Tajemnice Starożytnych VI - Dzień Sądu

[Patty]

Skoczyłam na następnego wroga, wznosząc miecz do cięcia. Ostrza spotkały się z hukiem, odskoczyłam od wojownika, zastawiając się. Następne uderzenie skrzesało iskry, ześlizgując się w dół. Zaatakowałam z półpiruetu, nadając ostrzu impet. Zasypałam przeciwnika gradem uderzeń, spychając go do tyłu. Zebrałam ponownie magiczną energię, kierując ją na dłoń. Czułam już znużenie, wiedziałam jednak, że już niedługo. - OIIIG - Wyszeptałam, parując uderzenie. Zdjęłam lewą dłoń z rękojeści, obserwując formujące się nad nią płomienie. Posłałam je w stronę wroga, przeciwnik, widząc, co się kroi uskoczył w bok. Wtedy pokierowałam kulą za pomocą telekinezy, uderzając wojownika w potylicę. Włosy człowieka momentalnie zajęły się ogniem, podpalony ryknął, próbując ugasić "pożar, a wtedy doskoczyłam i szybkim, niemalże metodycznym cięciem posłałam go do piachu. Padł z paskudnie przerąbaną twarzą, ze skroni lał się strumień krwi, jak z fontanny.

Skośnooki ktoś w stalowej płytówce
1/1
Także skośnoocy ktosie tyle że w kolczugach
4/12

[Vitnir]

Ci przeciwnicy byli na pierwszy rzut oka lepszymi wojownikami niż Ci, którzy zginęli pod murami warowni. Po pierwszym starciu między skośnookim a wampirem potwierdziła się wysunięta teza. Zbrojny atakował szybkimi ciosami wampira, który trzymając miecz przed sobą obracał go w prawo i lewo chroniąc ciało przed wrogim ostrzem. Aerandir zrobił krok do tyłu by zrobić sobie więcej miejsca i następny atak przyjął na swój miecz, skrzek stali był krótki bowiem wampir wyprowadził atak wykorzystując cios przeciwnika. Uderzenie to wytrąciło broń i wyprowadziło skośnookiego z równowagi. Wampir nie czekając zrobił obrót z mieczem w górze kończąc uderzenie na szyi przeciwnika. Uderzenie uśmierciło czarnego rycerza.

Skośnooki ktoś w stalowej płytówce
1/1
Także skośnoocy ktosie tyle że w kolczugach
3/12

[Szarleǰ]

Gdy tylko rozpoczęła się walka, jeden ze skośnookich ruszył na Peanuta, który pośród wszystkich wyglądał chyba najmarniej. Był jednak cwany. Miecz Kruka wciąż grzecznie czekał w pochwie, natomiast sam Kruk sięgnął do niewielkiego pakunku przywiązanego do jego lewej nogi. W momencie gdy jego przeciwnik stał już naprzeciw niego, uniósł w górę miecz by zadać mu ostateczne uderzenie, spojrzał mu w oczy i uśmiechnął się, wiedząc, że jest niemal bezbronny, Peanut szepnął.
- Eloshru - I cisnął całą mocą czaru, która tylko drzemała w runie posiadanej przez Silverholda w przeciwnika. Skośnooki oszołomiony mocą uderzeniową pocisku rąbnął z całej siły w ścianę oddaloną o 2 metry od całego zdarzenia i osunął się po niej, jakby stracił władzę w nogach, wypuszczając miecz na podłogę. Wyglądało na to, że uderzył w ścianę potylicą. Peanut nie mógł zmarnować tej okazji, w jednej chwili dobył sztyletu, również ukrytego w pakunku i doskoczył do przeciwnika. Chwilę zastanawiał się, jaka śmierć byłaby dla niego najodpowiedniejsza, jednak ostatecznie poderżnął mu gardło, tak, że krew trysnęła na jego twarz.

Skośnooki ktoś w stalowej płytówce
1/1
Także skośnoocy ktosie tyle że w kolczugach
2/12

[Hagmar]

Niestety Peanut nie zauważył że drugi przeciwnik biegnie w jego stronę, kopniak w żebra powalił go na ziemię a niezbyt udane cięcie poważnie raniło ramię. Nie udane dlatego że skośnooki został przebity na wylot gdy zadawał cios, przez Aragornowy brzeszczot.

Skośnooki ktoś w stalowej płytówce
1/1
Także skośnoocy ktosie tyle że w kolczugach
1/12

[Patty]

Zaszarżowałam na ostatniego już przeciwnika, atakując go wściekle mieczem. Ostrze wyło w powietrzu, ostra jak brzytwa klinga co rusz padała na mojego wroga. Zasłaniał się, coraz bardziej nieporadnie, nie będąc w stanie odbijać zadawanych z taką szybkością cięć. W końcu potężnym, zamaszystym cięciem odbiłam jego ostrze w bok, gromadząc jednocześnie ostatki energii. - XIR - Warknęłam, z moich palców pomknęła wielobarwna nić. Wniknęła w ciało pokonanego już wroga, a sama się odwróciłam, serią cięć przyszpilając do ściany skośnookiego ktosia w zbroi płytowej.
- Chyba wszyscy, Aragornie.

Skośnooki ktoś w stalowej płytówce
1/1
Także skośnoocy ktosie tyle że w kolczugach
0/12

[Hagmar]

Skośnooki w płytówce rzucił się z mieczem na biedną Patty.


//ja go zabijesz będę zuy...

[Patty]

// A on nie miał przypadkiem topora o.O?

Zawirowałam w piruecie, unikając morderczego ciosu przeciwnika. Wiedziałam, że Aragorn chce go zabrać żywcem, więc ograniczyłam się do szybkich zwodów i uników. Gdy przeciwnik zaszarżował podcięłam mu nogi telekinezą, obserwując, jak malowniczo wojownik leci na ryj, uderzając hełmem prosto w posadzkę. Wtedy, niczym doświadczony zawodnik F.C Ketofa podbiegłam i kopnęłam zamaszyście w osłoniętą stalą czaszkę.
- ÂŻyje... Chyba - Odchrząknęłam, w razie czego blokując go nogą.

[Hagmar]

//Eee no tak...mój błąd.

-Unieruchomcie ścierwo. Zeleris, opatrz z łaski swojej Peanuta.

[Szarleǰ]

Peanut podniósł się z ziemi ściskając dłonią krwawiące ramie, by w miarę możliwości tamować krwotok. Pospiesznym krokiem dotarł do Zelerisa i niemal błagalnym tonem rzekł:
- Poskładasz mnie?

[Dragosani]

- Oczywiście. - Flamel podszedł do Peanuta. Złapał go za ramię i przyjrzał się ranie.
- Wygląda paskudnie, jeszcze trochę i trzeba byłoby amputować. - zełgał. - No dobra, nie ruszaj się. Może trochę szczypać, mrowić czy coś tam. W sumie nie robiłem nigdy tego z człowiekiem. Uczyłem się na kotach. - ponownie zełgał, tak by dodać otuchy pacjentowi. Trzymając dłoń nad raną, pobrał moc i skierował ją na ramię Peanuta.
- Izhuesh Ruarishesh, Gresh Ilxuesh Arishesh. - wypowiedział inkantację. Kruk zaś poczuł ciepło spływające na ranę, a następnie na całą rękę. Ciepło kojące i odganiające ból.
- Już. Powinno być dobrze. - powiedział po chwili mag. Po ranie rozdarty i zafajdany krwią rękaw skórzanego pancerza Peanuta. - Nie dostaniesz cukierka. - dodał Dracon, tak na wszelki wypadek.

[Elrond Ñoldor]

Nikolai postanowił przeszukać pomieszczenie w którym się znajdowali. Odwrócił wzrok od nieszczęśnika, który pomimo mistrzostwa w walce, potężnej zbroi, dał się pokonać dzięki zwykłej telekinezie. Nie była to honorowa walka...

// co widze?

[Hagmar]

//Drzwi do laboratorium i szkarbca które widzi i reszta.

-No więc tak, ja z Zelerisem przetrzepiemy laboratorium a Diomedes się na coś przyda i sprawdzi skarbiec. Aragorn wiedział że Flamel ma jakiegoś świra na punkcie miksturek, toteż postanowił sprawić magowi frajdę.

[Dragosani]

Flamel usłyszał słowo "laboratorium" i zapomniał o swoim pacjencie. W sumie rana się zasklepiła, więc wszystko było w porządku. Chyba. Ruszył w stronę drzwi, które zdawały się prowadzić właśnie do wspomnianego pomieszczenia. Nacisnął klamkę i pchnął je, wchodząc do środka.

[Hagmar]

Laboratorium było...paskudne. Na kamiennym stole leżały rozkrojone zwłoki ranara, świeże bo jeszcze nie śmierdziały aż tak mocno, na innych stołach leżały notatki, i receptura czegoś o nazwie "mózgotrzep". na jeszcze innym stole leżała kartka z narysowaną rękawicą, identyczną jak ta którą na ostatniej wyprawie podpierdzielił Nikolai nie pytając o zdanie...Karta była swoistą instrukcją obsługi. Mogło to być urządzenie teleportacyjne, coś do rozmów mentalnych bądź broń. Jak różdżka tyle że bardziej poręczna w walce.

[Eric]

- Tak, tak, komturze - mruknął.
Diomedes otworzył drzwi prowadzące do skarbca i wszedł jak gdyby nigdy nic.

[Elrond Ñoldor]

- O proszę, któż by pomyślał - powiedział na głos Nikolai, nagle wychodząc zza szczytującego Drakona. Porwał szybkim ruchem kartkę i zaczął jej się przyglądać w celu odczytania jej.

[Dragosani]

Zeleris podszedł do ciała Raanaara i wcisnął palcem coś z wnętrza jego brzucha. Taka chwila normalnej zabawy. Następnie rzucił okiem na kartkę ze szkicem dziwacznej rękawicy. W końcu dogrzebał się do receptury. Mikstura nazywała się "Mózgotrzep" i wbrew pozorom nie był to alkohol. Wedle tego co była napisane na pergaminie było to coś w rodzaju mikstury prawdy. Według Flamela nazwa byłą nieco idiotyczna i nie pasowała do samej mikstury.

Nazwa: Mózgotrzep
Składniki: 100 ml wody, szczypta suszonego Trupikorzenia, trzy krople krwi osoby która ma spożyć eliksir, sok z owocu Hertherku.
Czas warzenia: 20 min
Działanie: Mikstura wywołuje czasowe bezgraniczne zaufanie u osoby, która ją zażyje. Dzięki temu osoba ta jest skłonna zdradzić nawet najskrytsze sekrety. Eliksir wprost idealny podczas przesłuchań.
Receptura: Wodę podgrzewać powoli, uważając by nie zawrzała. Wsypać do niej szczyptę rozkruszonego wysuszonego Trupikorzenia. Uważać należy przy tym, by nie przesadzić z ilością. Następnie poczekać aż woda się zagotuje. Gdy będzie wrzeć wlać kilka kropel soku z owoców Hertherku. Pojemnik z wodą zdjać z ognia po trzech uderzeniach serca i poczekać aż wystygnie. Tuż przed podaniem dodać do eliksiru trzy krople krwi osoby, która będzie miała go spożyć.

[Hagmar]

Diomedes oczywiście znalazł tylko skrzynie pełną złota...

-Odnieśliśmy dziś wspaniałe zwycięstwo i tak dalej i tak dalej, kapralu zabierzcie jeńca do karceru. A tera najlepsze, czyli nagrody. Rzekł i zaczął rozdzielać złoto, gdy to zrobił wszyscy zaczęli wracać.

Koniec.

Z racji iż wszyscy ładnie ćwiartowali wrogów, KAÂŻDY otrzymuje po 380szt. złota. Wyprawa była krótka więc dlatego tyle, no...dostaniecie golda jeszcze za talenty więc nie płakać.

[Eric]

- Ta jest - odparł leniwie Diomedes i począł prowadzić jeńca, gdzie prowadzić należało.

[Elrond Ñoldor]

A Nikolai nadal odszyfrowywał kartkę, gdzie była instrukcja obsługi rękawicy, która spoczywała u niego w domu. Zastanawiało go co to tam takiego ciekawego pisze...