Karczmarz

[Gordian Morii]

-Mówisz więc żeś karczmarzem jest panie?- zapytał lekko kierując wzrok na człowieka.

[Elrond Ñoldor]

- Pracuję w karczmie. Złota nie mam... - odpowiedział bojaźliwie..

[Gordian Morii]

-Mnie się nie lękaj.- rzekł elf - Jakbym chciał, żebyś zginął to bym raczej z pomocą nie przyszedł nieprawdaż?- dodał milknąc. Lecz po chwili znowu zaczął -Tak po prostu chciałem się dowiedzieć z kim mam przyjemność podróżować i tyle, jeżeli nie chcesz nie mów. Nie zmuszam.

[Elrond Ñoldor]

- Nie zmuszasz... dobrze... nie warto mówić napotkanej osobie kim się jest. Ponoć w Atusel jest człowiek zajmujący się mordowaniem na zlecenie... Nie poznasz mnie... Ja nie spytam o Ciebie...
Szliście przez las. Ciemny las... W pewnym momencie człowieczyna się ożywił. Wskazał palcem. Przed wami w oddali majaczyło migocące wątłe światełko. Przyśpieszyliście kroku i po chwili dotarliście do karczmy. Wśród dymu, odoru alkoholu, przekleństw i wszystkiego tego co obrazuje wygląd zapadniętej jedynej karczmy na głównym trakcie, przecisnął się do was zezowaty młodzieniec. Rozpromieniony zwrócił się to mężczyzny.
- Wrócił pan! Wrócił pan! A myśmy z Martem się martwili, gdzie żeś naszego karczmarza poniosło... - gdy tożsamość mężczyzny została ujawniona, ten zbladł, by w następnej chwili przybrać kolor zielony. Złapał chłopaka z ucho i wyprowadził za szynkwas. Następnie podszedł do krzepkiego chłopa dzierżącego maczugę w ręku, szepnął mu coś i pobiegł schodami na piętro. Tęgi chłop usiadł na stopniu przyglądając się wszystkim zanadto zbliżajacym się do schodów...

[Gordian Morii]

Widząc, że mężczyzna będący jego celem umknął mu sprzed nosa Gordian obrócił się i wyszedł z karczmy. Nie opuścił jej jednak po to aby wrócić przegranym do Remasa a dlatego iż chciał dokładnie obejrzeć budynek z każdej ze stron szukając śladów bytności ludzi na górnym piętrze karczmy. Przy okazji przyglądał się samemu budynkowi wyszukując miejsca w którym można by było niepostrzeżenie wspiąć się na górę. Prowadząc obserwacje nieustannie starał się być ukrytym aby nie zdradzić swojej obecności.
Kamuflaż

[Elrond Ñoldor]

Obszedłeś karczmę dookoła. Nie był to budynek samotnie stojący pośrodku gęstego lasu. Była to spora chałupa, pokryta strzechą, mająca małą stajenkę, a co najważniejsze, posiadającą dwumetrową palisadę. Oczywiście wokół karczmy nie było drzew czy krzaków. Zauważyłeś okno piętra o wymiarach pół metra na pół metra. Nie dawało za dużo światła, a na dodatek by do niego się dostać, należało by doskoczyć na wysokość 4 metrów.

[Gordian Morii]

Elf postanowił zajrzeć do stajenki. Chcąc sprawdzić czy są tam  jakieś konie na jednym z których mógłby uciec po dokonanym mordzie. Dla pewności dobył miecza i cichutko podszedł do budynku zaglądając do środka.

[Elrond Ñoldor]

Mimo twoich cichych kroków, w poświacie księżyca zobaczyłeś odwróconego zadem w twoim kierunku osła. Wolno przeżuwając siano odwrócił głowę w twoim kierunku i prychnął.

[Gordian Morii]

Elf ostrożnie podszedł do zwierzęcia unikając kopnięcia i odwiązał go od słupka. Próbował wypchnąć zwierzaka ze stajni ale ten nie chciał się słuchać. -Sam uciekniesz.- rzekł cicho łapiąc za runy przytwierdzone do pasa. -Teraz spróbujemy odwrócić ich uwagę. Heshar.- szepnął elf a w jego dłoni pojawiła się ognista kula. Kula powiększała się dosyć szybko więc elf wycofał się z budynku i rzucił nią prosto w stóg siana. Nim ogień zajął całe siano i szopę elf już był przy karczmie. A właściwie z tyłu budynku. Cierpliwie czekając aż ktoś zauważy ogień i wokół karczmy zapanuje chaos.

[Elrond Ñoldor]

Zapanował chaos. Wyleźli wszyscy gasić ogień z pobliskiej studni. Wszyscy oprócz chłopa, którego najwyraźniej pouczono by pilnował wejścia nawet gdyby cały świat płonął...

[Gordian Morii]

Elf zarzucił kaptur na głowę i trzymając dłoń na rękojeści miecza cicho wszedł do karczmy. Nie zwracając zbytniej uwagi na stojącego osiłka podszedł do szynkwasu i opierając się o niego jedną ręką rzekł -Chcę się napić. Jest tu kto do cholery?!

[Elrond Ñoldor]

Chłop zmierzył ciebie wzrokiem.
- Nie widzisz że się pali?

[Gordian Morii]

-Więc?- zapytał pogardą w głosie. -To nie moje obejście więc mało mnie to interesuje. A po drugie gdyby nie ja to ten mały co poszedł na górę już byłby karmą kilku wilków więc chyba butelka miodu mi się należy. Nieprawdaż?- dodał.

[Elrond Ñoldor]

- A gówno mnie to obchodzi kogo ty i przed kim uratował. Ja tu pilnuje. Jeśli nie zapłacisz za to co wypiłeś i zjadłeś, obije Ci mordę i na gaciach wykopie z lokalu. Jeśli kogoś pobijesz, obije Ci mordę i na gaciach wykopie z lokalu. A jeśli będziesz próbował wchodzić tam gdzie nie trza, znaczy po schodach, za szynkwas czy magazynku, to wiadomo, obije Ci mordę i na gaciach wykopie z lokalu. Rozumiemy się?

[Gordian Morii]

-Tak pewny Siebie jesteś?- zakpił elf. -Chodź próbuj. Pokaż jakiś twardziel. Nie jeden już za takie czcze gadanie dostał porządnie w mordę. Teraz jednak mógłbyś mnie już łaskawie obsłużyć, bo jak powiedziałeś samemu wziąć sobie nic się mogę.

[Elrond Ñoldor]

Chłop zmierzył ciebie wzrokiem.

// pamiętaj że jesteś na zadaniu gdzie maż niepostrzeżenie kogoś zlikwidować a nie bić się z każdym kto odejdzie pod miecz ;]

[Gordian Morii]

-Ehh.- złapał się za głowę elf w geście oznaczającym zażenowanie (o takim  facepalm) -Czyli się nie dogadamy? Trudno skoro pieniądze wam śmierdzą pójdę dalej, wystawiając wam przy okazji piękną opinię. - po tych słowach odwrócił się i wyszedł z karczmy przy okazji rzucając okiem na tląca się jeszcze szopę. -Szlak! A miałem go na wyciągnięcie ręki. Lekcja, żeby najpierw pytać a potem ratować było by już po sprawie.- zaklął w duchu. -Pomyślmy... Schodami się nie da, doskoczenie  na dach raczej wykluczone, pożar też przyniósł marne skutki. No chyba, że jest ty gdzie jaka drabina albo....- elf spojrzał w stronę okienka na piętrze i w las wyszukując jakiegoś wysokiego drzewa rosnącego idealnie na przeciw.

[Elrond Ñoldor]

Las był gęsty. Praktycznie gdybyś wdrapał się na jakieś najbliższe mógłbyś przez okienko coś tam zobaczyć.

[Gordian Morii]

Elf więc ruszył w tamtym kierunku cały czas zachowując czujność na wypadek ataku jakiegoś zwierzaczka. Ufał jednak, że płonąca szopa odstraszy drapieżniki i będzie mógł spokojnie wdrapać się na drzewo do którego doszedł. Korzystając z wyuczonej akrobatyki i umiejętności kamuflażu elf wdrapał się jak najwyżej tak by móc być jak najbliżej poziomu na jakim znajdowało się okno.
Akrobatyka, Kamuflaż

[Elrond Ñoldor]

Bez problemu, iście z elfią gracją wdrapałeś się na odpowiednią wysokość.