaszczy. Po chwili wyszedł z nich wysoki człowiek ubrany w skórzaną kurtę, z łukiem na ramieniu i dziwnym kapelusikiem przystrojonym...piórami bażanta. Grot strzały wbił mu się w tył portek.
-Co cię napadło elfie? Czy ja ci wyglądam jak obiad?

[Orion]

-Cholera! Gadaj coś pan robił w tych krzakach i skrzeczał jak idiota. Ja poluje do jasnej cholery! Mam ważne zadanie!

[Anette Du'Monteau]

-A ja to sobie odpoczywam co?! Również poluje w tych lasach. Gdybyś się dokładniej przyjrzał może by ci to powiedział mój łuk albo wnyki zastawione niedaleko. - mówił podenerwowany łowca.
-I o jakim zadaniu mówisz?

[Orion]

-O... nie twoja sprawa. W każdym bądź razie widzę, że polujesz na bażanta, po stroju i odgłosach...

[Anette Du'Monteau]

-Geniusz się znalazł... - mruknął mężczyzna. -W takim razie słuchaj, widziałem gdzieś tu ślady dzika, jeśli pomożesz mi go złapać i ubić oddam ci bażanta. Dziś o poranku złapałem parę świeżych. Ubijemy interes elfie?

[Orion]

-Nie mogę ci nic opowiedzieć o moim zadaniu, ale możesz wiedzieć tyle, że muszę upolować tego bażanta sam. Gdybyś był tak miły i wskazał mi miejsce gdzie go upolowałeś, byłbym wdzięczny.

[Anette Du'Monteau]

-No zgoda panie poważny. - sapnął łowca. -Musisz iść jakieś dwieście pięćdziesiąt metrów przed siebie. Znajdziesz zagajnik, a kilka kroków za nim powinny mieć gdzieś swoje gniazdo. Złap jednego i jeśli łaska usuń się z moich terenów łowieckich.

[Orion]

-Przepraszam najmocniej i dziękuje. Masz pan szczęście, gdyby to nie były krzaki moja strzała trafiłaby cię w głowę. Bywaj!


Orion poszedł we wskazane miejsce. Zadowolony był również ze swojej decyzji, ponieważ rzadko kiedy zdarzało mu się być uczciwym.

[Anette Du'Monteau]

Podczas krótkiego spaceru nie raz straciłeś równowagę i wyrżnąłeś o ziemię. Przy jednym z takich upadków wydawało ci się, że stoi nad Tobą szczur. Gryzoń stał nieopodal na dwóch łapach przyodziany w kubrak. Gdy jednak przypomniałeś sobie o truciźnie, iluzja zniknęła. Umysł płatał ci figle.

[Orion]

-Cholera, a może ten facet też był halucynacją? - pomyślał. - Szybko upoluje tego bażanta zanim całkowicie stracę głowę. Elf wstał, otrzepał się i pobiegł, chwiejnie, ale pobiegł w stronę gniazda ptaków.

[Anette Du'Monteau]

Kilka kroków dalej znalazłeś się w miejscu, o którym wspominał łowca, lub jego miraż. Niemniej począłeś szukać wzrokiem i słuchem każdego podejrzanego aspektu zdradzającego bytowanie bażantów.

[Orion]

Orion czekał i wypatrywał zwierzyny. Nic jednak nie przykuwało jego uwagi.

[Anette Du'Monteau]

Nagle z przerażonym skrzekiem wybiegł bażant. Kolorowy ptak próbował wznieść się w powietrze, a to w wyniku  pościgu zorganizowanego przez lisa. Rudy cwaniak również chciał dorwać zwierzynę. Nie czekając zdjąłeś łuk z pleców.